ถนนคนเดิน...ปาย

ถนนคนเดิน เป็นการปิดถนนและมีการเปิดร้านขายของ ทั้งของฝากและของกิน เริ่มจากเวลาประมาณ 6 โมงเย็นเรื่อยไปจนเกือบเที่ยงคืน ตั้งแต่แยกด้านข้างของที่ว่าการอำเภอ ยาวเข้าไปแล้วแยกออกเป็น 2 ทาง ทางหนึ่งเดินไปจนถึงลำน้ำ

ผู้คนนิยมออกมาหาซื้อของที่ระลึกและอาหารการกินแบบชาวเหนือ เช่นขนมจีนน้ำเงี้ยว กาแฟ รวมทั้งนั่งฟังเพลงที่บรรเลงกันในร้าน เนื่องจากอากาศเย็นสบายเหมาะกับการเลือกซื้อของ ถนนคนเดินปายยังมีการแสดงของเด็กนักเรียนให้ชมอีกด้วย

ข้อมูลเพิ่มเติม:ศูนย์ประสานงานการท่องเที่ยวจังหวัดแม่ฮ่องสอน โทร. 0 5361 2982-3
http://www.tourismthailand.org/maehongson

แก้ไขล่าสุด 2016-12-27 12:02:36 ผู้ชม 74225

การเดินทาง แผนที่ ที่เที่ยว/ที่พัก

กดติดตามการเดินทางของเราใน Youtube ด้วยนะคะ

Tiger Bar จำเป็นมั้ยที่จะเริ่มเรื่องราวการเดินทางเที่ยวถนนคนเดินปายที่ร้านนี้ มันมีที่มานะซิครับ ทริปนี้เรามาค้างที่ปาย สำหรับผมแล้วจำได้ว่ามันเป็นครั้งที่ 3 แต่ละครั้งที่มาเว้นระยะห่างเป็นปีครับ หลายสิ่งหลายอย่างก็ต้องเปลี่ยนแปลงไป ครั้งแรกผมมากะว่าจะนอนกางเต็นท์ที่ว่าการอำเภอปายเพราะที่พักเต็มหมด แต่พอดีมาเจอเพื่อนที่ปายก็เลยอาศัยนอนรีสอร์ทเดียวกัน ต่อมาครั้งที่ 2 ไม่ได้มาช่วงเทศกาลที่พักหาง่ายและมีการจองล่วงหน้าก็เลยสบายไป มาครั้งที่ 3 ชนเทศกาลปีใหม่ 2556 ที่ผ่านมานี้เอง ขอลองมาแบบคนเยอะๆ ดูสักทีละกันเนาะ ได้ที่พักที่จองล่วงหน้าผ่าน Agoda ที่หน้าเว็บของตัวเองนี่ละไม่น่าเชื่อว่าจะหาห้องว่างให้ผมได้ ชื่ออยู่ดีกินดี ใกล้ๆ กับ coffee in love ทีนี้ก็เป็นเวลาข้าวเย็นเราก็ต้องมุ่งเข้าถนนคนเดินเพราะเชื่อว่าของกินจะเยอะมากๆ ตอนที่มาครั้งแรกผมเข้าถนนคนเดินด้วยการจอดรถที่วัดหลวงเดินมาทางร้านน้องเบียร์ร้านข้าวซอยที่คนมาปายย่อมรู้จักกันดี ถนนคนเดินปายจะเริ่มจากสี่แยกไฟแดงใกล้ๆ วัดกลาง ยาวไปจนถึงริมแม่น้ำ ระหว่างทางก็ยังมีทางแยกให้เราเลือกเดินชมของกินของฝากมากมายหลายอย่างเป็นทางยาวรวมกันหลายร้อยเมตร
ครั้งที่สองของถนนคนเดิน ผมจอดรถไว้ที่สถานีตำรวจปาย ซึ่งแน่นอนว่าที่จอดรถมีไม่มาก แต่อาศัยว่าเดินใกล้แป๊บเดียวถึงถนนคนเดิน ส่วนครั้งที่สามผมจอดในโรงเรียนปายวิทยาคาร ซึ่งทุกวันนี้กลายเป็นลานกางเต็นท์ยอดนิยมมากแห่งหนึ่งในปาย มีบริการรับฝากรถในสนามของโรงเรียนคันละ 20 บาท คราวนี้ก็ออกเดินสำรวจถนนคนเดินได้อย่างสบายใจเพราะที่จอดเรามีคนดูแลเป็นอย่างดี นี่ละเป็นเหตุผลที่ให้ผมเริ่มเรื่องจาก Tiger Bar เพราะมันคือร้านอาหารที่เราฝากท้องมื้อเย็นด้วยนั่นเอง

มื้อแรกในปาย การมาเที่ยวปายหลายคนคงนึกถึงภาพอาหารเหนือ หรือพวกข้าวซอย ตอนที่มาปายครั้งที่สอง ผมเดินตรงเข้าไปร้านข้าวซอยขนมจีนน้ำเงี้ยวร้านแรกขวามือจากสถานีตำรวจ แต่มาคราวนี้เราอยากกินแบบกลางๆ เลยเลือกร้านนี้ บรรยากาศเป็นบาร์นั่นแหละ นักท่องเที่ยวซึ่งส่วนใหญ่เป็นฝรั่งนั่งอยู่รายล้อมในร้าน เราน่าจะเป็นคนไทยเพียงโต๊ะเดียวบรรยากาศก็แปลกดี แต่มันไม่ได้ขัดขวางความหินของเราได้ เราสั่งอาหาร 5 รายการ ในภาพมี 4 รายการ ส่วนอีกอย่างหนึ่งเป็นไข่เจียวเลยไม่ต้องมีภาพปริมาณของอาหารพอดีกับจำนวนคน 5 คน อิ่มสุดๆ ราคาไม่แพงจำได้ว่า 500 กว่าบาท จากนั้นเราก็ออกเดินย่อยกันในถนนคนเดิน

บรรยากาศของถนนคนเดินที่นี่จะมีร้านขายของมากมายไม่ว่าจะเป็นของฝากหรือของใช้เอง ของกินจริงและของกินเล่นไปจนถึงเครื่องดื่มแบบหวานและแบบเมา เรื่องแอลกอฮอล์ผมไม่ขอเน้นมาก ไปชมบรรยากาศของร้านค้ามากมายบนท้องถนนดีกว่า ที่นี่จะเน้นการตกแต่งด้วยแสงสี เพราะสินค้าที่วางขายใกล้เคียงกันมาก ร้านขายเสื้อก็มาก โปสการ์ดก็มาก กิฟท์อื่นๆ ก็มากมายละลานตาไปหมด เจ้าของร้านจำเป็นที่จะต้องทำให้หน้าร้านของตัวเองดูโดดเด่นสะดุดตามากที่สุดเพื่อเรียกลูกค้า ผมจะเอารูปแต่ละร้านมาย่อเรียงกันแต่ไม่ได้เรียงตามลำดับที่ผมเดินผ่าน แต่จะเรียงตามความเหมาะสม ที่สำคัญต้องบอกก่อนว่าผมไม่ได้ถ่ายรูปมาทุกร้านเพราะมันมีเยอะมากๆ

4 ร้าน 4 อย่าง ประเดิมภาพชุดแรกด้วยร้านที่ตกแต่งไฟแสงสี มาชุดนี้จะให้ชมของที่วางขายที่ไม่ซ้ำกันเลย

เสื้อลายปาย จะว่าไปการผลิตเสื้อยืดมีลวดลายของสถานที่ที่เราไปเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลาย หลายๆ คนใช้วิธีการสะสมเสื้อยืดแทนการสะสมของที่ระลึกอย่างอื่นๆ ในเวลาไปเที่ยว เสื้อ ต้องโค้งซิ มีมานานแล้ว ส่วนภาพสุดท้ายเป็นลายที่เพิ่งจะเห็นในปีนี้ (ผมไม่ได้ไปทุกปีนะเพียงแต่ไปบ่อย) ส่วนโคมลอยที่เคยมีแต่สีขาวโล่งๆ ก็จะเริ่มมีลาย I love Pai ขึ้นมา

ร้านของกิน ดูเสื้อกับโปสการ์ดจนตาลายไปแล้วมาดูของกินต่อ แน่นอนว่าเราเพิ่งจะจัดการมื้อเย็นมาไม่นาน คงไม่สามารถกินอะไรได้อีก แต่จะเอาร้านที่น่าสนใจเผื่อใครๆ ไปจะได้แวะเข้าไปลอง ภาพบนซ้ายเป็นขนมจีนนั่งยอง ชื่อร้านก็บอกอยู่แล้วนะว่าจะต้องนั่งยองๆ เวลากิน มีม้านั่งตัวเล็กกับโต๊ะให้ คนส่วนใหญ่จะแวะมากิน ขนมจีนมีน้ำยาให้เลือกผมกินร้านนี้ในปีแรก รสค่อนข้างเผ็ดสำหรับผม แต่ก็คงถูกปากใครหลายๆ คน เพราะถึงกับต้องรอให้โต๊ะว่างกันอยู่หน้าร้าน 5 ปีก่อนขายดียังไง ตอนนี้ก็ยิ่งขายดีกว่าเก่าเพราะนักท่องเที่ยวเพิ่มขึ้นมากมาย มาที่ภาพบนขวา ปายปิ้งขนมปัง เป็นรถเข็นเล็กๆ มาพร้อมกับเตา เอาขนมปังทาเนยวางบนตะแกรงไฟอ่อนๆ ได้ทีละ 6 แผ่น เห็นคนเข้าแถวรอคงไม่ต้องบอกว่ารสเค้าเป็นยังไง เดินต่อไปอีกหน่อยเจอกระดูกหมู ซึ่งดูปุ๊บก็รู้ปั๊บว่ามันคือหมู เพราะยังคงรูปร่างของหมูอยู่ตั้งแต่หัวไปจนหาง ร้านนี้ขายหมูหันกับอาหารอีกหลายอย่าง แต่ดูท่าหมูหันจะเป็นเมนูแนะนำประจำร้าน ต่อมาคือหมึกย่าง อั๊ยย่ะ กลางหุบเขาอันไกลโพ้น มีหมึกขาวๆ ตัวใหญ่ๆ มาวางบนตะแกรงกันเห็นๆ แบบนี้ น้ำลายไหลเลย

ดนตรีบรรเลงและการแสดง ภาพที่เห็นอยู่นี้รวบรวมมาจากหลายปีที่ได้ผ่านไปถนนคนเดิน บางอย่างก็ยังคงอยู่บางอย่างก็อาจจะหายไปแล้ว แต่ที่ยังอยู่คือความทรงจำดีๆ ของเราที่ได้ผ่านไปเห็น ภาพบนซ้ายเป็นการละเล่นของชาวเขา มีคนเล่นดนตรีคนเดียว ส่วนที่เหลือจับมือกันเต้นเดินหน้าถอยหลังตามจังหวะ เราจะได้เห็นการละเล่นแบบนี้ในเทศกาลปีใหม่ของชาวเขา ที่รู้เพราะผมเคยเห็นการแสดงนี้มาแล้วครั้งหนึ่งในตอนที่ผมไปงานย้อนอดีตศรีสัชนาลัย ภาพบนขวาถ่ายไว้นานแล้ว ขอบบรรยากาศการบรรเลงดนตรีแบบนุ่มๆ ชวนฟัง การแสดงของชนชาวพื้นเมืองปายจะเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ในแต่ละปีแต่ละวันที่เราไป กระจายอยู่ตามจุดต่างๆ หลายจุดในระหว่างถนนคนเดิน

ขวัญใจชาวปาย นี่ก็เป็นเรื่องราวของคนปายที่ได้นำเอาความสามารถต่างๆ ออกมาใช้แสดงบนถนนคนเดินปาย แน่นอนว่ากัปตันแจ็ค สแปร์โรว์ เมืองไทยจะกลายมาเป็นที่รู้จักและขวัญใจนักท่องเที่ยวที่ชื่นชอบโจรสลัดเจ้าเล่ห์ ส่วนหนุ่มหน้ามนคนในเครื่องแบบ บรรเลงดนตรีหาเงินเพื่อการกุศล ถัดมาเป็นรูปปั้นทาสี คนธรรมดาๆ ที่มายืนนิ่งๆ เหมือนรูปปั้นได้นานสองนาน ไม่ว่าคนจะเอาพู่กันมาทาสีลงตรงไหนแกก็ยังนิ่ง สุดท้ายเป็นหุ่นฟางมนุษย์ เห็นแล้วอย่าเที่ยวเอาไฟแช็คไปจุดละ จะกลายเป็นฆาตรกรเอาได้ง่ายๆ จะถ่ายรูป เขียนสี ยังไงไม่ว่า จะให้เท่าไหร่ก็ได้ นี่แหละขวัญใจชาวปาย

lonely pai by freeform เดินไปเดินมาก็มาถึงร้านนี้ อย่าเพิ่งได้สงสัยว่าจะมาทำไมร้านหนังสือ นี่ไม่ใช่ความบังเอิญเดินผ่านมาแต่น้องขวัญสมาชิกและนางแบบเว็บเราเป็นแฟนผลงานของนายคุ้มข้าวกล้อง ผ่านทางสังคมออนไลน์ หรือ social network ยอดนิยม เฟสบุคนี่แหละ ลองพิมพ์ คุ้มข้าวกล้อง Living ลงในช่องค้นหาของเฟสบุคก็จะเจอ นายคนนี้จะโพสต์ภาพสวยๆ ให้ได้ชมเป็นประจำ แต่ภาพสวยๆ ที่ว่าจะทำให้ใครหลายคนน้ำลายไหล คนที่ลดน้ำหนักอาจจะตบะแตกเอาได้ง่ายๆ ร้านนี้ไม่ใช่มีดีแต่หนังสือ เค้าคือผู้ผลิตเบเกอร์รี่อร่อยๆ ให้เราได้กินกันเป็นของหวานปิดท้ายหลังจากที่กินสะบั้นหั่นแหลกมามากมายตามถนนที่เราเดินผ่าน ร้านแห่งนี้ยังมีหนังสือดีๆ เกี่ยวกับปายเรื่องราวที่เราไม่รู้มากมายลองหยิบมาอ่านดูจะได้รู้จักปายมากขึ้น อีกเหตุหนึ่งที่พากันมาเพราะสมาชิกของเราคนหนึ่งคือน้องสาวเจ้าของร้านนี้อีกตะหาก ไม่ได้เชียร์กันออกนอกหน้าไม่เชื่อว่าอร่อยลองไปกินดูสิอยู่ใกล้ๆ เซเว่นวัดกลาง

รถขายของในปาย ตั้งแต่ปี 2550 ที่มาปายครั้งแรกจนกระทั่งทุกวันนี้ เจ้าของร้านหลายคนก็ยังคงใช้ความมีเสน่ห์ของพาหนะชนิดต่างๆ มาเป็นจุดดึงดูดลูกค้า ไม่ว่าจะขายอะไร ถ้ามีรถหน้าตาหล่อๆ สวยๆ ก็จะทำให้ขายดีได้เหมือนกัน เรื่องราวของพาหนะขายของเหล่านี้เริ่มจากรถตู้ โลโก VW คันหนึ่งที่เปิดขายกาแฟสด จากนั้นมาก็เพียบเลยครับ ล่าสุดเห็นมีกระทั่งรถเข็นที่น่าจะขายส้มตำหรือก๋วยเตี๋ยวก็ยังมาขายโปสการ์ดแทน

Green please ภาพนี้ขอเป็นชุดสีเขียว สำหรับร้านที่ใช้โทนเขียวเป็นหลัก ภาพบนซ้ายคือร้านน้ำสมุนไพร คนมุงตรึมเพราะเจ้าของร้านมีรูปคู่กับดารามากมายที่เดินทางมาปาย ตุ๊กตุ๊กเขียวกิฟท์ชอปก็สะดุดตาไม่น้อย ส่วนร้านที่ภาพล่างขวาเป็นจักรยานคันเดียวจอดอยู่นิ่งๆ กับแผงสำหรับหนีบสินค้าแผงใหญ่ ชื่อหน้าร้านเค้าชื่อควายเมินการค้า เดินผ่านร้านนี้แล้วต้องมองสักนิดอย่าทำเมิน เดี๋ยวจะกลายเป็น...

แสงสีถนนคนเดินปาย จะจบอยู่แล้ว เดินไปเดินมามาเจอกับอาคารเก่าๆ หน้าตาเหมือนโรงเรียนประถม ตกแต่งแสงสีชวนให้เอาขาตั้งกล้องมาตั้ง ด้านล่างของตึกนี้มีเปรียกโภชนา ขายอาหารหลายชนิด อีกด้านมีนวดแผนไทย ส่วนทางเข้ามีร้านกาแฟสด เรียกว่าครบวงจร ด้านบนก็คงจะเป็นที่พัก

โคมลอยริมปาย ช่วงสุดท้ายของการเดินเที่ยวถนนคนเดินมาตามเส้นทางวัดกลางจนเกือบจะถึงริมแม่น้ำ บริเวณนี้จะมีคนปล่อยโคมลอยกันเยอะ ประหนึ่งว่าเป็นธรรมเนียมของการมาเที่ยวภาคเหนือ

ปิดท้ายถนนคนเดินปาย จบการนำเที่ยวเท่านี้นะครับ ขอบคุณผู้ชมทุกท่านที่คลิกเข้ามาชมเกือบ 4 หมื่นครั้ง จนผมต้องไปเก็บภาพมาเรียบเรียงใหม่ทั้งหมด สมัยนั้นกล้องยังไม่ดี ถ่ายยังไม่เป็น ข้อมูลก็น้อย ตอนนี้น่าจะดีขึ้นมาก สำหรับคนที่อยากชมภาพและอยากจะหาข้อมูลท่องเที่ยวเมืองปาย อย่าลืมนะครับว่ามาปายแล้วไม่เดินถนนคนเดิน เหมือนมาไม่ถึง แล้วอย่าลืมกินข้าวปุกละ เค้าว่าไม่กินก็ไม่ถึงเหมือนกัน 5555