Touronthai Forum สนทนาประสาเที่ยว
หมวดหมู่ทั่วไป => แบกเป้เที่ยว AEC เรื่องราวท่องเที่ยวต่างแดน => ข้อความที่เริ่มโดย: admin ที่ พฤศจิกายน 26, 2015, 11:39:39 PM
-
ปฏิบัติการพิเศษ 15,000 ไมล์ จากอัลไตสู่สุวรรณภูมิ ภาค #2 ต่อจากภาค #1 คลิกอ่าน ภาค #1 (http://www.touronthai.com/forum/review.php?topic=3491)
เป็นการเดินทางในวันที่ 13 ของภารกิจทั้งหมด ซึ่งทีมงานทัวร์ออนไทยดอทคอมได้มีโอกาสเข้าร่วมในทริปนี้ด้วยนับตั้งแต่วันที่ 13 ของการเดินทางเป็นต้นไป (26 พ.ย.)
ความเป็นมาของทริปกรุณาคลิกๆ อ่านได้ที่นี่ http://www.tiewpakklang.com/news/central-region/19872/
ขบวนคาราวานเดินทางเข้าสู่เมืองซีอาน และพักผ่อนที่เมืองนี้ก่อนที่จะต้องออกเดินทางไปกว่า 500 กิโลเมตรเพื่อที่จะเข้าพักในอีกเมืองหนึ่งซึ่งเป็นเส้นทางมุ่งหน้าลงไปทางใต้ของประเทศและจะเข้าสู่เมืองไทยตามแผนที่วางไว้
การเดินทางของทีมงานทัวร์ออนไทยร่วมกับการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยภูมิภาคภาคกลาง โดยมีคุณจิราณี พูนนายม ผู้อำนวยการกองตลาดภาคกลาง การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย เป็นผู้นำสื่อมวลชน 2 คนออกเดินทางจากสนามบินสุวรรณภูมิแต่เช้ามาลงที่กวางโจวและต่อเครื่องมาถึงซีอานในช่วงหัวค่ำ เครื่องบินดีเลย์เล็กน้อยแต่ก็ไม่เป็นปัญหาใหญ่สำหรับเรา ช่วงเวลาในการเดินทางตั้งแต่เช้ามาจนถึงค่ำ เราเจอกับสภาพที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ สุวรรณภูมิอากาศยังไม่หนาว พอมาที่กวางโจว อุณหภูมิเหลือ 11 องศา จากการรายงานของสายการบิน และพอเดินทางมาถึงซีอานอุณหภูมิเหลือแค่ 5 องศา และเย็นลงเรื่อยๆ ตามเวลาที่เริ่มดึก เราต้องเดินทางจากสนามบินไปโรงแรมที่พักชื่อ Empark ห่างจากสนามบินประมาณ 40 กิโลเมตร การจราจรไม่ค่อยติดไปได้เรื่อยๆ สบายๆ หน้าโรงแรมปลูกเมเปิลเรียงไว้หลายต้นแต่น่าเสียดายที่ยังไม่ถึงเวลาเปลี่ยนสี แต่ก็พอจะได้เห็นใบสีแดงแล้วบ้าง
-
ถึงโรงแรม คณะของคุณสมชาย ชมภูน้อย ผู้อำนวยการภูมิภาคภาคกลาง การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย และคณะผู้ดูแลสื่อมวลชนชาวจีนคอยต้อนรับพร้อมอาหารที่จัดเตรียมไว้ หลากหลายเมนูมีครบทั้งหมู เห็ด เป็ด ไก่ ปลา อาหารทะเลต่างๆ นานา เป็นโต๊ะขนาดใหญ่ ปิดท้ายด้วยบะหมี่และของหวาน ตามธรรมเนียมการรับประทานอาหารของชาวจีน จากนั้นก็แยกย้ายกันพักผ่อน ท่ามกลางอากาศที่เย็นลงเรื่อยๆ
-
วันที่ 14 ของการเดินทาง (27พ.ย.58) ปฏิบัติการพิเศษ 15,000 ไมล์ จากอัลไตสู่สุวรรณภูมิ
เมืองเอกซีอาน - กองทัพหุ่นทหารจิ๋นซี - เมืองถ่วงหยวน(บ้านเกิดพระนางบูเช็คเทียน)
ออกจากโรงแรมเข้าชมพิพิธภัณฑ์หุ่นนักรบและม้าของจิ๋นซีฮ่องเต้ กว่าจะมาถึงก็เกือบ 11 โมง (ที่นี่เร็วกว่าเมืองไทยชั่วโมงเดียว) เรามีเวลา 1 ชั่วโมงเดินชมพิพิธภัณฑ์ที่กว้างใหญ่ เฉพาะทางเดินก็เกือบกิโลนึงเลยทีเดียว ภายในมี 4 อาคารใหญ่ๆ แต่เราเข้าไปชมกัน 3 อาคาร เลือกเฉพาะไฮไลท์สำคัญๆ
สุสานของจักรพรรดิจิ๋นซีฮ่องเต้ (ฉินสื่อหวงแห่งราชวงศ์ฉิน) มหาจักรพรรดิจีนผู้รวบรวมประเทศจีนให้เป็นปึกแผ่น
ตั้งอยู่ที่ตำบลหลินถง ห่างจากเมืองซีอาน มณฑลฉ่านซี ประเทศจีน
เป็นสิ่งมหัศจรรย์อันดับ 8 ของโลก องค์การสหประชาชาติได้กำหนดให้เป็นแหล่งต้นกำเนิดอารยะธรรมโลก ใช้แรงงานทาสกว่า 726,000 คน
ใช้เวลาก่อสร้างยาวนานประมาณ 38 ปี ตั้งแต่ปี 246 - 208 ก่อนคริสตกาล
มีอาณาเขตพื้นที่ของสุสานรวมทั้งสิ้น 2,180 ตร.กม.
ขุดพบครั้งแรกเมื่อปีค.ศ.1974 หรือ พ.ศ. 2517 โดยชาวคนนาหนึ่งที่กำลังขุดบ่อน้ำ
ได้รับการคัดเลือกเป็นให้ มรดกโลกทางวัฒนธรรมในปี พ.ศ. 2530
มีกองทัพทหารดินเผามากกว่า 6,000 ตัว ขนาดเท่าคนจริงๆ มีโครงหน้า สีหน้าและทรงผมที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ไม่เหมือนกันแม้แต่ตัวเดียว
ปัจจุบันเชื่อว่ายังมีหุ่นลักษณะคล้ายมีชีวิตอีก 5,000 กว่าตัวยังถูกฝังอยู่ใต้ดินและรอการขุดพบ
-
จากนั้นก็ออกมากินข้าวในร้านอาหารด้านหน้าพิพิธภัณฑ์ แน่นอนว่าเป็นอาหารจีนแท้ๆ มีหน้าตาคล้ายๆ ก๋วยเตี๋ยวบวกเฝอยังไงบอกไม่ถูกใส่เนื้อแพะดีว่าไม่ค่อยมีกลิ่นพอกินได้ มีแฮมเบเกอร์แบบจีนๆ ไส้หมู ก๋วยเตี๋ยวผัดรสออกเผ็ดนิดหน่อย มีผลไม้แปลกๆ ที่เราเห็นระหว่างทางเดินไปดูพิพิธภัณฑ์กองทัพหุ่นนักรบจิ๋นซีฮ่องเต้ ลูกแดงๆ นิ่มๆ กัดเปลือกเป็นรูแล้วดูดกินเนื้อข้างในหวานดีเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าจะเขียนยังไงเพราะชื่อมันยากมาก
-
วันนี้เราต้องออกจากซีอาน เดินทางไปเมืองก่วงหยวน มณฑลเสฉวน ซึ่งบ้านเกิดของพระนางบูเช็คเทียน ฮ่องเต้หญิงองค์แรกและองค์เดียวของจีน
ระยะทางจากซีอานถึงก่วงหยวน อยู่ห่างกันถึง 500 กิโลเมตร เป็นการเดินทางที่ยาวนานมากที่สุดวันหนึ่งของทริปนี้ ด้วยระยะทางที่ยาวมากเราเลยแวะพักเข้าห้องน้ำแค่ครั้งเดียวที่ Ning Shan ประเทศจีนมีถนนหนทางมากมาย แต่ละสายจะยาวๆ ด้วยกันทั้งนั้นแต่จุดพักรถจะไม่มีมากมายเหมือนบ้านเรา ในปั๊มก็มีแต่น้ำมันกับห้องน้ำไม่มีร้านมินิมาร์ทซักเท่าไหร่ วันนี้เป็นการเดินทางแบบยาวๆ ประมาณกรุงเทพฯ-ตาก อะไรประมาณนั้น ใช้เวลาของวันนี้ทั้งหมดอยู่บนรถ จนพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าหายไปตรงหน้าแต่เส้นทางของเรายังต้องไปอีกไกลจนมองสองข้างทางไม่เห็น เส้นทางสายนี้ตัดทะลุภูเขาหลายลูกที่ประเทศจีนใช้ระบบการสร้างอุโมงค์ทะลุตลอด จำไม่ได้ว่าผ่านอุโมงค์กี่ครั้งน่าจะเกินสิบอุโมงค์
-
เส้นทางขับรถในเมืองจีนมีข้อดีตรงที่ถนนเค้ากว้างมากไม่ว่าจะเดินทางไปเมืองไหน นอกจากจะเป็นภูเขาสูงชันจริงๆ เท่านั้นถึงจะเหลือ 2 เลน วิวพระอาทิตย์ตกระหว่างการเดินทางที่ยาวไกลก็ประทับใจจนอยากจะให้เห็นกันเยอะๆ ครับ
-
คณะเดินทางถึงโรงแรม Wanda Realm เป็นที่พักของเราในคืนนี้ คณะคาราวาน สื่อมวลชนทั้งไทยและจีนร่วมรับประทานอาหารมื้อเย็น อันประกอบไปด้วยอาหารมากมายหลายชนิด ทั้งหมู เป็ด ไก่ ปลา เนื้อ และผักมากมายหลายชนิด ตามวัฒนธรรมการกินอยู่ของชาวจีนที่เน้นอาหารมีคุณภาพและอร่อยเป็นหลักก่อนจะแยกย้ายเข้าห้องพักเพื่อพักผ่อนสำหรับการเดินทางในวันต่อไป
ติดตามชมกันต่อพรุ่งนี้ครับ
-
วันที่ 15 ของการเดินทาง (28 พ.ย.58)
เมืองถ่วงหยวน(บ้านเกิดพระนางบูเช็คเทียน)
ออกเดินทางไปยังสถานที่มหัศจรรย์ของเมืองก่วงหยวน ผาถ้ำพระพันองค์ ผาหินทรายสูงใหญ่หลายสิบเมตร ถูกเจาะเป็นถ้ำแล้วแกะสลักพระพุทธรูปอยู่ข้างในมีมากนับพันองค์ และมีพระในวิหารที่มีรูปใบหน้าคล้ายพระนางบูเช็คเทียน สมกับที่เป็นบ้านเกิดของพระนาง
-
ต่อจากนั้นเดินทางไปชมวัดพระนางบูเช็คเทียนที่สร้างในสมัยเป่ยเว่ย โดยชนเผ่าทอปา ปี ค.ศ.420-510 (โห เก่าแก่มากๆ ครับ) นับเป็นวัดที่สวยงามและพอเดินขึ้นไปข้างบนจะมองเห็นวิวที่สวยงามของเมืองฝั่งตรงข้าม ในวัดเป็นที่เก็บรักษาศิลาจารึกที่มีนามพระนางบูเช็คเทียนอยู่ด้วย อักษรในแถวแรก (ด้านขวามือนับเป็นแถวแรกเค้าอ่านจากขวาไปซ้ายตรงข้ามกับบ้านเรา) ตัวที่ 11 คือพระนามพระนางบูเช็คเทียนที่ปรากฏบนศิลาจารึก
-
จุดเด่นของวัดแห่งนี้อีกอย่างคือหน้าผาแกะสลักพระพุทธรูปที่สวยงามและเก่าแก่มาก ที่สำคัญคือมีภาพจิตรกรรมฝาผนัง ด้านบนเพดานถ้ำเป็นรูปครุฑ แสดงถึงความเชื่อเรื่องครุฑที่คล้ายกับคนไทยมาแต่สมัยโบราณ
อ่านต่อหน้า 2 นะครับ คลิก หน้า 2 (http://www.touronthai.com/forum/index.php/topic,3492.10.html)
-
ออกจากวัดพระนางบูเช็คเทียน เดินทางต่อไปที่เมืองโบราณเหมียนหยาง เมืองโบราณแห่งนี้มีอายุกว่า 200 ปี มาแล้ว มีบ้านเรือนเก่าแก่ที่อนุรักษ์เอาไว้อย่างดี แล้วสร้างบ้านเรือนให้เป็นร้านค้าล้อมรอบเมืองเก่าอีกที เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่คนจีนและชาวต่างชาตินิยมมาเดินกันมากเหมือนกับเมืองโบราณของไทย หรือตลาดน้ำเก่าแก่อะไรทำนองนั้น ภายในเมืองโบราณประกอบด้วยอาคารหลายหลัง มีโรงเรียนเก่าแก่ที่แต่ละห้องจะมีนักเรียนเรียนตัวต่อตัวกับครูเพื่อเคี่ยวให้เป็นคนที่เก่ง
-
ภายในเมืองโบราณเหมียนหยางมีพื้นที่กว้างจริงๆ มีมุมให้ถ่ายรูปเยอะดีไม่ว่ามุมไหนก็น่าถ่ายรูปไปหมดเพราะเป็นของแปลกใหม่สำหรับคนไทย แม้แต่คนจีนเองพอได้มาที่นี่ก็ถ่ายรูปกันเยอะแยะไปหมดเพราะตึกรามบ้านช่องแบบเก่าๆ แบบนี้ในชีวิตจริงมันเริ่มจะหายากขึ้นทุกทีๆ แล้ว เดินๆ ไปเรื่อยๆ จะไปถึงศาลเจ้าซึ่งเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำเมืองแน่นอนว่าเรามาแล้วก็ต้องมาไหว้ขอพรเพื่อความเป็นสิริมงคลกันซะหน่อย
-
จากนั้นทุกคนก็เข้าร่วมรับประทานอาหารกลางวันที่ร้านอาหารภายในเมืองโบราณ อาหารจีนมากมายหลายเมนูนำมาเสิร์ฟทีละอย่างๆ อันไหนที่กินหมดแล้วเค้าจะมายกจานออกจากโต๊ะทันทีเพื่อวางเมนูต่อไป วันนี้เมนูหลักเป็นสุกี้แบบชาวจีน น้ำซุปจะออกสีแดงๆ ส่วนของที่จะใส่ลงไปในสุกี้จะเป็นปลาเป็นหลักมีปลาหลายชนิดค่อยๆ เอาใส่ลงไปรอให้สุกแล้วกินมีผักอีกหลายอย่าง เป็นครั้งแรกที่ได้กินสุกี้จีนก็ว่าได้
อิ่มหนำสำราญกันดีแล้วเราก็ออกเดินทางกันต่อ เส้นทางจากเมืองโบราณเหมียนหยางไปยังด่านเจี้ยนเหมินกวน หรือด่านประตูดาบ เป็นช่องว่างระหว่างภูเขา 2 ลูก ซึ่งเป็นทางเดียวที่ใช้ในการเดินทางข้ามเมืองในสมัยนั้น เป็นพื้นที่ที่ขงเบ้งวางกลยุทธต่อสู้กับทัพโจโฉ เส้นทางสายนี้เป็นถนนแคบๆ 2 เลนไปตามภูเขา จนถึงบริเวณด่านจะมีอุโมงค์ที่เจาะขึ้นมาเพื่อให้การเดินทางระหว่างสองเมืองสะดวกมากขึ้นไม่เหมือนสมัยก่อนที่ต้องเดินเท้าหรือขึ่ม้าไปตามหุบเขา รถจะให้เราลงตรงหน้าอุโมงค์ แล้วเราต้องเดินลงไปในหุบเขาผ่านเส้นทางสายเดียวกันกับสมัยสามก๊ก ลอดประตูด่านประตูดาบเจี้ยนเหมินกวน ชมพื้นที่บริเวณนี้ที่มีรูปปั้นของคนสำคัญๆ ในสามก๊กพร้อมประวัติเขียนเอาไว้ให้คนรุ่นหลังได้ศึกษา
-
จากป้อมปราการเจี้ยนเหมินกวนมาจนถึงทางออกระยะทางยาวมากน่าจะเกิน 1 กิโลเมตร นับเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ต้องอาศัยการเดินข้ามเขาเล็กๆ ลูกหนึ่งเลยก็ว่าได้ ระหว่างทางมีทั้งรูปปั้นและภาพแกะสลักบนแผ่นหินเกี่ยวกับบุคคลต่างๆ ในสามก๊ก ปิดท้ายด้วยร้านของฝากของที่ระลึกตรงทางออกมีรูปตุ๊กตาเจี่ยงเว่ยยืนให้คนมาถ่ายรูปกันด้วย
-
หลังจากผ่านด่านประตูดาบในตำนานของสามก๊กเป็นที่เรียบร้อยคณะคาราวานเดินทางจากเมืองก่วงหยวนไปที่เมืองเอกเฉินตู เมืองนี้เป็นเมืองที่มีความเจริญกว่าผู้คนดูคึกคักตลอดเวลา ตึกรามบ้านช่องใหญ่โต คณะเข้ารับประทานอาหารมื้อเย็น จากนั้นก็เดินชมเมืองบริเวณพิพิธภัณฑ์บนกำแพง ที่อยู่ตรงข้ามกับภัตตาคารที่เราอยู่ และส่วนหนึ่งก็ไปเดินถนนคนเดินย่อมๆ ในเมือง บนกำแพงที่เรียกว่าพิพิธภัณฑ์บนกำแพงก็เพราะว่าเค้าเอาข้าวของเครื่องใช้ในสมัยโบราณมาแปะติดไว้กับกำแพงกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวอีกแห่งหนึ่งของเมืองเฉินตูที่หลายๆ คนคงได้เคยมาถ่ายรูปกันไปแล้ว
-
วันที่ 16 ของการเดินทาง (29 พ.ย.58)
การเดินทางพิชิต 15,000 ไมล์ก็ยังคงดำเนินการต่อไป เราออกจากโรงแรมแชงกรีลา โดยยังไม่เช็คเอาท์
ออกเดินทางสู่ แพนด้าปาร์ค ที่อยู่ใกล้กับเมืองเฉินตู ใช้เวลาเดินทางเกือบๆ 2 ชั่วโมง ในประเทศจีนมีศูนย์ที่ดูแลและทำการขยายพันธ์แพนด้าอยู่หลายแห่ง แต่ละแห่งมีแพนด้าที่ต้องดูแลมากกว่า 30 ตัว ในประเทศจีนแพนด้าเป็นสัตว์สำคัญเพราะใกล้สูญพันธุ์ และเนื่องจากแพนด้าไม่ใช่สัตว์ดุร้ายการดำรงชีวิตในธรรมชาติจึงเป็นเรื่องยาก จำเป็นต้องเอามาดูแลไว้ในพื้นที่ที่มีคนดูแลอย่างใกล้ชิด คนจีนเดินทางมาเที่ยวชมแพนด้ากันจำนวนไม่น้อยในแต่ละวัน ที่ศูนย์แต่ละแห่งนอกจากจะเอาแพนด้ามาเลี้ยงยังต้องคอยดูแลรักษาแพนด้าที่ป่วยหรือได้รับบาดเจ็บ ทำการจับคู่แพนด้าและขยายพันธุ์ แพนด้ากินไผ่เป็นอาหารวันละ 15-18 กิโลกรัมแต่มันต้องการสารอาหารเพียงชนิดเดียวในไผ่ซึ่งมันดูดซึมไว้ได้แค่ 20% จากไผ่ นอกนั้นจะกลายเป็นกากและถ่ายออกมา แพนด้าจึงต้องใช้เวลาเกือบตลอดวันในการกิน และต้องนอนถึง 10 ชั่วโมง เพื่อลดการใช้พลังงานของตัวเอง
-
ออกจากสวนแพนด้าเราเดินไปที่ร้านอาหารเพื่อจัดการกับมื้อกลางวัน เดินริมถนนไปเรื่อยๆ เป็นแถวๆ ประมาณ 300 เมตร เสร็จจากมื้อเที่ยงเดินทางกันต่อไปที่ศาลสามก๊ก สถานที่ที่ชาวจีนสร้างขึ้นมาเพื่อรำลึกถึงบุคคลสำคัญในตำนานที่ยิ่งใหญ่ที่ไม่เฉพาะชาวจีนเท่านั้นแต่สามก๊กยังเป็นที่รู้จักกันไปทั่วโลก ศาลสามก๊กเป็นบริเวณที่สามพี่น้องทำการสาบานเป็นพี่น้องกัน ภายในประกอบด้วยรูปปั้นบุคคลสำคัญมากมายหลายคนแสดงให้ชมกันในพื้นที่ที่กว้างขวางมาก มีวัด 2 แห่ง และสวนสาธารณะขนาดใหญ่มากของเมือง เป็นสถานที่พักผ่อนของทั้งชาวจีนและนักท่องเที่ยวที่มาจากต่างชาติ คนไทยก็มาเที่ยวที่นี่กันเยอะ แม่ค้าชาวจีนหลายคนพูดภาษาไทยได้เป็นบางคำด้วยเพื่อที่จะขายของ
-
ภารกิจเดินทางสำรวจแหล่งท่องเที่ยวในเฉินตูของวันนี้ก็เป็นอันเสร็จสิ้นลง เราเดินทางกลับโรงแรมร่วมรับประทานอาหารมื้อเย็นที่ภัตตาคารใกล้ๆ กับโรงแรม หลังจากนั้นก็เดินชมความสวยงามยามค่ำคืนรอบๆ โรงแรม ด้านหน้ามีแม่น้ำขนาดใหญ่ มีสะพานข้ามแม่น้ำที่สร้างเป็นภัตตาคารอยู่กลางแม่น้ำ เป็นจุดที่สะดุดตาเอามากๆ เวลาที่เปิดไฟสว่างไสวไปทั่ว คนที่มากินอาหารในภัตตาคารก็จะได้ชมวิวแม่น้ำที่สวยงามมีเพียงกระจกกั้นระหว่างคนเดินข้ามสะพานกับคนที่มากินข้าว แสงสีร้านค้าต่างๆ ทำให้แม่น้ำสายนี้เป็นแม่น้ำที่สวยงามมากของเมืองนี้เลยก็ว่าได้
โปรดติดตามต่อ พรุ่งนี้นะครับ
-
วันที่ 17 ของการเดินทาง (30 พ.ย.58)
09.00 น. ขบวนคาราวาน ผู้พิชิต 15000 ไมล์ นำรถมาตั้งขบวนหน้าโรงแรมแชงกรีลา เฉินตู เพราะที่เมืองนี้มีพื้นที่กว้างพอที่จะนำรถมารวมกันเป็นขบวนได้ ก่อนจะปล่อยขบวนออกเดินทางมุ่งหน้าสู่เมืองเจ้าทง และตรงไปตามเส้นทางสู่คุนหมิง ระยะทางจากเฉินตูไปเจ้าทง แวะชมพระพุทธรูปแก่สลักจากหินทรายองค์ใหญ่ ขนาดเต็มหน้าผาสูงตระหง่าน ที่เมืองเล่อซาน คือ 520 กิโลเมตร นับเป็นอีกวันหนึ่งที่คณะของเราเดินทางยาวนานมาก ถึงเมืองเล่อซานก็เที่ยงพอดีแวะกินข้าวในภัตตาคารใกล้ๆ ท่าเรือแล้วลงเรือไปชมพระพุทธรูป
-
พระพุทธรูปองค์นี้จะเรียกว่าหลวงพ่อเล่อซานก็น่าจะได้ เป็นพระพุทธรูปประจำเมืองเล่อซาน ภาษาอังกฤษจะเขียนว่า Leshan Giant Buddha แปลกันตรงๆ กันเลยว่าเป็นพระพุทธรูปองค์ใหญ่มากๆ เดินทางเข้าไปชมได้ทั้งทางเรือและทางรถ ถ้าเอารถไป 20 คันจะวุ่นวายมากเราเลยเลือกใช้วิธีที่ดีกว่าคือนั่งเรือไปชม ความใหญ่ขององค์พระพุทธรูปที่แกะสลักขึ้นจากหน้าผาสูงชัน มีถ้ำและบันไดทางเดินให้เดินชมกันได้หลายมุมเป็นสิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจมากๆ สำหรับทั้งคนไทยและคนจีนเองที่หลายคนก็ไม่เคยได้มาเห็นกับตา
อ่านต่อหน้า 3 นะครับ คลิก หน้า 3 (http://www.touronthai.com/forum/index.php/topic,3492.20.html)
-
จากเฉินตูมาเล่อซาน ระยะทาง 120 กิโลเมตร ต่อจากเล่อซานมาเจ้าทงอีก 400 กิโลเมตร ผ่านหุบเขาหน้าผาสูงใหญ่ช่วงจะค่ำ ไม่สามารถจะถ่ายรูปสวยๆ มาฝากกันได้ น่าเสียดายมากๆ เจ้าทงกับคุนหมิงเป็นเมืองที่อยู่ในแอ่งกระทะ มีหุบเขาสูงใหญ่ล้อมรอบบรรยากาศทั้งวันแทบจะไม่เจอแสงแดด อากาศที่นี่เราคาดว่าจะอุ่นว่าเฉินตูแต่ปรากฏว่าอุณหภูมิ 8 องศา ผิดคาดและต้องไปจัดการหาเสื้อกันหนาวกันเพิ่มบางคนถึงกับเดินซื้อในตลาดที่เมืองเจ้าทง ดีที่ราคาเสื้อกันหนาวที่นี่ไม่แพง แค่ 100 หยวนหรือ 500 บาท ก็ได้เสื้อดีๆ ใส่แล้ว เมืองเจ้าทงมีแอปเปิ้ลเป็นผลไม้หลัก ต่างกับเมืองก่วงหยวนที่มีทับทิมเป็นหลัก ร้านแอปเปิ้ลหาง่ายตามริมถนน จัดการกับมื้อเย็นเป็นอาหารคล้ายๆ จิ่มจุ่มบ้านเรา มีแต่หมูเท่านั้น เอาใส่ลงในหม้อรอให้น้ำเดือดๆ ซดร้อนๆ คลายหนาวได้เป็นอย่างดี
แล้วเข้าที่พักในเมืองเจ้าทง พรุ่งนี้เราต้องเดินทางอีก 4 ชั่วโมงโดยประมาณ จากเจ้าทงไปคุนหมิง ระยะทางเกือบๆ 300 กิโลเมตร ใกล้เมืองไทยบ้านเราเข้ามาอีกเรื่อยๆ แล้วครับ
-
วันที่ 18 ของการเดินทาง (1 ธ.ค.58)
คณะออกเดินทางจากเจ้าทงไปคุนหมิง จากเจ้าทงมาคุนหมิงระยะทางประมาณ 300 กิโลเมตร ต้องขับรถนานถึง 4 ชั่วโมงกว่า
ก่อนถึงคุนหมิง 50 กิโลเมตรโดยประมาณ มีทางแยกไปชมป่าหิน หรือ Stone Forest Scenic area ที่นี่ทำให้เราได้รู้ว่าทำไมที่เมืองเลยของไทยถึงเรียกว่าคุนหมิงเมืองเลย เพราะที่คุนหมิงมีป่าหินแบบเดียวกันแต่ใหญ่กว่าบ้านเรามากนี่เอง คณะคาราวานเข้าชมสวนหินหลังอาหารกลางวันจนสวนหินปิด แล้วถึงเดินทางเข้าที่พัก ในเมืองคุนหมิง
-
ถึงเมืองคุนหมิงเราได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นทั้งคณะ โดยมีการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย สำนักงานคุนหมิงมาต้อนรับคณะและร่วมรับประทานอาหารเย็นก่อนจะแลกของที่ระลึกระหว่างเมืองคุนหมิงกับคณะคาราวาน
วันที่ 19 ของการเดินทาง (2 ธ.ค.58)
รุ่งเช้าคณะของเราต้องออกเดินทางจากคุนหมิงจนถึงสิบสองปันนา ระยะทางไกลมากๆ กว่า 600 กิโลเมตร เป็นการทำลายสถิติการเดินทางไกลที่สุดใน 1 วันของทริปนี้เลยทีเดียว เราตั้งขบวนกันอย่างง่ายๆ หน้าโรงแรมคุนหมิงโฮเทล แล้วออกเดินทางกันแต่เช้า ที่คุนหมิงอากาศยังค่อนข้างเย็น 8 องศาเองด้วย ผิดกับที่คิดไว้มากเลยครับ
ออกจากคุนหมิง เราแวะจุดพักรถโม่เจียง เป็นจุดพักรถที่ดีที่สุดในช่วงการเดินทางนี้ ห้องน้ำสะอาดมีร้านอาหารและของฝากมากมายให้เลือกซื้อหากัน เมืองนี้มีชื่ออีกชื่อหนึ่งว่าเมืองคู่แฝดเพราะคนพื้นเมืองที่นี่เวลามีลูกจะมีเหตุการณ์ประหลาดเหมือนกันคือหลายคนจะคลอดออกมาเป็นแฝด ทำให้เมืองนี้เป็นเมืองที่มีความนิยมในการจัดงานแต่งงานหรือถ่ายรูปแต่งงานของคู่บ่าวสาว เฉพาะช่วงเวลาที่เราแวะไปเดินเล่นก็มีคู่แต่งงานมาที่นี่ 2 คู่ นอกจากจะนิยมมาถ่ายรูปแต่งงานและจัดงานแต่งงานแล้วยังมีความเชื่อด้วยว่าถ้าใครอยากได้ลูกเป็นฝาแฝดให้มาขอพรที่นี่มักจะสำเร็จกันด้วย
-
ระยะทาง 600 กว่ากิโลเมตร ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะขับรถตามกันหลายๆ คันให้ทันในวันเดียว แต่เราก็ทำสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีด้วยความมุ่งมั่นและตั้งใจของทีมงานและสมาชิกที่ร่วมในคาราวานครั้งนี้ เราถึงสิบสองปันนา หรือซีซวงป่านนา (Xishuangbanna) ตามสำเนียงหลักของจีนในช่วงหัวค่ำ ยามเย็นเมืองนี้คึกคักกว่าที่คิดแม้แต่คนที่เคยมาแล้วยังประหลาดใจถึงความเจริญของเมืองที่เปลี่ยนไปอย่างมาก คณะคาราวานร่วมรับประทานอาหารที่ร้าน ไก่ย่าง Man Fei Long 2 อาหารที่ยกออกมาเสิรฟแทบแยกไม่ออกระหว่างเมืองสิบสองปันนากับอาหารอีสานบ้านเรา มีข้าวเหนียวไก่ย่างเป็นหลักตามด้วยอาหารอื่นๆ อีกหลายอย่าง จนอิ่มหนำสำราญก็เข้าที่พักที่ถนนคนเดินสิบสองปันนา และสิ่งสำคัญที่ขาดไม่ได้คือไปพระธาตุองค์ใหญ่ที่สวยงามเด่นตระหง่านเป็นที่สถานที่ยอดนิยมของสิบสองปันนา
-
ถนนคนเดินที่สิบสองปันนาเป็นถนนคนเดินที่เหมือนกับปายมากๆ ของที่เอามาวางขายส่วนมากเป็นแฮนด์เมดและเจ้าของร้านนั่งทำให้เห็นๆ กันไปเลยว่าไม่ได้รับมาจากโรงงานนะจ๊ะ ชอบตรงที่คนเดินไม่เยอะเกินไปมีที่ว่างให้เดินหลบหลีกกันได้แบบสบายๆ ไม่ต้องเบียดกันแน่น ด้านบนแขวนโคมไฟหลายๆ สี อากาศเย็นกว่าแม่ฮ่องสอนของเรานิดหน่อยเดินชิลมาก มี 3 ซอยใหญ่แล้วก็มีซอยเล็กๆ แยกย่อยอีกนิดหน่อย อาหารการกินรสชาติใกล้เคียงกับอาหารบ้านเราแต่วัตถุดิบต่างกันนิดหน่อย มีเอาผักมาตำส้มตำในครกเหมือนส้มตำแต่ไม่ใช้มะละกอรสชาตแปลกๆ ดี ปกติเปิดขายทุกวันแต่วันธรรมดาแม่ค้ามาไม่ค่อยเต็มจะดูโล่งๆ ไปหน่อย ถนนคนเดินอยู่ไม่ไกลจากพระธาตุเลยเดินเที่ยวได้แบบสบายๆ ไม่ไกลมากเดินเรื่อยๆ พอเหนื่อยเราก็กลับ ชอบตรงที่รถจักรยานปั่นของบ้านเค้าปั่นได้สองคนนั่งข้างๆ กันเหมือนรถยนต์เลย อีกไม่นานบ้านเราคงมีเกลื่อนแน่เลย
-
วันที่ 20 ของการเดินทาง (3 ธ.ค.58)
เรายังคงอยู่ที่สิบสองปันนาเพื่อรอสมาชิกส่วนหนึ่งของคาราวานที่จะเข้ามาสมทบอีกหลายคน เพื่อร่วมเป็นคณะคาราวานที่ใหญ่มากขึ้นแล้วเดินทางเข้าประเทศไทย เวลาวันนี้เราไปชมป่าดึกดำบรรพ์ หรือป่าฝนเมืองสิบสองปันนา ความหมายของป่าฝนก็คือเป็นพื้นที่ป่าที่มีฝนตกชุกและไม่เคยแห้ง เป็นที่อยู่อาศัยของชาวเขาส่วนหนึ่งเช่นเผ่าอาข่า คณะเข้าชมวิถีชีวิตวัฒนธรรมของชุมชนส่วนหนึ่งของชาวจีนเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากๆ เพราะชาวเขาที่นี่คล้ายกันกับชาวเขาที่เมืองไทย มีวิถีชีวิตที่เรียบง่าย ทำการเกษตรและทอผ้าสำหรับใช้ในชีวิตประจำวัน นอกเหนือจากนั้นที่ป่าฝนแห่งนี้ยังเป็นที่อยู่ของนกยูงฝูงใหญ่ จะมีการแสดงนกยูงบินเป็นรอบๆ มีการแสดงของชาวเขาการเต้นรำ การตีกลอง เดินแบบแฟชั่นชุดชาวเขาที่จะเปลี่ยนไปในแต่ละเดือน การเที่ยวชมป่าฝนแห่งนี้จะมีรถรางบริการตลอดแล้วจอดให้เราลงเดินเป็นจุดๆ ไป ใช้เวลาทั้งหมดเกือบสองชั่วโมง แต่ถ้าจะเที่ยวให้ทั่วจริงๆ ต้องใช้เวลาเกือบทั้งวันเพราะมีกิจกรรมหลายอย่างให้เราได้ชมและร่วมสนุกได้ตลอด
นายสมชาย ชมภูน้อย ผอ.ททท.ภูมิภาคภาคกลางได้ร่วมสนุกกิจกรรมเต้นรำกระทบไม้ของชาวเขาด้วย ด้วยเหตุที่หมู่บ้านนี้มีนกยูงอยู่เยอะวิถีชีวิตชาวเขาจึงผูกพันกับนกยูงค่อนข้างมาก การแสดงร่ายรำของชาวเขาก็มีระบำนกยูงสวยมากๆ
-
ช่วงบ่ายเดินทางไปชมวัดของสิบสองปันนาแต่ขอบอกว่าเห็นประตูวัดแว่บแรกไม่คิดเลยว่าเป็นวัดในเมืองหนึ่งของจีน นี่มันวัดไทยชัดๆ เห็นพระยืนองค์ใหญ่เด่นสง่าอยู่บนเขา สูงขึ้นไปกว่าพระพุทธรูปกำลังสร้างเจดีย์องค์ใหญ่ซึ่งก็เหมือนของไทยทุกประการ
-
ช่วงเย็นของวันที่ 3 ธันวาคม มีการจัดงานแถลงข่าวและเลี้ยงส่งขบวนคาราวานสื่อมวลชนชาวจีนร่วมสัมภาษณ์และร่วมงานเลี้ยงกันมากมาย เป็นการสิ้นสุดการเดินทางในประเทศจีนของเส้นทางนี้ วันที่ 4 ธันวาคม ขบวนคาราวานจะเดินทางจากสิบสองปันนาเข้า สปป.ลาว ที่ด่านสากลบ่อเต็น ขับข้ามพรมแดนลาวไปเข้าประเทศไทยที่ด่านเชียงของ นายสมชาย ชมภูน้อย กล่าวทำความเข้าใจกติกาการขับรถในเมืองไทยคร่าวๆ และกฏต่างๆ ที่ชาวจีนควรรู้
-
วันที่ 21 ของการเดินทาง (4 ธ.ค.58)
เวลา 9.00 น. ฤกษ์งามยามดี ขบวนคาราวานเดินทางออกจากสิบสองปันนาระยะทางประมาณ 400 กิโลเมตรเศษๆ ข้าม สปป.ลาว เข้าเชียงของ จ.เชียงรายของประเทศไทย ใช้เวลาค่อนข้างนานในการตรวจเอกสารข้ามแดน 3 ประเทศ ทำให้เราเดินทางช้ากว่ากำหนดไปประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่ง แต่ทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปด้วยดี เราแวะกินข้าวกลางวันใน สปป.ลาว ชื่อร้าน คัวไท ซึ่งก็มีความหมายว่า ครัวไทย นั่นเอง เป็นมื้อแรกที่ชาวจีนหลายคนในทริปนี้ได้ลิ้มรสชาตอาหารไทย และเริ่มฝึกการใช้ช้อนในการกินข้าวแทนตะเกียบ
-
และแล้วคณะเราก็เดินทางถึงเมืองไทย ด้วยการต้อนรับที่อบอุ่นของหลายๆ ฝ่าย ได้แก่ การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย ภูมิภาคภาคตะวันออกเฉียงเหนือ นำโดยคุณสมฤดี ชาญชัย ผู้อำนวยการภูมิภาค สื่อมวลชนมากมายหลายแขนง การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยสำนักงานเชียงราย ทุกๆ คนดีใจมากที่เดินทางเข้าถึงประเทศไทย ส่วนชาวจีนทั้งสื่อมวลชนและนักท่องเที่ยวต่างก็รู้สึกตื่นเต้นกันทุกคน จากการสัมภาษณ์นักเดินทางบางส่วนที่ยังไม่เคยมาประเทศไทย และโดยเฉพาะอย่างยิ่งการขับรถเข้ามาถึอเป็นครั้งแรกของทุกคน ทุกคนดีใจ ประทับใจ การต้อนรับของชาวไทยที่เปี่ยมไปด้วยมิตรภาพที่ดี ที่การสื่อสารที่ไม่ค่อยเข้าใจกันไม่สามารถมาเป็นอุปสรรคขวางกั้นไมตรีจิตของเราได้ ก่อนยื่นตรวจเอกสารเราถ่ายรูปหมู่เป็นที่ระลึกอย่างสนุกสนาน เราเดินทางจากด่านเชียงของมีสายฝนโปรยปรายต้อนรับคณะให้รู้สึกเย็นฉ่ำ
เราเดินทางถึงโรงแรมริมกกรีสอร์ท โดยสวัสดิภาพ ทานอาหารเย็นพร้อมชมการแสดงต้อนรับจากชาวเชียงราย เป็นที่ประทับใจของทุกๆ คนก่อนที่จะเข้าพักหลังจากการขับรถที่ยาวนานตั้งแต่เช้าจรดค่ำ
จบการเดินทางปฏิบัติการพิเศษ 15,000 ไมล์อัลไต-สุวรรณภูมิ ภาค 2 เอาไว้เท่านี้ครับ เพราะถ้าเขียนต่อไปคงจะยาวมาก อ่านต่อกันภาค 3 การเดินทางใน 19 จังหวัดภาคกลางกันนะครับ อ่านต่อภาค #3 (http://www.touronthai.com/forum/index.php/topic,3496.0.html)