สวนสัตว์เปิด สถานีวิจัยการเพาะเลี้ยงสัตว์ป่าเขาประทับช้าง

 สวนสัตว์เปิด สถานีวิจัยการเพาะเลี้ยงสัตว์ป่าเขาประทับช้าง ตั้งอยู่ที่ตำบลปากช่อง เป็นสถานีเดียวในความรับผิดชอบของกรมป่าไม้ ที่มีการเพาะเลี้ยงและแพร่พันธุ์เสือ นอกจากนี้ยังมีสัตว์อื่น ๆ เช่น เลียงผา ไก่ต๊อก กวาง ฯลฯ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นสัตว์ที่ได้รับการบริจาคหรือถูกจับยึดมาได้ นำมาอภิบาลและขยายพันธุ์ ให้อาศัยอยู่ในบริเวณสวนสัตว์เปิดเขาประทับช้าง มีพื้นที่ราว 26 ไร่ เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชม โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย แต่ยินดีรับการบริจาค เพื่อใช้เป็นค่าอาหารสัตว์และค่าบำรุงสวนสัตว์

ข้อมูลเพิ่มเติม:การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยสำนักงานราชบุรี
โทร.032 919 176-8
เฟสบุค https://www.facebook.com/tatratchaburioffice/

การเดินทาง แผนที่ ที่เที่ยว/ที่พัก

กดติดตามการเดินทางของเราใน Youtube ด้วยนะคะ

การเดินทางสู่เขาประทับช้าง เส้นทางสายนี้ที่จริงแล้วเป็นเส้นทางยอดนิยมสำหรับนักท่องเที่ยวที่กำลังมองหาที่พักผ่อนแบบใกล้ชิดธรรมชาติ ที่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ มากนัก สถานที่ที่เหมาะกับการหลบลมร้อนและความวุ่นวายในเมืองหลวงไปหามุมสงบๆ ท่ามกลางอ้อมกอดของขุนเขา นั่นก็คือสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี นั่นเอง

จากตัวเมืองราชบุรี จะเดินทางไปสวนผึ้ง หลายคนคงจะเลือกเส้นทางสายเดียวกับเราในวันนี้ นั่นก็คืออำเภอจอมบึง ซึ่งจะต้องผ่านเขตห้ามล่าสัตว์ป่าเขาประทับช้าง เราใช้ความร่มรื่นของพื้นที่บริเวณนี้ที่เปิดให้ประชาชนทั่วไปเข้ามาศึกษาพันธุ์ไม้ และใช้เป็นสถานที่พักผ่อน เป็นสถานที่สำหรับจัดการกับมื้อเที่ยงที่เราเตรียมมาจากบ้าน หลังจากนั้นก็ขับรถไปรอบๆ บริเวณ แล้วในที่สุด ก่อนที่จะวกมาออกถนน ราชบุรี-สวนผึ้ง (ทางหลวงหมายเลข 3087) ก็จะผ่านสวนสัตว์เปิดแห่งนี้

เมื่อผ่านมาถึงตรงนี้ เราก็เลี้ยวซ้ายแวะเข้ามาชมสวนสัตว์ สถานที่แห่งนี้เป็นของทางราชการ ไม่เก็บค่าเข้าชม แต่ถ้าเราจะบริจาคซื้ออาหารสำหรับสัตว์ป่าจำนวนหลายชีวิตที่นี่ก็สามารถทำได้ครับ

บริจาคอาหารสัตว์ป่า เดินผ่านซุ้มประตูเข้ามาสิ่งแรกที่เราจะเจอก็คือซุ้มนี้ละครับ เป็นซุ้มที่มีหญ้าอยู่มากมาย ใครใคร่ที่จะบริจาคอาหารสัตว์ป่าก็มาตรงซุ้มนี้ แล้วก็ถือเอาหญ้ามาสักกำ ค่อยเดินต่อเข้าไปในสวนสัตว์ เพื่อที่จะได้เอาหญ้าของเราให้สัตว์ที่เราอยากจะให้ แต่ต้องดูให้ดีนะครับว่าสัตว์บางชนิดไม่กินหญ้า ก็ไม่ต้องไปให้มัน

เลียงผา ต่อจากซุ้มสำหรับซื้ออาหารสัตว์ ทีนี้ก็มองมาทางขวามือของทางเดินที่เราเดินเข้ามา เจ้าตัวที่อยู่ในกรงนี้เรียกว่าเลียงผา เป็นสัตว์ที่มีความสามารถในการปีนป่ายผาหิน บางทีมันก็ลงมาเดินตรงพื้นราบ บางทีมันก็ปีนไปนอนบนหิน

เลียงผา หรือ เยียงผา หรือ โครำ (อังกฤษ: Common serow, Mainland serow) เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดหนึ่ง อยู่ในอันดับสัตว์กีบคู่ เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดหนึ่ง อยู่ในอันดับสัตว์กีบคู่ มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Capricornis sumatraensis วงศ์ Bovidae อันเป็นวงศ์เดียวกับแพะ, แกะ และวัว

มีรูปร่างหน้าตาคล้ายแพะ ลำตัวสั้น ขายาว ขนมีเส้นเล็กและหยาบ ขนตามลำตัวมีสีเทาอมดำ บริเวณท้องจะมีสีอ่อนกว่า สีของเลียงผาวัยอ่อนจะมีสีเข้ม แต่จะอ่อนลงเรื่อย ๆ เมื่อโตตามวัย จนดูคล้ายกับสีเทา สีขนบริเวณหน้าแข้งหรือใต้หัวเข่ามีหลากหลาย บางตัวอาจมีสีดำ บางตัวอาจมีสีเทาหรือสีน้ำตาลเหลือง มีแผงคอยาวในบางตัวอาจพาดไปถึงหัวไหล่ มีต่อมขนาดใหญ่อยู่ใต้ตาเห็นได้ชัดเจน ริมฝีปากมีสีขาว หูยาวคล้ายลา มีเขาทั้งตัวผู้และตัวเมีย มีรูปร่างคล้ายเขาของแพะ แต่เขาตัวเมียจะสั้นกว่าตัวผู้

เลียงผามีขนาดความยาวลำตัวและหัว 140-155 เซนติเมตร ความยาวหาง 115-160 เซนติเมตร ความสูงจากพื้นดินถึงหัวไหล่ 85-94 เซนติเมตร น้ำหนัก 85-154 กิโลกรัม

มักอาศัยและหากินตามลำพังบนภูเขาสูงหรือหน้าผา ที่มีพุ่มไม้เตี้ยขึ้นอยู่ กินพืช เช่น ใบไม้และยอดไม้เป็นหลัก ปีนหน้าผาได้อย่างคล่องแคล่ว ออกหากินในเวลาเช้าตรู่ และพลบค่ำ นอนหลับพักผ่อนในเวลากลางวันตามพุ่มไม้ ชอบลับเขาตามต้นไม้หรือโขดหินที่เคยทำอยู่ประจำ มีนิสัยชอบถ่ายมูลซ้ำที่เดิม ว่ายน้ำเก่ง เคยมีรายงานหลายครั้งว่า สามารถว่ายน้ำข้ามแม่น้ำขนาดใหญ่ เช่น แม่น้ำโขง หรือว่ายไปมาระหว่างเกาะในทะเลได้ด้วย เมื่อพบศัตรูจะยืนอยู่นิ่ง ๆ ครู่หนึ่งแล้วจึงกระโจนหลบหนีไป มีประสาทหูและตาดีเยี่ยม จมูกรับกลิ่นดีมาก มีฤดูผสมพันธุ์ระหว่างเดือนตุลาคม-พฤศจิกายน ใช้เวลาตั้งท้องประมาณ 7 เดือน ออกลูกครั้งละ 1 ตัว

นางอาย จากกรงเลียงผา มีทางเดินเข้าไปในสวนสัตว์ มีทางเลือกให้เลือกถ้าตรงไปจะเป็นสัตว์สี่เท้า หลายชนิดได้แก่ เสือโคร่ง อูฐ ส่วนถ้าเลือกเลี้ยวไปทางซ้ายจะเป็นสัตว์ปีก ได้แก่นกหลายชนิด ก่อนหน้านั้นก็จะมีกรงนางอาย

ลิงลม หรือ นางอาย เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในอันดับวานรขนาดเล็ก มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Nycticebus coucang มีรูปร่างอ้วนกลมคล้ายตุ๊กตา ตากลมโต หูมีขนาดเล็กและสั้น แขนขาค่อนข้างสั้น นิ้วที่สองจะมีเล็บที่ยาวและงองุ้มเข้าหาตัว หางสั้นมากจนแทบไม่มีหาง มีสีขนที่หลากหลาย ขนนุ่มละเอียด สั้น เหมือนกำมะหยี่ บางตัวอาจมีสีเทา บางตัวอาจมีสีน้ำตาลเข้ม หรือสีเหลืองนวล ๆ หรือบางตัวอาจมีสีดำ สันหลังมีเส้นสีเข้มลากยาวลงมาจากหัวถึงกลางหลัง มีความยาวลำตัวและหัว 30-38 เซนติเมตร ความยาวหาง 1-2 เซนติเมตร น้ำหนักประมาณ 1 กิโลกรัม

มีการกระจายพันธุ์ที่ค่อนข้างกว้างขวาง พบอยู่ทั่วไปในไทย ลาว เวียดนาม กัมพูชา พม่า มาเลเซีย เกาะสุมาตรา เกาะชวา เกาะบอร์เนียวในอินโดนีเซีย และเกาะมินดาเนาในฟิลิปปินส์

นกเงือก นกกาฮัง อีกกรงหนึ่งที่อยู่ติดกับนางอาย มีนกเงือกอยู่ 2 ชนิดในกรงนี้ มันค่อนข้างที่จะไม่กลัวคน พอที่จะถ่ายรูปได้ไม่ยาก แต่ตาข่ายของกรงมันอาจจะเล็กไปหน่อย ต้องหามุมและจังหวะเหมาะๆ

เสือกระต่าย เจ้าตัวนี้ไม่ว่าจะทำยังไงมันก็ไม่ขยับ เราหวังว่ามันจะเดินลงมาข้างล่างบ้างเพราะตำแหน่งตอนนี้มันไม่สามารถจะหามุมดีๆ ถ่ายรูปให้ชัดๆ ได้ ความประหลาดของเสือตัวนี้ก็ทำให้เราสนใจมันไม่น้อย หน้าตามันเหมือนเสือแต่ตัวเล็ก ส่วนหูดูเหมือนหูกระต่าย

แมวป่า หรือ เสือกระต่าย หรือ เสือบอง (อังกฤษ: Jungle cat, Swamp lynx) เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมจำพวกเสือขนาดเล็ก มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Felis chaus อยู่ในวงศ์ Felidae มีรูปร่างคล้ายแมวบ้าน มีลักษณะเด่นคือ มีหูแหลมยาวเป็นรูปสามเหลี่ยม และมีกระจุกขนยื่นออกมาจากปลายใบหูแลดูคล้ายกระต่าย จึงเป็นที่มาของชื่อสามัญว่า "เสือกระต่าย" มีขายาว หางสั้นมีลายสีเข้มสลับเป็นปล้อง ๆ ขนปลายหางมีสีดำตามลำตัวมีสีน้ำตาลเหลือง บริเวณหลังมีสีน้ำตาลเข้ม สีขนบริเวณท้องจะอ่อนกว่าลำตัว แมวป่า นับเป็นเสือในสกุล Felis ที่มีขนาดใหญ่ที่สุด มีความยาวลำตัวและหัว 50-56 เซนติเมตร ความยาวหาง 26-31 เซนติเมตร มีน้ำหนัก 4-6 กิโลกรัม มีการกระจายพันธุ์ที่กว้างขวางมาก ตั้งแต่ภาคเหนือของทวีปแอฟริกาจรดเอเชียตะวันออก พบในภาคตะวันออกของซาอุดิอาระเบีย, คูเวต, อิรัก, อิหร่าน, จอร์แดน, ภาคตะวันออกของตุรกี, อิสราเอล, ปากีสถาน, อัฟกานิสถาน, เนปาล, ภูฏาน, บังกลาเทศ, ภาคใต้ของจีน, อินเดีย, พม่า, ไทย, ลาว, กัมพูชาและเวียดนาม

แมวป่าหรือเสือกระต่ายมักอาศัยอยู่ในป่าดิบแล้ง ป่าเบญจพรรณ หรือป่าเต็งรังที่ไม่รกชัฏนัก จับสัตว์ขนาดเล็กที่อาศัยบนพื้นดินกินเป็นอาหาร เช่น กระต่ายป่า, กบ, หนู, กิ้งก่า หรือนกที่อาศัยอยู่บนพื้นดินกินเป็นอาหารหลัก ออกหากินทั้งกลางวันและกลางคืน แต่มักพบบ่อยในช่วงเช้า และช่วงเย็น จากกายภาพที่มีขายาว แต่หางสั้นไม่สมดุลกันเช่นนี้ ทำให้แมวป่ามีการทรงตัวที่ไม่ดีเมื่ออยู่บนต้นไม้ ดังนั้นจึงไม่ค่อยปีนขึ้นไปบนต้นไม้นัก

บรรยากาศกรงสัตว์ปีก ภาพที่นำมาให้ชมกันมันก็เป็นส่วนหนึ่งของกรงสัตว์จำนวนมากในสวนสัตว์เปิดสถานีวิจัยการเพาะเลี้ยงสัตว์ป่าเขาประทับช้าง ด้านหนึ่งของสวนสัตว์เปิดเป็นแนวเขาเล็กๆ ยาวตลอด เหมือนกับเดินอยู่ในป่าจริงๆ

กรงไก่ฟ้าพระยาลอ

นกตีนเทียน นกตีนเทียน ชื่อสามัญ Black-winged Stilc ชื่อวิทยาศาสตร์ Himantopus
ลักษณะทั่วไป นกเพศผู้มีปากบาง แหลมและยาวตรงสีดำ หัวและลำตัวขาว ปีกและลำตัวด้านบนสีดำ ขายาวมากสีชมพูแดง บางตัวอาจมีสีดำที่หัวและท้ายทอยรูปแบบแตกต่างกัน ในขณะที่เพศเมียลำตัวด้านบนสีดำแถมน้ำตาล หัวและท้ายทอยอาจมีแถบสีเทา ส่วนนกวัยอ่อนกระหม่อมและท้ายทอยสีน้ำตาลแถมเทา ลำตัวด้านบนและปีกสีน้ำตาลแกมเทามีลายเกล็ดจากขอบบนสีน้ำตาลอ่อน

การสืบพันธุ์ ฤดูผสมพันธุ์ประมาณเดือนเมษายน - พฤษภาคม วางไข่ชุดละ 4 ฟอง

อาหาร หากินตามชายทุ่งริมน้ำหรือหาดเลนชายทะเลปะปนกับนก ชายเลนอื่นๆ อาหารได้แก่แมลงและสัตว์น้ำเล็กๆ ตามพื้นเลน ทำอาศัยรังตามกอหญ้าหรือเนิน ดินกลางน้ำ

ถิ่นอาศัย พบในอินเดีย จีน ฟิลิปปินส์ บอร์เนียว ชวา ในประเทศไทยพบตามชายฝั่งทะเลตะวันออกและอ่าวไทย พื้นที่ชุ่มน้ำ นาเกลือ ชายฝั่งทะเล พบบ่อยมาก เป็นนกประจำถิ่นและนกอพยพ ซึ่งเจอได้ตลอดทั้งปี

สถานภาพ เป็นสัตว์ป่าคุ้มครองตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ.2535

เสือโคร่ง เป็นอีกกรงหนึ่งที่อยู่ท้ายสุดของสวนสัตว์ด้านซ้ายมือ ปกติกรงนี้เป็นกรงที่แข็งแรงเป็นพิเศษเนื่องมาจากความดุร้ายของสัตว์ที่อยู่ในกรง และความแข็งแรงของมัน แม้ว่ามันจะนอนอยู่ในกรงแต่สายตาที่มองมาที่เราก็ยังคงความดุร้ายและน่ากลัว

เม่น หลังจากที่เดินสุดทางเดินแล้วก็กลับมายังเส้นทางเดินหลักของสวนสัตว์ ต่อจากกรงของเลียงผา มีกรงของเจ้าตัวขนแหลมที่น่ากลัวตัวนี้อยู่ มันก็คือเม่นที่ขนเป็นเข็มแหลมมากมายรอบตัว และที่สำคัญมันสลัดขนออกมาทำร้ายศัตรูที่เข้าใกล้มันได้ แต่พอเข้าไปดูใกล้ๆ หน้าตามันก็น่ารักดีนะครับ

เสือดาว

น้ำตกจำลองที่สร้างไว้ตรงเชิงเขา ดูเหมือนน้ำตกจริงๆ มากครับ สร้างบรรยากาศของป่าให้กับเหล่าสัตว์ที่อยู่ที่นี่ได้มากทีเดียว ระหว่างทางเดินมาที่น้ำตกจะผ่านกรงสัตว์อีกหลายอย่างเหมือนกัน โดยเฉพาะเจ้านาก ปกติผมไม่เคยเห็นนากมาก่อนเพิ่งรู้ว่านากหน้าตาเป็นยังไง แต่ความขี้อายของมัน ก็เลยไม่ได้รูปมาเลยสักรูป

สวนสัตว์ตามแนวเขา

นกกระจอกเทศ นกกระจอกเทศ (อังกฤษ: Ostrich; ชื่อวิทยาศาสตร์: Struthio camelus) จัดอยู่ในประเภทสัตว์มีกระดูกสันหลัง เป็นนกที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก มีถิ่นกำเนิดในทวีปแอฟริกา ขนาดโตเต็มที่สูงประมาณ 2 – 2.5 เมตร น้ำหนักเมื่อโตเต็มที่จะหนักประมาณ 160 กิโลกรัม มีอายุยืนได้ถึง 65 – 75 ปี หัวเล็ก คอยาว ตาโต ขนตายาว มีขาใหญ่แข็งแรง บินไม่ได้แต่วิ่งได้เร็ว ลูกนกอายุเพียง 2-3 วันก็จะวิ่งได้แล้ว หากินในทุ่งกว้างเป็นฝูงใหญ่ อยู่ร่วมฝูงกับม้าลายและยีราฟ การต่อสู้ป้องกันตัวของนกชนิดนี้จะกระโดดเตะได้ ระวังตัวสูง จึงหลบหลีกสัตว์กินเนื้อได้ดี ไข่ของนกกระจอกเทศเป็นไข่นกที่ใหญ่ที่สุดในโลก นกชนิดนี้กินพืช เมล็ดพืช ผลไม้สุกและสัตว์ตัวเล็กๆโดยใช้ปากงับแล้วกระดกเข้าลำคอ จากนั้นยืดคอให้ตรง ให้อาหารไหลลงไปตามหลอดอาหารในลำคอ นอกจากนั้น นกชนิดนี้ยังชอบกินของแปลกปลอม โดยเฉพาะสิ่งที่สะท้อนแสงได้ เช่น นาฬิกา, ขวดพลาสติก

นกตัวผู้มีขนาดโตกว่าตัวเมีย ตัวผู้เมื่อโตเต็มวัยขนตามลำตัวจะเปลี่ยนไปเป็นสีดำ ส่วนขนปีกและขนหางจะเป็นสีขาวสวยงามมาก สำหรับตัวเมียจะมีขนตามตัวสีน้ำตาลเทาอ่อน ปากมีลักษณะแบนและกว้างมาก ดวงตากลมโต หัวเล็ก ศีรษะล้าน มีขนอ่อนบางสีเทา น้ำตาลอ่อนคล้ายสีครีมหรือผลมะอึก คอยาวและมีขนอ่อนเช่นเดียวกับหัว ปีกเล็กไม่สมตัว ขนที่ปีกยาวพอสมควรแต่ก็ไม่ใช่ขนสำหรับการบิน ซึ่งขนปีกมีไว้เพื่อความสวยงามเท่านั้น ขาและโคนขาเป็นขาเกลี้ยง ๆ ไม่มีขน นกตัวผู้มีลำคอหย่อนยานกว่าตัวเมีย จึงโป่งคอและทำเสียงร้องเลียนแบบสิงโตได้ นกตัวผู้ 1ตัวจะคุมนกตัวเมียหลายตัว

ลักษณะเท้าของนกกระจอกเทศจะพบว่ามีนิ้วเท้าข้างละ 2 นิ้ว ใต้นิ้วเป็นเนื้ออ่อน ๆ ปลายนิ้วทู่ ๆ ใหญ่ ๆ นิ้วทั้งสองจัดเป็นนิ้วกลางและนิ้วนางเท่านั้น นิ้วที่ใหญ่มากคือนิ้วกลาง ซึ่งเป็นธรรมชาติของสัตว์โลกอย่างหนึ่งคือ สัตว์ที่ไม่ใช้ความเร็วของฝีเท้าจะมีนิ้วครบชุดมือ – เท้าข้างละ 5 นิ้ว หากสัตว์นั้นต้องการความเร็วของฝีเท้าเพื่อวิ่งหนีศัตรู ธรรมชาติก็จะวิวัฒนาการให้นิ้วหายไปทีละนิ้วสองนิ้วจนเหลือแต่เพียงนิ้วเดียว เช่นเท้าของม้า มีเพียงนิ้วเดียวที่เรียกว่ากีบเท้าม้า

ในประเทศ ปัจจุบันนิยมเลี้ยงเป็นสัตว์เศรษฐกิจเหมือนในหลายประเทศ นกกระจอกเทศถูกนำเข้ามาในประเทศไทยครั้งแรก ในปลายสมัยอยุธยา ในรัชสมัยพระเจ้าเอกทัศน์ ตามบันทึกในพงศาวดารคำให้การชาวกรุงเก่าระบุว่า ราชทูตชาวอังกฤษนำนกกระจอกเทศพร้อมสิงโตและม้าเทศจากแอฟริกาเข้ามาถวายเป็นบรรณาการ จึงโปรดฯให้เลี้ยงไว้ในพระราชวัง

อูฐ สุดท้ายสำหรับการเดินเที่ยว สวนสัตว์เปิด สถานีวิจัยการเพาะเลี้ยงสัตว์ป่าเขาประทับช้าง ที่เจ้าอูฐที่มีคอกล้อมรอบอยู่ติดกันกับนกกระจอกเทศ แปลกจังเลยที่เวลาไปเที่ยวสวนสัตว์ ทำไมเจ้าอูฐมักจะอยู่ใกล้ๆ กับนกกระจอกเทศเสมอ บรรยากาศของคอกที่ล้อมเจ้าสัตว์ทั้ง 2 ชนิด อยู่ที่เชิงเขากลางแจ้ง ดูท่าพวกมันจะมีความสุขดีนะครับ ใครๆ ที่อยากแสดงความรักชาติแบบง่ายๆ ก็ลองมาเที่ยวมาบริจาคเงินค่าอาหารอนุรักษ์สัตว์ป่าหายากในนี้ให้อยู่คู่เมืองไทยไปอีกนานๆ

อูฐ (อังกฤษ: camel; อาหรับ: جمليات‎, ญะมัล) จากการศึกษาซากดึกดำบรรพ์ ทำให้ทราบว่าอูฐมีถิ่นกำเนิดในอเมริกาเหนือสมัยอีโอซีน บรรพบุรุษของสัตว์ตระกูลอูฐในยุคแรกนั้นมีขนาดเท่ากับกระต่ายและมี 4 นิ้วเท้า ปัจจุบันสัตว์ในตระกูลอูฐได้ถูกนำมาเลี้ยงเป็นสัตว์เศรษฐกิจในบางประเทศ แต่ใช้ประโยชน์ในด้านต่าง ๆ ได้แก่ เป็นอาหาร ตัดขน รีดนม และใช้เนื้อเพื่อบริโภค

อูฐเป็นสัตว์ที่มีความอดทนสูง สามารถอาศัยโดยไม่ต้องกินอาหารหรือน้ำเลย 2 สัปดาห์ เพราะมีไขมันสะสมไว้ในหนอกและร่างกายเก็บรักษาน้ำได้เป็นอย่างดี จึงสามารถอยู่ในที่ทุรกันดารเช่นทะเลทรายได้เป็นอย่างดี กินอาหารประเภทใบไม้ในทะเลทราย ตัวโตเต็มที่มีความสูงถึงบ่าประมาณ 1.85 เมตร และหนอกสูงอีก 75 เซนติเมตร ความสามารถ วิ่งได้เร็ว 65 กิโลเมตรต่อชั่วโมง และเดินด้วยความเร็วคงที่ประมาณ 40 กิโลเมตรต่อชั่วโมง แบกน้ำหนักได้ 150-200 กิโลกรัม อุณหภูมิร่างกายเปลี่ยนแปลงได้จาก 34 องศาเซลเซียสในตอนกลางคืนมาเป็น 41 องศาเซลเซียสในตอนกลางวัน