Touronthai Forum สนทนาประสาเที่ยว
หมวดหมู่ทั่วไป => แชร์ประสบการณ์/โพสต์รูปประทับใจ => ข้อความที่เริ่มโดย: jeab ที่ มกราคม 03, 2013, 07:03:12 PM
-
ขึ้นเหนือคราวนี้ เราได้ใช้พาหนะเดินทางแทบทุกอย่าง
เริ่มจากขึ้นเครื่องจากกรุงเทพฯไปลงเชียงใหม่
แว๊นจากเชียงใหม่สู่ท่าตอน (ระยะทางประมาณ 178 กม.)
ทิ้งรถไว้ที่ท่าตอนนั่งเรือจากท่าตอนสู่เชียงราย (นั่งเรือประมาณ 3 ชม.ในขณะที่ไปรถระยะทางประมาณ 92 กม.)
ขึ้นท่าที่ตัวเมืองเชียงรายที่ท่าเรือซีอาร์ เชิงสะพานแม่ฟ้าหลวง ถึงบ้านพักเราก็ปั่นจักยานไปเที่ยวงานดอกไม้สวนตุงและโคม ในตัวเมืองเชียงราย
เช้าขึ้นมาอีกวันเราเช่ารถมอเตอร์ไซค์อีกครั้ง แว๊นเส้นเลียบแม่น้ำกก เที่ยวไร่ชา เที่ยวน้ำตก เที่ยวอุทยานแห่งชาติลำน้ำกก
ก่อนที่อีกวันถัดมาเราจะจับรถสองแถว 3 ต่อ จากเชียงรายกลับมาเอารถที่ฝากไว้แว๊นกลับเชียงใหม่
และขึ้นเครื่องจากเชียงใหม่กลับสู่กรุงเทพมหานคร เมืองฟ้าอมรของเรา
เป็นทริปส่งท้ายปีที่สนุก มัน และแน่นอน ตัวดำ
55
-
เราออกจากเชียงใหม่ประมาณสิบโมงเช้าของวันที่ 28
ถึงแม่อายประมาณสามโมงครึ่งเพราะเราขับรถไม่เร็ว
แวะกินข้าว กินกาแฟ ถ่ายรูประหว่างทาง แวะให้คุณตำหนวดจับ
(เลี้ยวเข้าแม่อายในระยะทางไม่ถึง 10 โล มีสองด่าน ในถนนเส้นเดียว...เชื่อเค้าเลย)
รอดด่านแรก เพราะคุณตำหนวดเห็นเป็นนักท่องเที่ยว รถเช่า มาไกล
เลยปล่อยไปเพราะสงสาร (ข้อหาบ่มีใบขับขี่ ไม่มีบัตรประชาชนด้วย... หุ หุ)
แต่ด่านสองที่อยู่ถัดมาไม่ไกล คุณตำหนวดเขียนใบสั่งทันใดเมื่อบอกว่าไม่มีใบขับขี่
แถมไม่มีบัตรประชาชนเพราะร้านเช่ามอร์ไซค์ยึดเอาไว้
แต่ถึงจะไม่มีบัตรอะไรให้ดูหรือให้ยึด คุณตำหนวดก็ยังเขียนใบสั่งได้ ไม่มีปัญหา
ข้าพเจ้าจะบอกชื่อปลอมก็กลัวเขียนไปแล้วพี่แกจะขอดูบัตรอื่นใดในกระเป๋าแล้วชื่อไม่ตรงจะโดนข้อหาโกหกเจ้าพนักงานอีกกระทง
ไอ้ครั้นถ้าเค้าขอดูบัตรอื่นเพื่อแสดงตนแล้วจะปฏิเสธว่าไม่มีก็กลัวเค้าหาว่าเป็นพวกหลบหนีเข้าเมืองเพราะมันเป็นเมืองชายแดน
ก็เลยบอกชื่อจริง แต่ที่อยู่ปลอมๆ นึกอะไรได้ก็บอกส่งเดชไป พี่แกก็เขียนได้เนอะ ...
เฮ้อออออ...
โดนจับอีตอนจะถึงจุดหมายเนี่ยนะ...
-
ที่พักของเราคือ การ์เดน โฮม บ้านพักในสวนลิ้นจี่ติดแม่น้ำกก
ซึ่งเราหาได้ก่อนวันเดินทางแค่วันเดียว แต่ก็ได้แค่คืนเดียว
หลังจากนั้นเต็มทุกวันยันปีใหม่ บ้านพักหลังเล็กมีแอร์
(แต่ไม่ได้เปิดหรอก กลางคืนอากาศเย็นแล้ว) ราคา 800 บาท/คืน
กับห้องสำหรับสองคน ( แต่เราพักคนเดียว เพื่อนนอนอีกหลัง)
ห้องพักสะอาดใช้ได้ บรรยากาศดี อาหารอร่อย บ้านพักสร้างแทรกขึ้นระหว่างต้นลิ้นจี่เก่า คาดว่าเมื่อก่อนคงเป็นสวนผลไม้ แล้วผันมาทำเกสต์เฮาส์
โดยไม่ได้ตัดต้นลิ้นจี่ทิ้ง ได้บรรรยากาศร่มเงาเย็นครึ้มทั้งวัน ชอบๆ
-
อันนี้เป็นท่าน้ำของรีสอร์ทที่ติดแม่น้ำกก
-
มองจากวัดท่าตอนลงมาก็เห็นที่พักเรานะ
-
วางกระเป๋าเสร็จเราก็ออกแว๊น
แวะไปท่าเรือก่อน เพื่อถามเรื่องล่องเรือไปเชียงราย
อันนี้ความจริงไม่อยู่ในแพลน แต่ว่าหาที่พักในท่าตอนอีกคืนไม่ได้ เลยจะมุ่งขึ้นเชียงราย
ซึ่งหาที่พักได้แบบเฉียดฉิวในนาทีสุดท้ายหลังจากโทรหาหลายที่แล้วเต็มหมด
ได้บ้านดิน ไม่รู้ว่าหน้าตาจะเป็นไง แต่ช่างมันเหอะ
ในช่วงเทศกาลแบบนี้ เราขอแค่มีที่นอนก็พอ
ค่าเรือไปเชียงรายราคา 350 บาท มี 1 เที่ยวต่อวัน
ใช้เวลาวิ่งประมาณ 3 ชั่วโมง เที่ยวขาขึ้นเป็นการวิ่งตามน้ำ
ขากลับจากเชียงรายมีเที่ยวเดียวต่อวันเหมือนกัน ออกสิบโมง
อาจจะใช้เวลานานกว่าซักหนึ่งชั่วโมง เพราะวิ่งทวนน้ำ
หรือถ้าเหมาก็ราคา 2,200 ต่อเที่ยว
-
ถามราคาเสร็จเราเลยจองไว้ซะเลยเพราะเห็นเรือลำเล็ก กลัวเต็ม
เสร็จแล้วเราก็มุ่งหน้าขึ้นวัดท่าตอนกัน
วัดท่าตอนเป็นพระอารามหลวง มี 9 ชั้น ซึ่งแต่ละชั้นอยู่กระจัดกระจายบนเขาแถบนั้นกินเนื้อที่ภูเขาหลายลูก เราก็ขี่รถไล่ขึ้นไปทีละชั้น
แต่คนส่วนมากจะมากระจุกตัวกันอยู่ที่ชั้น 8 ซึ่งมีเจดีย์แก้ว
ส่วนชั้น 9 จะไม่ค่อยมีคน แต่ก็เป็นชั้นสูงสุดที่สามารถมองลงมาเห็นเจดีย์แก้วและชั้นอื่นๆ ได้อีก
-
บรรยากาศวัดในชั้นต่างๆ กันไป
-
เราอยู่ข้างบนจนเย็นย่ำ
แต่เนื่องจากที่ตั้งของวัดไม่ใช่ทิศทางที่จะมองเห็นพระอาทิตย์ตก
เราเลยขี่รถลงจากวัด หาทางลงไปทุ่งกว้างข้างล่างที่เรามองเห็นจากข้างบน
เพื่อที่จะมองกลับมาเห็นพระอาทิตย์ตกในทิศที่วัดตั้งอยู่
ซึ่งก็ได้เห็นสวยสมใจ อยู่ท่ามกลางไร่กระเทียมของชาวบ้าน
-
ออกจากทุ่ง เราพยายามจะหาร้านอาหารเพื่อกินข้าวเย็น แต่ร้านอาหารส่วนมากจะเป็นร้านในที่พัก
เราเลยกลับไปกินข้าวที่ร้านในรีสอร์ทของเรา ซึ่งอาหารรสชาติโอเค ราคาไม่แพง
กินเสร็จ ค่ำ อากาศเย็นสบาย ไม่รู้จะทำอะไร เราเลยออกมาเดินเล่นในเมือง
นั่งกินนมปั่นโอวัลตินดิบ รสชาติอร่อยใช้ได้ แล้วเดินกลับบ้านนอน
-
เช้าอีกวัน ตั้งใจจะหาที่ถ่ายพระอาทิตย์ขึ้น
เพื่อนอยากขึ้นวัดอีกรอบ
แต่เราอยากไปทุ่ง เพราะวัดตั้งอยู่บนเขาสูง
ข้างล่างกำลังมีหมอก มองลงมาคาดว่าคงจะไม่เห็นอะไรอยู่ดี
สุดท้ายก็ตามกันลงไปทุ่งที่ถ่ายพระอาทิตย์เมื่อวาน แต่ไม่เห็นพระอาทิตย์หรอก
เมฆเยอะมาก แถมออกมืดๆ เหมือนฝนจะตก
เวลาผ่านล่วงเลยไปจนเราคิดว่าพระอาทิตย์คงขึ้นสูงไปไกลมากแล้ว
เราเลยลาจากทุ่งข้างล่าง ขึ้นไปดูวิวบนวัดท่าตอนอีกรอบ
เผื่อจะเห็นอะไรแตกต่างจากช่วงเวลาเย็นที่เราขึ้นมาเมื่อวาน
แล้วก็อย่างที่คิดจริงๆ 9 โมงเช้าหมอกก็ยังเยอะ อย่าว่าแต่จะมองลงมาข้างล่างเลย
อะไรที่อยู่ข้างหน้าเราเกินสิบเมตรเราก็มองไม่เห็นทั้งนั้นแหละ
ขึ้นครบ 9 ชั้นเรียบร้อย (ระหว่างขึ้นชั้น 9 เราเจอฝนด้วย แม่เจ้า ฤดูอะไรกันนี่)
เห็นทีว่าจะไม่ได้ภาพมุมใหม่แน่ เลยลงมากินข้าว
-
ขี่วนรอบทุ่งกันหลายรอบ
ชาวบ้านคงสงสัย พวกนี้มันทำอะไรกัน
หุ หุ
-
ไว้ต่อพรุ่งนี้เน้อ
-
8) 8)อ่านเพลินๆ จบไปสะงั้น รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะจ้า
-
บรรยากาศยามเช้าบนวัด
-
อากาศไม่หนาวมาก
กำลังเย็นสบาย ไม่ทรมาน
-
แวะกินชากาแฟในตลาดเล็กๆ ของท่าตอน
-
กินข้าวเสร็จ เพื่อนเล็กไม่แล้วใจ ขอขึ้นวัดอีกรอบ (ซึ่งก็ยังคงไม่เห็นอะไรอยู่ดี...55)
ส่วนเราบอกลา กลับเข้าบ้านไปนอนห่มผ้าดูทีวี
แต่ก่อนเข้าบ้านก็อดเลี้ยวไปดูรีสอร์ทอื่นๆ ดูหมู่บ้านที่อยู่เลยรีสอร์ทเราเข้าไป
แวะถ่ายรูปวัด วนซะหนึ่งรอบก่อนเข้าไปนอน
-
11 โมง เพื่อนมาเรียกไปเช็คเอาท์ จัดการขอเอารถมอร์เตอร์ไซค์ไปฝากทิ้งไว้ในโรงจอดรถของรีสอร์ท 1 คืน
ก่อนจะทิ้งเมืองท่าตอนไว้เบื้องหลัง เพื่อล่องเรือไปเชียงรายกับเรือประจำทางเที่ยวเที่ยงครึ่งนั่นเอง
นั่งรอลงเรือ
มองรอบตัวเห็นมีแต่ฝรั่ง
กำลังนึกๆ อยู่ว่าทั้งลำเห็นจะมีแต่เราสองคนที่เป็นคนไทย
ก่อนเรือออกไม่นาน ก็มีหญิงไทยสามคนที่เพิ่งลงจากเชียงดาวลงรถประจำทางมาลงเรือสมทบกับเรา
สรุปแล้ว มีเรือออกจากท่าตอนเที่ยงครึ่ง 2 ลำ ลำของเรามี 7 คน ไทย 5 ฝรั่ง 2
อีกลำมี 5 คนเป็นฝรั่งทั้งหมด แต่พอเข้าเขตเชียงราย ถึงหมู่บ้านรวมมิตร ก่อนถึงตัวเมือง 45 นาที
ฝรั่งที่อยู่อีกลำก็ยกขบวนมาลงเรือลำเดียวกับเราทั้งหมด เราคาดเดาว่าที่ไม่มาลำเดียวกันตั้งแต่แรกทั้งหมด
น่าจะเป็นเพราะว่า ช่วงแรกที่เราเดินทาง เป็นช่วงที่แม่น้ำกกมีเกาะแก่งเยอะ ประกอบกับน้ำไหลเชี่ยว
นักท่องเที่ยวฝรั่งมีสัมภาระเยอะ บางคนมีกระเป๋าใบใหญ่ยักษ์ถึงสองใบ ถ้ามารวมกันแต่แรกเห็นจะมากันลำบาก อันตราย
พ้นช่วงอันตรายมาแล้วเลยรวมกันได้ คิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น บรรยากาศการนั่งเรือเย็นสบาย วิวสวย
แม่น้ำบางช่วงยังกับเรามาล่องแก่งยังไงยังงั้น ได้ตื่นเต้น ลุ้น มีน้ำกระเซ็นกระสายให้เปียกปอนเปียกกล้องกันบ้างเป็นระยะ
ให้ได้หัวเราะสนุกสนานเฮฮากัน ถ้าได้เดินทางกันแบบไม่รีบ ชอบน้ำ ชอบบรรยากาศเย็นสบาย ไม่กลัวน้ำ แนะนำให้ใช้บริการทางนี้ค่ะ
ถึงจะใช้เวลาถึง 3 ชม. แต่คุ้มค่าแน่นอน หรือถ้าอยากจะเดินทางด้วยรถก็มีรถประจำทางค่ะ แต่หลายต่อหน่อย
ระยะทางจากท่าตอนไปเชียงรายก็แค่ 92 กม. เท่านั้น
-
บรรยากาศสองฝั่งแม่กก ระหว่างนั่งเรือ
สวย สงบ เย็นสบาย แถมมีแอบตื่นเต้นกับเกาะแก่งในลำน้ำเป็นระยะด้วยนะเออ
-
ชมวิวสองข้างทางกันไปเรื่อยๆ
-
สองฝั่งคลอง
-
แล้วเราก็มาถึงเชียงราย
ท่าเรือซีอาร์ เชิงสะพานแม่ฟ้าหลวง
-
เรือจอดให้เราลงที่ท่าเรือซีอาร์ (สะพานแม่ฟ้าหลวง) ประมาณ สามโมงครึ่ง
เราโทรให้ทางโฮมสเตย์บ้านดินที่เราหาได้ในนาทีสุดท้ายมารับ ความจริงเค้าเหลือบ้านไม้ไผ่ว่างหลังเดียว
แต่เรายืนยันว่าเราจะเอาสองห้อง คุณลุงจุมพลจึงยินยอมเปิดบ้านเรือนไทยที่ไว้รับรองแขกผู้ใหญ่ให้เราได้พักอีกห้อง
เราถึงได้ตกลงพักที่นี่ มาถึง เห็นบ้านพัก มันน่ารักมาก บรรยากาศดี
จากที่เคยคิดว่าจะมาคืนเดียวเพราะแค่อยากล่องเรือ ตอนเช้าเราจะนั่งรถกลับแต่เช้า
แต่พอถามแกว่าพรุ่งนี้มีห้องว่างอีกไหม แกบอกว่ามีบ้านดินว่าง 1 หลัง ถ้านอนด้วยกันไม่ได้ อีกคนต้องนอนเตนท์
สรุปว่าเพื่อนเล็กยอมนอนเตนท์ เราเลยตกลงใจจะอยู่อีกคืน เรื่อยเปื่อยกันสุดๆ
คืนแรกในเชียงรายของเรา เราได้นอนบ้านไม้เรือนไทยห้องเบ้อเริ่ม มีระเบียงรอบด้านคนเดียว
ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นแม่เลี้ยงยังไงยังงั้นในราคาถูกแสนถูก (ครูแกคิดแค่ 1,000 บาท)
ส่วนเพื่อนเล็กนอนบ้านไม้ไผ่ ราคา 300 คงรู้สึกเหมือนเป็นคนสวนหรือยามรึป่าว อันนี้ไม่แน่ใจ 55
อันนี้บรรยากาศที่พักในหลายๆ มุมค่ะ
-
อันนี้เป็นบ้านไม้ไผ่และที่นอนภายใน
เป็นแบบห้องน้ำในตัวนะคะ
มีกระติกน้ำร้อน + กาแฟพร้อม
ราคา 300 บาท ถูกมว๊ากกกกก
-
แล้วอันนี้ก็เป็นบ้านเรือนไทยหลังใหญ่ที่เราพัก
1000 บาท
ถูกมากกกเช่นกัน
-
ที่พักในแบบอื่นๆ + บรรยากาศในที่พัก
-
เนทมันช้าๆ
ไม่ทันใจเลยหว่า
อยากทำการบ้านให้เสร็จ
จะได้ไปทำอย่างอื่น
อิ อิ
มาดูที่พักกันต่อ
ลงเยอะหน่อย เพราะชอบ
ที่สำคัญ ราคาเยาว์
:)
-
ขออีกนิด
อย่าเพิ่งเบื่อนะ
-
หลังจากเก็บกระเป๋าล้างหน้าล้างตา
เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
เราก็ออกตระเวนชมเมืองด้วยจักรยานที่ที่พักมีบริการให้เช่า
เราปั่นเข้าเมืองไปชมงานดอกไม้ที่เริ่มมีมาได้หลายวันแล้ว ระยะการปั่นไกลพอประมาณ พอให้เมื่อย เหนื่อย หอบกันเล็กๆ
จอดจักรยานล็อคเรียบร้อยเราก็เดินถ่ายรูปฟังดนตรีกันไปเรื่อย ดอกไม้สวยดี ดูสด ไม่เหี่ยวเหมือนงานดอกไม้บางงานที่เราเคยเห็น
แต่ถ่ายรูปดอกไม้มาไม่สวยนะ คือของจริงมันสวยไปหมด ไม่รู้จะดึงอะไรออกมาให้สวยให้เด่นกว่ากัน
เดินกันจนรอบ ค่ำแล้ว เริ่มหิว รอบๆ งานดอกไม้เค้าปิดถนนมีของกินของใช้เยอะแยะ
เราเดินเลือกหาอาหารที่เราอยากกินแล้วหาที่นั่งกินกันจนอิ่ม เรียบร้อยเราก็ไปเอาจักรยานที่จอดทิ้งไว้ปั่นไปถ่ายรูปหอนาฬิกาที่อยู่ใกล้ๆ กันนั้นเอง
รถในเมืองเยอะมากกกก. ถ่ายรูปกันเรียบร้อยเราก็ปั่นจักรยานกันกลับบ้านพัก คุณป้าถามว่าเราปั่นไปถึงไหนกันมาค่ำมืด... แข็งแรงกันจัง
คุณป้าคงยังไม่คุ้นกับนักท่องเที่ยวไทยถึกๆ อย่างพวกเรา
-
ซะหน่อยๆ
ก็อยากซาลังเฮโย น่ารักอย่างสาวๆ อื่นๆ ทั่วไปมั่ง
ไม่งั้นใครก็ชมว่าแมนซะร่ำไป
ฮี่ ฮี่
-
ไป๊
ไปดูดอกไม้ ไปกินข้าว ไปถ่ายรูปหอนาฬิกาท่าจะเวิร์คกว่านะ
55
-
แยกย้ายกันเข้าห้องใครห้องมัน
อาบน้ำ พักผ่อน
สามทุ่ม ได้ยินเสียงเพลงร้องสดจากร้านอาหารหน้าที่พักดังเข้ามา
เราโทรลงมาถามเพื่อนว่าหลับยัง ถ้ายังไปดริงค์กันดีกว่า
เพื่อนเล็กตกลงในทันใด
เอ้า...เชียร์สสสสสส
(อันนี้ที่จริงมีรูปด้วย แต่ไม่ลงดีกว่า เดี๋ยวเสียภาพพจน์นางงาม...อิ อิ)
เช้าอีกวันตื่นมาแต่เช้าาาาา
หกโมงยังมืดอยู่เลย อากาศไม่หนาว แค่เย็นๆ 16 อาศา เท่านั้น
ตื่นไปเดินเล่น ถ่ายรูปบรรยากาศที่พักเช้า
คุณลุงถามว่าวันนี้จะไปไหน บอกไปว่ายังไม่ได้คิด เพราะไม่ได้แพลนมาว่าจะอยู่ต่อ
แต่พอเดินกลับมา บอกลุงว่าอยากได้มอร์เตอร์ไซค์
เมื่อวานคุยกันบ้างว่าอยากไปอุทยานแห่งชาติลำน้ำกกที่เรานั่งเรือผ่านมา
ลุงบอกว่าอยู่ไม่ไกลเลย ประมาณยี่สิบโลได้
เราเลยคิดว่าวันนี้เราจะไปสำรวจที่นี่แหละ ลุงให้มอร์เตอร์ไซค์เราได้ 1 คันของลุงเองในราคา 200 บาท
และเนื่องจากว่า นอกจากเราจะไม่นอนร่วมบ้านร่วมห้องกันแล้ว เรายังไม่ซ้อนมอเตอร์ไซค์กันอีก (เราร่วมทริปกันได้เท่านั้นแหละ หุ หุ)
ลุงเลยต้องพาเราไปหาเช่ารถอีกคันแล้วเราก็ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่อุทยาด้วยเส้นทางเลียบแม่น้ำกก
ระหว่างทางเราเห็นป้ายบอกแหล่งท่องเที่ยวต้นงุ้นยักษ์แยกออกไปจากเส้นเลียบแม่น้ำกก 2 กม.
เราก็แวะเข้าไปดูซะหน่อย ย้อนกลับออกมาอีกนิดเราก็อเห็นป้ายบอกทางไปน้ำตกห้วยแก้ว
แต่ตรงเส้นเรียบน้ำกกก่อนเราเข้ามาเมื่อกี้ เราเห็นป้ายบอกทางน้ำตกห้วยแก้วสองป้าย คือเลี้ยวมาทางนี้ กับตรงไป
ในเมื่อเราเข้ามาทางนี้แล้ว เราเลยต้องไปต่อทางนี้ ไม่ย้อนออกไปอีก
-
ปรากฏว่า ขี่มอร์ไซค์ลึกเข้าไปเรื่อยๆ มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะถึงซักที
หลังจากผ่านหมู่บ้านตอนเลี้ยวเข้ามาก็ไม่เห็นบ้านคนอีก มีแต่ภูเขาสุดลูกหูลูกตา
ทางก็ไม่ค่อยดี แถมขึ้นเขาสูงขึ้นเรื่อยๆ ขึ้นเขา ลงเขาไปไม่รู้กี่รอบ บางช่วงขึ้นชันมาก
แถมลงแบบโคตรชันสุดๆ ทำเอาเราใจสั่น กลัวจะเสียหลัก กลัวจะล้ม
กลัวว่าจะไม่มีชีวิตรอดออกจากป่านี้ พอเริ่มกลัว ก็เริ่มโมโห (ไม่รู้โมโหอะไร)
เริ่มหงุดหงิด อยากหันหลังกลับ ก็แค่น้ำตก ตรูไม่เห็นจะปลื้มกับน้ำตกอะไรนักหนา
ถ้ามันลำบากนักจะไปทำไม แต่เพื่อนขี่รถนำไปไกลแล้ว สัญญาณโทรศัพท์ก็ไม่มี
จะเที่ยงแล้ว ข้าวเช้าก็ยังไม่ได้กิน หิวก็หิว ของกินก็ไม่มีติดกระเป๋า
แต่ก็หันหลังกลับไม่ได้ ต้องตะลุยขี่รถต่อไปข้างหน้า
อีกพักใหญ่มาก เราถึงเริ่มเห็นหมู่บ้าน เห็นไร่อะไรซักอย่างเขียวๆ ขั้นบันไดอยูบนเขาทั้งลูก
พอเข้าไปใกล้ถึงรู้ว่าเป็นไร่ชา บรรยากาศดี ฟ้าใส สวยจนลืมเรื่องถนนหนทางที่ผ่านมา ลืมหิว
เพลินกับการเดินขึ้นเขาลูกเล็กๆ ถ่ายไร่ชาอยู่พักใหญ่ เราก็ขับรถเดินทางต่อไปน้ำตก ( มันยังไม่ถึงอีก! แม่เจ้า!!!!!!)
-
มันคือไร่ชา ไร่ชา และไร่ชา
-
ซะหน่อย
เดี๋ยวจะหาว่าไม่ได้มาจริง
หุ หุ
-
เข้าไปอีกประมาณสองโลกับถนนลูกลังที่กำลังถมกันสดๆ ร้อนๆ เราก็ถึงน้ำตก แต่ยัง ยังก่อน
ถึงแค่ทางเข้า เราต้องเดินขึ้นเขาไปอีก โอ้! ช่วยด้วย!!!!
ปีนขึ้นเขาผ่านป่าไผ่พอเหนื่อย เราก็ถึงน้ำตก
เราเจอนักศึกษาในเชียงรายกลุ่มนึง นั่งกินเบียร์กินเหล้าอยู่บนนั้น
นึกถึงถนนหนทางที่เข้ามา แถมต้องปีนเขาขึ้นมาอีก เห็นถังน้ำแข็ง
เห็นจำนวนเบียร์ที่พวกน้องๆ มันแบกขึ้นมาเราก็ได้แต่นึกในใจว่า เมิงพยายามกันจังงงงงงน๊าาาา
-
หลังจากชม ถ่ายภาพน้ำตกเรียบร้อย
น้องที่นั่งอยู่ก็บอกว่า น้ำตกมีอีกชั้น ต้องปีนต่อ
บอกเพื่อนว่าพอแล้ว จะรออยู่ชั้นนี้
แต่สุดท้าย ก็ตามขึ้นไปอยู่ดี
ก็มาจนป่านนี้แล้วไม่ไปต่อ กลับไปบ้านกลัวตัวเองเสียดาย ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้มีโอกาสมาอีก
เลยต้องปีนตามไป
อันนี้ชั้นสอง
ต่างจากชั้นแรกตรงไหน
ตูปีนขึ้นไปทำไหมหว่า
-
บนน้ำตก เราเจอไกด์ที่พาฝรั่งสองคนมาเที่ยว
เราเลยถามเรื่องทางกลับ ว่าต้องกลับทางเดิมไหม มีทางอื่นออกไปโดยไม่ต้องย้อนกลับทางเดิมไหม
เพราะทางที่เราเข้ามาเราว่ามันไกลและชันจนน่ากลัว คุณพี่ไกด์บอกทางที่ไม่ต้องย้อนกลับทางเดิมให้ แต่ก็บอกว่ามันชันเหมือนเดิมนะ แต่ใกล้กว่า
เอาวะ ชันแต่ไม่ไกล ก็ยังดีกว่าทั้งชันและไกลเหมือนขามาแหละ
ขาลงเราได้ก๋วยเตี๋ยวตรงหมู่บ้านไร่ชาประทังชีวิต สอบถามน้องที่ขายว่าที่นี่ชื่อหมู่บ้านอะไร
เพราะจาก GPS ที่เราดูได้บนน้ำตกมันขึ้นว่าดอยฮาง น้องคนขายบอกว่าชื่อหมู่บ้านอาข่า
-
เส้นทางขึ้นเขาลงห้วยของเรา
หุ หุ
-
อิ่มหนำ ได้เวลาเดินทางต่อไปไม่ย้อนกลับทางเก่า ทางชันจริง ขรุขระจริง สูงชันจริง แต่ก็ไม่ไกลเท่าทางขามาอย่างพี่ไกด์บอกไว้จริงด้วย
ออกจากน้ำตก เรายังมุ่งหน้าไป อช. ลำน้ำกก
วิ่งเลียบลำน้ำกกมาอีกไม่ไกลเราก็ถึง เป็นอุทยานที่ถือว่าไม่พลุกพล่านเลยถ้าถือว่าเป็นช่วงเทศกาล
มีบ่อน้ำพลุร้อนที่มีความร้อนสูงถึง 56 องศาอยู่ข้างในด้วย บ้านพักสวย มีหลังที่หันหน้าสู่แม่น้ำกกด้วย บรรยากาศดีมากๆ
แถมบ้านพักบางหลัง ห้องน้ำในอุทยานยังปลูกต้นตีนตุ๊กแกคลุมผนังห้องน้ำจนเต็มพื้นที่ สวยมาก...
แถมห้องน้ำที่ว่า ยังสะอาด ไม่มีกลิ่นเลย แม่ค้าที่ร้านในอุทยานบอกว่า ห้องน้ำที่นี่มีคนตรวจเช็คและทำความสะอาดทุกชั่วโมง
ไม่เหมือนอุทยานทางทะเลทางใต้เลยแฮะ ล่าสุดที่ไปมา เกาะห้อง จังหวัดกระบี่ ห้องน้ำสกปรกสุดยอดดดด
-
บรรยากาศภายในอุทยาน
-
อันนี้บ้านพักริมกก
สวยเนอะ
-
ห้องน้ำก็ยังสวย
แถมสะอาดมาำกๆ อีกต่างหาก
-
ก่อนออกจากอุทยาน เราถามเจ้าหน้าที่ว่า เมื่อวานเรานั่งเรือล่องแม่น้ำกกมา เราเห็นสะพานแขวนซึ่งเป็นไม้ข้ามลำน้ำกก เห็นชาวบ้านขี่รถข้ามด้วย เราอยากไปดู อยากรู้ว่าไกลไหม เจ้าหน้าที่บอกว่า เลาะออกไปรอบนอกตรงแยกทางเข้าอุทยาน ตรงไปอีกประมาณ 2 กม. จะเจอสะพานนั้น
เราไปตามทางที่เจ้าหน้าที่บอก
แต่ระยะทางที่ไปถึงสะพานนั้นน่าจะประมาณ 3-4 โล
ถ่ายรูปเสร็จ ถึงเวลาขี่รถข้ามสะพาน
ใจสั่น กลัวตก กลัวคุมรถไม่อยู่ กลัวตัวเองตกใจ บิดคันเร่งพุ่งชนราวแล้วตกลงไปทั้งคนทั้งรถ
ค่อยๆ คลานมาทีละนิดๆ กว่าจะถึงอีกฝั่งเล่นเอาเหนื่อย (ลุ้นเหนื่อยน่ะ หุ หุ)
และมีรถชาวบ้านอีกคันรอข้ามอยู่ แอบรถให้ทาง หยุดยืนมอง เค้าบิดคันเร่งปืดเดียวถึงอีกฝั่ง
สุดยอดดดดดดด
เราคงต้องทำใจอีกนานกว่าจะกล้าทำยังงั้น กลับมายังถามตัวเองว่าถ้ากลับไปอีกจะกล้าขี่ข้ามมารึเปล่า
-
เราไม่ย้อนกลับเข้าเมืองทางเดิมแล้ว
เราจะวนเป็นวงกลมกลับอีกทาง
ก่อนเข้าบ้าน เราแวะวัดอีกสองวัด
คือวัดพระธาตุเขาควาย
ที่อยู่บนภูเขาในเขตชานเมือง
เป็นที่ประดิษฐานกระดูกน้ิวก้อยข้างซ้ายของพระพุทธเจ้า ขึ้นไปถึงวัด จะมีจุดชมวิวซึ่งมองลงมาเห็นเมืองเชียงรายในมุมกว้าง
-
ต่อจากวัดเขาควาย เราแว๊นไปไหว้พระต่อที่วัดพระธาตุดอยดอง ซึ่งเป็นที่ตั้งของเสาสะดือเมืองของเมืองเชียงราย หลังจากนั้นแวะกินข้าวก่อนกลับเข้าบ้าน เพราะห้าโมงเย็นแล้ว และเราคิดว่าคงไม่กลับเข้าเมืองอีก เมื่อเย็นวานที่เราเข้าไป ตามถนนคนเดินคนเยอะมาก ไม่อยากไปเบียดเสียดแย่งชิงกับนักท่องเที่ยวอื่นๆ เข้าบ้านอาบน้ำกันเรียบร้อยเลยนั่งคุยนั่งเล่นกันอยู่ที่บ้าน
-
เช้าอีกวัน เราต้องกลับท่าตอนกันจริงๆ แล้ว
เพื่อเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ
เราจะไม่กลับทางเรือ
แต่จะนั่งสองแถวกลับ
ครูจุมพลมาส่งเราขึ้นรถ ที่ขนส่งเล็ก เป็นสองแถวสีเขียว วิ่งจากตัวเมืองเชียงรายไปแม่จัน
เราขึ้นรถประมาณแปดโมงสิบนาที รถวิ่งใช้เวลาประมาณสี่สิบนาที กับระยะทาง 50 กม. ค่ารถ 30 บาทก็ถึงแม่จัน ลงรถปุ๊บเราก็ต่อรถ ณ จุดนั้นเลย สายแม่จัน-กิ่วสะไต-แม่สลอง
รอรถซักสิบนาทีรถก็ออก ระยะทางแม่จัน-กิ่วสะได 30 กม. แต่เป็นเส้นทางขึ้นเขาที่ไม่ชันนัก
ใช้เวลาประมาณ 40 นาทีเหมือนกัน ค่ารถ 30 บาท เรารถที่กิ่วสะได ต่อรถ ณ จุดที่ลงเช่นกัน
เป็นรถสายแม่สลอง- ท่าตอน ระยะทาง 30 กม. เส้นทางขึ้นเขาเช่นกัน ใช้เวลา 40 นาที กับระยะทางประมาณ 31 กม. ค่ารถ 30 บาทอีกนั่นแล
เรารอต่อรถประมาณ 10 นาที รถก็ออก
เป็นอย่างนี้กับรถทุกสาย
คือรถที่นั่งมาจอดปุ๊บ เปลี่ยนรถ รอ 10 นาที รถออก
เลี้ยวออกจากจุดเปลี่ยนรถปุ๊บ
ก็มีด่านตรวจบัตรประชาชน แน่นอน เราไม่มี ให้บริษัทรถเช่าไปแล้วนี่ ก็บอกคุณตำรวจไป เพื่อนโชว์ใบขับขี่ คุณตำรวจมองหน้าแล้วให้ลงรถไปตรวจฉี่พร้อมพูดคุยสอบถามนิดหน่อย ว่าทำไมเป็นคนมียศ ได้มาจากไหน ยังไง
คุณตำรวจคงสงสัยว่ามียศมีตำแหน่ง ทำไมดูหน้าเหมือนโจร 55
เราใช้เวลาไม่นานเลยกับการเดินทางแบบนี้
ขึ้นลงรถ 3 ต่อ
เราอุตส่าห์ทำใจไว้ว่าคงจะหวานเย็นแน่นอน เลยออกมาแต่เช้าเผื่อเวลาไว้เยอะ
แต่เรากลับถึงท่าตอนตั้งแต่ยังไม่เที่ยง
แถมทุกวันจันทร์ท่าตอนมีตลาดนัด
เราเลยได้มีเวลาเดินดูตลาดนิดหน่อย
ก่อนเดินเข้าไปเอารถในรีสอร์ท
ออกมาแวะกินข้าวแถวตลาดนัด
และเริ่มออกเดินทางมุ่งสู่เชียงใหม่เวลาประมาณสิบเอ็ดโมงครึ่ง
-
ระหว่างทางนั่งสองแถว
+ ตลาดนัดท่าตอนมีทุกวันจันทร์
-
ขากลับ
รถยังไม่เยอะ
ส่วนมากรถนักท่องเที่ยวยังมุ่งหน้าขึ้นดอยกันอยู่ รถขาล่องอย่างเรามีน้อย
คนขับรถไม่เก่งอย่างเราเลยสบายใจกับการขี่รถขึ้นลงเขาสูง
โดยไม่มีรถใครมาจ่อก้นตอนเข้าโค้งให้เกร็งบ่อยๆ ด่านตรวจยังมีเป็นระยะ เพื่อนโดนเรียกให้เปิดเบาะตรวจรถกันนิดหน่อยช่วงเชียงดาว แต่เราผ่านฉลุยโดยไม่มีอะไร
ขากลับเราทำเวลากันได้ค่อนข้างเร็ว สามโมงครึ่งเราถึงเชียงใหม่และแวะไปคืนรถกันได้เรียบร้อยแล้ว
ในขณะที่ขาไป เราออกประมาณสิบโมง กว่าจะถึงก็เวลาสามโมงครึ่งเหมือนกัน
-
เป็นอีกทริปที่ประทับใจ ได้ครบรส
อาจจะเพราะเราไปกันแค่สองคน
เคลื่อนที่สะดวก ไม่มีใครเรื่องมาก
(มีแต่เราที่หงุดหงิดเวลาหลงทางและเหนื่อยแล้ว)
อยากอยู่ต่อเชียงรายอีกคืนก็อยู่
คุยกันง่าย ไปกันเรื่อยเปื่อย แพลนยืดหยุ่นได้
เพราะวางไว้หลวมๆ ถ้าไปกันเยอะคงทำแบบนี้ได้ยาก
เป็นทริปที่เหนื่อยและตัวดำหน้าดำ
แต่สนุก
ได้ขี่รถมอร์เตอร์ไซค์เที่ยว ทำให้เข้าใจเลยว่า ทำไมผู้ชายบางคนถึงหลงไหลในการขี่มอร์เตอร์ไซค์กันนัก
ขนาดเราขี่แค่รถธรรมดาๆ เรายังรู้สึกว่ามันสนุก (แบบตัวดำๆ)
ยิ่งมีวิวสวยๆ ให้ดู มีอากาศเย็นๆ
โอ้ววว
สวรรค์อยู่ตรงหน้าเรานี่เอง
ส่งรถคืนแล้ว
เราและเพื่อนเล็กร่ำลากันที่อาเขต
เล็กต้องส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่บนรถทัวร์กรุงเทพ-เชียงใหม่
ส่วนเรา นอนเชียงใหม่อีกสองสามคืน
แต่ก็นะ ถึงบ้านในเชียงใหม่ค่ำวันที่ 31 แล้ว
เหนื่อย อาบน้ำ นอน
ตื่นขึ้นมาอีกทีเกือบ 5 ทุ่ม
น้องชายออกไปไหนไม่รู้ ล็อกประตูบ้านจากข้างนอกไว้เรียบร้อย
เราว่าจะเดินออกไปดูพลุที่ประตูท่าแพตอนเที่ยงคืนเลยออกไปไม่ได้
สรุปว่า ต้องส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ ด้วยการนอนดูทีวีอยู่กับหมา "ดินเหนียว" สองคน
เสร็จสิ้นภารกิจรีวิวทริปนี้
ไม่รู้ขาดตกข้อมูลอะไรไปมั่ง
สวัสดีปีใหม่ทุกคนนะค้าาาาาา
-
อิ่มหนำ ได้เวลาเดินทางต่อไปไม่ย้อนกลับทางเก่า ทางชันจริง ขรุขระจริง สูงชันจริง แต่ก็ไม่ไกลเท่าทางขามาอย่างพี่ไกด์บอกไว้จริงด้วย
ออกจากน้ำตก เรายังมุ่งหน้าไป อช. ลำน้ำกก
วิ่งเลียบลำน้ำกกมาอีกไม่ไกลเราก็ถึง เป็นอุทยานที่ถือว่าไม่พลุกพล่านเลยถ้าถือว่าเป็นช่วงเทศกาล
มีบ่อน้ำพลุร้อนที่มีความร้อนสูงถึง 56 องศาอยู่ข้างในด้วย บ้านพักสวย มีหลังที่หันหน้าสู่แม่น้ำกกด้วย บรรยากาศดีมากๆ
แถมบ้านพักบางหลัง ห้องน้ำในอุทยานยังปลูกต้นตีนตุ๊กแกคลุมผนังห้องน้ำจนเต็มพื้นที่ สวยมาก...
แถมห้องน้ำที่ว่า ยังสะอาด ไม่มีกลิ่นเลย แม่ค้าที่ร้านในอุทยานบอกว่า ห้องน้ำที่นี่มีคนตรวจเช็คและทำความสะอาดทุกชั่วโมง
ไม่เหมือนอุทยานทางทะเลทางใต้เลยแฮะ ล่าสุดที่ไปมา เกาะห้อง จังหวัดกระบี่ ห้องน้ำสกปรกสุดยอดดดด
มันก็เป็นเรื่องแปลกนะ อุทยานแห่งชาติศรีสัชนาลัย เป็นอุทยานที่นักท่องเที่ยวน้อยบรรยากาศเงียบเหงา รายได้น่าจะไม่มาก แต่ห้องน้ำทำความสะอาดทุกชั่วโมงเหมือนกัน แม่บ้าน 2 คนทำงานตลอดวัน ร้านสวัสดิการเปิดขายทุกวันแม้ว่าจะมีคนมาเที่ยวแค่คนเดียวก็ตาม ประทับใจมากๆ
-
เจี๊ยบว่ามันอยู่ที่หัวหน้าอุทยานหรือเปล่า
ส่วนมากถ้าเป็นเกาะ เท่าที่เจอมาไม่ค่อยน่าประทับใจเท่าไหร่
แต่พวกอุทยานที่อยู่บนฝั่งที่พังงา ชื่ออะไรนะ จำไม่ได้
แต่สะอาดเอี่ยมเหมือนกัน เจี๊ยบว่าหัวหน้าอุทยานน่าจะไม่ใส่ใจ
คือจะว่าสกปรกเพราะคนเยอะมากก็ไม่น่าจะใช่
ที่เกาะห้องนี่สกปรกเหมือนไม่เคยทำความสะอาดเลยต่างหาก
คิดแล้วก็น่าอายเนอะ มีสถานที่ท่องเที่ยวสวยขนาดนั้น
ทำไมไม่ทำให้มันสวยไปซะทุกอย่าง ต้องให้คนพูดว่า ทะเล...สวยดี แต่...ห้องน้ำสกปรกมว๊ากกก
-
สนุกจริงๆ ทริปนี้ ;D
-
ซะหน่อยๆ
ก็อยากซาลังเฮโย น่ารักอย่างสาวๆ อื่นๆ ทั่วไปมั่ง
ไม่งั้นใครก็ชมว่าแมนซะร่ำไป
ฮี่ ฮี่
กลับมานั่งอ่านแล้วก็ขำภาพนี่ อ่ะ 55555 :P :P