เที่ยวภูกระดึงฤดูหนาว ฉบับสมบูรณ์ 4-12 ธ.ค. 53

[Tommy]

ในที่สุดภารกิจที่ยากเย็นแสนเข็ญในการพิสูจน์ตัวเองเดินทางทั่วภูกระดึงในทริปเดียว เพื่อเก็บรวบรวมข้อมูลบนภูกระดึงให้ได้มากที่สุด (ความจริงอยากให้ครบกว่านี้แต่น้ำตกผาน้ำผ่าไม่มีเส้นทางให้นักท่องเที่ยวเข้าถึง เจ้าหน้าที่ไม่พาไปเลยอด) แต่ก็นับได้ว่าเราได้รูปภาพสถานที่ที่น่าสนใจบนภูกระดึงมาครบครัน และพร้อมที่จะบรรยายเรื่องราว 9 วัน 8 คืน บนภูกระดึง ณ บัดนี้

แต่เดี๋ยวก่อน ก่อนหน้าที่จะเล่า เนื่องจากว่ามีคนหลายๆ คนที่ได้พบกับทีมงานทัวร์ออนไทยบนภูกระดึงและมีรูปภาพเค้าเหล่านั้นอยู่มาก เจ้าของภาพคงรอที่จะได้เห็นรูปตัวเองแล้วละ ขอยกรูปภาพคนที่เราได้พบบนภูกระดึงไปอีกหัวข้อหนึ่งเพื่อความสะดวกของเจ้าของภาพนะครับ
ดูภาพบุคคลที่เราพบได้ที่ http://touronthai.com/forum/index.php?topic=193.0

[Ownn]

รอชมภาพสวยๆคร๊าบ

[Tommy]

เอาละเรื่องมันก็เริ่มมาจากการวางแผนอย่างไม่เป็นทางการเรื่องการขึ้นภูกระดึงรวดเดียว 9 วัน ตั้งแต่ช่วงเทศกาลหยุดยาววันพ่อแห่งชาติไปจนถึงวันรัฐธรรมนูญ แล้วค่อยลงเป็นการคุยกันเล่นๆ แต่สุดท้ายก็เอาจริง มีสมาชิกลงชื่อว่าจะไป 6 คน แต่สุดท้ายไปจริง 3 คน พอถึงเวลาบ่าย 3 โมง (รถออกจากหมอชิต 4 ทุ่ม 15 คิดดูละกันว่าเผื่อเวลาขนาดไหน) ก็เอากระเป๋าแบคแพคใบใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยซื้อมา 85+15 L มาจัดของเรียงลงไป โดยให้มีที่ว่างมากพอสำหรับกระเป๋ากล้อง เพราะไม่อยากพะรุงพะรังหลายชิ้น โบกมอเตอร์ไซค์วินไปปากซอย กำชับไว้ว่าอย่าโค้งแรงกระเป๋าจะพาตกรถหรือไม่ก็รถล้มได้ เพราะเดินอย่างเดียวยังไม่ค่อยจะอยู่เลยเซไปเซมา ถึงป้ายรถเมล์ก็ต่อรถเมล์ ไปถึงโฮมโปรบางพลีต่อรถตู้หมอชิต ได้ที่สุดท้ายพอดีแล้วรถก็ออก รวมๆ เวลาแล้ว 5 โมง 50 ถึงหมอชิต นั่งรอๆๆๆๆ 3 ทุ่มกว่าๆ สมาชิกพร้อมหน้ากันที่หมอชิต แล้วก็พาตัวเองกับสัมภาระขนาดใหญ่กันทั้งสองคนลงไปที่ชานชาลา พาตัวเองกับกระเป๋าเบียดฝูงคนจำนวนมาก ดีที่รถเข้ามาเร็ว ก็ขึ้นรถกินข้าวกล่อง แล้วก็นอน

ตื่นขึ้นมาอีกทีเพราะเล็กปลุกที่ผานกเค้า สิ่งแรกที่ทำคือเดินเข้าร้านกาแฟ ภูผากาแฟสด สั่งเอสเพรสโซร้อนๆ มาด่วน เสร็จสรรพเดินทางไปที่ทำการอุทยานแห่งชาติภูกระดึงด้วยสองแถวที่ทุกคนที่เคยไปจะรู้ดี อัตราค่าโดยสารคนละ 25 บาท ไม่รู้ขึ้นราคาช่วงเทศกาลหรือเปล่าหรือจะขึ้นตลอดกันแน่ ถึงอุทยานแห่งชาติภูกระดึง ลงทะเบียน ประกันขยะ รอชั่งน้ำหนักสัมภาระตามบัตรคิว เนื่องจากเป็นช่วงหยุดยาว ลูกหาบมาทำงานตั้งแต่ ตี 4 เราไม่รู้ก็มา 7 โมงเช้า เกือบไม่ได้ลูกหาบแล้วต้องหาบเองซะแล้ว เพราะถ้าลูกหาบรอบแรกหมดก็ต้องรอรอบสองซึ่งสัมภาระอาจจะเดินทางไปถึงหลังแปเกือบๆ 5 ทุ่มก็เป็นได้

ซื้อแผนที่แผ่นละ 3 บาท แล้วออกเดินทางหลังจากแน่ใจว่าสัมภาระของเรามีลูกหาบรอบแรกมาเอาไป (คนสุดท้ายพอดีฟลุ๊คสุดๆ) ไหว้ศาลเจ้าปู่ภูกระดึง ถ่ายรูปกับหลักกิโลเมตรที่ 0 ที่ทำขึ้นใหม่เป็นปูนสีขาว จากนั้นภูกระดึงก็ต้อนรับเราด้วยเส้นทางจากเชิงเขาถึงปางกกค่า 800 เมตร แห่งความลำบากยากเย็น ทางชันต่อเนื่องมากช่วงหนึ่ง แต่ไม่ค่อยมีคนเอ่ยถึง ส่วนมากจะบอกว่าเป็นซำแฮกที่ลำบาก ความจริงจากปางกกค่าไปซำแฮกนั้น 200 เมตร เอง ถึงจะชันสักหน่อยแต่เทียบกับ 800 เมตรแรกถึงปางกกค่าไม่ได้สักนิด ช่วงนี้กินเวลาเกือบ 30 นาที

[Tommy]

ในที่สุดก็มาถึงซำแฮก หอบแฮกๆ สมคำเล่ารือ มาถึงที่นี่จะมีร้านค้าบริการมากมายทั้งอาหารเครื่องดื่ม มีของฝากของที่ระลึก บางคนมาซื้อเสื้อเป็นทีมกันที่นี่ บางคนซื้อถุงกันทากแบบเดียวกันยกทีม ที่นี่มีวิวสวยๆ ให้ชมได้พักผ่อนกันบ้างผ่อนคลายความเมื่อยล้าก่อนที่จะเดินทางกันต่อไป ร้านค้าที่นี่บางร้านใช้พื้นที่หลังร้านปลูกผักเองด้วยไว้ทำอาหารขาย

สำรวจรอบๆ ซำแฮก มีห้องน้ำ 2 ห้องคล้ายตู้โทรศัพท์ เป็นห้องน้ำแบบมาตรฐานของภูกระดึง ต่อไปจะได้เห็นห้องน้ำแบบนี้อยู่ทั่วไปหลายจุด เดินจากซำแฮกต่อไปอีกหน่อยจะมีคนเรียงเจดีย์หรือปราสาทหินตามความเชื่อเอาไว้ มีการเอาไม้ค้ำหินไว้ก็มี เดินต่อไปอีกหน่อยก็ถึงซำบอน เร็วจนตกใจ นึกว่าแต่ละซำจะเล่นงานเราจนท้อเสียอีก แต่จากซำแฮกไปซำบอนกลับง่ายอย่างกับเป็นที่เดียวกันเลย คงเป็นเพราะเหตุนี้ซำบอนจึงไม่มีร้านอาหารหรือเครื่องดื่ม

หลังจากซำบอนก็ไกลหน่อย 400 เมตร เป็นซำกกกอก เส้นทางไม่ยากไม่ง่ายกำลังดีสำหรับคนที่เดินมาเหนื่อยๆ จากซำแฮก ซำกกกอกไม่มีร้านอาหาร จากนั้นไปซำกอซางระยะทางเพียง 200 เมตร มีร้านอาหารและเครื่องดื่ม (อีกแล้ว) เป็นสถานที่ที่นางแบบของเราต้องใช้เครื่องดื่มกระทิงแดงคิดส์ เข้าช่วย ที่จริงไม่รู้ว่าเป็นเครื่องดื่มอะไรแต่อยากดื่มเพราะแปลกดี ส่วนผู้ชาย 2 คนก็มะเฟืองจิ้มเกลือ ง่ายๆ แต่ได้พลังงานสูง ที่น่าสังเกตุก็คือ เครื่องดื่มราคา 10 บาทจะขายกัน 25 บาททั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นยอดภูหรือช่วงระหว่างทางขึ้นเขา แต่มะเฟืองขาย 3 ลูก 10 บาทเอง

[Tommy]

จากนั้นก็เดินต่อไป เพียงอึดใจเดียวก็ถึง พร่านพรานแปด้วยระยะทางเพียง 140 เมตรจนไม่รู้สึกว่าเดินถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ ระหว่างทางไม่มีอะไรน่าสนใจ ก็เดินต่อไปที่ซำกกหว้า ระยะทาง 460 เมตร และซำกกไผ่ ระยะทาง 440 เมตรตามลำดับ ใกล้จะถึงซำกกไผ่หลายๆ คนจะเริ่มอ่อนแรงลง ให้หมั่นมองดูลูกหาบว่าเค้าหาบน้ำหนัก 50-80 กิโลกรัมยังขึ้นมาได้ เราตัวเปล่าก็ต้องไปต่อได้เหมือนกัน จากซำกกไผ่ไปซำกกโดน จะมีทางชันบ้างแต่ระยะทางแค่ 300 เมตรเท่านั้น เมื่อถึงซำกกโดน ส่วนมากจะพักกันนานๆ เพราะมีห้องน้ำสะอาด มีห้องพยาบาล มีร้านค้า ซำกกโดนเป็นสถานที่เปลี่ยนเวรยามของเจ้าหน้าที่บนภูกระดึงในยามที่จะสลับกันทำหน้าที่บนยอดเขา มีวิวให้ชมบ้าง สายลมที่พัดผ่านเย็นสบายหายเหนื่อย ที่ซำกกโดนเราดื่มกระทิงแดงคิดส์คนละขวด หวังว่าจะช่วยได้ แล้วเดินทางต่อไปซำแคร่ ถึงได้รู้ว่ากระทิงแดงคิดส์ที่ดื่มเข้าไปทำให้เรารู้สึกสดชื่นเมื่อกี้มันมีผลประมาณ 150 เมตร เองหลังจากนั้นจะรู้สึกได้ว่าขามันวูบๆ หมดแรงลงตามเดิมอย่างรวดเร็ว

ในที่สุดก็ถึงซำแคร่ เป็นหลักกิโลเมตรที่ 4 หมายถึงครึ่งทางของการเดินทางขึ้นภูกระดึง หลักกิโลเมตรไม้เก่าๆ ปักมานานหลายปี ช่วงหน้าฝนอย่าไปยืนพิงเชียวเพราะเคยทำให้นักท่องเที่ยวคะมำกลิ้งไปแล้วเพราะหลักล้ม

[Tommy]

เมื่อถึงซำแคร่จะเห็นป้ายบอกสถานีต่อไป หลังแป ระยะทาง 1,300 เมตร ที่นี่แนะนำให้พักเอาแรงมากๆ พักให้นานๆ ให้กำลังกลับมาเข้าที่ เพราะจากซำแคร่ไปหลังแป ไม่ใช่เพียงระยะทางไกลเท่านั้นแต่ยังเป็นทางชันมากเป็นพิเศษ ยิ่งในช่วงเทศกาลเจ้าหน้าที่จะเปิดทางสายเก่าให้นักท่องเที่ยวขึ้นเป็นทางชันที่เต็มไปด้วยหินน้อยใหญ่ ลำบากมาก ส่วนอีกทางจะให้ลูกหาบเท่านั้น ทางแยกจะอยู่ที่ป้ายด่านช้าง ทางซ้ายเป็นทางเก่า ทางขวาเป็นทางใหม่ นักท่องเที่ยวหลายคนที่เคยมาพอเห็นทางแยกก็พากันไปทางเีดียวกันกับลูกหาบสร้างความลำบากให้ลูกหาบไม่น้อย เพราะไปติดกันอยู่ที่บันไดทางขึ้นจนลูกหาบพากันบ่นว่าทำไมเจ้าหน้าที่ไม่สกัดนักท่องเที่ยวแยกออกไปอีกทาง ก็น่าเห็นใจทั้งสองฝ่าย นักท่องเที่ยวก็คงไม่ไหวเหมือนกันจึงได้หนีมาทางนี้กันเยอะ แต่การที่นักท่องเที่ยวไปเกะกะลูกหาบนอกจากจะทำให้ลูกหาบเหนื่อยมากขึ้นแล้ว ยังได้สัมภาระช้าลงไปอีกด้วย ส่วนคนที่รอลูกหาบรอบที่สองที่จะกลับลงไปขนของให้ก็ต้องรอนานขึ้น บางคนได้เช้าวันรุ่งขึ้นเลย หลายๆ คนจึงต้้องแบกของจำเป็นอย่างเช่นเต็นท์ขึ้นมาเอง ผ่านเส้นทางหฤโหดมาได้ก็มองเห็นเส้นชัย ป้ายผู้พิชิตภูกระดึง ที่มีนักท่องเที่ยวจำนวนมากออกันถ่ายรูปที่ระลึก ทั้งภาพเดี่ยวภาพหมู่ เนืองแน่นไปหมด ท้องฟ้าในฤดูหนาวบนยอดภูกระดึงสวยงามมาก เต็มไปด้วยต้นสนไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็มีสนกับท้องฟ้าสีครามเป็นรางวัลให้กับความพยายามและความอดทนถึงที่สุด...

[Tommy]

8.36 ถึง 12.33 4 ชั่วโมงอันยาวนานและลำบากเหนื่อยล้าได้ผ่านพ้นไปด้วยดี หลังจากนี้นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่มุ่งหน้าไปศูนย์บริการนักท่องเที่ยวอุทยานแห่งชาติภูกระดึง เพื่อเข้าเต็นท์ เข้าบ้านพัก กางเต็นท์ รอสัมภาระ นอน ฯลฯ ส่วนเราเดินมุ่งหน้าไปผาหมากดูก แล้วค่อยไปศูนย์บริการนักท่องเที่ยว ทั้งนี้เพราะระยะทางต่างกันแค่กิโลเดียว (3170 กับ 4468 เมตร) อีกอย่างไปเร็วก็ต้องรอสัมภาระอยู่ดี ใช้เวลากว่าชั่วโมงเดินถึงผาหมากดูกเพราะเหนื่อยมาก มีผาหมากดูกและผาต่างๆ บนภูกระดึงมีร้านอาหารและเครื่องดื่มบริการ พอมาถึงก็จัดการของหวานเย็นๆ ก่อน 1 ถ้วย อร่อยหายเหนื่อยแล้วค่อยมาถ่ายรูป ผาที่มีร้านค้าก็เกือบทุกผา ได้แก่ ผาหล่มสัก ผาแดง ผาเหยียบเมฆ ผานาน้อย และผาหมากดูก ส่วนผาที่ไม่มีร้านค้าคือ ผานกแอ่น และผาจำศีล ผาทั้งหมดยกเว้นผานกแอ่นหันออกไปทางทิศตะวันตก ชมพระอาทิตย์ตกได้หมด ยกเว้นผานกแอ่นที่เป็นจุดชมพระอาทิตย์ขึ้น ส่วนความสวยงามของแต่ละผาจะต่างกันไปผาที่นิยมชมพระอาทิตย์ตกได้แก่ ผาหล่มสัก ผาเหยียบเมฆ ผาจำศีล และผาหมากดูก ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับความชอบของแต่ละบุคคลไป

ที่ผาหมากดูกเวลาบ่ายก็พยายามหามุมที่ย้อนแสงน้อยหน่อยถ่ายภาพเก็บไว้ก่อน แล้วเดินผ่านทิวสนทึบบ้างโปร่งบ้างไปที่พัก รอประมาณ 2 ชั่วโมงสัมภาระก็มาถึงครึ่งนึง เอาออกมากางเต็นท์ อาบน้ำ หลังจากนั้นก็นั่งพักผ่อน รอเวลาอาหารเย็น สัมภาระครึ่งหลังตามมาถึงก็จัดแจงเอาเต็นท์ออกมากาง ถ่ายรูปพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าที่ลานกางเต็นท์

ออกสำรวจตลาดภูกระดึง ที่เต็มไปด้วยร้านอาหารเครื่องดื่ม ของฝาก ของที่ระลึก อินเตอร์เน็ตคาเฟ่ ฝากเงิน ถอนเงิน เติมเงิน ออนไลน์ ฯลฯ การขึ้นไปเที่ยวภูกระดึงไม่ต้องกลัวขาดอะไรทั้งนั้น เอาเงินไปเยอะๆ ก็พอแล้ว

[Tommy]

เลือกเสื้อให้ตัวเองและฝากเพื่อน หลังจากนั้นก็กินอาหารตามสั่ง เข้านอน จบการเดินทางวันแรก 4 ธันวาคม รวมระยะทางในการเดินประมาณ 10100 เมตร หรือ 10 กิโลเมตร

ตี 4 ครึ่ง เช้าวันที่ 5 ตื่นขึ้นมาล้างหน้าล้างตา เตรียมออกไปผานกแอ่น ชมพระอาทิตย์ขึ้น แม้ว่าวันนี้พระอาทิตย์ไม่ขึ้นเป็นดวงกลมแต่ก็ส่งแสงสีสวยๆ มาให้เป็นกำลังใจเหมือนจะบอกว่าพรุ่งนี้มาใหม่นะจ๊ะ 

บรรยากาศนักท่องเที่ยวที่ผานกแอ่นมีมากเหลือเกิน วุ่นวายตอนถ่ายรูปกับป้ายเป็นที่ระลึกเหมือนเดิม เดินกลับจากผานกแอ่นมีลานหินรูปร่างประหลาดๆ เป็นลานกว้างๆ นักท่องเที่ยวเข้าไปถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน เดินเข้าไปแป๊บเดียวมีคนให้ถ่ายรูปหมู่ให้ไม่ขาดสาย ออกจากลานหินแวะไหว้พระลานวัดพระแก้วประดิษฐานพระพุทธรูปปางประทับยืนเด่นเป็นสง่ากลางลานหินกว้างๆ ใกล้ๆ กันมีต้นไม้เล็กๆ ที่มีคนเอากระดิ่งมาแขวนไว้จำนวนมาก หลังจากนั้นก็เดินทางกลับที่พัก หาข้าวเช้ากิน

[Tommy]

หลังอาหารเช้านั่งพักผ่อน สายหน่อยออกเดินทางมุ่งหน้าผาหล่มสัก ปกติตรงไปผาหล่มสัก ระยะทางประมาณ 9 กิโลเมตร ไปสัก บ่าย 2 ก็ทันแต่ที่เราออกกันเช้าหน่อยเพราะอยากแวะนู่นแวะนี่ เก็บภาพไปเรื่อยๆ มากกว่า ถึงลานพระพุทธเมตตาประมาณ 10.20 น. ไหว้พระขอพร ตีระฆัง หลังจากนั้นก็เดินไปเก็บภาพยอดผักยอดไม้ไปเรื่อย ดอกไม้ป่าก็เก็บๆ ไปเยอะ ไว้แยกหัวข้อดอกไม้ป่าที่พบที่ภูกระดึงจะดีกว่า ถึงทางแยกผานาน้อยเห็นป้ายเขียนว่าสระแก้ว 641 เมตรก็เลยลองแวะไปดูจะได้เก็บภาพทีเดียวไปเลย พอไปถึงเห็นสระแก้วเล็กนิดเดียวจนแทบไม่สังเกตุว่าเป็นสระแก้ว แถมไม่มีป้ายบอกว่าสระแก้วอีกด้วย แต่ก็เก็บภาพกลับมาแล้วเดินออกมาทางเดิมไปทางสระอโนดาต แวะน้ำตกธารสวรรค์ ซึ่งมีต้นเมเปิลธรรมชาติที่น่าจะใกล้กับศูนย์บริการนักท่องเที่ยวที่สุด เก็บภาพใบเมเปิลแดงกันอย่างสนุกสนาน ช่วงเวลาที่เราเดินทางไปยังไม่ใช่ช่วงที่ใบเมเปิลเปลี่ยนสี (ปกติน่าจะเปลี่ยนแล้วแต่ที่เราไปมันแดงจนร่วงไปแล้วและออกใบอ่อนออกมาแล้วด้วย) น้ำตกทุกแห่งบนภูกระดึงในเดือนธันวาคม มีน้ำน้อยเหมือนกันหมดไม่ต้องหวังว่าจะมีที่ไหนน้ำมากนอกจากป่าปิด ไว้จะเล่าเรื่องน้ำตกต่อทีหลังไปให้ถึงสระอโนดาตกันดีกว่า น้ำตกธารสวรรค์น้ำน้อยเสียจนต้องถ่ายเมเปิลกันมาแทน เราเสียเวลากับใบเมเปิลกันนานมากกว่าจะออกมาได้

[Tommy]

ใบเมเปิลแดงที่น้ำตกธารสวรรค์