เที่ยวภูกระดึงฤดูหนาว ฉบับสมบูรณ์ 4-12 ธ.ค. 53

www.touronthai.com

เที่ยวภูกระดึงฤดูหนาว ฉบับสมบูรณ์ 4-12 ธ.ค. 53

Deprecated: Function mysql_db_query() is deprecated in /home/touronth/domains/touronthai.com/public_html/forum/review.php on line 190

Deprecated: mysql_db_query(): This function is deprecated; use mysql_query() instead in /home/touronth/domains/touronthai.com/public_html/forum/review.php on line 190

ในที่สุดภารกิจที่ยากเย็นแสนเข็ญในการพิสูจน์ตัวเองเดินทางทั่วภูกระดึงในทริปเดียว เพื่อเก็บรวบรวมข้อมูลบนภูกระดึงให้ได้มากที่สุด (ความจริงอยากให้ครบกว่านี้แต่น้ำตกผาน้ำผ่าไม่มีเส้นทางให้นักท่องเที่ยวเข้าถึง เจ้าหน้าที่ไม่พาไปเลยอด) แต่ก็นับได้ว่าเราได้รูปภาพสถานที่ที่น่าสนใจบนภูกระดึงมาครบครัน และพร้อมที่จะบรรยายเรื่องราว 9 วัน 8 คืน บนภูกระดึง ณ บัดนี้

แต่เดี๋ยวก่อน ก่อนหน้าที่จะเล่า เนื่องจากว่ามีคนหลายๆ คนที่ได้พบกับทีมงานทัวร์ออนไทยบนภูกระดึงและมีรูปภาพเค้าเหล่านั้นอยู่มาก เจ้าของภาพคงรอที่จะได้เห็นรูปตัวเองแล้วละ ขอยกรูปภาพคนที่เราได้พบบนภูกระดึงไปอีกหัวข้อหนึ่งเพื่อความสะดวกของเจ้าของภาพนะครับ
ดูภาพบุคคลที่เราพบได้ที่ http://touronthai.com/forum/index.php?topic=193.0

รอชมภาพสวยๆคร๊าบ

เอาละเรื่องมันก็เริ่มมาจากการวางแผนอย่างไม่เป็นทางการเรื่องการขึ้นภูกระดึงรวดเดียว 9 วัน ตั้งแต่ช่วงเทศกาลหยุดยาววันพ่อแห่งชาติไปจนถึงวันรัฐธรรมนูญ แล้วค่อยลงเป็นการคุยกันเล่นๆ แต่สุดท้ายก็เอาจริง มีสมาชิกลงชื่อว่าจะไป 6 คน แต่สุดท้ายไปจริง 3 คน พอถึงเวลาบ่าย 3 โมง (รถออกจากหมอชิต 4 ทุ่ม 15 คิดดูละกันว่าเผื่อเวลาขนาดไหน) ก็เอากระเป๋าแบคแพคใบใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยซื้อมา 85+15 L มาจัดของเรียงลงไป โดยให้มีที่ว่างมากพอสำหรับกระเป๋ากล้อง เพราะไม่อยากพะรุงพะรังหลายชิ้น โบกมอเตอร์ไซค์วินไปปากซอย กำชับไว้ว่าอย่าโค้งแรงกระเป๋าจะพาตกรถหรือไม่ก็รถล้มได้ เพราะเดินอย่างเดียวยังไม่ค่อยจะอยู่เลยเซไปเซมา ถึงป้ายรถเมล์ก็ต่อรถเมล์ ไปถึงโฮมโปรบางพลีต่อรถตู้หมอชิต ได้ที่สุดท้ายพอดีแล้วรถก็ออก รวมๆ เวลาแล้ว 5 โมง 50 ถึงหมอชิต นั่งรอๆๆๆๆ 3 ทุ่มกว่าๆ สมาชิกพร้อมหน้ากันที่หมอชิต แล้วก็พาตัวเองกับสัมภาระขนาดใหญ่กันทั้งสองคนลงไปที่ชานชาลา พาตัวเองกับกระเป๋าเบียดฝูงคนจำนวนมาก ดีที่รถเข้ามาเร็ว ก็ขึ้นรถกินข้าวกล่อง แล้วก็นอน

ตื่นขึ้นมาอีกทีเพราะเล็กปลุกที่ผานกเค้า สิ่งแรกที่ทำคือเดินเข้าร้านกาแฟ ภูผากาแฟสด สั่งเอสเพรสโซร้อนๆ มาด่วน เสร็จสรรพเดินทางไปที่ทำการอุทยานแห่งชาติภูกระดึงด้วยสองแถวที่ทุกคนที่เคยไปจะรู้ดี อัตราค่าโดยสารคนละ 25 บาท ไม่รู้ขึ้นราคาช่วงเทศกาลหรือเปล่าหรือจะขึ้นตลอดกันแน่ ถึงอุทยานแห่งชาติภูกระดึง ลงทะเบียน ประกันขยะ รอชั่งน้ำหนักสัมภาระตามบัตรคิว เนื่องจากเป็นช่วงหยุดยาว ลูกหาบมาทำงานตั้งแต่ ตี 4 เราไม่รู้ก็มา 7 โมงเช้า เกือบไม่ได้ลูกหาบแล้วต้องหาบเองซะแล้ว เพราะถ้าลูกหาบรอบแรกหมดก็ต้องรอรอบสองซึ่งสัมภาระอาจจะเดินทางไปถึงหลังแปเกือบๆ 5 ทุ่มก็เป็นได้

ซื้อแผนที่แผ่นละ 3 บาท แล้วออกเดินทางหลังจากแน่ใจว่าสัมภาระของเรามีลูกหาบรอบแรกมาเอาไป (คนสุดท้ายพอดีฟลุ๊คสุดๆ) ไหว้ศาลเจ้าปู่ภูกระดึง ถ่ายรูปกับหลักกิโลเมตรที่ 0 ที่ทำขึ้นใหม่เป็นปูนสีขาว จากนั้นภูกระดึงก็ต้อนรับเราด้วยเส้นทางจากเชิงเขาถึงปางกกค่า 800 เมตร แห่งความลำบากยากเย็น ทางชันต่อเนื่องมากช่วงหนึ่ง แต่ไม่ค่อยมีคนเอ่ยถึง ส่วนมากจะบอกว่าเป็นซำแฮกที่ลำบาก ความจริงจากปางกกค่าไปซำแฮกนั้น 200 เมตร เอง ถึงจะชันสักหน่อยแต่เทียบกับ 800 เมตรแรกถึงปางกกค่าไม่ได้สักนิด ช่วงนี้กินเวลาเกือบ 30 นาที

ในที่สุดก็มาถึงซำแฮก หอบแฮกๆ สมคำเล่ารือ มาถึงที่นี่จะมีร้านค้าบริการมากมายทั้งอาหารเครื่องดื่ม มีของฝากของที่ระลึก บางคนมาซื้อเสื้อเป็นทีมกันที่นี่ บางคนซื้อถุงกันทากแบบเดียวกันยกทีม ที่นี่มีวิวสวยๆ ให้ชมได้พักผ่อนกันบ้างผ่อนคลายความเมื่อยล้าก่อนที่จะเดินทางกันต่อไป ร้านค้าที่นี่บางร้านใช้พื้นที่หลังร้านปลูกผักเองด้วยไว้ทำอาหารขาย

สำรวจรอบๆ ซำแฮก มีห้องน้ำ 2 ห้องคล้ายตู้โทรศัพท์ เป็นห้องน้ำแบบมาตรฐานของภูกระดึง ต่อไปจะได้เห็นห้องน้ำแบบนี้อยู่ทั่วไปหลายจุด เดินจากซำแฮกต่อไปอีกหน่อยจะมีคนเรียงเจดีย์หรือปราสาทหินตามความเชื่อเอาไว้ มีการเอาไม้ค้ำหินไว้ก็มี เดินต่อไปอีกหน่อยก็ถึงซำบอน เร็วจนตกใจ นึกว่าแต่ละซำจะเล่นงานเราจนท้อเสียอีก แต่จากซำแฮกไปซำบอนกลับง่ายอย่างกับเป็นที่เดียวกันเลย คงเป็นเพราะเหตุนี้ซำบอนจึงไม่มีร้านอาหารหรือเครื่องดื่ม

หลังจากซำบอนก็ไกลหน่อย 400 เมตร เป็นซำกกกอก เส้นทางไม่ยากไม่ง่ายกำลังดีสำหรับคนที่เดินมาเหนื่อยๆ จากซำแฮก ซำกกกอกไม่มีร้านอาหาร จากนั้นไปซำกอซางระยะทางเพียง 200 เมตร มีร้านอาหารและเครื่องดื่ม (อีกแล้ว) เป็นสถานที่ที่นางแบบของเราต้องใช้เครื่องดื่มกระทิงแดงคิดส์ เข้าช่วย ที่จริงไม่รู้ว่าเป็นเครื่องดื่มอะไรแต่อยากดื่มเพราะแปลกดี ส่วนผู้ชาย 2 คนก็มะเฟืองจิ้มเกลือ ง่ายๆ แต่ได้พลังงานสูง ที่น่าสังเกตุก็คือ เครื่องดื่มราคา 10 บาทจะขายกัน 25 บาททั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นยอดภูหรือช่วงระหว่างทางขึ้นเขา แต่มะเฟืองขาย 3 ลูก 10 บาทเอง

จากนั้นก็เดินต่อไป เพียงอึดใจเดียวก็ถึง พร่านพรานแปด้วยระยะทางเพียง 140 เมตรจนไม่รู้สึกว่าเดินถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ ระหว่างทางไม่มีอะไรน่าสนใจ ก็เดินต่อไปที่ซำกกหว้า ระยะทาง 460 เมตร และซำกกไผ่ ระยะทาง 440 เมตรตามลำดับ ใกล้จะถึงซำกกไผ่หลายๆ คนจะเริ่มอ่อนแรงลง ให้หมั่นมองดูลูกหาบว่าเค้าหาบน้ำหนัก 50-80 กิโลกรัมยังขึ้นมาได้ เราตัวเปล่าก็ต้องไปต่อได้เหมือนกัน จากซำกกไผ่ไปซำกกโดน จะมีทางชันบ้างแต่ระยะทางแค่ 300 เมตรเท่านั้น เมื่อถึงซำกกโดน ส่วนมากจะพักกันนานๆ เพราะมีห้องน้ำสะอาด มีห้องพยาบาล มีร้านค้า ซำกกโดนเป็นสถานที่เปลี่ยนเวรยามของเจ้าหน้าที่บนภูกระดึงในยามที่จะสลับกันทำหน้าที่บนยอดเขา มีวิวให้ชมบ้าง สายลมที่พัดผ่านเย็นสบายหายเหนื่อย ที่ซำกกโดนเราดื่มกระทิงแดงคิดส์คนละขวด หวังว่าจะช่วยได้ แล้วเดินทางต่อไปซำแคร่ ถึงได้รู้ว่ากระทิงแดงคิดส์ที่ดื่มเข้าไปทำให้เรารู้สึกสดชื่นเมื่อกี้มันมีผลประมาณ 150 เมตร เองหลังจากนั้นจะรู้สึกได้ว่าขามันวูบๆ หมดแรงลงตามเดิมอย่างรวดเร็ว

ในที่สุดก็ถึงซำแคร่ เป็นหลักกิโลเมตรที่ 4 หมายถึงครึ่งทางของการเดินทางขึ้นภูกระดึง หลักกิโลเมตรไม้เก่าๆ ปักมานานหลายปี ช่วงหน้าฝนอย่าไปยืนพิงเชียวเพราะเคยทำให้นักท่องเที่ยวคะมำกลิ้งไปแล้วเพราะหลักล้ม

เมื่อถึงซำแคร่จะเห็นป้ายบอกสถานีต่อไป หลังแป ระยะทาง 1,300 เมตร ที่นี่แนะนำให้พักเอาแรงมากๆ พักให้นานๆ ให้กำลังกลับมาเข้าที่ เพราะจากซำแคร่ไปหลังแป ไม่ใช่เพียงระยะทางไกลเท่านั้นแต่ยังเป็นทางชันมากเป็นพิเศษ ยิ่งในช่วงเทศกาลเจ้าหน้าที่จะเปิดทางสายเก่าให้นักท่องเที่ยวขึ้นเป็นทางชันที่เต็มไปด้วยหินน้อยใหญ่ ลำบากมาก ส่วนอีกทางจะให้ลูกหาบเท่านั้น ทางแยกจะอยู่ที่ป้ายด่านช้าง ทางซ้ายเป็นทางเก่า ทางขวาเป็นทางใหม่ นักท่องเที่ยวหลายคนที่เคยมาพอเห็นทางแยกก็พากันไปทางเีดียวกันกับลูกหาบสร้างความลำบากให้ลูกหาบไม่น้อย เพราะไปติดกันอยู่ที่บันไดทางขึ้นจนลูกหาบพากันบ่นว่าทำไมเจ้าหน้าที่ไม่สกัดนักท่องเที่ยวแยกออกไปอีกทาง ก็น่าเห็นใจทั้งสองฝ่าย นักท่องเที่ยวก็คงไม่ไหวเหมือนกันจึงได้หนีมาทางนี้กันเยอะ แต่การที่นักท่องเที่ยวไปเกะกะลูกหาบนอกจากจะทำให้ลูกหาบเหนื่อยมากขึ้นแล้ว ยังได้สัมภาระช้าลงไปอีกด้วย ส่วนคนที่รอลูกหาบรอบที่สองที่จะกลับลงไปขนของให้ก็ต้องรอนานขึ้น บางคนได้เช้าวันรุ่งขึ้นเลย หลายๆ คนจึงต้้องแบกของจำเป็นอย่างเช่นเต็นท์ขึ้นมาเอง ผ่านเส้นทางหฤโหดมาได้ก็มองเห็นเส้นชัย ป้ายผู้พิชิตภูกระดึง ที่มีนักท่องเที่ยวจำนวนมากออกันถ่ายรูปที่ระลึก ทั้งภาพเดี่ยวภาพหมู่ เนืองแน่นไปหมด ท้องฟ้าในฤดูหนาวบนยอดภูกระดึงสวยงามมาก เต็มไปด้วยต้นสนไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็มีสนกับท้องฟ้าสีครามเป็นรางวัลให้กับความพยายามและความอดทนถึงที่สุด...

8.36 ถึง 12.33 4 ชั่วโมงอันยาวนานและลำบากเหนื่อยล้าได้ผ่านพ้นไปด้วยดี หลังจากนี้นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่มุ่งหน้าไปศูนย์บริการนักท่องเที่ยวอุทยานแห่งชาติภูกระดึง เพื่อเข้าเต็นท์ เข้าบ้านพัก กางเต็นท์ รอสัมภาระ นอน ฯลฯ ส่วนเราเดินมุ่งหน้าไปผาหมากดูก แล้วค่อยไปศูนย์บริการนักท่องเที่ยว ทั้งนี้เพราะระยะทางต่างกันแค่กิโลเดียว (3170 กับ 4468 เมตร) อีกอย่างไปเร็วก็ต้องรอสัมภาระอยู่ดี ใช้เวลากว่าชั่วโมงเดินถึงผาหมากดูกเพราะเหนื่อยมาก มีผาหมากดูกและผาต่างๆ บนภูกระดึงมีร้านอาหารและเครื่องดื่มบริการ พอมาถึงก็จัดการของหวานเย็นๆ ก่อน 1 ถ้วย อร่อยหายเหนื่อยแล้วค่อยมาถ่ายรูป ผาที่มีร้านค้าก็เกือบทุกผา ได้แก่ ผาหล่มสัก ผาแดง ผาเหยียบเมฆ ผานาน้อย และผาหมากดูก ส่วนผาที่ไม่มีร้านค้าคือ ผานกแอ่น และผาจำศีล ผาทั้งหมดยกเว้นผานกแอ่นหันออกไปทางทิศตะวันตก ชมพระอาทิตย์ตกได้หมด ยกเว้นผานกแอ่นที่เป็นจุดชมพระอาทิตย์ขึ้น ส่วนความสวยงามของแต่ละผาจะต่างกันไปผาที่นิยมชมพระอาทิตย์ตกได้แก่ ผาหล่มสัก ผาเหยียบเมฆ ผาจำศีล และผาหมากดูก ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับความชอบของแต่ละบุคคลไป

ที่ผาหมากดูกเวลาบ่ายก็พยายามหามุมที่ย้อนแสงน้อยหน่อยถ่ายภาพเก็บไว้ก่อน แล้วเดินผ่านทิวสนทึบบ้างโปร่งบ้างไปที่พัก รอประมาณ 2 ชั่วโมงสัมภาระก็มาถึงครึ่งนึง เอาออกมากางเต็นท์ อาบน้ำ หลังจากนั้นก็นั่งพักผ่อน รอเวลาอาหารเย็น สัมภาระครึ่งหลังตามมาถึงก็จัดแจงเอาเต็นท์ออกมากาง ถ่ายรูปพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าที่ลานกางเต็นท์

ออกสำรวจตลาดภูกระดึง ที่เต็มไปด้วยร้านอาหารเครื่องดื่ม ของฝาก ของที่ระลึก อินเตอร์เน็ตคาเฟ่ ฝากเงิน ถอนเงิน เติมเงิน ออนไลน์ ฯลฯ การขึ้นไปเที่ยวภูกระดึงไม่ต้องกลัวขาดอะไรทั้งนั้น เอาเงินไปเยอะๆ ก็พอแล้ว

เลือกเสื้อให้ตัวเองและฝากเพื่อน หลังจากนั้นก็กินอาหารตามสั่ง เข้านอน จบการเดินทางวันแรก 4 ธันวาคม รวมระยะทางในการเดินประมาณ 10100 เมตร หรือ 10 กิโลเมตร

ตี 4 ครึ่ง เช้าวันที่ 5 ตื่นขึ้นมาล้างหน้าล้างตา เตรียมออกไปผานกแอ่น ชมพระอาทิตย์ขึ้น แม้ว่าวันนี้พระอาทิตย์ไม่ขึ้นเป็นดวงกลมแต่ก็ส่งแสงสีสวยๆ มาให้เป็นกำลังใจเหมือนจะบอกว่าพรุ่งนี้มาใหม่นะจ๊ะ ;D

บรรยากาศนักท่องเที่ยวที่ผานกแอ่นมีมากเหลือเกิน วุ่นวายตอนถ่ายรูปกับป้ายเป็นที่ระลึกเหมือนเดิม เดินกลับจากผานกแอ่นมีลานหินรูปร่างประหลาดๆ เป็นลานกว้างๆ นักท่องเที่ยวเข้าไปถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน เดินเข้าไปแป๊บเดียวมีคนให้ถ่ายรูปหมู่ให้ไม่ขาดสาย ออกจากลานหินแวะไหว้พระลานวัดพระแก้วประดิษฐานพระพุทธรูปปางประทับยืนเด่นเป็นสง่ากลางลานหินกว้างๆ ใกล้ๆ กันมีต้นไม้เล็กๆ ที่มีคนเอากระดิ่งมาแขวนไว้จำนวนมาก หลังจากนั้นก็เดินทางกลับที่พัก หาข้าวเช้ากิน

หลังอาหารเช้านั่งพักผ่อน สายหน่อยออกเดินทางมุ่งหน้าผาหล่มสัก ปกติตรงไปผาหล่มสัก ระยะทางประมาณ 9 กิโลเมตร ไปสัก บ่าย 2 ก็ทันแต่ที่เราออกกันเช้าหน่อยเพราะอยากแวะนู่นแวะนี่ เก็บภาพไปเรื่อยๆ มากกว่า ถึงลานพระพุทธเมตตาประมาณ 10.20 น. ไหว้พระขอพร ตีระฆัง หลังจากนั้นก็เดินไปเก็บภาพยอดผักยอดไม้ไปเรื่อย ดอกไม้ป่าก็เก็บๆ ไปเยอะ ไว้แยกหัวข้อดอกไม้ป่าที่พบที่ภูกระดึงจะดีกว่า ถึงทางแยกผานาน้อยเห็นป้ายเขียนว่าสระแก้ว 641 เมตรก็เลยลองแวะไปดูจะได้เก็บภาพทีเดียวไปเลย พอไปถึงเห็นสระแก้วเล็กนิดเดียวจนแทบไม่สังเกตุว่าเป็นสระแก้ว แถมไม่มีป้ายบอกว่าสระแก้วอีกด้วย แต่ก็เก็บภาพกลับมาแล้วเดินออกมาทางเดิมไปทางสระอโนดาต แวะน้ำตกธารสวรรค์ ซึ่งมีต้นเมเปิลธรรมชาติที่น่าจะใกล้กับศูนย์บริการนักท่องเที่ยวที่สุด เก็บภาพใบเมเปิลแดงกันอย่างสนุกสนาน ช่วงเวลาที่เราเดินทางไปยังไม่ใช่ช่วงที่ใบเมเปิลเปลี่ยนสี (ปกติน่าจะเปลี่ยนแล้วแต่ที่เราไปมันแดงจนร่วงไปแล้วและออกใบอ่อนออกมาแล้วด้วย) น้ำตกทุกแห่งบนภูกระดึงในเดือนธันวาคม มีน้ำน้อยเหมือนกันหมดไม่ต้องหวังว่าจะมีที่ไหนน้ำมากนอกจากป่าปิด ไว้จะเล่าเรื่องน้ำตกต่อทีหลังไปให้ถึงสระอโนดาตกันดีกว่า น้ำตกธารสวรรค์น้ำน้อยเสียจนต้องถ่ายเมเปิลกันมาแทน เราเสียเวลากับใบเมเปิลกันนานมากกว่าจะออกมาได้

ใบเมเปิลแดงที่น้ำตกธารสวรรค์

เก็บภาพน้ำตกธารสวรรค์ซึ่งแทบจะไม่มีมุมอื่นๆ ให้เลือก คิดว่าใครไปก็คงได้ภาพคล้ายๆ กันนี้มา หลังจากนั้นเดินทางไปสระอโนดาต 2382 เมตร ผ่านทุ่งหญ้าโล่งกว้าง ไม่ค่อยมีต้นไม้ ทำเอาร้อนได้เหมือนกันทั้งๆ ที่แดดไม่แรง ถึงสระอโนดาตฟ้าไม่สวย คนก็เยอะเลยไม่ค่อยได้ภาพดีๆ เท่าไหร่ พักกินข้าวกลางวันกับข้าวห่อที่เตรียมมาก่อนเดินกันต่อไป น้ำตกถ้ำสอเหนือห่างจากสระอโนดาต 2279 เมตร ผ่านลำห้วยสายเล็กๆ ดูคุ้นๆ ตาเหมือนว่าเว็บอื่นๆ หรือบล็อคอื่นๆ ก็ถ่ายมาเหมือนกันหมด น้ำตกถ้ำสอเหนือก็น้ำน้อย แต่มีนักท่องเที่ยวที่ใช้เส้นทางเดียวกันนั่งพักผ่อนกันจำนวนมากก่อนที่จะเดินต่อไป

ช่วง 2 กิโลเมตรสุดท้ายก่อนถึงผาหล่มสัก นักท่องเที่ยวบางคนก็ทนกับรองเท้าของตัวเองไม่ไหว ถอดออกแล้วหิ้วเดินไปแทน เส้นทางทั้งหลายบนภูกระดึงในหน้าหนาว มีทรายเป็นจำนวนมากเวลาเดินผ่านทรายจะเหนื่อยมากกว่าปกติ จากน้ำตกถ้ำสอเหนือ 1 ชั่วโมงผ่านไปเราก็มาถึงผาหล่มสัก ประมาณบ่าย 3 โมง นักท่องเที่ยวมาถึงก่อนเราจำนวนมากกว่าที่คาดเอาไว้ ร้านค้าต่างๆ ก็เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยว เราก็เติมความสดชื่นด้วนน้ำอัดลมขวดละ 30 บาทเข้าไปแล้วรอเวลาพระอาทิตย์ตก และต้องเดินกลับอีก 9 กิโลเมตรหลังจากนั้น แต่ช่างมันดูพระอาทิตย์ตกแล้วค่อยว่ากันใหม่ รวมระยะทางที่เดินมา 10362 เมตร

เข้าไปถึงผาหล่มสักมีที่นั่งเหลืออยู่ที่นึงเป็นขอบหิน นั่งได้คนเดียวขยับมากไม่ได้ตกหน้าผาตายได้เหมือนกัน สงสัยเพราะเหตุนี้เลยไม่มีคนนั่ง ไม่เป็นไรเราก็นั่งละกัน ไม่มีใครว่าด้วยเพราะมันไม่มีใครกล้านั่งมุมก็สวยใช้ได้เหลือแค่รอเวลาพระอาทิตย์ตก แต่เนื่องจากเป็นเทศกาลหยุดยาว นักท่องเที่ยวต่อแถวรอคิวกันถ่ายรูปผาหล่มสักกันล้นหลาม เราอยากได้วิวเปล่าๆ ก็ต้องชิงจังหวะเอาเอง หาช่วงคนว่างระหว่างเปลี่ยนคิวกันของนักท่องเที่ยวก็กดมาได้บ้างไม่ได้บ้างก็ว่ากันไป

ช่วงเวลาที่รอคอยกันอยู่นั้นยังพอมีเวลาให้คิดมุมต่างๆ ออกมาให้มากที่สุดเป็นการกดแบบเผื่อเลือกแล้วครับ หลังจากนั้นไม่กี่นาทีพระอาทิตย์โผล่ลงมาเต็มดวง นักท่องเที่ยวที่รอแถวกันถ่ายรูปคู่กับพระอาทิตย์ตกที่ผาหล่มสักไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า หลายคนกรูกันเข้ามากลัวว่าจะไม่ได้ถ่าย น่ากลัวจะดันกันจนตกลงผาไป ช่วงนี้เราก็อดได้รูปวิวเปล่าไปตามระเบียบแต่ไม่เป็นไร ถือว่ารายงานสดบรรยากาศจากภูกระดึงก็แล้วกัน

หลังจากนั้นก็ถ่ายรูปจนพระอาทิตย์ลับหายไปแล้วเดินหันหลังกลับ นักท่องเที่ยวหลายคนต่างก็พากันทยอยรีบกลับเพราะกลัวจะมืดเกินไป หลายคนไปแล้วกลับก่อนที่จะได้เห็นภาพสวยๆ เพราะไม่อยากเดินตอนกลางคืน ระหว่างรอน้องกุณนางแบบของเราเข้าห้องน้ำ พอดีสายตามันเหลือบไปเห็นแสงสีส้มๆ ขึ้นมาจากขอบฟ้า ทำให้ป่าสนดูสวยงามจากนั้นก็คิดได้ว่าที่ผาหล่มสักก็ต้องมีแสงสวยๆ ขึ้นมาเหมือนกันก็เลยหันหลังวิ่งอย่างเร็วกลับไปที่ผาหล่มสักโดยไม่สนใจว่าต้องเก็บแรงไว้เดินกลับ พอไปถึงผาหล่มสักมุมที่เคยนั่งมีคนมานอนคว่ำจับภาพกันเต็มไปหมด เขาคงเห็นว่าเราอุตส่าห์วิ่งกลับมาอย่างเร็ว เลยเปิดช่องว่างให้ลงไปนอนได้อีกคน หลังจากนั้นก็กดชัตเตอร์แบบไม่ยั้งเก็บภาพนาทีทองของแสงทไวไลท์ที่สวยงามของวันนี้ให้ได้มากที่สุด ภาพที่ออกมาก็คุ้มค่ากับการวิ่งครั้งนี้อย่างมากมาย นักท่องเที่ยวที่ต่อคิวถ่ายรูปบนผาหล่มสักก็ยังไม่ได้หายไปไหนยังคงต่อคิวอย่างเหนียวแน่นยาวเหยียดเหมือนเดิม

แถมอีกภาพเป็นภาพสุดท้ายจากผาหล่มสักหลังจากนั้นก็ต้องเดินทางกลับลานกางเต็นท์ เส้นทางเดินกลับผ่านผาแดง ผาเหยียบเมฆ ผานาน้อย ผาจำศีล ผาหมากดูก เลี้ยวซ้าย กลับศูนย์บริการนักท่องเที่ยวระยะทางทั้งหมด 9364 เมตร จบวันที่ 5 ธ.ค. รวมระยะทางในการเดิน 19726 เมตร

6 ธันวาคม ตื่นสายๆ ประมาณ เกือบ 8 โมงเพราะเหนื่อยมามากแล้ว ภาพที่ได้ก็น่าพอใจ สำหรับวันนี้วางแผนเที่ยวน้ำตก ท้องฟ้าสดใสเหมือนทุกวัน จนเริ่มกังวลว่าน้ำตกจะสวยหรือเปล่าถ้าแสงมีมากเกินไป แต่ถึงยังไงก็ต้องไป จัดการอาหารเช้าและเสบียงให้พร้อมออกเดินทางไปน้ำตกวังกวาง ระหว่างทางเก็บภาพดอกไม้ป่าเล็กๆ น้อยๆ ไปเรื่อยๆ ถึงน้ำตกวังกวาง 10.25 น. เป็นน้ำตกที่มีน้ำน้อยเหมือนทุกที่ มีทากอยู่ด้วยโดยมากหากไปถ่ายน้ำตกสปีดชัตเตอร์ช้าก็ต้องโดนเกาะเป็นธรรมดา น้ำตกบนภูกระดึงส่วนมากเป็นน้ำตกที่ตกลงมาจากลานหินแผ่นบางๆ หากน้ำมากน้ำตกจะกว้างสวยงาม หลังจากเก็บภาพน้ำตกวังกวางเสร็จก็เดินตามเส้นทางในแผนที่ ไปน้ำตกเพ็ญพบใหม่ ผ่านป่าสนและป้ายเตือนเวลาห้ามเข้าหลัง บ่ายสามโมงเนื่องจากบริเวณน้ำตกเป็นแหล่งน้ำธรรมชาติที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าโดยเฉพาะช้างป่า ซึ่งอาจจะทำอันตรายนักท่องเที่ยวได้

ด้วยระยะทางจากน้ำตกวังกวางถึงน้ำตกเพ็ญพบใหม่ไกลถึง 1576 เมตรบางช่วงผ่านเส้นทางป่าโปร่งโดนแดดกันเต็มๆ เสื้อก็มีเหงื่อชุ่มไปหมดแต่ก็ยังคงเก็บภาพต้นสนสวยๆ ดอกไม้ป่าต่างๆ ไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็มาถึงน้ำตกเพ็ญพบใหม่ จุดสังเกตุก็คือก้อนหินขนาดใหญ่เป็นเหมือนประตูสู่น้ำตก หลังจากนั้นก็จะมองเห็นป้ายน้ำตก น้ำตกเพ็ญพบใหม่ก็เป็นสายน้ำที่ตกลงจากลานหินกว้างแผ่นบางๆ เหมือนกันกับน้ำตกวังกวาง แต่กว้างกว่า จุดเด่นของน้ำตกเพ็ญพบใหม่ก็คือต้นเมเปิล เนื่องจากมาในฤดูน้ำน้อยการถ่ายภาพน้ำตกเป็นสิ่งที่ไม่ต้องคาดหวัง เอาใบเมเปิลดีกว่า ใช้เวลากับน้ำตกเพ็ญพบใหม่ไม่นานนักเราก็เดินทางต่อตามป้ายบอกทาง

จากน้ำตกเพ็ญพบใหม่ไปน้ำตกโผนพบ เส้นทางชันเล็กน้อยช่วงสั้นๆ พ้นช่วงชันไปได้แล้วก็เดินสบายๆ พอถึงน้ำตกโผนพบน้ำตกหันเข้าหาแสงยามบ่ายแบบเต็มๆ ไม่สามารถทำอะไรได้ ถ่ายมาก็ไม่สวยเลยนั่งรอให้มีเมฆวิ่งมาบังพระอาทิตย์ระหว่างที่รอก็เอาเสบียงออกมากิน รอแล้วรอเล่าเป็นชั่วโมงสปีดชัตเตอร์ก็ลงได้แค่ 1/1.3 sec เท่านั้น รูปนี้ขอไม่ลงดีกว่า หลังจากที่รอกันนานแล้วก็เดินทางไปน้ำตกเพ็ญพบดีกว่า เผื่อว่าจะโชคดีได้แสงเหมาะๆ ระหว่างทางไปน้ำตกเพ็ญพบมีแอ่งน้ำและลำธารที่ไหลจากน้ำตกโผนพบไปที่น้ำตกเพ็ญพบ สภาพเป็นหินมีแอ่งน้ำเป็นหลุมเป็นแอ่งเล็กๆ จำนวนมากคล้ายๆ 3000 โบกของอุบลฯ ถึงน้ำตกเพ็ญพบเราก็เจอปัญหาเดียวกันคือทิศของน้ำตกกับสภาพแสงไม่เป็นใจ อดใจไว้วันหลังค่อยมาซ่อมใหม่ก็ได้ ในเมื่อเราอยู่ตั้ง 9 วันกลัวอะไร ผ่านน้ำตกเพ็ญพบไปเดินลัดเลาะตามป้ายบอกทางไปน้ำตกถ้ำใหญ่เป็นน้ำตกสุดท้ายของทางเดินนี้ (เพราะเราไม่ไปน้ำตกธารสวรรค์เนื่องจากไปแล้วนั่นเอง)

เส้นทางจากน้ำตกเพ็ญพบไปยังน้ำตกถ้ำใหญ่เป็นเส้นทางเลียบลำธารไปเรื่อยๆ ทางเดินค่อนข้างครึ้มเพราะเดินในป่าไม้ยืนต้นหลายชนิดสูงลิบลิ่ว มีต้นเมเปิลขึ้นอยู่กระจัดกระจาย มีใบเมเปิลสีแดงร่วงลงลำธารเห็นเป็นช่วงๆ มีนักท่องเที่ยวเก็บเอาใบเมเปิลมาเรียงกันเป็นรูปหัวใจถ่ายภาพเป็นที่ระลึก เห็นอยู่ 2 กลุ่ม สำหรับน้ำตกถ้ำใหญ่อยู่กลางป่าค่อนข้างทึบ แสงส่องลงมาได้น้อย การถ่ายภาพที่จริงก็ไม่ยากแต่สายน้ำที่น้อยเลยลำบากที่จะถ่ายให้เห็นน้ำตลอดทั้งสาย หลังจากวันนี้มาถ่ายซ่อมก็ไม่ได้ภาพที่ดีกว่าเดิมเลยยึดเอาภาพนี้เลยละกัน

ต้นเมเปิลที่น้ำตกถ้ำใหญ่มีใบสีน้ำตาลอ่อนแปลกกว่าต้นอื่นๆ เลยเก็บภาพเอามาให้ชมกัน จากนั้นออกจากน้ำตกถ้ำใหญ่เดินทางไปยังผาหมากดูก ใช้เส้นทางผานาน้อยแล้วเดินเลียบผาไปผาหมากดูก ซึ่งเป็นผาอีกผาหนึ่งที่เหมาะในการชมพระอาทิตย์ตก ระยะทางจากผาหมากดูกไปยังศูนย์บริการนักท่องเที่ยวและลานกางเต็นท์สั้นกว่าผาหล่มสักมากๆ จึงเป็นที่นิยมไม่แพ้กัน ระหว่างทางไปผานาน้อยช่วงหนึ่งเป็นทุ่งผักกูดป่าซึ่งกินไม่ได้ พอดีเห็นหม้อข้าวหม้อแกงลิงขึ้นอยู่บนยอดผักกูดอีกทีซึ่งปกติหม้อข้าวหม้อแกงลิงเป็นพืชที่ขึ้นอยู่ที่ต่ำตามโคนไม้พบเห็นได้ไม่ยาก แต่ต้นนี้ขึ้นสูงเท่าผักกูดที่สูงกว่าเอวซะอีก เดินไม่นานก็ถึงร้านค้าผานาน้อย เลยเก็บภาพผานาน้อยช่วงกลางวันพร้อมทิวทัศน์ที่มองจากผานาน้อยมาด้วย

ภาพต่อไปนี้เป็นทิวทัศน์ผานาน้อย ผานาน้อยมีต้นสนอันเป็นเอกลักษณ์อยู่ 6 ต้น หลังป้ายผานาน้อย ทิวทัศน์ที่มองออกไปค่อนข้างรกรุงรังด้วยต้นไม้ หาวิวเปิดสวยๆ ลำบากอย่างที่เห็น ปกติก็สามารถชมพระอาทิตย์ตกได้บ้างแต่ไม่ค่อยมีคนเอ่ยถึง หลังจากถ่ายภาพผานาน้อยสักพักก็มีรถแทรคเตอร์วิ่งมา พอดีคนขับจะกลับที่พักที่ผาหล่มสัก เลยมีนักท่องเที่ยวขออาศัยไปด้วย ส่วนเราเองที่ตั้งใจไปผาหมากดูกก็เลยไปผาหล่มสักด้วยเลย ปกติเวลาที่เหลือหากเดินไปคงไม่ทัน แต่นี่มีรถมารับถึงที่แบบฟรีๆ ไม่มีค่าบริการก็ต้องไปสิเดี๋ยวค่อยว่ากันใหม่กับผาหมากดูกก็ได้ ระหว่างทางรถวิ่งไปมีต้นสนสวยๆ มากมายกับท้องฟ้าที่สดใสเลยกดๆ ไว้บ้าง รถจอดทำธุระที่ผาแดงเราก็ลงถ่ายรูปกลางวันที่ผาแดง แล้วออกเดินทางกันต่อไปยังผาหล่มสัก

ถึงผาแดงรถจอดพักทำธุระให้เราลงถ่ายรูปได้ 5 นาที เราทั้งหมดก็ลงเดินหามุมของตัวเองจากนั้นก็ถ่ายๆ แล้วก็เดินทางต่อไปเหลือระยะทางอีก 2 กิโลเมตรเท่านั้น วันนี้สบายกว่าทุกวัน ผาแดงเป็นอีกผาหนึ่งที่ไม่ค่อยมีใครเอ่ยถึง เพราะวิวปิด หาจุดชมวิวได้ยาก ลานหน้าผาเล็กนั่งมากๆ ไม่ได้

ในที่สุดก็เดินทางมาถึงผาหล่มสัก วันนี้พระอาทิตย์ตกให้เห็นเป็นดวงกลมสวย แต่แสงสีที่ออกมาค่อนข้างจืด นักท่องเที่ยวบางตามากในวันนี้กดภาพวิวเปล่าได้ไม่ยาก หลังจากพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้วก็ไม่มีแสงทไวไลท์ใดๆ ให้ชื่นชมอย่างวันที่ 5 ที่เราได้ภาพสวยๆ แต่ยังไงก็ถือว่าคุ้มเพราะไม่ได้เดินมาเองทั้งหมด หลังจากนี้ก็เดินกลับที่พักเลียบผาไปอย่างเดียวกันกับวันก่อน แต่ต่างกันตรงที่วันนี้ไม่ได้เตรียมไฟฉายมา ลืมไปเพราะมัวแต่คิดว่าจะออกไปเที่ยวตามน้ำตกเท่านั้น พระอาทิตย์ตกที่ผาหมากดูกเป็นความคิดที่เกิดขึ้นทีหลังเพราะอยากให้แต่ละวันเป็นไปอย่างคุ้มค่ากับเวลาที่ขึ้นมาบนภูกระดึงอย่างยากลำบาก

เราหาซื้อเทียนจะเจาะขวดน้ำทำโคมไฟแต่ที่ผาหล่มสักไม่มีเทียนขาย เราจึงต้องเดินไปเรื่อยๆ ระหว่างที่แสงสุดท้ายยังไม่หมดไป ในที่สุดเราก็ได้เทียนจากผาแดง ที่ร้านค้าทำขวดน้ำเจาะไว้ให้ร้อยเชือกติดกับไม้สั้นๆ พอให้ถือนำทางได้ เหมือนทหารในหนังจีนถือโคมไฟเดินตรวจตราในหมู่บ้าน ฮาดีจริงๆ

ในที่สุดก็ถึงที่พัก นั่งๆ อยู่ก็ต้องตกใจมีกวางตัวใหญ่เดินมาข้างเต็นท์ ปกติกวางจะหากินกับข้าวของที่เราวางๆ ไว้นอกเต็นท์ได้ยินกิตติศัพท์กวางเหล่านี้มานาน เรื่องเปิดมาม่ากินเป็น เปิดปลากระป๋องด้วยการเตะก็เป็น กินทุกอย่างโดยเฉพาะขนมของเรา พอมันเห็นเราก็ตกใจเหมือนกันแล้วมันก็เดินหายไปในความมืด ไปหากินเต็นท์อื่นๆ เจ้าหน้าที่บนอุทยานแห่งชาติภูกระดึงจะคอยประกาศเป็นช่วงๆ ให้ระวังสัตว์เหล่านี้ขโมยอาหาร

รวมระยะทางในการเดินทางวันนี้ 22183 เมตร มีรถมาช่วยทุ่นแรงไป 5886 เมตร

จบวันนี้แล้วอาบน้ำเข้านอนดีกว่า การอาบน้ำบนภูกระดึงนั้นหายห่วง อากาศเท่าที่จำได้อุณหภูมิระหว่าง 9.0-13.0 องศาแตกต่างกันเล็กน้อยในแต่ละวัน วันที่ลดต่ำลงมาถึง 9.0 นั้นนอนลำบากมากเช้ามาหมอกเต็มไปหมด ตื่นให้สายๆ เพราะไม่คาดหวังว่าจะได้เห็นพระอาทิตย์ ส่วนวันอื่นๆ ก็เดินทางเที่ยวชมเก็บภาพซ่อมไปเรื่อยๆ จนกว่าจะได้ภาพดีๆ เท่าที่เวลาจะอำนวย

7 ธันวาคม ตื่นตี 4 ครึ่ง อีกแล้ว ยังไม่ได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นสวยๆ ที่ผานกแอ่นเลย จะยอมได้ไง เหนื่อยก็เหนื่อยจากการเดินมาราธอนมาหลายวัน แต่ยังไงก็ต้องตื่น ล้างหน้าล้างตากันเป็นที่เรียบร้อยไปรอเจ้าหน้าที่นำทางที่หน้าศูนย์บริการนักท่องเที่ยว จะออกเดินทางตอนตี 5 ตรงของทุกวันปลายทางผานกแอ่น ซึ่งเป็นจุดชมวิวพระอาทิตย์ขึ้นเพียงแห่งเดียวในภูกระดึง เดินจ้ำๆ ไปข้างๆ เจ้าหน้าที่ถึงเป็นคนแรกๆ หาที่นั่งมุมเดิมใต้ต้นสนอันเป็นเอกลักษณ์ของผานกแอ่น มีนักท่องเที่ยวเดินมานั่งใกล้ๆ กันหลายคน ความคิดมีเพียงว่าถ่ายภาพแสงไฟของอำเภอภูกระดึงก่อนฟ้าสาง หลังจากได้ภาพแล้วก็ออกไปหามุมอื่นๆ เพราะกลัวว่าช่างภาพข้างหลังถ่ายมาจะติดกล้องเรา เราก็ย้ายถอยหลังออกมาอยู่ประมาณแถว 3 แล้วต้องคอยขอให้นักท่องเที่ยวแถวหน้าอย่าบังกล้อง พอแสงอาทิตย์ส่องลงมาเห็นดวงอาทิตย์กลมๆ นักท่องเที่ยวก็พากันลุกๆ นั่งๆ ถ่ายรูปกันเต็มไปหมด ผิดจากที่คาดไว้ คิดว่าวันที่ 7 จะมีคนน้อยแล้วที่ไหนได้ก็มีเกินร้อยคนเหมือนกันแต่ยังไงๆ การถ่ายภาพก็เป็นไปด้วยดี หาจังหวะกับมุมสวยๆ กดมาให้ได้ ระหว่างนั้นก็มีการเก็บภาพบรรยากาศของนักท่องเที่ยวที่นั่งริมผามาด้วยให้เห็นว่าคนเยอะมาก

พระอาทิตย์แสดงตัวออกมาอย่างสวยงามสำหรับเช้าวันนี้ต่างจากวันแรกที่มาดู เพียงไม่กี่นาทีพระอาทิตย์ก็เคลื่อนสูงเข้ากลุ่มเมฆกลุ่มใหญ่แต่พอมีช่องให้พระอาทิตย์โผล่ออกมาอีกครั้ง เรียกว่ามีก๊อกสอง เราก็ตั้งกล้องรออย่างเดิม หลังจากตื่นตาตื่นใจกับพระอาทิตย์ขึ้นและกำลังเดินกลับ ก็เห็นแสงสว่างลอดลงจากชั้นเมฆ และเห็นเมฆหนาทึบก้อนโตในตอนเช้ามืดพุ่งกระจายแตกออกเป็นวงกว้าง เปิดท้องฟ้าที่มืดครึ้มให้เห็นสีฟ้าครามงามสดใสยิ่งกว่าวันไหนๆ เมฆก้อนโตถูกแสงแดดตีแตกกระจายพุ่งไปทางทิศตะวันตกแบบเห็นกันชัดๆ เป็นเรื่องน่าอัศจรรย์จริงๆ ที่ได้เห็นพฤติกรรมของเมฆ นักท่องเที่ยวหลายคนหันหลังเดินกลับหลังจากพระอาทิตย์ขึ้นช่วงแรกเพราะไม่อยากรอคิวร้านอาหาร และห้องน้ำ สำหรับอาบน้ำ แต่คนที่ยังอยู่จนนาทีสุดท้ายกลับได้เห็นความสวยงามของเช้าวันนี้แบบเกินอิ่มจุใจ ยืนเก็บภาพทั้งหมดอยู่นานก่อนเดินทางกลับที่พัก สำหรับวันนี้คุ้มค่ากับความเหนื่อย คุ้มค่ากับการเอาชนะความขี้เกียจของตัวเองที่ต้องตื่น ตี 4 ทั้งๆ ที่เมื่อวานเดินมาหนักหนาสาหัส ภาพที่เห็นเป็นรางวัลสำหรับเราได้เป็นอย่างดี (ว่ามั้ย ;D)

เดินกลับจากผานกแอ่น แวะลานวัดพระแก้ว เจอสิ่งไม่ค่อยน่าดูเท่าไหร่แต่ก็อยากลงรูปไว้เป็นอุทาหรณ์สอนกันนิดๆ หน่อยๆ เรียกว่าเป็นการเตือนจะดีกว่า นั่นก็คือมูลช้างหรือว่าขี้ช้างนั่นเอง แต่ในขี้ช้างที่ถ่ายมานี้มันเต็มไปด้วยขยะที่ช้างกินเข้าไปเพราะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ถ้ากินแบบนี้นานๆ ไป หรือว่าสัตว์เล็กๆ กว่าช้างกินเข้าไป ต้องตายแน่ๆ หวังว่าคนไทยทุกคนคงจะช่วยกันได้ แค่เก็บเปลือกห่อขนมพวกนี้ใส่กระเป๋าไปทิ้งถังขยะตามศูนย์บริการนักท่องเที่ยวหรือร้านค้ามันคงไม่ทำให้หนักมากขึ้นหรือเดินไม่ไหวหรอกครับ น้ำหนักเปลือกขนมมันคงจะมากกว่า 0 กรัมอยู่ไม่เท่าไหร่ ไม่ทำให้ใครเดินขาลากขาแพลงหรอกผมรับรองได้ เดี๋ยว 10 ปีข้างหน้าเกิดสัตว์ป่าบนภูกระดึงสูญพันธุ์ไปจะลำบาก ลูกหลานจะมาด่าบรรพบุรุษตัวเองกันเปล่าๆ

ถึงศูนย์บริการแล้วก็เดินหาอาหารเช้ากินกัน หาน้ำดื่มมาตุนไว้กรอกใส่ขวดเล็กๆ สำหรับพกพาในป่าสะดวกดี น้ำ 1.5 ลิตร ราคา 40-45 บาท ถามๆ ดูจะเจอร้านที่ขาย 40 บาทไม่งั้นเสียเงินเพิ่มอีก 5 บาทโดยใช่เหตุ ข้าวเปล่าก็เหมือนกัน ราคาแต่ละร้านไม่เท่ากัน บางร้าน 20 บางร้าน 25 ก็ถามๆ กันไปเรื่อยๆ บางร้านให้มากบางร้านให้น้อย พอเจอร้านถูกใจแล้วก็ซื้อเป็นประจำจะคุยกันง่าย

นั่งพักกันสักหน่อยเราก็ออกเดินทาง ปกติเราจะใช้ช่วงเวลา 10 โมงโดยประมาณ เป็นเวลาในการเริ่มเดินทาง สำหรับวันนี้อยากเดินชมหน้าผาต่างๆ แบบแสงกลางวันเพื่อที่จะได้เอามาลงรูปให้ดูกันให้ครบๆ ทุกผา หลายวันที่ผ่านมาจะได้ภาพผาหมากดูก ผาแดง ไปแล้ว คราวนี้ก็เล็งผาเหยียบเมฆ ผาจำศีล เป็นหลัก ว่าแล้วก็ออกเดินทาง ระหว่างทางก็เลือกเส้นทางผ่านสระอโนดาตอีกครั้งหวังว่าจะไม่มีคนจะได้ภาพวิวสวยๆ เพราะเมฆที่กระจายออกเมื่อเช้าทำให้ฟ้าเปิดสดใสสว่างโล่เลย ความหวังอีกอย่างสำหรับวันนี้คือพระอาทิตย์อัสดงตรงผาหมากดูก หลังจากพยายามจะไปครั้งนึงแล้วแต่มีราชรถมาเกยให้ไปผาหล่มสักแทน สรุปแผนการเดินทางได้แล้วก็เดินๆๆๆ สำหรับวันนี้เน้นภาพมาโครดอกไม้ป่าชนิดต่างๆ แล้วเพิ่งสังเกตุได้ว่าดอกไม้ป่าที่ภูกระดึงนั้นดอกเล็กมากๆ ถ่ายกันนานกว่าจะได้แต่ละดอก ไว้ไปดูหัวข้อ ดอกไม้ป่าที่พบในภูกระดึง ละกันนะครับ

ไม่นานก็เดินมาจนถึงสระอโนดาต มีเด็กๆ เดินเล่นริมน้ำอยู่ 3 คน ก็ต้องรอต่อไปจนกว่าเด็กๆ จะกลับไปหาผู้ปกครอง จากนั้นก็กดๆๆ ได้รูปแล้วก็เดินต่อไป สังเกตุว่าท้องฟ้าด้านซ้ายของภาพสระอโนดาต มีเมฆขนาดใหญ่เป็นทางทิศตะวันตก วันนี้ดูท้องฟ้าแล้วเป็นไปได้ว่าจะฟาล์วพระอาทิตย์ตกที่ผาหมากดูกอีกตามเคย ไม่เป็นไรมาแล้วก็ต้องไปต่อ

ผ่านน้ำตกถ้ำสอเหนือถ่ายรูปนิดหน่อย รู้สึกว่าเท้ามันเจ็บมากๆ จนไม่อยากจะเดินแต่ก็ต้องเดินทำให้ความเร็วในวันนี้ตกลงไปมาก ค่อยๆ เดินค่อยๆ พักเท้า รูปจากน้ำตกถ้ำสอเหนือไม่สวยเท่าวันแรกเพราะลองเปลี่ยนมุมดู เลยไม่ลง เดินไปจนถึงผาหล่มสัก แสงกลางวันไม่สวยมีเมฆมากเลยนั่งถอดรองเท้าออกดูปรากฏว่าเป็นตุ่มพองขนาดใหญ่ข้างละ 3 ตุ่ม โหยอย่างงี้นี่เองเลยเดินไม่ค่อยไหว เอาเข็มที่พกติดตัวออกมาลนไฟแช็คฆ่าเชื้อ ทิ่มเข้าไปให้น้ำใสๆ มันไหลออกมาให้หมด มีทากติดมาที่ถุงเท้าข้างซ้าย ดีนะที่นั่งพัก ถึงได้เห็นทากที่เกาะอยู่ยังไม่กัดเลยเขี่ยออกใส่รองเท้าแล้วเดินต่อ ผ่านผาแดงไม่ต้องแวะเพราะวันก่อนรถพามาแวะถ่ายกันได้หลายรูปแล้ว ก็หาถ่ายภาพดอกไม้ป่าอีกหลายชนิด เส้นทางจากผาหล่มสัก-ผาแดง-ผาเหยียบเมฆ เลียบผาไปเรื่อยๆ มีดอกไม้ขึ้นเยอะมาก ค่อยๆ เลือกดูดอกสวยๆ แล้วก็ถ่ายๆ แล้วเดินต่อไปเรื่อยๆ

ถึงผาเหยียบเมฆ เป็นผาที่มีลานหินกว้างๆ 1 ลาน มีลานหินที่เป็นผายื่นออกไปเล็กๆ อีก 1 ลาน นักท่องเที่ยวนิยมมาถ่ายรูปกันมากทั้งกลางวันและพระอาทิตย์ตก มีร้านค้าอำนวยความสะดวกครบครัน แต่ถ้าถ่ายรูปพระอาทิตย์ตกจะหากิ่งสนมาประกอบภาพได้ยากหน่อย

รูปผาเหยียบเมฆต่ออีกหน่อยแล้วค่อยเดินทางกันต่อไปผานาน้อย-ผาจำศีล สำหรับผานาน้อย ก็มาถ่ายไปแล้วเลยไม่สนใจมากนักเพราะท้องฟ้าไม่สวยด้วย เดินเลยมาผาจำศีล มีนักท่องเที่ยวรอชมพระอาทิตย์ตกกันมาก มีครูที่พานักเรียนมาทัศนศึกษาหลายกลุ่มก็รอกันไป ส่วนเราก็ต้องไปผาหมากดูกอันเป็นจุดหมาย

ภาพลำแสงสวยๆ สาดส่องลงมายังพื้นหุบเขาที่มองจากบนผาจำศีลทำให้ลังเลไปนิดหน่อยใจนึงก็อยากนั่งดูพระอาทิตย์ตกที่ผาจำศีลอีกใจนึงก็อยากเดินไปให้ถึงผาหมากดูก ในที่สุดก็ตัดใจเดินกันต่อเพราะผาหมากดูกห่างจากผาจำศีลแค่ 667 เมตร สามารถมองเห็นกันได้เลย พอไปถึงผาหมากดูกก็รอชมพระอาทิตย์ที่คิดว่าจะตกลงมาเป็นดวงกลมๆ ให้ได้เก็บภาพกันเพราะขนาดเมฆหนาทึบยังมีแสงส่องลอดลงมาได้ แสดงว่ามีช่องให้มากพอที่จะเห็นพระอาทิตย์กันเต็มดวง ค่อนข้างมั่นใจแล้วรอต่อไป ในที่สุดพระอาทิตย์ก็ไม่โผล่ออกมาให้เห็น หายไปดื้อๆ เลย คงเหลือเพียงแสงสุดท้ายของวันด้วยสีโทนเย็น แล้วความเย็นก็คืบคลานมาอย่างรวดเร็ว จำนวนชั่วโมงที่แสงแดดส่องมายังพื้นโลกในวันนี้มีน้อยมากอากาศคงจะเย็นน่าดู แล้วก็เดินกลับลานกางเต็นท์จบวันนี้ไปอย่างไม่ประทับใจเท่าที่ควร ภาพวิวสวยๆ ที่ได้ก็มีแต่สระอโนดาตเท่านั้น รวมระยะทางในวันนี้ 22859 เมตร

8 ธันวาคม ตื่นสายสุดๆ ล้างหน้าแปรงฟัน ตกลงกันว่าเป็นวันพักผ่อนเบาๆ เพราะต้องเข้าป่าปิดในวันที่ 9 ถนอมเท้าเอาไว้ใช้งานหนัก วันนี้หงายฝ่าเท้าขึ้นมาก็ยังเห็นตุ่มพองน้ำใสเต่งตึงเหมือนเดิม เลยเอาเข็มเจาะซ้ำๆ เข้าไปไล่น้ำออกให้หมดจนตุ่มมันแบน หลังจากที่อยู่มาหลายวันภาพที่อยากจะได้อีกภาพหนึ่งจากภูกระดึงก็คือฝูงกวางที่เคยปรากฏตัวออกมาหากินในป่าใกล้ร้านอาหารและลานกางเต็นท์ แต่รอแล้วรอเล่ามันก็ไม่ออกมาให้เห็นเป็นฝูงๆ ออกมาเป็นตัวสองตัวเดี๋ยวตัวผู้เดี๋ยวตัวเมีย แต่ยังไงก็ช่างมันถ่ายไว้ก่อนละกันตัวผู้เขาสวยๆ 1 ตัว

บ่ายแก่ๆ หลังจากเอาแบตไปชาร์จที่ศูนย์บริการนักท่องเที่ยว (ครั้งละ 20 บาท ได้ประมาณ 2 ชั่วโมงหากมีนักท่องเที่ยวชาร์จแช่ไว้ในตู้แล้วไม่มาเอาจะถูกปรับอีกชั่วโมงละ 20 บาทเนื่องจากมีนักท่องเที่ยวต้องการชาร์จเป็นจำนวนมาก ป้องกันการชาร์จแช่ ร้านค้าก็มีที่ชาร์จ ครั้งละ 30 แต่ต้องเฝ้าเอาของตัวเองกลับไปด้วย ร้านที่รับชาร์จจะมีระบบพลังงานแสงอาทิตย์เป็นของตัวเองชาร์จได้ทั้งวันเหมือนกัน มี 2 ร้านจำชื่อไม่ได้แล้วเพราะใช้ของศูนย์ตลอด) ก็ออกเดินทางไปผาหมากดูกซ้ำอีกครั้ง ระยะทางไม่มากเพราะตรงไปผาหมากดูกเลยจะเอาพระอาทิตย์ตกที่ผาหมากดูกกันให้ได้ไม่งั้นไม่หายข้องใจ ระหว่างทางเก็บภาพดอกไม้ป่าและผีเสื้อเหมือนเดิม

ถึงผาหมากดูกก่อนเวลานานเหมือนกัน ก็นั่งเล่นไปเรื่อย หามุมที่ต้องการสำหรับวันนี้เอาต้นสนที่อยู่ตรงผาหินหลังป้ายผาหมากดูกซะก่อน นักท่องเที่ยวมีไม่มากถ่ายรูปไม่ยากเย็นนัก เมื่อถึงเวลาอาทิตย์อัสดง ก็จัดไปอย่าให้เสียโอกาส ใส่สีตามอารมณ์เข้าไปภาพยิ่งสวยขึ้นไปอีกหลังจากนั้นไม่นานพระอาทิตย์ลับหายไปเหลือแสงโทนเย็นเอาไว้ ก็นึกว่าจบแล้วจะเดินหันหลังกลับแต่พระอาทิตย์มีของแถมให้แบบลดกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ ฉายแสงสีส้มขึ้นมาระบายท้องฟ้าสีน้ำเงินอมม่วง สวยงามจับตาจะช้าอยู่ทำไมเอากล้องออกมายิงซะ

ดูต่อผาหมากดูกยังไม่จบคร้าบ ;D

ออกเดินทางกลับหลังจากเก็บภาพจนจุใจ ผ่านทิวสนทางเดิม แต่วันนี้เป็นวันแรกที่เราได้เห็นพระจันทร์ แปลกมากที่อยู่มาตั้งหลายคืนไม่เห็นพระจันทร์บนท้องฟ้าภูกระดึง เลยไม่รู้ว่าขึ้นกี่ค่ำกันแล้วแต่ในเมื่อวันนี้พระจันทร์มาทำงานเป็นวันแรกเราก็เก็บภาพพระจันทร์กันหน่อย เป็นอะไรที่ฮือฮามาสำหรับเรา รีบเดินทางเข้านอนเพราะพรุ่งนี้ที่สาหัสกว่ารอเราอยู่ สรุปวันนี้เดิน 4522 เมตร

9 ธันวาคม ดีเดย์ วันออกรบป่าปิด เจ้าหน้าที่นัดหมาย 8.00 น. หน้าศูนย์บริการนักท่องเที่ยว การเข้าป่าปิดนั้นต้องแจ้งความจำนงไว้ล่วงหน้า 1 วัน คือวันที่ 8 เราไปลงชื่อก่อน 10 โมงเช้า วันที่ 9 ก็มาจ่ายค่าธรรมเนียมคนละ 200 บาท เช้านี้หมอกลงจัดแต่เช้าเนื่องจากเมื่อคืนหนาวมากอย่างที่ไม่คาดคิด ดูอุณหภูมิต่ำสุดที่วัดได้ 9.0 องศา โหดสุดๆ เช้านี้มีเต็นท์เหลือน้อยเพราะนักท่องเที่ยวทยอยลงจากภูกระดึงกันมาก และจะมีนักท่องเที่ยวกลุ่มใหม่ขึ้นมาอีกในวันที่ 9 นี้แล้ว หลังจากออกจากป่าปิดคงจำเต็นท์ตัวเองไม่ได้แล้วละ แต่ตอนนี้โซนที่เรากางเหลือเรากับอีกเต็นท์นึงเท่านั้น

เข้าป่าปิดมีเจ้าหน้าที่นำทาง เจ้าหน้าที่ที่นำทางเราเบิกปืน HK ออกมาพกติดตัวเพื่อป้องกันอันตรายจากสัตว์ป่า ทั้งๆ ที่พี่คนนี้เดินป่าปิดมา 5 วันแล้ว ยังบอกว่าไม่ไว้ใจทาง ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี วันนี้เรามีเพื่อนร่วมกลุ่มเป็นหญิงล้วนอีก 7 คน รวมเป็น 9 คน ออกเดินทาง เห็นกลุ่มน้องๆ ผู้หญิงพกน้ำมากันคนละขวดเลยทักไปว่าทำไมพกน้ำไปน้อยจัง เห็นน้องเค้าไม่ตอบเราก็เตือนแล้ว งั้นก็แล้วไป ไปได้...

การเดินทางเข้าป่าปิดเป็นระยะทางรวมทั้งสิ้น 14 กิโลเมตร ไปกลับ เส้นทางป่าสนประมาณ 4 กิโลเมตร แล้วต่อด้วยทุ่งหญ้า 3 กิโลเมตร ช่วงทุ่งหญ้าเป็นป่าโปร่ง อ้าวๆๆ เล่าเลยรูปภาพแล้วเดี๋ยวรูปมาไม่ทัน

ออกเดินทางเข้าป่าปิดหลังจากเลยแยกน้ำตกธารสวรรค์แล้วเดินไปเรื่อยๆ จะมีโซนนึงที่มีดอกหยาดน้ำค้างขึ้นเยอะมาก (หาดูได้จากหัวข้อดอกไม้ป่าที่พบที่ภูกระดึงนะครับ) ดอกหยาดน้ำค้างที่นี่สมบูรณ์มาก เราถ่ายดอกหยาดน้ำค้างมามากมายระหว่างเดินทางเที่ยวน้ำตกและผาต่างๆ แต่วันนี้เจอดอกที่สวยกว่าเยอะ แทบจะกลับไปลบรูปเก่าๆ ออกเลยทีเดียว เจ้าหน้าที่ให้เวลาในการถ่ายภาพดอกหยาดน้ำค้างเต็มที่เพราะเห็นว่าเรามาจากเว็บไซต์จำเป็นต้องถ่ายรูปให้สวยๆ จึงใช้เวลานานกว่านักท่องเที่ยวทั่วไป แต่เล่ามาถึงขนาดนี้แล้วจะให้คลิกไปดูหัวข้อดอกไม้ป่ามันจะยุ่งยากไปหน่อย ขอเอารูปดอกหยาดน้ำค้างมาโพสต์ตรงนี้เลยจะดีกว่าเนาะ :D

เดินพ้นป่าสนทะลุทุ่งหญ้าโปร่งอย่างที่เจ้าหน้าที่อธิบายไว้ ไปสุดทางตรงแหลมกลางรูปหัวใจในแผนที่ ขอเอาแผนที่มาวางอีกครั้งหนึ่ง เมื่อเราอยู่ที่สุดแหลมกลางรูปหัวใจเราจะมองเห็นส่วนที่ยื่นออกไปเป็นส่วนบนของหัวใจด้านซ้ายและด้านขวา หากฟ้าเปิดวิวตรงนี้จะสวยมากเพราะประกอบไปด้วยสีฟ้าสดใส

ส่วนบนของรูปหัวใจด้านซ้ายคือภาพสุดท้ายของกระทู้ข้างบนนี้ส่วนภาพต่อจากนี้เป็นส่วนบนหัวใจทางด้านขวา เจ้าหน้าที่จะให้หยุดพักที่ตรงนี้ถ่ายรูปให้พอใจพักให้นานที่สุดทีแรกเราก็เฉยๆ เพราะนึกว่าพักเพื่อถ่ายวิวสวยๆ ที่ไหนได้ทางต่อจากนี้ไปเป็นทางชันมาก เดินลงๆๆๆๆ อย่างเดียว แต่ก็เหนื่อยเหมือนกัน ช่วงแรกที่เราเห็นบันไดไต่ลงจากหน้าผาทุกคนต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เหนื่อยอีกแล้วสิ พ้นผาลงมาได้ต่อไปก็เป็นทางลาดลงๆๆๆๆ ไปเรื่อยๆ

เส้นทางลาดลงที่ว่านั้นมาสิ้นสุดลงที่ลำห้วย มีพื้นเป็นหินเป็นส่วนใหญ่เหมือนน้ำตกเพ็ญพบ เดินกลางลำห้วยที่แห้งเหลือแต่หินไปเรื่อยๆ เป็นทางเดินสู่น้ำตกหงส์ทอง ก่อนถึงน้ำตกมีสายธารไหลใสเย็น เก็บภาพมาให้หมด เจอสัตว์ประหลาดสีเขียว มองไปคล้ายตัวกระดึ๊บแบบในหนังเพียงแต่มีขาเยอะแยะ เอามาฝากให้ดูกัน

ก่อนถึงน้ำตกหงส์ทอง มีต้นเมเปิลต้นหนึ่งใบแดงสลับเขียวแต่ห่างจากน้ำตกพอสมควร ต้นก็สูงมากหาใบสวยๆ ถ่ายมาฝากได้ยากก็เลยข้ามไปถ่ายน้ำตกหงส์ทองดีกว่า น้ำตกหงส์ทองเป็นน้ำตกที่แปลกตั้งแต่ฟังเรื่องราวภูกระดึงมาหลายต่อหลายเรื่องจากหลายเว็บ หลายบล็อค ก็ยังไม่ค่อยคุ้นชื่อน้ำตกหงส์ทองสักเท่าไหร่ แต่ความสวยงามของน้ำตกหงส์ทองแห่งนี้กลับไม่น้อยหน้าใครๆ เลย เรียกกันว่าถ่ายไม่เบื่อ หามุมนั้นมุมนี้ เป็นน้ำตกที่มีต้นไม้ใหญ่บังทำให้แสงลอดลงมาได้น้อย ตรงสเปคของการถ่ายภาพน้ำตกแบบสุดๆ ไม่เชื่อดูรูปเอาเองละกันครับ

หลังจากนั้นก็เดินกันต่อมาอีกไม่กี่ก้าวพอดีเห็นลำธารไหลมาจากน้ำตกหงส์ทอง ก็เก็บมาอีก เอาให้คุ้มกับเงิน 200 บาท หยาดเหงื่อแรงงานทั้งหมดที่ทุ่มเทลงไป เก็บให้มากที่สุด หลังจากนั้นถึงได้รู้ว่าป่าปิดมันโหดร้ายยังไง ถ่ายรูปน้ำตกหงส์ทองจนพอใจออกเดินทางต่อไปน้ำตกขุนพอง ระหว่างทางเป็นป่ารก เดินขึ้นเดินลง ลอดต้นไม้ข้ามก้อนหินใหญ่ป่ายปีนสารพัดแถมระยะทางก็ไม่ใช่ใกล้ๆ กว่าจะถึงก็ใช้เวลาร่วมๆ 20 นาที ถึงน้ำตกขุนพอง เที่ยงตรงโดยประมาณ เจ้าหน้าที่ให้พักที่นี่ 1 ชั่วโมง บ่ายโมงออกเดินทาง โชคไม่เข้าข้างเราเสมอไป น้ำตกขุนพองหันไปทางทิศตะวันออก ถ่ายรูปช่วงเที่ยงถึงบ่ายเป็นทิศย้อนแสงบริเวณเหนือน้ำตก ต้องหามุมถ่ายจากด้านข้างหรือมุมต่ำ (ช่างภาพอยู่สูงกว่าน้ำตก) แต่สำรวจจนแล้วจนรอดก็ไม่มีมุมอย่างที่ว่ามา แสงที่สาดส่องลงมาอย่างแรงทำให้หาภาพสวยๆ ได้ยาก เหนือสิ่งอื่นใดคือต้นเมเปิลหน้าน้ำตกที่ปกติจะเปลี่ยนเป็นสีแดงในช่วงนี้ของปี กลับยังไม่เปลี่ยนสีทำให้เราต้องถ่ายน้ำตกกับเมเปิลสีเขียวมาแทน แปลกตาดีครับ ก็ว่ากันไปอะนะ ของมันบังคับกันไม่ได้ รูปของน้ำตกขุนพองของเราก็เป็นดังนี้แล...

อีกมุมหนึ่งของน้ำตกขุนพองที่เจ้าหน้าที่บอกว่าพักแล้วค่อยขึ้นไปถ่ายก็ได้เพราะเป็นทางผ่านขากลับ มุมค่อนข้างดี สูงเท่ากับน้ำตก สาวๆ เห็นมุมนี้ถึงกับโวยว่าทำไมไม่บอกแต่แรกหลงให้ถ่ายมุมยากๆ ย้อนแสงอยู่ตั้งนาน ทางกลับมันเป็นทางขึ้นๆๆๆ อย่างเดียวคราวนี้เหนื่อยเอาเรื่อง เจอบันไดด้วยซิแข้งขาก็ไม่ค่อยมีแรงเพราะเดินอย่างต่อเนื่องมาหลายวัน พอพ้นทางชันก็ขึ้นสู่ลำห้วยซึ่งเป้นต้นน้ำของน้ำตกขุนพองอีกที คราวนี้ก็เดินเรียบๆ ไปไม่นานก็นั่งพักกันเอากำลังขาที่หายไปจากการขึ้นจากน้ำตกกลับคืนมา จุดที่นั่งพักเดินเลยมาหน่อยผ่านโขดหินน้อยใหญ่มีอยู่ก้อนหนึ่งประหลาดมาก รูปร่างคล้ายลูกเต๋าสี่เหลี่ยม แต่ตั้งอยู่ด้วยการเอามุมทิ่มลงดูเหมือนว่าถ้าเราไปพิงมันมันอาจจะล้มไปอีกด้าน แปลกดี

หลังจากนั้นเราก็ต้องเดินขึ้นกลับสู่หน้าผาที่เป็นจุดแหลมๆ ตรงกลางรูปหัวใจในแผนที่ภูกระดึง ซึ่งเราไม่รู้มาก่อน การเดินขึ้นนั้นยากกว่าเดินลงตอนขามามากนัก แป๊บเดียวขาเริ่มอ่อนแรงอีกแล้ว ต้องหาเรื่องพักด้วยการหยุดถ่ายรูปหินสวยๆ ก้อนหนึ่งข้างทาง เสียงสาวๆ เชียร์ให้ถ่ายรูปนานๆ เพราะอยากพักก่อนที่จะเดินกันต่อไป

ประมาณพักใหญ่การเดินทางชันขาขึ้นผาก็จบลง เจ้าหน้าที่ให้เราพักได้เต็มที่ทางขากลับมีแค่ทางราบเหมือนตอนมาเท่านั้นแค่ระยะทางมันอาจจะไกลไปหน่อยเท่านั้นเอง เนื่องจากทางขากลับฟ้าไม่สดใสเหมือนตอนมา เมฆเต็มท้องฟ้าวิวเลยไม่สวย เดินไปพลางหาผีเสื้อหาดอกไม้ถ่ายไปพลาง เพิ่งสังเกตุได้ว่าน้ำขวดเดียวที่ผู้หญิงเตรียมมาหมดไปแล้ว ส่วนของเราที่เตรียมมาคนละ 2 ขวดเลยเหลือพอในระหว่างเดินขากลับ เพราะเหตุนี้เองสาวๆ แต่ละคนรีบเดินจ้ำอ้าวแบบไม่พูดไม่จาคงเป็นโหมดประหยัดน้ำในร่างกาย แป๊บเดียวก็มาถึงน้ำตกธารสวรรค์ ปากทางเข้าออกของป่าปิด เราพักถ่ายรูปนิดหน่อยแล้วเดินต่อจนถึงลานพระ สาวๆ ในกลุ่มก็หยุดพักไหว้พระตีระฆังกันไป เลยบอกให้เจ้าหน้าที่กลับก่อนได้เพราะหลังจากจุดนี้แล้วคงไม่หลงทางเป็นแน่นอน กลับถึงลานกางเต็นท์ใช้เวลาเดินทั้งหมด 9.00-16.00 น. 7 ชั่วโมงพอดี รวมระยะทางตามที่เจ้าหน้าที่ประมาณบอกว่า 14 กิโลเมตร สำหรับวันนี้

ทันทีที่มาถึงอาคารรับ-ส่งสัมภาระของลูกหาบ เห็นนักท่องเที่ยวเต็มลานไปหมด เป็นนักท่องเที่ยวกลุ่มใหม่ที่เพิ่งมาถึงรอรับสัมภาระของตัวเองจากลูกหาบเหมือนเราที่มาถึงวันแรก วันนี้เป็นอีกวันที่นักท่องเที่ยวขึ้นมากันเยอะมากลานกางเต็นท์ในโซนของเราจากที่มี 3 หลังก็มีคนมากางเต็มไปหมด พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าเหนือลานกางเต็นท์เห็นเป็นดวงกลมๆ แต่ไม่มีแสงทไวไลท์ใดๆ อีกแล้ว พักผ่อนอาบน้ำ เข้านอนตามเวลาเหมือนทุกวัน

10 ธันวาคม เช้าวันใหม่ หลังจากวันเข้าป่าปิดแผนการท่องเที่ยวสถานที่ต่างบนภูกระดึงที่จริงก็เรียกว่าไปครบเกินครบ บางแห่งไปตั้ง 2-3 ครั้ง แบบที่ไม่คาดคิดว่าจะไป อย่างเช่นผาหล่มสัก เป็นการเดินที่ยาวนานที่สุดในบรรดาสถานที่ท่องเที่ยวบนภูกระดึง วันนี้ตั้งใจพักผ่อนเปิดกล้องมานั่งรีวิวภาพหลายๆ รอบ แล้วตกลงกันว่าน่าจะเป็นวันซ่อม วันซ่อมของเราก็คือการเดินเก็บภาพสถานที่ต่างๆ ที่ยังไม่ถูกใจโดยเฉพาะน้ำตกต่างๆ เพราะไปรอบแรกแสงไม่เป็นใจเอาเสียเลย ในบรรดาน้ำตกทั้งหมดที่เราเดินเที่ยวกันเองได้คืออยู่นอกป่าปิดก็ได้แก่ น้ำตกวังกวาง น้ำตกเพ็ญพบใหม่ น้ำตกโผนพบ น้ำตกเพ็ญพบ น้ำตกถ้ำใหญ่ น้ำตกธารสวรรค์ และน้ำตกถ้ำสอเหนือ ที่ยังค้างคาใจอยู่จริงๆ ก็มีแค่น้ำตกถ้ำใหญ่ น้ำตกเพ็ญพบ น้ำตกโผนพบ สามแห่งนี้เท่านั้น เพราะน้ำตกวังกวาง น้ำตกเพ็ญพบใหม่ น้ำตกธารสวรรค์ น้ำตกถ้ำสอเหนือนั้น ไม่ว่าสภาพแสงยังไงก็คงถ่ายให้สวยได้ยาก เพราะเป็นน้ำตกที่มีน้ำน้อยจนเกินไปสำหรับฤดูหนาว

วันซ่อมของเราก็เอาแบตไปชาร์จเต็มแล้วออกเดินทาง ในวันซ่อมเราเปลี่ยนเส้นทางใหม่เป็นแบบทวนย้อนกลับ จากเดิมเริ่มที่น้ำตกวังกวาง น้ำตกเพ็ญพบใหม่ ไปสิ้นสุดที่น้ำตกถ้ำใหญ่ ก็เปลี่ยนเป็นเริ่มจากน้ำตกถ้ำใหญ่ ย้อนกลับมาที่เพ็ญพบใหม่แล้วเข้าที่พักเลย ไม่แวะน้ำตกวังกวาง เพราะเส้นทางช่วงน้ำตกถ้ำใหญ่หากเดินมาจากน้ำตกเพ็ญพบจะชันมาก สู้เดินจากน้ำตกถ้ำใหญ่ไปน้ำตกเพ็ญพบถึงแม้จะเป็นเส้นทางเดียวกันแต่เราใช้ความชันเป็นช่วงเดินลง แทนที่จะเดินขึ้นจะได้เหนื่อยน้อยลงหน่อย ไม่นานเราก็ถึงน้ำตกถ้ำใหญ่ บรรยากาศเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวเพราะวันนี้เป็นวันที่มีนักท่องเที่ยวมากวันหนึ่งของเดือนธันวาคม สำหรับน้ำตกถ้ำใหญ่ที่อยู่ในป่าสภาพแสงไม่ต่างจากรอบแรกเลยไม่ต้องถ่ายใหม่ ไม่โพสต์รูปละกัน เอาบรรยากาศรอบๆ ดีกว่า ทางเดินไปน้ำตกถ้ำใหญ่มีหินขนาดใหญ่หลายก้อน ส่วนที่น้ำตกก็เป็นน้ำตกจากผาหิน ใต้ผามีโพรงลึกเข้าไปคงเป็นที่มาของชื่อน้ำตก เหนือน้ำตกถ้ำใหญ่มีลำธารสายเล็กๆ ร่มรื่นดี มีนักท่องเที่ยวหามุมถ่ายรูปหลายคน มีใบเมเปิลร่วงตามลำธารเป็นจุดสนใจของน้ำตกแห่งนี้

ผ่านน้ำตกถ้ำใหญ่เดินเลียบลำธาร หาวัตถุสวยๆ เอามาเป็นแบบให้รูปภาพของเราส่วนใหญ่ก็เน้นเมเปิลแดง เดินมาสักพักก็เจอก้อนหินกลุ่มหนึ่งอยู่ในน้ำ เหมือนมีคนตั้งใจเอามาเรียงไว้เป็นรูปร่างคล้ายม้านั่งตัวเล็กๆ หินแผ่นบนเรียบ มีเหรียญวางอยู่หลายเหรียญ นักท่องเที่ยวที่ผ่านมาเห็นจะพากันโยนเหรียญลงไปให้ค้างอยู่บนหิน

จุดหมายต่อไปคือน้ำตกเพ็ญพบ ที่วันแรกเป็นมุมย้อนแสงแบบเต็มๆ วันนี้ก็มุมเดิมแต่เห็นท้องฟ้ามีเมฆมาก ต้องรอจังหวะเมฆลอยมาปกคลุมปิดแสงแดดให้ร่มเงาแล้วค่อยกดชัตเตอร์ หลังจากรออยู่นานท้องฟ้าก็เป็นใจ เกิดเมฆก้อนใหญ่ลอยมาปิดดวงอาทิตย์มิดหายไปทั้งดวง อยู่เป็นเวลานานให้เราได้เลือกมุมต่างๆ หลายมุม

ได้รูปถูกใจจากน้ำตกเพ็ญพบเป็นที่เรียบร้อย จากนั้นก็ออกเดินอีกไม่กี่ร้อยเมตรเลียบธารมาเหมือนเดิม ปักหลักอยู่ที่น้ำตกโผนพบ เพื่อรอจังหวะเมฆบังแสงอาทิตย์เหมือนเดิมแต่ดูเหมือนคราวนี้เมฆไม่ค่อยเป็นใจเท่าไหร่คอยอยู่ครึ่งชั่วโมงแต่เราอาศัยความใจเย็นเอาเสบียงที่พกมาออกมากินหลังจากที่หามุมเหมาะๆ ได้แล้ว วันที่สองที่มาน้ำตกนี้จะเลือกมุมไม่เหมือนกับวันแรกเพื่อไม่ให้จำเจ เวลาผ่านไปอีก 15 นาที (รอได้ไงเนี่ย) เมฆลอยมาบังแดดเป็นช่วงเวลาสั้นๆ รีบวัดแสงกดชัตเตอร์แต่ก็ไม่ได้ดังใจเท่าไหร่ เพราะน้ำตกโผนพบมีส่วนที่อยู่ใต้ร่มเงาไม้อยู่ครึ่งนึง อีกครึ่งจะโดนแดดตลอดเวลา นอกจากรอเมฆมาบังแล้วยังต้องเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ไม่มีคนอยู่เหนือน้ำตกอีกด้วย น้ำตกโผนพบนอกจากมีลานกว้างเหนือน้ำตกอยู่ใต้เงาไม้พอดีแล้ว ยังมีแอ่งกว้างและลึกพอสำหรับลงเล่นน้ำทำให้วัยรุ่นชอบน้ำตกนี้มาก การรอให้คนว่างจากน้ำตกใช้เวลานานพอสมควรในที่สุดก็ได้ภาพนี้มาจนได้ นี่คงดีที่สุดสำหรับทริปนี้แล้วเพราะคงไม่มาซ่อมอีกแล้วละ

ได้ภาพที่น่าพอใจ ออกเดินไปน้ำตกเพ็ญพบใหม่ระยะทาง 558 เมตร ผ่านก้อนหินผิวเหมือนฟองน้ำสวยน่าดูเชียว ในหลุมของผิวหินมีรังต่ออยู่ด้วยก็เก็บๆ มาฝากเผื่อใครไปคราวหน้ามันอาจจะมีรังใหม่ๆ มีตัวต่ออยู่อาจจะต้องระวังกันหน่อยเพราะมองไม่ค่อยเห็นกันระหว่างเดินเลียบลำธารไปเรื่อยๆ ก็เห็นหินที่เต็มไปด้วยเหรียญอีกจุดหนึ่ง เห็นแล้วน่าลงไปเก็บจังได้ค่าน้ำเต้าหู้ตอนเช้าก็ยังดีนะเนี่ย ถึงน้ำตกเพ็ญพบใหม่ สภาพน้ำสภาพแสงเหมือนเดิมไม่มีผิดไม่ต้องถ่ายซ่อม เล็งหาใบเมเปิลแดงถ่ายเล่นดีกว่า อีกเรื่องหนึ่งที่อยากไขข้อสงสัยมาตั้งแต่วันแรก คือเสียงดังหึ่งๆๆๆ เหมือนรังผึ้งขนาดใหญ่ใกล้จุดที่ยืนชมน้ำตกนี่มันเสียงอะไรกันแน่เลยมุดลงไปดูปรากฏว่าเป็นเสียงสายน้ำตกขนาดเล็กที่ไหลอยู่ใต้ขาเรานี่เอง เรายืนบนหินขนาดใหญ่ใต้ก้อนหินนั้นมีสายน้ำไหลผ่าน เสียงมันเลยก้องเหมือนเสียงผึ้งรังใหญ่ๆ สำหรับน้ำตกเพ็ญพบใหม่ที่เป็นจุดสนใจของนักท่องเที่ยวดูเหมือนจะเป็นใบเมเปิลสีแดงซะมากกว่าสายน้ำที่แทบจะมองไม่เห็นถ่ายรูปยากมากๆ

บ่าย 3 โมงซะแล้วเลยเวลาที่จะอยู่ตามน้ำตกตามที่ทางอุทยานประกาศไว้ บ่าย 3 โมง นักท่องเที่ยวต้องออกจากน้ำตกทั้งหมดเพื่อความปลอดภัยเพราะน้ำตกทั้งหมดเป็นแหล่งน้ำของสัตว์ป่าที่จะออกมาหากินหลังบ่าย 3 โมง และช่วงเช้ามืดบริเวณลานพระก็เป็นจุดอันตรายที่อาจจะพบช้างป่าได้ เรารีบเดินจากน้ำตกเพ็ญพบใหม่ไปยังที่พักให้เร็วที่สุด ข้อดีของการเลือกเส้นทางเข้าทางน้ำตกถ้ำใหญ่ ออกทางน้ำตกเพ็ญพบใหม่ก็คือทางเดินที่ชันเป็นทางเดินลง แต่ข้อเสียคือออกจากน้ำตกเพ็ญพบใหม่กว่าจะถึงที่พักมันไกลมาก ยิ่งใช้เวลาถ่ายรูปนานๆ อย่างพวกเรายิ่งอันตราย แต่เราก็เดินกลับที่พักอย่างปลอดภัยไม่เห็นสัตว์ป่าใดๆ ถึงที่พักมีแบตเหลือเยอะเลยนั่งกดชัตเตอร์ B ถ่ายเต็นท์ท่ามกลางดวงดาว แต่ไม่เห็นดาวไม่ค่อยชัดทั้งๆ ที่บนภูกระดึงฟ้าเปิดมีดาวจำนวนมาก รวมระยะทางในวันนี้ 6240 เมตร

เช้าวันที่ 11 ธันวาคม ถ่ายรูปลานกางเต็นท์ไว้เป็นที่ระลึก ลานกางเต็นท์แต่ละโซนมีเต็นท์มากางจนหาที่ว่างได้ยาก สำหรับคนที่มาเป็นกลุ่มและต้องการกางเต้นท์ติดกันหาที่ว่างลำบาก บางกลุ่มต้องหาถึง 3 ทุ่ม ในคืนวันที่ 10 ธันวาคม แต่ก็หาที่กันจนได้ ห้องน้ำมีคิวอาบน้ำยาวเหยียด ผู้หญิงเริ่มมาเข้าแถวรอคิวอาบน้ำที่ห้องน้ำชายเพราะแถวสั้นกว่า ในที่สุดห้องน้ำชายก็มีแต่ผู้หญิง สำหรับวันนี้วางแผนเดินเบาๆ เตรียมตัวเก็บข้าวของลงให้เร็วที่สุด เนื่องจากเราต้องเอาเต็นท์มากางกันเองเพราะเต็นท์อุทยานไม่เพียงพอเราต้องตื่นให้เร็วกว่าปกติเพื่อเก็บเต็นท์และจองลูกหาบ วันนี้เลยเอาแค่พระอาทิตย์ตกที่ผาหมากดูกอีกรอบเป็นรอบสุดท้ายคล้ายการอำลาจากกัน เราออกเดินทางบ่าย 2 โมงกว่าแบบไม่รีบไปรอที่ผาหมากดูก

ถึงผาหมากดูกมีทั้งนั่งทั้งนอนรอ เพราะมาเร็วมาก ท้องฟ้าไม่เป็นใจ มีเมฆดำขนาดใหญ่เหมือนฝนจะตกแต่เราก็รอต่อไป ระหว่างนั้นมีสายฝนโปรยปรายลงมาเหมือนการทดสอบจิตใจเราว่าจะรอต่อไปหรือไม่ แล้วเราก็รอ เอาเสื้อแขนยาวคลุมกล้องที่ติดอยู่บนขาตั้งกับกระเป๋ากล้องที่ห้อยอยู่ที่ขาตั้งแล้วนั่งรอ วันนี้เลือกมุมใหม่ไม่เหมือนคราวก่อนเพื่อความไม่จำเจ ต้นสนอีกต้นที่เป็นเอกลักษณ์ของผาหมากดูก แต่ไม่ได้อยู่ตรงป้ายหน้าผา แต่อยู่ห่างออกมา พอสมควรมีเพียงหญ้าสั้นๆ ให้เรานั่ง ต้นสนต้นนี้เป็นต้นเดียวกันกับที่เห็นในโปสการ์ดพระอาทิตย์ตกที่ผาหมากดูกที่วางขายกันอยู่ทั่วไป กิ่งของต้นสนโค้งลงมาบรรจบกันตรงปลายแต่ดูเหมือนว่าปัจจุบันสนต้นนี้มีกิ่งก้านเล็กๆ ออกมามากจนดูรกกว่าที่เค้าถ่ายรูปทำโปสการ์ดขายกัน

หลังจากการรอคอยที่ไม่ค่อยมีความหวังผ่านไปนานแสนนาน เราอดทนคลุมกล้องไว้อย่างนั้นจนในที่สุดฟ้าก็ซึ้งในความเด็ดเดี่ยว พระอาทิตย์หย่อนตัวลงมาจากเมฆดำขนาดใหญ่ให้ได้เฮกันดังลั่นผาหมากดูก ประกาศชัยชนะของผู้รอคอย ได้ภาพสวยๆ ตามๆกัน เพียงเดี๋ยวเดียวพระอาทิตย์ก็ลับตาหายไปจากขอบฟ้า เอารูปที่พอใช้ได้มาให้ดูกันพอหอมปากหอมคอที่จริงถ่ายไว้เยอะมากๆ หลังจากที่พระอาทิตย์ลับหายไปแล้วก็ยืนรอแสงทไวไลท์ แสงสุดท้ายของวัน แต่แล้วก็ไม่มีให้เห็น พระอาทิตย์ลับฟ้าหายไปเฉยๆ เราเดินกลับที่พักเตรียมตัวเดินทางใช้เช้าวันรุ่งขึ้น รวมระยะทางเดินวันนี้ 4522 เมตร

เช้าวันที่ 12 ธันวาคม ตั้งนาฬิกาปลุกตอนตีสี่ครึ่ง คิดว่าจะตื่นมาเก็บเต็นท์รีบชั่งน้ำหนักของเพื่อลงจากภูกระดึง สุดท้ายเนื่องจากมีฝนตกปรอยๆ ตั้งแต่เมื่อวานเย็น ตกตลอดทั้งคืน ตื่นจริงๆ เกือบ 6 โมง รีบเก็บเต็นท์ไปเข้าแถวชั่งน้ำหนักเพราะลงชื่อไว้ซื้อแทกติดกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว แต่พอไปถึงที่ชั่งน้ำหนักมีนักท่องเที่ยวยืนรอเข้าแถวยาวมากๆ คุยกันไปคุยกันมาเลยเปลี่ยนใจไม่ชั่งแล้วขนของลงมาเองเพราะกลัวว่าจะได้ลูกหาบรอบสอง แล้วจะตกรถที่จองไว้ตอนบ่าย 4 โมง

ออกจากแถวชั่งน้ำหนักหาข้าวกินเพิ่มพลังด้วยไข่ดาว กินเสร็จจัดเก็บของให้เข้าในกระเป๋าใบเดียวให้หมดเพื่อความง่ายในตอนเดิน ในใจคิดอยู่อย่างเดียวว่ากระเป๋ากล้องหนัก 4 กิโลกรัม ยังถือขึ้นถือลงมาตั้งหลายภู คราวนี้แค่เพิ่มจาก 4 กิโล เป็น 20 ร่างกายมันคงไม่แสดงอาการต่างกันมากเท่าไหร่ อย่างมากก็เดินเรื่อยๆ ลงมาถึงบ่ายสองก็ช่างมัน เก็บขอเข้าที่เสร็จออกเดินอย่างเร็วไปหลังแป นักท่องเที่ยวที่เห็นเราเดินมาต่างพากันหลีกทางให้ เราใช้เวลา 40 นาทีถึงหลังแป (ปกติ 3 กิโลเมตรจะใช้เวลา 30 นาที) ซึ่งถือว่าเวลาดีมากในการแบกของมาเองขนาดนี้

ถึงหลังแปเราเดินลงบันไดทางลงทันทีใช้เส้นทางเก่าที่เป็นหินก้อนเล็กก้อนน้อยทั้งชันทั้งลำบาก ขอแซงคิวคนที่รอลงบันไดอย่างเงอะๆ งะๆ จะลงก็ไม่ลงซักทีไม่มั่นใจก้าวช้าๆ ทีละก้าว แต่เราหนักเราก็ขอแทรกๆ ลงก่อน ทุกคนหลบทางใ้ห้เป็นอย่างดี 1300 เมตร บนเส้นทางชันจากหลังแปลงมาถึงซำแคร่จำได้ว่าใช้เวลาเพียง 10 นาที พอมาถึงเราก็นั่่งพัก กินเครื่องดื่มเกลือแร่สปอนเซอร์เข้าไป 1 กระป๋อง เพราะรู้ตัวเลยว่าเหงื่อมันออกมากไป ปริมาณน้ำที่พกมา 2 ขวดคงเอาไม่อยู่ จากนั้นก็เดินไล่ลงมาทีละซำ หาแวะพักตามซำที่มีร้านค้า ซำต่อมาก็กกโดน เดินผ่านซำกกไผ่ มานั่งพักที่ซำกกหว้า ผ่านพร่านพรานแปมาพักที่ซำกอซาง หลังจากนั้นพักทุกซำเพราะรู้สึกว่าขามันไม่ตอบสนองอะไรแล้ว ขาเริ่มอ่อนและอาจจะล้มเมื่อไหร่ก็ได้ พักซำกกกอก ซำบอน ซำแฮกพักนานที่สุด กินสปอนเซอร์กระป๋องที่ 2 เสื้อเปียกชุ่มด้วยเหงื่อทั้งตัว กางเกงเปียกไปถึงก้น เข็มขัดชุ่มเหงื่อทั้งหมด สายสะบายบ่าและซัพพอร์ตหลังของแบคแพคใบใหม่เปียกหมด ดูนาฬิกาเป็นเวลา 10 โมง ทำเวลาได้ดีจัง 2 ชั่วโมงครึ่งถึงซำแฮก รถออกตั้งบ่าย 4 นั่งเล่นไปก่อนดีกว่าฝืนเดินไปเดี๋ยวไม่ถึง หลังจากนั้นเดินไปถึงปางกกค่า ห่างจากซำแฮก 200 เมตร นั่งอีกแล้ว ขามันเริ่มไม่ยอมเดิน นั่งได้ 5 นาที รวบรวมแรงเดินต่ออีก 800 เมตรถึงที่ทำการอุทยาน เดินมาได้สักพักได้ยินเสียงประกาศต่างๆ นานาของทางอุทยาน มีกำใจมากขึ้นเพราะแสดงว่าใกล้ถึงแล้ว เมื่อลงมาถึง ลงใบเวลานักท่องเที่ยวลงจากเขา 10.28 น. รวมระยะเวลาทั้งสิ้น 3 ชั่วโมง 8 นาที สุดยอดแล้วสำหรับตัวเองที่ไม่เคยเอาแบคแพคใบใหญ่ขนาดนี้ใส่หลังมาก่อน เพิ่งซื้อมาออกทริปแรกก็ได้ลองสมรรถภาพของกระเป๋าและคนแบกได้อย่างเต็มที่ ถึงที่นั่งพักปลดสัมภาระลงจากหลัง รู้สึกเลยว่าเดินไม่ตรง ถอดเสื้อนั่งให้ตัวแห้งเพื่อจะไปอาบน้ำในห้องน้ำ อุณภูมิในร่างกายสูงจนรู้สึกได้ว่าไม่ควรเอาน้ำเย็นมาโดนตัว นั่งพักประมาณ 1 ชั่วโมงรวมทั้งรอคิวอาบน้ำก็ได้อาบน้ำ ไปกินข้าวสั่งส้มตำเผ็ดๆ มาเรียกพลังงานกลับคืน ระหว่างกินข้าววางสัมภาระไว้ใต้ต้นไม้มั่นใจว่าไม่มีคนมาเอาแน่ เพราะยกขึ้นหลังแล้วจะต้องเดินไม่ตรงอย่างแน่นอน กินข้าวเสร็จกลับมานั่งใต้ต้นไม้ มีม้านั่งว่างๆ แต่ไม่นั่ง หาที่พิงหลังแล้วหลับ

หลับๆ ตื่นๆ จนบ่ายสอง ขึ้นสองแถว 25 บาทไปผานกเค้า ถึงผานกเค้า 2 โมงครึ่ง รอรถทัวร์ออกอีกชั่วโมงครึ่ง เดินหาที่ชาร์จมือถืออีกรอบที่ร้านเจ๊กิม เพราะร้านภูผากาแฟสดไม่รับชาร์จ นั่งอยู่ 40 นาทีให้คุ้มกับเงิน 10 บาท แต่มือถือก็ยังไม่เต็ม กลับไปนั่งร้านภูผากาแฟสดดีกว่า อีกพักใหญ่ได้เวลารถออก เอนเบาะลงสุดแล้วนอนไม่รู้หลับไปตอนไหน ตื่นขึ้นมาแถวเมืองชัยภูมิ แล้วก็ตื่นตลอดจนถึงจุดแวะกินข้าว จัดการข้าวเย็นด้วยข้าวมันไก่ น้ำโค้ก กลับขึ้นรถหลับจนถึงหมอชิต

ลงจากรถหารถตู้ไปบางนา รถตู้รอผู้โดยสารกว่าจะออกก็เที่ยงคืนกว่า ถึงบางนาต่อสองแถวกลับบ้านด้วยบริการมอเตอร์ไซค์วินอีก 2 กิโล สุดยอด กว่าจะมาเล่าเรื่องนี้ได้เลือกรูปแต่งรูปอยู่ตั้งนาน จบตำนานภูกระดึง 9 วัน 8 คืนด้วยประการฉะนี้

นักท่องเที่ยวท่านใดที่จะไปภูกระดึง 9 วัน 8 คืน เหมือนเราแล้วคิดโปรแกรมไม่ออก เราไม่สงวนสิทธิ์ที่จะทำเหมือนเรา เพราะที่ทำการอุทยานมีโปรแกรมตัวอย่างสำหรับนักท่องเที่ยว 3 วัน 2 คืน กับโปรแกรมสำหรับนักท่องเที่ยว 4 วัน 3 คืนให้เท่านั้น แบบเราไม่มีตัวอย่างโปรแกรมให้ครับ

สรุปข้อมูลทริป

วันแรก
- เดินขึ้นหลังแป-ผาหมากดูก-ลานกางเต็นท์ 10100 เมตร

วันที่สอง
- ผานกแอ่น-ลานวัดพระแก้ว-ลานพระศรีนครินทร์ พระพุทธเมตตา-สระแก้ว-น้ำตกธารสวรรค์-สระอโนดาต-น้ำตกถ้ำสอเหนือ-ผาหล่มสัก 19726 เมตร

วันที่สาม
- น้ำตกวังกวาง-น้ำตกเพ็ญพบใหม่-น้ำตกโผนพบ-น้ำตกเพ็ญพบ-น้ำตกถ้ำใหญ่-สระแก้ว-ผานาน้อย-(ไม่แวะ)ผาเหยียบเมฆ-ผาแดง-ผาหล่มสัก 22183 เมตร มีรถมาช่วยทุ่นแรงไป 5886 เมตร

วันที่สี่
- ผานกแอ่น-ลานวัดพระแก้ว-สระอโนดาต-ผาหล่มสัก-(ไม่แวะ)ผาแดง-ผาเหยียบเมฆ-(ไม่แวะ)ผานาน้อย-ผาจำศีล-ผาหมากดูก 22859 เมตร

วันที่ห้า
- ผาหมากดูก 4522 เมตร

วันที่หก
- ป่าปิด ประมาณ 14 กิโลเมตร

วันที่เจ็ด
- น้ำตกถ้ำใหญ่-น้ำตกเพ็ญพบ-น้ำตกโผนพบ-น้ำตกเพ็ญพบใหม่ 6240 เมตร

วันที่แปด
- ผาหมากดูก 4522 เมตร

วันที่เก้า
- หลังแป-เดินลงที่ทำการอุทยานแห่งชาติภูกระดึง พร้อมสัมภาระ 19 กิโลกรัม กระเป๋ากล้อง 4 กิโลกรัม ขยะประมาณ 4 กิโลกรัม 8800 เมตร

รวมทั้งสิ้น 112952 ภาษาง่ายๆ อ่านว่า 112.95 กิโลเมตร

สถานที่ท่องเที่ยว

ประเภทหน้าผา
ผานกแอ่น
ผาหมากดูก
ผาจำศีล
ผานาน้อย
ผาเหยียบเมฆ
ผาแดง
ผาหล่มสัก

ประเภทน้ำตก
น้ำตกวังกวาง
น้ำตกเพ็ญพบใหม่
น้ำตกโผนพบ
น้ำตกเพ็ญพบ
น้ำตกถ้ำใหญ่
น้ำตกธารสวรรค์
น้ำตกถ้ำสอเหนือ

ลานพระ
ลานพระพุทธเมตตา (ลานพระศรีนครินทร์)
ลานวัดพระแก้ว

สระน้ำ
สระแก้ว (เล็กไปหน่อย)
สระอโนดาต

ป่าปิด
น้ำตกหงส์ทอง
น้ำตกขุนพอง

แล้วพบกับทริปมันส์ๆ แบบนี้ได้ใหม่ถ้ามีโอกาสครับผม :-*

ขอบคุณสำหรับภาพสวย ๆ นะคะ ปีนี้ต้องหาโอกาสไปให้ได้เลยคะ

---
ที่เที่ยวในเชียงใหม่ พรอมเมนาดา รีสอร์ท มอลล์ พบกับความบันเทิง พักผ่อนกับการช้อปปิ้งที่ไม่เหมือนใคร เม.ย. 55 นี้

สวยจังคะ แแต่ถ้าเขามีกระเช้าลอยฟ้า เพื่อนๆมีความคิดว่าไงคะ
บาคาร่าออนไลน์
gclub
คาสิโนออนไลน์
casinoonline

สวัสดีคะ ดาวคะ อยากไปมากเลยคะ แต่ว่าได้แต่ผ่านไป-มา แล้วตอนนี้ยิ่งอยากไปคะ เพราะต้องไปก่อนที่เขาจะทำกระเช้าคะ อยากได้บรรยากาศแบบเดิมๆคะ ไม่รู้ว่าจะสร้างกันตอนไหน แต่ขอบอกว่าต้องไปก่อนแน่นอนคะ อยากเข้าถึงธรรมชาติให้มากที่สุดคะ ขอบคุณมากคะ
บาคาร่าออนไลน์
gclub
คาสิโนออนไลน์
casinoonline

สวยงาม.....
......อยากไปเท่วจัง

sports

อยากไปเท่วภูกระดึงบ้างจัง ;D ;D ;D

.................................................................

Deprecated: Function mysql_db_query() is deprecated in /home/touronth/domains/touronthai.com/public_html/forum/review.php on line 197

Deprecated: mysql_db_query(): This function is deprecated; use mysql_query() instead in /home/touronth/domains/touronthai.com/public_html/forum/review.php on line 197

Deprecated: Function mysql_db_query() is deprecated in /home/touronth/domains/touronthai.com/public_html/forum/review.php on line 223

Deprecated: mysql_db_query(): This function is deprecated; use mysql_query() instead in /home/touronth/domains/touronthai.com/public_html/forum/review.php on line 223

จำนวนผู้ชม 47602

Line id: @touronthai (ใส่ @)
www.touronthai.com