หาดพลา

หาดพลา อยู่ห่างจากตัวเมืองระยอง 35 กิโลเมตร เป็นชายหาดที่เงียบสงบ สามารถเล่นน้ำได้ มีสวนสนปลูกไว้หนาแน่นและร่มรื่น มีโรงแรมและบังกะโลให้เลือกพักหลายแห่ง มีทางเดินยาวถึงหาดพยูน และทั้งสองหาดมีร้านอาหารไว้บริการนักท่องเที่ยว

ตามเส้นทางเที่ยวหาดทรายที่บ้านฉาง หาดพลานับเป็นหาดสุดท้ายถ้ามาจากตัวเมืองระยอง โดยมีลำดับหาด ได้แก่ หาดน้ำริน หาดพยูน และหาดพลา ตามลำดับ ในบรรดา 3 หาด หาดพลา เป็นหาดที่ชมวิวพระอาทิตย์ตกได้สวยที่สุด

ข้อมูลเพิ่มเติม:การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยสำนักงานระยอง โทร. 0-3865-5420
http://www.tourismthailand.org/rayong

แก้ไขล่าสุด 0000-00-00 00:00:00 ผู้ชม 18325

การเดินทาง แผนที่ ที่เที่ยว/ที่พัก

กดติดตามการเดินทางของเราใน Youtube ด้วยนะคะ

ภาพแรกจากหาดพลา จากตัวเมืองระยอง อันมีชายหาดมากมายหลายแห่ง มีถนนสายเล็กๆ ขนานกับชายทะเล ที่อำเภอบ้านฉาง หาด 3 หาดเรียงติดกัน ห่างกันเพียงไม่มาก เป็นสถานที่พักผ่อนของใครหลายๆ คนที่อบความสงบไม่พลุกพล่าน เรียงลำตับตามความใกล้ไกลจากตัวเมืองคือ หาดน้ำริน หาดพยูน และหาดพลา

ความจริงแล้วทั้ง 3 หาดไม่ใช่พระเอกของทริปการเดินทางในวันนี้ของผม สถานที่ท่องเที่ยวหลักที่ผมต้องมาที่ระยองก็คือสวนสมุนไพรสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี อันมีการจัดงาน The Miracle of Natural Gas ชื่อของงานอาจจะฟังเข้าใจยากไปหน่อย แต่หลักการของงานก็คือการแสดงนิทรรศการความรู้เกี่ยวกับก๊าซธรรมชาติ และการนำเอาก๊าซที่เหลือจากกระบวนการคัดแยกก๊าซมาใช้ให้เกิดประโยชน์ ด้วยการนำมาเป็นพลังงานในการทำความเย็นให้กับโดมขนาดใหญ่ และทำการปลูกไม้ดอกเมืองหนาว ซึ่งก็เรียกกันว่า โดมทิวลิป กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวแห่งใหม่ของจังหวัดระยอง ที่จะจัดขึ้นเป็นประจำ โดยในปีนี้จัดเป็นครั้งที่ 3 โดยกำหนดให้ทิวลิปจำนวนมากหลากหลายสายพันธุ์และสี ให้บานสะพรั่งพร้อมกันในวันวาเลนไทน์

หลังจากเก็บภาพต่างๆ ภายในโดมทิวลิปแล้วก็ได้เวลาในการเดินทางกลับกรุงเทพฯ การที่จะขับรถกลับเปล่าๆ ก็คงจะเสียโอกาส ขอแวะสถานที่อื่นๆ เป็นของฝากติดมือมาด้วยน่าจะดีกว่า เส้นทางจากมาบตาพุดถ้าจะกลับกรุงเทพฯ มาทางบ้านฉาง แวะหาด 3 หาดของอำเภอก็คงจะเป็นทางเลือกที่ดี ผมเก็บภาพหาดต่างๆ ตามลำดับถึงก่อนถึงหลัง จนมาถึงหาดพลาซึ่งเป็นหาดสุดท้าย ผมวางแผนว่าจะมาหาดนี้ใกล้ๆ กับเวลาเย็นที่จะได้ชมวิวพระอาทิตย์ตก ซึ่งก็นับว่าผมคิดถูก หลังจากที่เห็นศาลาชมวิว กับโขดหินมากมายที่เรียงกันอยู่ใกล้ๆ หาดทราย เป็นองค์ประกอบที่ดีสำหรับภาพพระอาทิตย์ที่จะค่อยๆ เคลื่อนต่ำลงมาจนลับหายไปในขอบฟ้า

หลังจากที่มาถึงหาดพลา ผมจอดรถใกล้ๆ กับศาลาชมวิว แล้วก็เก็บภาพชายหาดนิดหน่อยก่อนที่จะย้ายไปปักหลักรอพระอาทิคย์ที่โขดหิน บรรยากาศของหาดพลา นับว่าน่าเที่ยวกว่า 2 หาดแรก แต่ทั้งนี้ก็คงแล้วแต่ความชอบของแต่ละคน

ทิวสนบนหาดทราย สิ่งที่ดูคล้ายๆ กันระหว่างหาดน้ำริน หาดพยูน และหาดพลา ก็คงจะเป็นแนวสนมากมายเรียงรายกันอยู่บนหาดทราย ยาวตลอดแนวความยาวของชายหาด จำนวนที่พักมากมายบนหาดพลา เป็นเครื่องยืนยันได้ว่านักท่องเที่ยวนิยมหาดแห่งนี้มากกว่า ที่จะไปหาดเงียบๆ มีร้านขายของมากกว่าหาดอื่น มีชาวต่างชาติลงเล่นน้ำบ้าน เดินเล่นบ้าง นั่งชมวิวบ้าง ประปราย

เรือประมงเล็ก สิ่งหนึ่งที่จะเห็นความแตกต่างของหาดพลากับหาดอีก 2 แห่งที่อยู่ติดกัน ก็คือเรือประมงเล็กๆ ของชาวบ้านที่นำมาจอดเรียงรายกันไว้ รอเวาที่จะออกไปทำงาน คลื่นสีขาวซัดเข้าหาฝั่งตลอดเวลา ทำให้เรือโคลงไปโคลงมา บนผิวน้ำทะเลสีครามใส

วิวพระอาทิตย์ตกที่หาดพลา เมื่อใกล้เวลาที่พระอาทิตย์จะลับขอบฟ้า เวลาประมาณ 6 โมงครึ่ง ตอนนี้ต้องเดินไปหามุมที่คิดว่าจะได้ภาพสวยๆ มาให้ชมกัน ผมเลือกที่จะไปโขดหิน มีนักท่องเที่ยวหลายคนที่คิดเหมือนกัน กำลังเดินมาทางเดียวกัน พระอาทิตย์ตกในปลายฤดูหนาว แลดูสวยงามทุกวัน นับเป็นฤดูกาลที่เหมาะสมสำหรับผู้ที่ชื่นชอบการถ่ายรูป ได้มาฝึกปรือฝีมือ สะสมภาพสวยๆ

ฟองคลื่นกระทบโขดหิน การพบว่าที่หาดพลามีโขดหิน มันเป็นเรื่องบังเอิญ หลังจากที่ลงไปเก็บภาพหาดน้ำริน กับหาดพยูน พบว่ามีแต่ทะเลเวิ้งว้าง ถ้าไปถ่ายรูปที่นั่นคงจะได้ภาพที่ขาดองค์ประกอบอะไรบางอย่าง ผมแค่คิดว่าลองมาดูที่หาดพลา ว่าจะมีอะไรใช้เป็นจุดสนใจในภาพได้หรือเปล่า จนมาเจอโขดหินเล็กๆ เข้า มันก็เลยกลายเป็นพื้นที่ที่ผมหมายมั่นว่าจะต้องเป็นที่เก็บภาพวิวพระอาทิตย์ตกปิดทริปสำหรับวันนี้

วิวพระอาทิตย์ตก หาดพลา ก่อนจะได้เวลาพระอาทติย์ลับขอบฟ้า มีชายคนหนึ่งเอาเรือลำเล็กๆ พายฝ่ากระแสคลื่นสูงๆ ที่ซัดเข้าหาฝั่ง เป็นภาพที่น่าดูมาก คลื่นสูงๆ ของทะเลใสๆ โยนเรือของเขาขึ้นสูง ไม่น่าเชื่อว่าจะพายออกจากฝั่งได้ เรือเล็กลำนี้ก็เลยกลายมาเป็นจุดสนใจในภาพของผมไปโดยปริยาย

ภาพทะเลหมอกที่ถ่ายได้จากท้องทะเล อันต้องอาศัยองค์ประกอบหลายอย่างมารวมกันถึงจะได้ภาพที่ดูดี ได้แก่ ความถี่ของคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่ง จังหวะการลั่นชัตเตอร์ การเปิดรูรับแสงนาน(ซึ่งขึ้นอยู่กับสภาพแสงในตอนที่ถ่ายรูป) กว่าจะได้ภาพนี้ออกมาก็ต้องกดไปหลายรูป เพราะจังหวะของคลื่นที่ซัดเข้าหาโขดหิน จะต้องพอเหมาะด้วย หลังจากที่เลือกอยู่นาน ก็ได้ภาพที่ผมชอบที่สุดมาให้ชม ที่เรียกว่าทะเลหมอก เพราะถ่ายมาจากทะเล ใช้เทคนิคในการถ่ายจนฟองคลื่นสีขาวที่กระทบโขดหินเป็นละอองนุ่มเหมือนสายหมอก ในที่สุดแบตเตอร์รี่ในกล้องก็หมด เป็นอันว่า ภาพนี้คือภาพสุดท้ายของทริปนี้ ว่างๆ ลองไปพักผ่อนที่บ้านฉาง แล้วจะพบว่า หาดหลายแห่งที่เราไม่ค่อยได้ยินชื่อ เค้าก็มีดีและน่าสนใจไม่น้อยนะครับ