กะเหรี่ยงคอยาวบ้านห้วยเสือเฒ่า

ชนชาวกะเหรี่ยงคอยาว เป็นชนกลุ่มน้อยที่อาศัยอยู่ในพื้นที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน มีอยู่ด้วยกัน 3 หมู่บ้าน คงไม่มีหลักฐานที่แน่ชัดว่าชนกลุ่มนี้ได้อพยพเข้ามาอยู่ในแผ่นดินไทยตั้งแต่ปีพ.ศ.ใด แต่ในช่วงนั้นมีสงครามเกิดขึ้นในเมียนมาร์ หรือพม่า ระหว่างรัฐบาลกับชนกลุ่มน้อย กะเหรี่ยงคอยาวได้อพยพถิ่นฐานเข้ามาตามแนวขายแดน จนมาตั้งรกรากที่บ้านน้ำเพียงดินที่หมู่บ้านนี้จึงเป็นชุมชนกะเหรี่ยงคอยาวดั้งเดิมกลุ่มใหญ่ที่สุด จากนั้นก็มีการกระจายไปอยู่ที่หมู่บ้านในสอยและหมู่บ้านห้วยเสือเฒ่า ในบรรดาหมู่บ้านทั้ง 3 แห่ง การคมนาคมของหมู่บ้านห้วยเสือเฒ่าสะดวกที่สุดคือมีถนนคอนกรีตเสริมเหล็กเข้าถึงหมู่บ้าน จึงเป็นสถานที่ที่นักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติเดินทางมาท่องเที่ยวจนธุรกิจเข้ามาผสมอยู่มาก แต่วัฒนธรรมและประเพณีดั้งเดิมของชนเผ่าก็ยังคงเหลืออยู่ จุดหลักๆ ก็คือยังคงมีการสวมห่วงที่คออยู่อย่างเดิม

การเดินทางจากตัวเมืองแม่ฮ่องสอนไปยังหมู่บ้านกะเหรี่ยงคอยาว บ้านห้วยเสือเฒ่าและบ้านน้ำเพียงดินอยู่ในโซนเดียวกันคือทางใต้ของตัวเมืองแม่ฮ่องสอน การเดินทางไปยังหมู่บ้านกะเหรี่ยงคอยาวน้ำเพียงดินนั้นต้องอาศัยการล่องเรือเข้าหมู่บ้าน ส่วนหมู่บ้านกะเหรี่ยงคอยาวในสอย ไปทางเดียวกันกับหมู่บ้านรักไทยและปางอุ๋งทางเหนือของตัวเมืองแม่ฮ่องสอน เส้นทางเป็นถนนลูกรังและชันมากต้องอาศัยรถกระบะหรือขับเคลื่อนสี่ล้อ มีชาวบ้านให้บริการรถเข้าถึงหมู่บ้านในสอย

เมื่อการเดินทางค่อนข้างลำบากเวลาที่มีอยู่จำกัดเราจึงเลือกเข้าไปหมู่บ้านห้วยเสือเฒ่า ทางคอนกรีตยาวประมาณ 10 กิโลเมตร เริ่มจากซุ้มประตูเมืองแม่ฮ่องสอน (มาจากขุนยวม) จะมีทางแยกซ้ายมือ ขับตามทางไปเรื่อยๆ มีป้ายบอกทาง ระหว่างทางมีลำห้วยผ่านถนนเป็นลักษณะฝายน้ำล้นหลายจุดติดๆ กัน ค่อยๆ ขับผ่านฝายทีละฝายไปเรื่อยก็จะถึงหมู่บ้าน

ข้อมูลเพิ่มเติม:ศูนย์ประสานงานการท่องเที่ยวจังหวัดแม่ฮ่องสอน โทร. 0 5361 2982-3
http://www.tourismthailand.org/maehongson

แก้ไขล่าสุด 2016-12-26 19:12:39 ผู้ชม 26597

การเดินทาง แผนที่ ที่เที่ยว/ที่พัก

กดติดตามการเดินทางของเราใน Youtube ด้วยนะคะ

เดินเข้าหมู่บ้านกะเหรี่ยงคอยาว จากตัวเมืองแม่ฮ่องสอน มุ่งหน้าไปทางใต้จนถึงซุ้มประตูเมือง ก่อนที่จะลอดซุ้มออกจากเมืองจะมีทางแยกขวามือ เลี้ยวไปตามทางนั้นตรงไปเรื่อยๆ จะมีป้ายบอกทางเข้าหมู่บ้านห้วยเสือเฒ่า ผมเล่าแล้วในตอนแรกว่าหมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านที่เช้าถึงได้ง่ายที่สุดทั้งรถเก๋งและรถตู้ จึงทำให้นักท่องเที่ยวเข้ามาเที่ยวมาก วิถีชีวิตของชาวกะเหรี่ยงคอยาวในหมู่บ้านนี้ก็ต้องเปลี่ยนไปตามความเหมาะสม ตอนแรกที่มาถึงบ้านห้วยเสือเฒ่า ผมยังจินตนาการว่าจะมีเพียงบ้านกะเหรี่ยงกับชาวกะเหรี่ยงคอยาว แต่ความจริงที่นี่มีชาวบ้านที่ไม่ได้เป็นกะเหรี่ยงคอยาว เป็นคนปกติเหมือนๆ เราอยู่มากมายหลายหลังคาเรือน ก็เป็นเพราะระยะทางแค่ 10 กิโลเมตร จากตัวเมืองที่นี่ก็เลยดูเจริญกว่าที่คิด ถนนคอนกรีตเข้าถึงหมู่บ้านเลย มีร้านค้าอาหารเครื่องดื่มมากมาย ของฝากโดยเฉพาะเสื้อผ้า ผ้าพันคอของทำมืออีกหลายอย่างวางขายเรียงรายเต็มไปหมด มีทางเดินเข้าหมู่บ้านกะเหรี่ยงคอยาวทางเล็กๆ ข้ามสะพานไม้เข้าไป สิ่งแรกที่จะเห็นคือช้างเชือกนี้ยืนขออาหารจากนักท่องเที่ยวแล้วแต่เราจะให้

กล่องบริจาคหมู่บ้านห้วยเสือเฒ่า จากเจ้าช้างที่ยืนอยู่ริมห้วย มีทางเดินไปทางซ้ายมือ เริ่มจากป้ายขอบริจาคกับกล่องไม้เล็กๆ ตั้งอยู่ การเช้ามาเที่ยวชมกะเหรียงคอยาวไม่มีการเก็บตังค์จากนักท่องเที่ยวแต่มีกล่องบริจาคเพื่อหาเงินไปซื้อนมให้เด็กๆ ชาวกะเหรี่ยงเหล่านี้กิน เรียกว่าแล้วแต่ศรัทธา

บรรยากาศตลาดกะเหรี่ยงคอยาว ต่อจากกล่องบริจาคมองไปข้างหน้าจะเป็นร้านค้ามากมายเรียงรายตามข้างทางเดินเล็กๆ นี่คือวิถีชีวิตของกะเหรี่ยงคอยาวที่เปลี่ยนไปมาก หลายครอบครัวหันมาทำมาหากินด้วยการขายสินค้าทำมือ

กะเหรี่ยงคอยาว เจ้าของร้านค้ามากมายที่เรียงกันเป็นแถว ทุกคนคือกะเหรี่ยงคอยาวเอกลักษณ์คือการใส่ห่วงสีทองที่คอที่เราก็รู้กันดีว่าห่วงจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตามอายุ จนถึงระดับหนึ่งก็จะหยุดการใส่ห่วง (เราก็สงสัยเหมือนกันว่าถ้าใส่ตามอายุแล้วคนอายุ 60 จะคอยาวกี่เมตรละเนี่ย) วัฒนธรรมการสวมห่วงที่คอนั้นเป็นเรื่องของความสมัครใจ คนในเผ่าแต่ละคนมีสิทธิ์เลือกที่จะใส่หรือไม่ใส่ห่วงก็ได้ แต่ส่วนใหญ่ก็จะใส่ แต่จะเลือกหยุดการเพิ่มห่วงตามที่ตนเห็นว่าสมควรในระยะหลังเราอาจจะไม่ได้เห็นกะเหรี่ยงคอยาวที่มีลำคอยาวมากๆ เหมือนแต่ก่อน สำหรับหมู่บ้านห้วยเสือเฒ่า แต่ในหมู่บ้านกะเหรี่ยงคอยาวดั้งเดิมอย่าง น้ำเพียงดินหรือบ้านในสอย ก็อาจจะมีให้เห็น

กะเหรี่ยงคอยาวกับดนตรี ก็ในเมื่อกะเหรี่ยงคอยาวก็เป็นคนเหมือนๆ กับเรา ก็มีบ้างที่จะมีอารมณ์สุนทรีหยิบเอากีตาร์มานั่งบรรเลงเพลงเรียกความสนใจแก่นักท่องเที่ยวที่กำลังตัดสินใจว่าจะอุดหนุนผ้าจากร้านไหน ทันทีที่เห็นกะเหรี่ยงคอยาวนั่งดีดกีตาร์เราก็ต้องขอรูปคู่ซะหน่อย เค้ามีอุปกรณ์ให้เราใส่ถ่ายรูปสวยๆ อย่างห่วงที่คอนี้เป็นต้น การถ่ายรูปคู่กับกะเหรี่ยงคอยาวไม่มีการเก็บตังค์ ไม่เรียกร้องสิ่งใดจากเราทั้งนั้น ทุกคนยิ้มแย้มเจ่มใสและเป็นมิตร น้ำจิตน้ำใจที่เรามีก็แล้วแต่เราจะให้ ระหว่างการเดินเที่ยวในหมู่บ้านเราเสียเงินค่าผ้าพันคอไปหลายผืน ไหนจะเสื้อไหนจะกางเกงชาวเขา

กะเหรี่ยงคอยาวรุ่นอาวุโส นี่เป็นกะเหรี่ยงคอยาวที่มีห่วงใส่มากที่สุดที่เราเห็นในวันนั้น ผู้มีอายุมากและต้องเพิ่มห่วงขึ้นเรื่อยๆ จะมีลำคอที่ยาวกว่ากะเหรี่ยงที่อายุอ่อนกว่า จำได้ว่าเมื่อ 5 ปีก่อนก็มีเพื่อนคนหนึ่งส่งรูปกะเหรี่ยงคอยาวมาให้เป็นคนๆ เดียวกับในรูปนี้เลยครับ

ผ้าพันคอทอมือ ผ้าพันคอที่ถักทอด้วยมือน้อยๆ คู่นี้ เป็นผ้าพันคอสีชมพู ลวดลายแบบง่ายๆ บนอุปกรณ์สำหรับทอผ้าด้วยมือที่ทำมาจากไม้ เป็นอีกหนึ่งผืนที่ถูกเราซื้อมาเรียบร้อยแล้ว เนื่องมาจากความน่ารักของคนทอ กะเหรี่ยงคอยาววัยเด็กหรือที่เรียกกันว่าละอ่อนจะต้องเรียนรู้เรื่องการทอผ้า เช่นเดียวกับผู้ใหญ่ ที่ใช้เวลาว่างในการนั่งอยู่ในร้านค่อยๆ ทอผ้าออกมาทีละผืนๆ จนได้จำนวนมากแขวนอยู่ในร้านหลายสีให้เลือกสรร แต่ละผืนก็น่าซื้อ นอกจากการทอก็มีการถักด้วยไหมพรมซึ่งก็แน่นอนว่าผมสอยผืนสีเทาเอามา 1 ผืน ส่วนร้านอื่นๆ ก็อาจจะมีเสื้อสวยๆ หลากสี ก็น่าซื้อไปหมด แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเอามาใส่ตอนไหนก็เลยไม่ได้ซื้อ

กะเหรี่ยงละอ่อน ช่วงสุดท้ายของการเดินเที่ยวเราถ่ายรูปกะเหรี่ยงคอยาวมาเกือบทุกร้าน มีทุกวัยกันเลยทีเดียว ได้เวลาเดินทางกลับเพราะแผนวันนี้ต้องไปนอนที่เชียงใหม่ ระยะทางยังคงมากเกินกว่าที่จะมาเดินเอ้อละเหยอยู่ที่นี่ แต่ระหว่างการเดินกลับก็มาป๊ะละอ่อนคนนี้ หน้าตาสดใสยิ้มให้ตลอด ผมก็รีบยกกล้องมาเปิดสวิตซ์ถ่าย 1 รูป น้องก็เปลี่ยน 1 ท่า เล่นกล้องหลายมุมถ่ายสนุก ศัพท์ในวงการก็เรียกกันว่า 16 แอคชั่น ถ่ายไปถ่ายมามุมนั้นมุมนี้ได้รูปมาเยอะ ขอเอามาให้ชมกันเท่านี้ก็แล้วกันครับ

ฮารางเซโย เป็นไงครับ เล่นกล้องสุดๆ แบบไม่ต้องจับมือสอน น้องเค้าทำเองหมด รู้มุมรู้ท่าโพสต์สะบัดถ่ายสนุกจริงๆ แบบนี้ต้องบอกว่า เดี๋ยวนี้เค้าปั๊ตตะนาแล้ววว