Touronthai Forum สนทนาประสาเที่ยว
หมวดหมู่ทั่วไป => แชร์ประสบการณ์/โพสต์รูปประทับใจ => ข้อความที่เริ่มโดย: jai ที่ กุมภาพันธ์ 25, 2013, 12:43:38 AM
-
ทะเลบัวแดง แค่เพียงได้เห็นภาพถ่าย ก็อยากจะไปเห็นสักครั้ง ปีแล้วปีเล่าก็ยังไม่ได้ไปสักที
ยิ่งเห็นภาพทะเลบัวแดงตอนพระอาทิตย์ที่คุณ Admin เพิ่งไปถ่ายมาล่อตาล่อใจได้อีก ตาลุกวาว
พอดีว่ามีเพื่อนสาวสวยคนหนึ่งอยากไปดูทะเลบัวแดงพอดี๊ พอดี เข้าเป้าโป๊ะเลย
เราจึงได้จัดทริปหวานๆ ดูดอกไม้โทนสีชมพู 3 จังหวัดพร้อมกันไปในเดือนแห่งความรักซะเลย เพราะสมาชิกส่วนใหญ่ว่างตรงกัน
ขอยืมภาพของ Admin มาอวดเป็นน้ำจิ้มนะคะ
-
และแล้วเราก็ได้สมาชิก 6 ท่าน เป็น 5 สาวและ 1 หนุ่มหน้ามนพลขับ
ซึ่งจะว่ากันไปแล้วก็ไม่รู้ว่ามีใครแอบอินเลิฟเล็กๆน้อยๆ กับดินแดนสุดโรแมนติกนี้บ้างหรือเปล่า
แต่มีคนนึงซื้อโดนัทชุดวาเลนไทน์มากล่องเบ้อเริ่มเลย กินกันข้ามวันข้ามคืนเลย หวานจับใจ
พวกเราออกจาก กทม.ประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆ ของวันศักร์ ที่ 15 ก.พ. 56 มุ่งหน้าเข้าสู่ อ.มัญจาคีรี จ.ขอนแก่น
เพื่อไปดูดอกกล้วยไม้ป่าพันธุ์ช้างกระที่วัดป่ามัญจาคีรี เวลาประมาณตี 4 เราก็ถึง อ.บ้านไผ่ ซึ่งถึงก่อน อ.มัญจาคีรี จึงจอดรถนอนในปั๊มดีกว่า
เพราะยังมืดมากเข้าวัดตอนนี้คงไม่ค่อยเหมาะ นอนรอจนถึงตี 5 กว่า เราก็ออกเดินทางเข้า อ.มัญจาคีรี
ไปหาอาหารเช้ากินและเดินดูบรรยากาศในตลาดเช้ากันก่อน แล้วก็ไปรอชมพระอาทิตย์ขึ้นที่บึงใหญ่หลังตลาด
-
ฟ้าเริ่มมีสีแดงเรื่อมาแล้ว เราก็หาวิวเหมาะๆ เพื่อถ่ายภาพพระอาทิตย์ มองไปในบึงน้ำน้อยมากปีนี้ จนหญ้าขึ้นเต็มเลย บังวิวไม่สวย
เราจึงเดินลงไปในบึงซึ่งมีทางเดินกลางบึงกะว่าจะให้พ้นกอหญ้านี้ไปคงเจอน้ำ เดินไปจนถึงเพิงก็ยังไม่พ้นเนินกอหญ้า
จึงได้แต่แสงแดงจับท้องฟ้ามา พระอาทิตย์ก็ยังไม่ขึ้น จึงพากันเดินกลับ แวะเก็บภาพบัวในบ่อน้ำเล็กๆ มานิดนึงก็พอใจแล้ว
-
ไปที่วัดป่ามัญจาคีรีกันได้แล้วเผื่อว่าจะมีวิวพระอาทิตย์ขึ้นสวยๆ
พอขับรถเข้าไปด้านใน ต่างคนก็ตื่นเต้นที่ได้เห็นกล้วยไม้ป่าพันธุ์ช้างกระต่างก็มองหาตามต้นมะขาม นี่ไง ต้นนี้ก็มี ต้นนั้นก็มี
-
ไปจอดรถด้านในแล้วต่างคนก็แยกย้ายไปตามหากล้วยไม้ช้างกระ เราก็เพลิน จนเพื่อนหายกันเกลี้ยงเลย
มองไปทางหน้าวัด มีเพื่อนคนนึงพูดว่า พระอาทิตย์ขึ้นดวงโตเลย เราก็รีบจ้ำอ้าวไปหน้าวัด มองเห็นก็คงจะมีเพียงแต่ศาลานี่แหละเป็นที่พึ่งเช้านี้
-
ภายในวัดร่มรื่นดีเพราะต้นมะขามใหญ่มาก เงียบสงบ สะอาด อากาศสดชื่น ด้านหน้าเป็นศาลเจ้าและศาลไทยจัดเป็นพื้นที่เหมาะสมดี
ส่วนในสวนกล้วยไม้มีศาลาประดิษฐานพระพุทธรูปให้เข้าไปกราบไหว้เพื่อเป็นศิริมงคล
บริเวณวัดมีพื้นที่ประมาณ 15 ไร่ มีต้นไม้เก่าแก่จำนวนมากที่มีอายุหลายร้อยปี
โดยเฉพาะต้นมะขาม และยังมีต้นตะโก กระถินป่า รวมประมาณ 280 ต้น แต่ละต้นมีกล้วยไม่ป่าช้างกระอาศัยอยู่
-
ได้เวลาเดินชมกล้วยไม้กันเป็นจริงเป็นจังกันซะที รู้มานานแล้วว่าที่วัดป่ามัญจาคีรีแห่งนี้มีกล้วยไม้ป่าพันธุ์ช้างกระให้ชมมากที่สุดในประเทศไทย
เป็น Unseen in Thailand ได้มาขอนแก่นบ่อยๆ เพราะมาบ้านเจ้าของรถประจำทริปนี้ แต่ก็ไม่ได้แวะเข้ามาชมสักที
เพราะบางทีมาไม่ตรงกับช่วงที่ออกดอก ทริปนี้ได้โอกาสเหมาะดีจึงตั้งใจมาจริงจังเลย
-
ตามข้อมูลที่ได้อ่านมาว่ามีกล้วยไม้ป่าพันธุ์ช้างกระมากถึง 4000 ต้น แต่เราก็ไม่ได้นับหรอก รู้แต่ว่าไม่ทันได้เดินดูทั้งหมดเลย
เพราะว่าเราก็มัววุ่นอยู่กับการถ่ายภาพเจ้ากล้วยไม้ช้างกระสวยๆ เพียงแค่ไม่กี่ช่อนี่แหละ
เท่าที่ได้กวาดสายตาไปรอบๆ เฉพาะบริเวณหน้าวัดก็มีมากมายหลายพันอยู่นะ ขนาดว่าบางช่อโรยไปบ้างแล้ว แค่นี้ก็เดินกันเป็นชั่วโมงแล้ว
-
ไม่ว่าจะเจอช้างกระที่ต้นไหนก็ต้องถ่ายภาพเกือบทุกต้นไป ทั้งๆ ที่ไม่ว่าช่อไหนๆ ก็เป็นพันธุ์เดียวกันทั้งหมด แต่ก็มีเสน่ห์แตกต่างกันไปจนอดใจไม่ไหว ช่อนั้นก็ดี ช่อนี้ก็งาม
กล้วยไม้ช้างกระที่เห็น มีทั้งช่อที่อยู่สูงลิบ และช่อเตี้ยๆ ที่เราสามารถถ่ายภาพใกล้ๆ และดมกลิ่นหอมอ่อนๆ
เราเฝ้าต้นมะขามอยู่นานจนเพื่อนมาทักว่ายังไม่ไปไหนอีกเหรอ อยู่แต่ต้นนี้แหละ
ต้องขอออกตัวก่อนนะว่านี่ขนาดว่าส่วนตัวไม่ได้ชอบกล้วยไม้เป็นพิเศษอะไร ยังเพลินขนาดนี้เลย แล้วถ้าคนที่ชอบก็คงแกะไม่ออกกันเลยแหละ
-
ต้นมะขามบางต้นมองข้างล่างไม่ยักกะมีช่อกล้วยไม้ แต่พอมองขึ้นไปข้างบน โอ้โห เพียบเลย มีเกือบทุกกิ่งกันเลยทีเดียว
-
ใกล้ๆ ถนนปูนประมาณกลางสวน มีต้นกระบองเพชรต้นใหญ่สมบูรณ์มากอยู่หลายกอ ออกดอกมากมายหลายสีสัน
ชอบนะเพราะไม่ค่อยเห็นที่ไหน เคยเห็นแต่ที่ร้านขายต้นไม้
-
แสงแดดส่องมาแล้ว ได้เวลาอวดโฉมเจ้ากล้วยไม้ช้างให้เห็นกระกันใกล้ๆ ละทีนี้ สวยเชียว
-
ต้นมะขามต้นนี้ ลำต้นแตกออกแล้ว แต่ก็ยังไม่ตายอึดดีจัง แถมยังเป็นที่อาศัยของเจ้ากล้วยไม้ช้างกระได้อีก
เวลาก็ล่วงเลยมาจนแปดโมงเช้าแล้ว เพื่อนๆ ร่วมทริปบางคนคงหิวกันแล้ว พอรู้ตัวนะว่าใช้เวลามากไปสำหรับกล้วยไม้ช้างกระ
หันไปมองเพื่อนๆ อีกที กำลังไปที่รถกันแล้ว บางคนก็นั่งรอแล้ว ขออำลาเจ้ากล้วยไม้ป่าพันธุ์ช้างกระไว้เพียงเท่านี้ก่อน
-
เราเข้าไปหาอาหารเช้ากินกันในตัวอำเภอ ซึ่งห่างจากวัดเพียง 1 กิโลเมตรเอง อิ่มแล้วก็ไปชม สิม ที่วัดทองบ้านบัวกัน เป็น Unseen in Thailand เลยนะ
กำลังสงสัยใช่มั๊ยล่ะ ว่า สิม คืออะไร สิม ก็คือ โบสถ์ นั่นเอง แล้วสิมที่นี่น่าสนใจยังไงล่ะ ถึงต้องไปดูกัน
พอขับรถไปถึงวัดก็มองหา ว่าอยู่ไหน เห็นมีอาคารเก่าๆ อยู่ข้างโบสถ์ จึงไปจอดข้างๆ แล้วเดินไปชมใกล้ๆ ก็เลยได้อ๋อ เพราะไม่เคยเห็นการวาดภาพตกแต่งโบสถ์โบราณหรือ สิม แบบนี้ที่ไหนมาก่อนเลย
-
เหมือนศิลปะภาพเขียนในถ้ำ หรือผาแต้ม แต่มีสีสันและประดับกระจกสวยงาม
ดูเป็นเอกลักษณ์ของช่างพื้นบ้านอีสานอย่างแท้จริง ที่ไม่ได้ใช้ลายไทยภาคกลาง เหมือนโบสถ์หลังใหม่ที่อยู่ข้างกัน
ลายปูนปั้นดูเรียบง่าย แต่แฝงไปด้วยความรู้สึกที่ทำด้วยความจริงใจตามฝีมือในสมัยนั้น เพื่อบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับ เทวดา ช้าง และพญานาค
-
ตามข้อมูลประวัติความเป็นมาที่อ่านจากป้าย
บ้านบัวเป็นชุมชนเก่าแก่อยู่ก่อนการตั้ง อำเภอมัญจาคีรี ปี พ.ศ. ๒๓๗๔ พ่อใหญ่ขุนศรีวอ, พ่อใหญ่โคตรวงศ์, พ่อใหญ่โคตะ, พ่อใหญ่แป และพ่อใหญ่กุน
ได้อพยพมาจากโนนบ้านเค้า (ในปัจจุบันคือวัดป่ามัญจาคีรี) หนีโรคระบาดและการขาดแคลนน้ำบริโภค
มาตั้งถิ่นฐานอยู่ริมหนองสระบัว ซึ่งมีดอกบัวขึ้น เต็มหนองสวยงามมากจึง ได้ตั้งชื่อว่า บ้านบัว
และได้สร้างวัดขึ้นโดยตั้งชื่อว่า วัดสระทองบ้านบัว และได้สร้าง สิม (โบถส์)ขึ้น นับว่าเป็นสิมแห่งแรกของดินแดนแถบนี้
การอพยพครั้งนั้นได้อัญเชิญพระพุทธรูปหินทรายแดงมาด้วย เป็นพระพุทธรูปที่มีน้ำหนักมาก มีรูปแบบอีสานบริสุทธิ์ เป็นพระประธานประดิษฐานคู่กันมาแต่ดั้งเดิม
วันที่ ๗ มีนาคม พ.ศ.๒๕๔๖ สิมนี้ได้รับมอบรางวัลอาคารทรงคุณค่า (Award of Merit) ด้านการอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมแห่งเอเชียและแปซิฟิก จากองค์กรยูเนสโก
-
ดีใจที่ได้มาเห็นเป็นบุญตา เพราะคิดว่าคงจะได้เห็นศิลปะแบบนี้ที่เดียวแน่นอน
นับว่าโชคดีที่พ่อแก่แม่เฒ่าในชุมชนนี้ ร่วมมือร่วมใจกันอนุรักษ์ไว้ให้ลูกหลาน เป็นมรดกทางวัฒนธรรมได้เห็นกันสืบไป
-
พอชมสิมพอชื่นใจแล้ว ก็ไปดูเต่าที่ หมู่บ้านเต่า ซึ่งก็เป็น Unseen in Thailand อีกนั่นแหละ
เอาเป็นว่าเที่ยวทั้งอำเภอครบเลย มาไม่เสียเที่ยว เพราะที่เที่ยวอยู่ใกล้กันหมด ขับตามป้ายไปตลอดทาง
พอไปถึงทางเข้าก็มีป้ายเด่นเชียว คงจะมีเยอะน่าดู
-
เข้าไปในซอย จะพบกับสวนเต่าเพ็ก ก็หาที่จอดรถ เพราะคิดว่าคงเป็นที่นี่แน่ แต่เท่าที่รู้มาว่าเต่าจะเดินอยู่ทั่วไปในหมู่บ้าน
ทำไมไม่เห็นมีเลย หรือว่าเปลี่ยนไปแล้ว
-
พอเข้าไปในสวน มียุวมัคคุเทศก์ พาเราไปดูเต่า มีแตงกวาซึ่งเป็นอาหารเต่าขายด้วยเราก็หิ้วไปหลายถุง เสียดายที่เราไปซะเกือบเที่ยง
น้องบอกว่าเต่าจะไม่ออกมาเดิน เป็นเวลาหลบพักผ่อน เต่าจะออกมาเดินในสวน และในหมู่บ้านเวลาตอนเย็นถึง 1 ทุ่ม เราจึงได้เห็นเพียงไม่กี่ตัว
ได้เวลาตามหาเต่ากันแล้ว พอเดินลงสะพานไปก็พบกับ ศาลเจ้าคุณปู่ฟ้าระงึมกับรูปปั้นเต่ายักษ์
-
มาตามหาเต่ากันต่อ พอเห็นเต่าน้องรีบบอกให้ดู เข้าไปใกล้ได้เลยไม่ต้องกลัว เต่าเขาคุ้นเคยกับคนได้ดี
-
เดินต่อไปในสวน มีสะพานเดินด้านบน ซึ่งข้างล่างเป็นสวนเต่า พอเห็นเต่ากำลังกินแตงกวาแห้งๆอยู่ เราจึงรีบโยนแตงกวาที่เราซื้อมาให้
อ้าวมันกลับไม่รีบมาคาบ แป๊บเดียวเองมีไก่วิ่งมา 3 ตัวรุมกินกันสบายเลย เข้าใจเลย ว่าทำไมเต่าถึงกินเศษแตงกวาแห้ง ไม่ทันนี่เอง
เฮ้อนี่เราให้อาหารไก่ใช่มั๊ยเนี่ย เลยโยนแตงกวาเพิ่มไป หวังว่าคงเหลือถึงเจ้าเต่าบ้างละนะ
-
เดินครบ 1 รอบ น้องมัคคุเทศก์ก็พาเราไปดูเต่าอนุบาล ว้าว ลูกเต่าน่ารักจัง ตัวนิดเดียวเอง เทียบกับเหรียญให้เห็นชัดๆ
บางตัวก็หลบแดด พักผ่อนในซอกหิน
ตัวนี้กระดองแตก น้องบอกว่าโดนรถทับในหมู่บ้าน แต่ก็ไม่ตาย น่าสงสารจัง ยังเป็นลูกเต่าอยู่เลย
ได้เวลาอันสมควรแล้ว ถึงแม้ว่าจะไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ ไม่ได้ถ่ายภาพเต่าเดินตามหมู่บ้าน แต่ก็ได้เห็นลูกเต่าน่ารักๆ ก็พอใจแล้ว
-
จากนั้นเราเดินทางเข้าเมืองขอนแก่นกันดีกว่า แวะบ้านเจ้าของรถนึดนึง คุณแม่ทำอาหารเตรียมให้พวกเราด้วย เราจึงห่อไปกินมื้อกลางวัน
จุดหมายต่อไปคือ พระมหาธาตุแก่นนคร หรือ พระธาตุเก้าชั้น ที่ตั้งใจพาเพื่อนสมาชิกไปเพราะเคยไปแล้ว สวยงามมาก จึงอยากนำเสนอ
และสมาชิกท่านนึงก็อยากไปสักการบูชาด้วยพอดี ส่วนสมาชิกที่เหลือที่เคยมาแล้วก็เข้าไปสักการเพื่อเป็นศิริมงคลด้วยเช่นกัน ส่วนตัวแล้วเคยมา 3 ครั้งแล้ว เพราะมาขอนแก่นบ่อยๆ
พระมหาธาตุแก่นนคร หรือ พระธาตุเก้าชั้น มีความวิจิตรสวยงามมาก อยู่ในวัดหนองแวง ซึ่งเป็นพระอารามหลวง ใครที่ได้มาขอนแก่นคงไม่พลาดที่จะต้องได้มาที่นี่ด้วยแน่นอน
เพราะจะถือว่ามาไม่ถึงก็ว่าได้
ในพระมหาธาตุแก่นนคร มีบันใดให้ขึ้นได้ทั้งเก้าชั้น จนถึงยอด
-
ได้เวลาเข้าไปในพระมหาธาตุแก่นนครแล้ว ทางเดินรอบพระมหาธาตุเรียกว่า ลานประทักษิณ
ซึ่งรอบๆ องค์พระมหาธาตุทุกชั้นมีลานประทักษิณเดินได้รอบทุกชั้น ปูพื้นอย่างสวยงามไม่ร้อนเท้าเลย
-
เข้าไปด้านในพระมหาธาตุ ชั้นที่๑ เป็นหอประชุมและสถานที่ปฏิบัติธรรม ในระหว่างช่วงการเข้าพรรษามีนักปฏิบัติธรรมมานั่งฟังธรรม ถือศีลภาวนา
ตรงกลางมีพระบรมสารีริกธาตุ ประดิษฐานอยู่บนบุษบกตรงกลาง ประชาชนส่วนใหญ่จะเข้ามากราบสักการะพระบรมสารีริกธาตุที่ชั้นแรก
ใครที่ยังพอเดินไหวและอยากขึ้นไปให้ถึงชั้นที่ 9 นั้นก็น่าดีใจที่จะได้ชมความสวยงามและพิพิธภัณฑ์ในแต่ละชั้นด้วย
-
ตัดบทมายังชั้นที่ 9 เลย เป็นชั้นที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ เป็นห้องเล็กเพราะอยู่บนสุด นั่งได้ประมาณ 10 คน
-
ด้านนอกระเบียง สามารถชมวิวบึงแก่นนครได้ สวยงาม ลมพัดเย็นสบายหายเหนื่อย
-
ออกจากเมืองขอนแก่น มุ่งหน้าสู่ จ.อุดรธานีแล้ว จุดหมายต่อไปคือภูฝอยลม เราไปกินข้าวกลางวันกันที่นั่นด้วย
ภูฝอยลมไม่สูงมาก เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศเพื่ออนุรักษ์ธรรมชาติและให้เป็นที่ทัศนศึกษา ของประชาชน
ประกอบด้วยสวนรวมพรรณไม้ 60 พรรษา มหาราชินี อุทยานโลกล้านปี มีหุ่นจำลองไดโนเสาร์ และพิพิธภัณฑ์แสดงซากสัตว์ดึกดำบรรพ์
และมีเส้นทางเดินป่าศึกษาธรรมชาติซึ่งจะได้พบป่าเบญจพรรณ ป่าดิบแล้ง ป่าเต็งรัง สลับป่าทุ่งหญ้า น้ำตกเล็ก ๆ และถ้ำ
-
ที่ตั้งใจมาที่นี่เพราะเห็นภาพในเว็บ ทัวร์ออนไทย สวยมาก และคนก็นิยมดูที่นี่กันมาก จึงอยากมาดูบ้าง
แต่ด้วยว่าช่วงนี้หน้าแล้ง จึงไม่สวยเท่า ภาพในเว็บ
แต่ตอนนี้หิวแล้ว หาร้านอาหารก่อนนะ วันนี้คนเยอะมาก ทั้งที่บ่าย 2 แล้ว คนยังแน่นร้านเลย เราสั่งอาหาร เมนูเด็ดของร้านี้ดีกว่า แล้วเอากับข้าวที่คุณแม่ห่อมาให้ มากินด้วย
อาหารที่เราสั่งก็มี ต้มยำภูฝอยลม ลาบหมู หมูมะนาว ส้มตำไทย ส้มตำลาว แซ่บทุกจานเลย
-
อิ่มแล้ว ก็ไปชมสถานที่กันได้แล้ว ดูที่แผนผังแล้วมีสิ่งที่น่าสนใจมากมายเชียว
แต่พวกเราคงไปไม่ได้หมดหรอก เพราะเวลาไม่พอ
-
แดดจัดๆ อย่างนี้เข้าโดมไดโนเสาร์ก่อนดีกว่า
-
จากนั้นก็ไปจุดชมวิว ที่ศาลาพักผ่อนค่ายเยาวชนพิทักษ์ไพร
-
แล้วก็อดไม่ได้ กับป้ายที่ระลึก สักนิดนึง เดี๋ยวจะว่ามาไม่ถึงนะ
-
ได้เวลาลงจากภูแล้ว ระหว่างนั่งรถออกมา พอดีเห็นแนวดอกไม้เหลืองๆ อยู่ริมถนน ตรงทางแยก เลยแวะเข้าไปจัดการซะหน่อย
-
ใต้ต้นมีป้ายบอกว่า เป็นต้นฝ้ายคำ กลีบดอกสวยดี
-
ลงจากภูไป พลขับเรานำเสนอพาไปไหว้และทำบุญ พระใหญ่ ที่วัดภูทองเทพนิมิต ซึ่งอยู่ระหว่างทางไปหนองบัวแดงด้วย
-
วัดอยู่บนเนินเขาเล็ก รถสามารถขึ้นถึงด้านหลังองค์พระได้เลย ไม่ต้องเดิน
พระพุทธรูปองค์นี้ มีพระนามว่า พระพุทธชัยมงคลมหาชนอภิปูชนีย์ องค์ใหญ่และสวยงามมาก ฐานองค์พระกำลังก่อสร้าง
-
เข้าไปชมด้านในมีการเขียนภาพจิตรกรรมบนเพดานแล้ว สวยงามมาก
ขอเชิญเพื่อนที่ผ่านไปเข้าไปชมและร่วมสร้างกุศลกันด้วยนะคะ
-
หลังจากที่ไหว้พระกันแล้ว ก็ได้เวลาเข้าทะเลบัวแดงกันแล้ว เราจะเข้าไปเก็บสัมภาระที่โฮมสเตย์บ้านเดียม ใกล้กับทะเลบัวแดง
พี่ลัดดาเจ้าของบ้านนัดให้มารอที่ทะเลบัวแดง จะได้ไม่พลัดหลง
ถึงแล้วจ้าทะเลบัวแดง
-
แหม... เวลาช่างเหมาะเหม็ง อีกไม่นานพระอาทิตย์ก็จะตกแล้ว หาวิวสวยๆ กันดีกว่า
ขับรถตะเวนหาวิวยังไงก็ไม่แจ่มซักที จึงกลับมาที่ท่าน้ำ
พอดีเห็นวัวเดินเรียงแถวกลับบ้านน่ารักดี
-
จากนั้นพวกเราก็พากันไปที่ริมหนองหาน มีสะพานยื่นเข้าไปในหนองพอดี
เราปักหลักถ่ายภาพพระอาทิตย์ตกกันที่สะพานนี่แหละ
-
พี่ลัดดามาแล้ว เราขอให้พี่รอนิดนึง จนพระอาทิตย์ดวงโตตกไปแล้ว จึงพากันขึ้นรถ เพื่อตามพี่ลัดดาไปโฮมสเตย์
บ้านพี่ลัดดาน่าอยู่มาก กว้าง สะอาดดี มีที่นั่งเล่นหน้าบ้าน เหมาะกับการมาอยู่เป็นหมู่คณะ ปาร์ตี้เล็กๆ
หรือหมูกระทะเนอะ
-
พี่ลัดดาแบ่งห้องให้พวกเราอยู่ 2 ห้อง ที่เด็ดสุด ไม่ได้คาดคิดเลยก็คือ มีแอร์ด้วย อิอิ
ภูมิใจนำเสนอห้องพักของสามสาวจ้า อยู่ชั้นบน น่าอยู่มั๊ยล่ะ ห้องสวย สะอาดด้วยนะ มีแอร์
ภาพที่ 2 คือห้องโถง มีเตียงนอนด้วย ส่วนพื้นก็สามารถนำที่นอนมาปูนอนเรียงกันได้อีกเยอะค่ะ
ภาพที่ 4 ห้องนี้อยู่ชั้นล่าง มีแอร์อีกเช่นกัน ไม่ต้องกลัวร้อนเลยค่ะ
แต่ละห้องมีทีวีด้วย แต่เราไม่ได้เปิดหรอก เพราะเที่ยวซะจนไม่มีเวลาเปิดทีวีเลย
พี่ลัดดาเตรียม กาแฟ โกโก้ และขนมปังให้กินรองท้องตอนเช้าด้วยค่ะ
พี่ลัดดาและครอบครัว น่ารัก ใจดี เป็นกันเองซะจนพวกเราไม่รู้สึกอึดอัดเลย
ถ้าเพื่อนๆ ได้ไปทะเลบัวแดง ขอเชิญไปพักได้ที่ โฮมสเตย์ของพี่ลัดดา นะคะ ท่านละ 200 พร้อมอาหารเย็น 1 มื้อ (ราคาปี 2556 กรุณาโทรสอบถาม เพราะในอนาคตอาจมีการปรับราคา)
เบอร์โทรติดต่อ : โฮมสเตย์ พี่ลัดดา และสอบถามเรือล่องทะเลบัวแดง 081-3801453,088-3346454
-
พาชมบ้านกันพอหอมปากหอมคอแล้ว เราไปกินมื้อค่ำในเมืองอุดรกันดีกว่า อิ่มแล้วจะได้เดินเที่ยวกันด้วย
ในเมืองห่างจากทะเลบัวแดงประมาณ 45 กม. ขับรถไม่นานจ้า
ถึงแล้วค่ะ แหล่งกิน-ช้อปปิ้ง ยามค่ำ พวกเราจอดรถหน้า รพ.กรุงเทพ แล้วเดินไปหาร้านนั่งกินมื้อค่ำ
พอเห็นปลาเผาตัวโต วางเรียงยั่วยวน พวกเราก็ตกลงกินตรงร้านปลาเผานี่แหละ จัดมา 2 ตัว กินกับส้มตำ เข้ากัน ปลาสดเนื้อหวานมาก
สั่งยำไปนานมากกว่าจะมา เราอิ่มแล้ว ก็เลยปล่อยให้นอนเหงาอยู่ในจานนั่นแหละ
-
ได้เวลาเดินเที่ยวกันแล้วจ้า คนเยอะมาก พวกเราตัดสินใจแยกย้ายกันเดินไปที่ชอบแล้วจะกลับมาที่รถ 3 ทุ่ม
ร้านอาหารเป็นโซนแรกที่เราเดิน อันที่จริงแล้ว ถ้านับจากทางเข้าจะเป็นโซนสุดท้ายของ UD TOWN
-
อาหารมีหลากหลาย หน้าตาดี
นี่ขนาดว่าเราอิ่มแล้ว ก็ยังอยากกินอีกนะ อดใจไว้ก่อน เดี๋ยวจะเดินไม่ครบ
-
ผ่านโซนอาหารมาแล้วก็เป็นโซนกิ๊บเก๋ พอดีเป็นควันหลงเทศกาลตรุษจีน กับวาเลนไทน์ จัดอยู่ประมาณ ซอย 4
-
ถัดมา เป็นซอย 3 และ 2 คือโซน ของใช้ไอเดียเก๋ และของตกแต่งบ้าน
ได้เวลา 3 ทุ่มแล้ว นั่งรถสกายแล็ปกลับไปที่รถ เร็วดี นั่ง 2 คน 40 บาทเอง
พอถึงรถ เห็นเพื่อนนั่งรออยู่ หน้าหงิกเลย ทีแรกนึกว่าคอยนาน โธ่เอ๊ย มีรถมาจอดขวางแล้วไม่ปลดเบรคมือซะงั้น เข็นไม่ไปเลย
มองซ้ายมองขวาสักพัก พวกเราเริ่มมี Action พอดีเจ้าของรถมา โหนึกว่าต้องรอนานซะแล้ว ไม่งั้นกลับดึกแน่เลย
พวกเรากลับบ้านรีบอาบน้ำ นอนหลับสบาย พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้ามืดจ้า
ดึกแล้ว ขอมาเล่าต่อพรุ่งนี้จ้า
-
จบแล้วเหรอๆๆๆๆ :o :o :o
-
มาเล่าต่อแล้วจ้า เรื่องมันยาว..........
เสียงปลุกจากโทรศัพท์ดังขึ้น เราตื่นมาทำธุระส่วนตัวกันทีละคน แล้วดื่มกาแฟ กินโดนัทกันหมดได้แล้ว เช้านี้
เพื่อนออกไปมองฟ้าหน้าบ้าน เอ้า..ฟ้าแดงแล้วจ้า พวกเรารีบขึ้นรถบึ่งไปที่หนองหานเลย พอไปถึงประมาณ 6 โมงนิดๆ
เจ้าหน้าที่ขายบัตรยังไม่มาเลย มีคนนั่งรอกันอยู่ พวกเราใจแป้วเลย คงไม่ทันพระอาทิตย์ขึ้นแน่เลย
โชคดีที่พลขับของเราเคยมาแล้วจึงรู้งาน รีบลงไปเรียกเจ้าของเรือที่นอนในเรือที่กำลังจะตื่นพอดี ตะโกนถามว่าพี่ไปป่าว เขาบอกไปครับ
แค่นั้นแหละพวกเรา รีบลงเรือกันด่วนเลย ที่จริงแล้วเราตั้งใจจะนั่งเรือเล็กกันลำละ 2 คน แต่ก็อดซะแล้ว
เพราะเรือที่พร้อมจะพาเราไปเป็นเรือลำใหญ่ นั่งได้ทั้ง 6 คนเลย ไม่ค่อยแนวเลย แต่..แค่นี้ก็ดีแล้วละ ดีกว่าจะต้องนั่งริมตลิ่ง เฝ้าดูพระอาทิตย์ขึ้น บ๊ายบาย
คงเป็นเพราะเรานั่งเรือท้องแบน เลยไปได้ช้ามาก เรือไปได้ครึ่งทางจากจุดทะเลบัว ซึ่งจริงๆแล้ว ตรงนี้เคยเป็นโซนของบัว Lot แรก ที่หมดอายุลงเมื่อเดือนที่แล้ว
พวกเรานั่งมองท้องฟ้าไปเรื่อยๆ จนพระอาทิตย์เริ่มขึ้นมาแล้ว เราจึงขอให้นายท้ายจอดเรือก่อน เพื่อเก็บภาพแรกของเช้านี้แล้วรีบไปยังทะเลบัวต่อ
-
และแล้วก็มาถึงซะที นายท้ายจอดเรือแล้วจัดแจงตั้งลำเรือเข้าหาพระอาทิตย์ให้พวกเราอีกด้วย ...รู้ใจจัง แหม..ยังทันแสงเช้า
แล้วเสียงก็เงียบลงอัตโนมัติ มีเพียงแต่เสียงชัตเตอร์ ครั้งแล้วครั้งเล่า
ทุกคนจดจ่ออยู่กับกลุ่มบัวที่อยู่ตรงหน้า มันช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน ไม่น่าเชื่อว่าเราถ่ายดอกบัวที่เฟรมเดิมๆ หลายภาพได้ไม่เบื่อเลย
-
สักพัก.... ก็มีการเปลี่ยนมุมกันบ้างละ เมื่อคนขยับก็เหมือนกล้องเขย่า เพราะเรือจะโคลง
และอุปสรรคเริ่มมาเยือน เพราะกว่าเราจะรอให้เรือนิ่งอีกครั้ง มุมที่เราเล็งไว้ก็จะค่อยๆ เลื่อนหายไปจากเฟรมของกล้อง
นี่แหละคือเหตุผลที่เราอยากลงเรือเล็ก 2 คน
-
ถึงแม้ว่าพวกเราจะมีโอกาสได้มาช่วงปลายเทศกาล บัวไม่แน่นเหมือนช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา แต่สมาชิกทุกคนก็พอใจ และบอกว่านี่ก็สวยแล้ว
-
พระอาทิตย์สูงโด่งไปแล้ว นายท้ายก็จัดแจงขับเรือไปหาเฟรมอื่นบ้าง
อืม...หันมาทางนี้ ผิวน้ำดูละลานตาไปด้วยสีชมพู เรามิอาจเก็บเอาภาพความประทับใจนี้ลงในภาพถ่ายได้สวยเท่าตาเห็น
เริ่มมีเรือนักท่องเที่ยวทยอยมาบ้างแล้ว มาเย๊ว..เย๊ว แล้วก็กลับ ลำแล้วลำเล่า เราก็ยังอยู่
ไม่น่าเชื่อว่าพวกเราจะใช้เวลากับสิ่งนี้ได้ 2 ชั่วโมง
-
เมื่อต่างคนถ่ายบัวจนคิดมุมไม่ออกแล้ว พวกเราเริ่มหันมาสนใจกัน
พี่...ถ่ายให้ปุ้ยบ้างดิ เสียงนางแบบมาแล้ว หลังจากนั้นพวกเราก็พลัดกันเข้าไปเป็นแบบเรื่อยๆ
-
คุณพระช่วย.....พระก็มา......เพื่อนในกลุ่มอุทานขึ้น
แค่นั้นยังไม่พอ พอพระที่ยืนอยูหัวเรือกำลังนั่งลง หนุ่มหน้ามนของเราส่งเสียงไปว่า...นิมนต์ยืนหน่อยครับ หลวงพี่ แชะ..แน่นอนจริงๆ เพื่อนเรา หลวงพี่คงอึ้งไปเลย
-
ได้เวลาอาหารเช้าแล้ว เริ่มมีบทสนทนาเรื่องของกินมาเป็นระยะ คงเริ่มหิว...นายท้ายเริ่มหันหัวเรือไปทางกลับแล้ว
คงได้เวลาแล้ว ที่จะต้องอำลาน้องสายบัวแล้ว ฉันตัดใจบอกนายท้ายว่ากลับได้แล้วค่ะ ทั้งที่ใจจริงยังรู้สึกว่ายังไม่เต็มอิ่มเลย กลัวภาพที่ได้มายังไม่ได้ดั่งใจ
เรือแล่นกลับ พวกเรายังคงถ่ายภาพไปเรื่อยๆจนถึงฝั่ง สายแล้วก็ยังมีนักท่องเที่ยวทยอยออกเรือไปเรื่อยๆ
-
พอขึ้นจากเรือก็จ่ายค่าเรือไป 500 บาท แล้วเดินดิ่งไปร้านอาหารทันที ชื่อสวนอาหารสระบัว
รีบสั่งอาหารไว้แล้วค่อยไปทำธุระส่วนตัว เพราะรีบทำเวลากันน่าดู
อาหารที่นี่การันตีความอร่อยค่ะ เมนูแนะนำก็มี ปลาทอดสมุนไพร ลาบปลา แกงสายบัว แล้วก็มีเมนูพื้นฐาน ข้าวผัด แกงจืด ไข่เจียวหมูสับ กินกัน 6 คน รวมราคา 620 บาท
-
จากนั้นเราก็ไปไหว้พระธาตุเทพจินดาบ้านเดียม เพื่อเป็นศิริมงคล ที่วัดบ้านเดียม เดี๋ยวจะว่ามาไม่ถึงบ้านเดียม
สายแล้วรีบกลับโฮมสเตย์อาบน้ำแล้วออกเดินทางไปกันต่อดีกว่า หนทางยังอีกยาวไกล
พวกเราลาพี่ลัดดาแล้วออกจากบ้านเดียมไปประมาณ 11 โมง จุดหมายต่อไป คือ ภูลมโล
เพื่อไปชมลูกพญาเสือโคร่งกัน โดยใช้เส้นทาง อ.ชุมแพ เข้าหล่มสักเพื่อขึ้นอุทยานแห่งชาติภูหินร่องกล้า
-
ออกจากหมู่บ้านขึ้นถนนสาย 2 ก็จะพบกับแนวข้าวหลามอย่างล้นหลาม พลขับก็บิ๊วเลย ว่าอร่อยมาก ไม่เหมือนที่ไหนเลย
เอ้า... จัดมาซักร้าน พอดีจอดตรงร้านน้องๆ พอดี อุดหนุนมา 3 กระบอก น้องแถมให้ 1 กระบอก ฉันกินก่อนเลย อืม...อร่อยจริงด้วย ใส่เผือก มะพร้าวอ่อน และหวานมันกลมกล่อมไม่ผิดหวัง
พวกเรากินข้าวหลามแทนอาหารมื้อกลางวันเพราะแวะกินไม่ทัน เวลาเหลือน้อยแล้ว เพราะต้องขึ้นภูลมโลให้ทันแสงแดด แล้วรอลุ้นพระอาทิตย์ตก จากนั้นก็กลับ กทม.เลย ฟ้าว....ขนาด
-
สะพานนี้ผ่านหลายทีไม่เคยได้จอดเลย พลขับเอ่ยขึ้น
พอมีเสียงสนับสนุนมาจากด้านหลังว่า น่าถ่ายรูป พลขับรีบหักรถเข้าจอดฝั่งตรงข้ามทันที ชื่อว่าสะพานพ่อขุนผาเมือง (ห้วยตอง)
-
;D ;D ;D ;D
-
จบแล้วเหรอ
-
เส้นทางขึ้นทางหล่มสักนี้ชันมาก เพื่อนๆที่จะไปภูหินร่องกล้า ถ้ามาจาก ด้านกรุงเทพ ฉันขอเสนอให้ใช้เส้นทาง อ.นครไทย ไม่ชันเลย ทางเรียบกว่า
ที่ฉันขึ้นทางนี้เพราะมาจากอุดรจ้า พอเราผ่านภูทับเบิกมาก็พบกับถนนดักกินคน โอ้โหอุตส่าห์รีบมาแทบขาดใจ นี่หรือถนนท่องเที่ยว
-
ขับมาเรื่อยๆ จนถึงทางแยก อ้าวไม่มีทางให้เลือกเลย เพราะมีแต่ลูกศรชี้ไปทางซ้าย แล้วทางขวาไปไหนกันอ่ะ ดีนะที่พลขับเคยมา
ถ้าใครจะมาทางนี้ ....ให้เราเลือกไปทางขวานะ จะไปบ้านร่องกล้า เพื่อไปนั่งรถกระบะของชาวบ้านขึ้นภูลมโล
-
ถึงแล้วจ้า บ้านร่องกล้า รีบติดต่อเช่ารถเลย เราได้รถแล้ว พี่เขาคิด 1000 เรา OK
แล้วมาเตรียมตัวหาผ้าคลุมกันฝุ่น เพราะต้องนั่งกระบะไป ฝุ่นตลบ ใครจะมาเตรียมผ้ามาคลุมด้วยนะคะ ขอบอก
-
ระหว่างรอ ก็ถ่ายภาพดอกกระดาษสวยๆ กัน รออยู่นาน พี่ไกด์ก็ยังไม่มาจนเราจะหารถคันใหม่แล้ว พอเดินลงไปดู อ๋อพี่เขาเติมน้ำมันอยู่นั่นเอง
ตะวันเริ่มคล้อยต่ำ ฉันถามพี่ไกด์ไปว่าจะทันแสงมั๊ยคะ เพราะถ้าไม่มีแดดก็ถ่ายพญาเสือโคร่งไม่สวย
พี่เไกด์เขารับปากว่าทัน ได้ยินแล้วก็โล่งใจ
ระหว่างที่รออยู่ มีรถ SUV วิ่งลงมาจากภู ฉันรีบถามว่ามีดอกเยอะมั๊ยคะ เขาบอกว่าไปไม่ถึง ทางไปไม่ไหวเลยกลับ
พวกเราก็ชวนไปกับเรา แต่เขาคงไม่สะดวก ดีแล้วที่เขาไม่ไป เพราะเราเถลไถลมาก เขาต้องเครียดแน่ 555
-
รถมาแล้วพวกเรารีบขึ้นรถ โพกผ้าหาที่เกาะให้มั่น ถนนช่วงแรกเป็นทางลูกรัง ขรุขระนิดหน่อย
ช่วงที่ 2 สุดยอด...เรานั่งกันไม่ติดเลย เป็นทางวิบากมาก ก้นระบมเลย
แสงแดดก็มีเมฆมาบังเป็นระยะๆ แหมๆๆๆ ฟ้าทั้งฟ้า โล่งเชียว จะมีเมฆแต่เฉพาะตรงที่พระอาทิตย์จะตกซะงั้น ให้มันได้อย่างนี้สิ
พญาเสือโคร่งบนภูลมโลมี 7 แปลง ช่วงนี้มีแต่แปลงที่ 6 และ 7 นั่นแหละค่ะ
เพราะแปลงแรกๆ ช่วงที่บานสวยสุดก็ช่วงสัปดาห์ที่แล้ว ตรุษจีน จึงใช้เวลานานหน่อย
เย็นแล้วก็เรายังสวนทางกับนักท่องเที่ยว ที่ขึ้นมาจาก กกสะทอนที่เพิ่งผ่านแปลง 6-7 มา พวกเราถามว่ามีดอกเยอะป่าว เขาบอกว่าพอมี
-
พวกเราหันซ้ายหันขวาชะเง้อมองไปรอบๆ ก็เห็นแต่ต้นที่แตกใบแล้ว เพื่อนก็บอกว่า นี่ถ้าบานพร้อมกันหมดนะ สุดยอด เต็มไปทั้งภูเลย
-
ใกล้ถึงแปลงที่ 6 แล้ว มองไปไกล พอเห็นมีสีชมพูบ้างแล้ว รถมาจอดที่แปลงที่ 6 พวกเราลงเดินหามุมส่วนตัวกันไปท่ามกลางแสงดับ
เดินออกไปที่แปลงสุดท้าย ทันใดนั้น พอหันกลับมาแปลงที่ 6 เออแฮะ สวยนะมุมนี้ แสงมาพอดี
สักพักแสงดับอีกแล้ว ทีนี้เมฆก้อนใหญ่เลย คงหมดหวังแล้ว ก็คงต้องถ่ายตามสภาพแสงแล้วล่ะ
สมาชิกต่างก็เดินหามุมถ่ายภาพตามลำบากกันไป ดอกพญาเสือโคร่งที่นี่เขายังเด็กอยู่ ดอกเล็กๆ จุ๋มจิ๋มน่ารัก เลยยังดูโหลงเหลง แต่ก็จะคอยตามเป็นกำลังใจกันในปีต่อไป
-
พอหายเพลินกับดอกไม้แล้ว นึกขึ้นมาได้ ฉันถามไกด์ไปว่า ไปดูพระอาทิตย์ตกทันมั๊ยคะ พี่ไกด์เขาบอก ทัน แต่ต้องไปตอนนี้ ในใจพี่เขาคงคิดว่า ยังจะไปกันอีกเหรอนึกว่าลืมไปแล้วนะ
ฉันก็รีบตะโกนบอกสมาชิกว่าไปดูพระอาทิตย์ตกกัน รีบขึ้นรถ
พี่เขาก็พยายามอย่างเต็มที่ สังเกตได้จากการขับรถเจอหลุมก็ไม่ยั้งเลย พวกเรานั่งอยู่กระบะไหลไปก็ไหลมา แต่ก็คอยจ้องแต่ดวงอาทิตย์ที่ค่อยๆ เลื่อนลงเรื่อยๆ
สมาชิกก็พยายามถ่ายภาพมาเรื่อยๆ ระหว่างอยู่บนรถ ถึงแม้ว่าจะยากลำบากก็ตาม เพื่อไม่ให้พลาดพระอาทิตย์ตก เผื่อจะสวย
-
พอถึงยอดภูลมโล ดวงอาทิตย์หายเข้าก้อนเมฆไปแล้ว และก็คงตกลงไปหลังเมฆนั่นแหละ พี่ไกด์เขาจอดรถแล้วลงมาบอกเราว่า ไม่ทันแล้วล่ะครับ พวกเราก็บอกว่าไม่เป็นไรค่ะ ได้แค่นี้ก็ดีแล้ว
วิวยามเย็นบนนี้ก็สวยมากมายแล้ว พวกเราลงจากรถแล้วจัดแจงเก็บภาพสวยๆ
ฉันก็พูดว่าไม่แน่พระอาทิตย์อาจจะโผล่มาตรงช่องพอดีก็ได้นะ นั่นไง มาแล้วดวงอาทิตย์กลมโตเลย นางแบบมาเลยให้ไว เวลามีน้อยนิด
-
นางแบบเจี๊ยบนั่งที่แคร่เพื่อเติมความสมบูรณ์ของภาพที่แสนจะประทับใจนี้ สวยเลยภาพนี้ จนเพื่อนปุ้ยบอกว่าให้ปุ้ยเข้าไปบ้างดิ แล้วพอปุ้ยเข้าไปนั่ง ดวงอาทิตย์ก็หลบเข้าหลังเมฆไปพอดิบพอดีเลย เฮ้อ เราก็ยังแซวว่า ฉายาปุ้ยแสงดับ
ช่างภาพของเราบอกว่าภาพของปุ้ยให้ความรู้สึกเหมือนเว้นที่นั่งไว้รอใครสักคนมานั่งข้างๆเนอะ เมื่อแสงดับ เราก็ยังถ่ายภาพกันอยู่ เพราะวิวยังสวยอยู่ พวกเราคุยกันว่าจะมาที่นี่อีก มากางเต้นท์นอนตรงนี้ เตรียมอาหารมาตั้งแค้มป์กันสักคืน น่าสนุก
-
ฟ้าค่อยๆ มืดลง อากาศก็เริ่มเย็นลงทันทีจะรู้สึกว่ายะเยือก นี่ขนาดเป็นเดือนกุมภาพันธ์นะเนี่ย ยังรู้สึกว่าหนาวเลย ถ้าช่วงฤดูหนาวคงนอนหนาวไม่ใช่น้อย
สมควรแก่เวลาแล้ว เราเตรียมจะกลับ ฉันก็เลยขอภาพหมู่พร้อมหน้ากันรวมพี่ไกด์ด้วย ณ ยอดภูลมโล เพื่อเก็บไว้เตือนว่าจะต้องกลับมาที่นี่อีกเมื่อพญาเสือโคร่งบาน ขอเบอร์พี่เจ้าของรถไว้เลย มาอีกแน่
-
ระหว่างทางกลับพี่ไกด์ยังจอดทุกจุด ไม่ให้เราพลาดจุดสำคัญในเส้นทางเที่ยวภูลมโลเลย แม้ว่ามันจะมืดแล้วก็ตาม พี่เขาก็ไม่สนใจเลยว่าเราจะอยากดูหรือเปล่า พี่เขาคงอยากทำหน้าที่ไกด์ให้ครบถ้วนตามโปรแกรม เดี๋ยวจะหาว่ามาแล้วไม่ได้ไปตรงนั้นตรงนี้
เริ่มที่ผานี้ก่อนเลย ใกล้มืดแล้วยังพอถ่ายภาพได้อยู่ เอ้าจัดไปสักหน่อย ลงไปดูเดี๋ยวพี่ไกด์เขาจะเสียน้ำใจ
ฮื่ม เสียวไม่เบา สวยจริงๆ ด้วย ก็ถ่ายภาพกันมาซักหน่อย พอรู้ว่าเป็นไง เอ้า ภาพนี้ ไวท์บาลานส์ผิด ก็ดูหน้าผาไปละกัน เดี๋ยวจะนึกภาพไม่ออกค่ะ
ต่อมาจอดตรงป้ายภูลมโลด้วย เป็นหลักฐานกันสักหน่อย เดี๋ยวจะว่ามาไม่ถึง มืดแล้วนะเนี่ย พยายามถ่ายภาพมาจนได้นะ
-
เราลงจากภูลมโลโดยใช้เวลาไม่นาน มาถึงบ้านร่องกล้า อำลาพี่ไกด์แล้วเปลี่ยนรถเดินทางกลับที่ทำการอุทยานกัน เพื่อไปรับประทานอาหารกลางวันควบเย็นไปเลย ที่ร้านดวงใจ เจ้าประจำ
-
พอมาถึงร้านดวงใจเห็นกรุ๊ปทัวร์เต็มร้านเลย สงสัยคงอด เดินเข้าไปดูสักหน่อย ดีจังที่เขากินกันอิ่มแล้ว พอเจอพี่ดวงใจเราเลยรีบสั่งอาหารให้ไว มีไก่ทอด อันนี้อร่อยมาก ยอดฟักแม้วผัดน้ำมันหอย ลาภหมู ยำเห็ดกรอบ ต้มยำปลา พี่ดวงใจแถมแกงฟักทอง กับแกงจืดหมูผักกาดดองให้อีกด้วย อร่อยกันไป 400 บาท 6 คน
จบทริปด้วยดี กลับ กทม.กันได้แล้ว ยกหน้าที่ให้พลขับกับคนข้างๆ คอยแก้ง่วง ส่วนที่เหลือ ทยอยเงียบเสียงกันไป ตามระเบียบการเดินทาง ถึง กทม.ประมาณตีสาม
-
สนุกๆๆ เล่าต่อ ;D ;D ;D ;D
-
สนุกๆๆ เล่าต่อ ;D ;D ;D ;D
จบแล้ว ;D
-
สนุกๆๆ เล่าต่อ ;D ;D ;D ;D
จบแล้ว ;D
งั้นต่อด้วยลำคลองงูเลย ดิ ;D ;D ;D ;D
-
ถึงฤดูกาลดูทะเลบัวแดง กล้วยไม้ช้างกระ ซากุระอีกแล้วสินะคะ
-
อยู่ไม่ไกลแต่ไม่เคยมีโอกาสไปเยือน ขอบคุณสำหรับภาพสวยๆค่ะ
-
อยู่ไม่ไกลแต่ไม่เคยมีโอกาสไปเยือน ขอบคุณสำหรับภาพสวยๆค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ