Touronthai Forum สนทนาประสาเที่ยว
หมวดหมู่ทั่วไป => แชร์ประสบการณ์/โพสต์รูปประทับใจ => ข้อความที่เริ่มโดย: Tommy ที่ มกราคม 17, 2012, 08:40:13 PM
-
ขอบอกก่อนเลยนะครับว่าเรื่องเล่าเรื่องนี้ยาวมาก เพราะเดินทางทริปเดียว กะว่าจะยาว 14 วัน ระหว่างการเดินทางถ้ามีโอกาสก็จะเข้ามาเขียน แต่บางทีอยู่ในที่อับสัญญาณ ก็จำใจ อดเขียนให้อ่านกัน
เริ่มจากกรุงเทพฯ ทีแรกจะไป พิชญ์เขาวงกต ที่เที่ยวเปิดใหม่ ใกล้เขาใหญ่ พอโทรไปก็ได้ความว่า เปิดเฉพาะเสาร์ำำ-อาทิตย์ เลยอด พอโทรไปจิมทอมสันฟาร์ม ก็ปิดไปตั้งแต่วันที่ 8 ในสมองจำว่าปิดวันที่ 18 เลยอดอีก คราวนี้มุ่งหน้าขึ้นเหนือเลย ถึงปางศิลาทองเลี้ยวซ้ายเข้าไป น้ำตกคลองลาน เพราะเคยไปแล้วแต่ตอนนั้นไม่มีพาสปอร์ตอุทยานแห่งชาติสะสมตรายางประทับ คราวนี้ซื้อพาสปอร์ตมาก็อยากได้ตราของ อช.ที่เคยไปแล้วเลยแวะไปประทับตราได้รูปมาให้ชมกันนิดหน่อย
ส่วนรูปพระอาทิตย์ตกเป็นรูปตอนออกมาจากน้ำตกคลองลานมุ่งหน้าไปกำแพงเพชร เข้าถนนหลักมุ่งหน้าจังหวัดตาก แต่พอดีเห็นท้องทุ่งนากับพระอาทิตย์ลับลงยอดเขา กว่าจะหามุมเหมาะๆ ได้ พระอาทิตย์ก็หายไปจากฟ้าเรียบร้อยแล้ว
-
ถึงจังหวัดตาก เข้าอุทยานแห่งชาติลานสาง เพื่อหาที่พัก ค้างแรมที่ใกล้ๆ น้ำตกลานเลี้ยงม้า บรรยากาศดีมากนอนฟังเสียงน้ำตก แต่อากาศหนาวจับใจเลย เพิ่งรู้ว่าออกจากบ้านลืมเอาเสื้อกันหนาวมาด้วย ซวยละสิเหลืออีกตั้งหลายวันจะทำยังไงละทีนี้ ตี 3 แล้วนอนไม่หลับเลยหนาวมากๆๆ กลิ้งไปกลิ้งมารอให้เช้าอย่างเดียว ตื่นมาสายโด่ง มาเดินถ่ายรูปน้ำตกลานเลี้ยงม้านิดหน่อย แล้วเดินทางต่อ มีรูปอัพเดตสำหรับอุทยานแห่งชาติลานสาง คือศูนย์บริการนักท่องเที่ยวที่สร้างขึ้นใหม่ติดถนนตาก-แม่สอด กำลังจะเสร็จแล้วครับ ป้ายอุทยานสร้างใหม่ใหญ่โตและสวยงาม
-
ออกจากตากมุ่งหน้าไปลำปาง พอเลยเถินไปหน่อยมองเห็นรูปปั้นแกะกับกังหันลมใหญ่ๆ อยู่ขวามือ ทีแรกก็ลังเลอยู่ว่าจะแวะดีหรือเปล่า หารือกันไปกันมาเลยสรุปว่าแวะ กลับรถไกลตั้ง 2 กิโล กลัวว่าขากลับจะไม่ได้ผ่านทางนี้อีกเลยต้องแวะ เข้ามาลานจอดรถหาที่จอดยากหน่อยเพราะคนมาเที่ยวกันเยอะมากเดินกันเต็มลานเลี้ยงแกะเลยครับ
-
สรุปว่าที่นีชื่อ hug you มีนม กาแฟ และของกินอย่างไอติมนมแกะ กาแฟนมแกะ ราคาประมาณ 60 (แล้วแต่ว่าจะสั่งกาแฟอะไรด้วย) คาปูชิโนธรรมดาไม่ใส่นมแกะ ก็ 40 บาท เข้าไปเลี้ยงแกะแถมหญ้าให้ก็คนละ 20 บาท มีมุมสวยๆ ให้ถ่ายรูปหลายมุม
-
บรรยากาศร้าน hug you ต่ออีกหน่อย
นอกจาก นม กาแฟ ไอติม แล้วยังมีไส้อั่ว หมูยอ และของฝากอีกหลายอย่างให้เลือกกัน
-
ถึงทางเลี่ยงเมืองลำปาง ไปลำพูน-เชียงใหม่ก็เลี้ยวซ้าย ไปทางลำพูน ก่อนจะเข้าเขตตัวเมืองไม่มากก็จะมีทางแยกซ้ายมือไปจอมทองได้ ทางหลวงหมายเลข 116 บรรจบกับ ทางหลวงหมายเลข 108 พอเห็นป้ายบอกทางไปจอมทองทุกอย่างก็ง่ายแล้วระหว่างทางได้เห็นขบวนพระธุดงค์ สร้างความประทับใจให้เราได้เป็นอย่างมากเพราะไม่เคยเห็นพระธุดงค์พร้อมกันได้มากขนาดนี้ แล้วยังธุดงค์ไปแม่ฮ่องสอนอีกต่างหาก ลืมถามว่าท่านเดินมาจากไหน เลยไม่รู้ว่าท่านธุดงค์ไกลขนาดไหน แต่ถามว่าแค่เดินจากลำพูนไปแม่ฮ่องสอนไหวหรือเปล่า เราก็คงบอกไม่ไหวกันทุกคนแน่ๆ แบบนี้เห็นแล้วศรัทธาเต็มเปี่ยมครับ
-
เหตุที่ต้องไปจอมทองเพราะว่า ทริปนี้เราเน้นชมพญาเสือโคร่ง หรือว่าซากุระเมืองไทยนั่นแหละ ในแผนของเราก็มีขุนวาง กับขุนช่างเคี่ยน (อช. ดอยสุเทพ-ปุย) เราเลือกนอนขุนวางในคืนนี้เพราะขุนช่างเคี่ยนไม่มีไฟฟ้า เราจำเป็นที่จะต้องชาร์จแบตมือถือ เอย กล้องเอย ให้พร้อมสำหรับวันต่อๆ ไป ขึ้นดอยอินทนนท์ ผ่านน้ำตกสิริธาร (แน่นอนว่าก็ผ่านน้ำตกวชิรธารก่อน แต่เราแวะวชิรธารหลายครั้งแล้วคราวนี้ขอผ่านครับ เข้าน้ำตกอื่นๆ บ้างดีกว่า) จอดน้ำตกสิริธาร เดินตามบันไดลงไป 100 เมตร ก็ถึงน้ำตก ทีแรกคิดว่าน้ำตกสิริธารคงไม่ค่อยสวย เพราะไม่ค่อยมีคนพูดถึงหรือเอารูปมาให้ดูซักที แต่พอลงไปได้เห็นน้ำตกสูงจากหน้าผาประมาณ 40 เมตร เห็นแล้วประทับใจมาก ในอดีตคงมีทางเดินลงไปที่น้ำตก ระยะหลังคงเกิดอุบัติเหตุกันบ่อยเลยปิดไว้ให้ลงไปถึงระเบียงได้เท่านั้น น้ำตกสิริธารเป็นน้ำตกที่สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์พระบรมราชินินาถ เสด็จทอดพระเนตร 2 ครั้ง ในปี 2545 และ 2547 ตามลำดับ ได้พระราชทานนามน้ำตกสิริธาร
-
ออกจากน้ำตกสิริธารตอนนี้ก็ต้องตัดสินใจแล้วว่าจะนอน อุทยานแห่งชาติดอยอินทนนท์หรือว่าจะนอนที่ขุนวางเลยดี เพราะกลัวว่าที่ขุนวางจะไม่มีไฟฟ้าบริการให้เราเสียบสายชาร์จแบตกล้องและมือถือซึ่งเป็นหัวใจสำคัญของทริป พอถามเจ้าหน้าที่บอกว่าที่สถานีวิจัยเกษตรที่ขุนวางมีไฟฟ้าให้ เราก็มุ่งหน้ามาที่ขุนวาง ระยะทาง 16 กิโลเมตรดูเหมือนใกล้แต่ขับกันเกือบชั่วโมงเพราะทางเป็นหลุมเป็นบ่อมากมาย ถนนสายเล็กๆ ที่รถสวนกันได้แบบพอดีๆ พอมีหลุมเข้ามาเกี่ยวข้องการสวนกันก็ยิ่งลำบากขึ้นไปอีก จนบางทีก็ต้องจอดให้อีกคันไปก่อน โค้งมากพอควร ทางชันตามสภาพแต่ไม่ถือว่าชันมาก ที่น่าประทับใจอยู่ที่พญาเสือโคร่งตรงบ้านขุนกลางซึ่งเป็นหมู่บ้านปากทางแยกเข้าขุนวาง มีต้นพญาเสือโคร่งมากมายหลายต้นผลิดอกบานสะพรั่งสวยงามต้อนรับนักท่องเที่ยวที่เลี้ยวรถเข้ามา อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจให้เราไปขุนวางให้ได้ เพราะขุนวางจะบานสวยกว่าที่ปากทางเป็นอย่างมากแน่นอน
-
สุดท้ายก็มาถึงขุนวางอย่างปลอดภัย แต่มาถึงเย็นไปหน่อย แสงน้อยจนไม่อยากถ่ายรูป สุดท้ายก็มีบรรยากาศบ้านพัก กับลานกางเต็นท์มาฝากนิดหน่อยไว้พรุ่งนี้จะตระเวนถ่ายรูปซากุระให้สะใจเลย
-
ปิดเรื่องเล่าวันนี้ด้วยภาพดอกไม้ครับ
8)
-
เช้าที่ขุนวาง ช้าอยู่ไย เราปรี่ไปหาต้นซากุระ หรือว่าพญาเสือโคร่งของเราที่มองเห็นดอกสีชมพูสวยงามเป็นแนวยาวเรียงกันตามข้างถนนที่เชื่อมไปยังสวนต่างๆ ก็อย่างที่บอกว่าที่นี่เป็นศูนย์วิจัยเกษตรหลวงเชียงใหม่ (ขุนวาง) ก็ต้องมีพืชต่างๆ นานา ปลูกไว้หลากหลายชนิด แต่ที่เราสนใจกันจะเป็นดอกพญาเสือโคร่งสีชมพูซะมากกว่า ถามว่าวันที่เรามานี่เป็นวันที่สวยที่สุดของขุนวางหรือเปล่า ตอบได้เลยว่าไม่ใช่ พญาเสือโคร่งที่ขุนวางในวันที่เรามา 18 มกราคม 2555 มันเริ่มโรยลงบ้างแล้ว แต่ถ้าถามต่ออีกว่าประทับใจหรือเปล่า ตอบเลยว่า ประทับใจมากๆๆๆๆ ลองชมภาพกันก่อนครับ
-
ต่อกันอีกสัก 3 ภาพ ละกันครับ ซากุระหรือพญาเสือโคร่ง ขุนวาง 2555
-
ลาจากขุนวางด้วยรูปสวนตรงใกล้ๆ ลานกางเต็นท์กับสโมสรศูนย์วิจัยเกษตรหลวงเชียงใหม่ (ขุนวาง) ครับ ขนาดที่สวนยังมีซากุระเลย
-
ออกจากขุนวางแทนที่จะกลับตามเส้นทางเก่าเข้าดอยอินทนนท์แล้วลงเชียงใหม่ กลายเป็นเลี้ยวขวาไปตามป้ายที่เขียนว่า หน่วยขุนวาง ถึงแยกเข้าหน่วยขุนวาง เราตรงไปตามเส้นทางสู่แม่จอนหลวง ที่ศูนย์ทดลองเกษตรที่สูงแม่จอนหลวง ถามว่ามีอะไรน่าสนใจ สิ่งนั้นก็คือซากุระขาว ซึ่งหมายถึงพญาเสือโคร่งนั่นแหละ เพียงแต่ว่าดอกมีสีขาวแทนที่จะเป็นสีชมพูอย่างที่เคยเห็นที่อื่นๆ พญาเสือโคร่งขาวนั้นไม่ค่อยจะได้เห็นจากที่อื่นๆ นอกจากแม่จอนหลวงซึ่งก็มีอยู่ไม่กี่ต้น แต่เมื่อเดินทางมาถึงก็พบกับข่าวร้ายเพราะเมื่อ 2 วัน ก่อนที่เราจะมามีฝนตกลงมาอย่างหนัก ทำให้ซากุระหรือพญาเสือโคร่งร่วงโรยลง และมีใบแตกออกมาแทน แต่อย่างน้อยก็ยังได้เห็นดอกซากุระขาว ซึ่งขึ้นเรียงรายสลับกับซากุระสีชมพู ยืนต้นเคียงคู่กันรอบศาลาแปดเหลี่ยมของศูนย์ทดลองเกษตรที่สูงแม่จอนหลวง ระยะทางจากขุนวางมาแม่จอนหลวงแค่ 6.5 กิโลเมตรแต่ก็เป็นทางที่ลำบากเหมือนกัน ขรุขระ มีร่องน้ำ ต้องคอยหลบหลุมลึกมากมายเต็มผิวถนน แต่ก็มีหลายช่วงที่กำลังทำคอนกรีต 2 เลน บางช่วงเสร็จไปแค่เลนเดียวก็ต้องคอยหลบกันเอาแต่ก็ไปถึงในที่สุด
-
ซากุระ (พญาเสือโคร่ง) คู่ ขาว - ชมพู แม่จอนหลวง
-
เส้นทางไปศูนย์ทดลองเกษตรที่สูงแม่จอนหลวง และดอกไม้สวยๆ จากแม่จอนหลวง
-
กลับจากศูนย์ทดลองเกษตรที่สูงแม่จอนหลวง มาที่หน้าสถานีวิจัยเกษตรเชียงใหม่ (ขุนวาง) คราวนี้จะเข้าเชียงใหม่เห็นป้ายบอกทางไปเชียงใหม่มันไม่ได้ชี้ไปทางดอยอินทนนท์ที่เราเ้ข้ามา เกิดความสงสัยเลยไปถามคนพื้นที่ ได้ความว่าเส้นทางนี้เข้าอำเภอแม่วาง ไปเชียงใหม่ใกล้กว่าย้อนออกทางดอยอินทนนท์ จอมทอง ประมาณ 40 กิโลเมตร ว่าแล้วเราก็ต้องเลือกทางไปแม่วาง แต่ที่ไหนได้ ทางเป็นหลุมเป็นบ่อมากมายตลอดเส้นทาง กว่าจะพ้นมาเจอถนนดีๆ ก็ปาเข้าไปครึ่งทางแล้ว แบบนี้เรียกว่าใกล้กว่าแต่เวลาเท่ากัน รูปถนนเป็นหลุมเอามาแบบเด็กๆ นะครับ ของจริงมัวแต่หลบหลุมอยู่เลยไม่ได้หยิบกล้องมาถ่ายให้ดู เอาเป็นว่าหลบยังไงก็ไม่พ้น ไม่ลงข้างซ้ายก็ลงข้างขวา เลือกเอาหลุมที่ตื้นสุดละกัน แต่ก็ยังดีระหว่างทางมีวิวสวยๆ ให้เก็บมาเป็นระยะ มีชาวบ้านมาหาปลา ผูกเด็กเอาไว้ข้างหลัง ฉากเป็นภูเขากับบึงเล็กๆ สวยครับ
-
คราวนี้ก็มาที่ขุนช่างเคี่ยน จากการเดินทางของเรา แม่จอนหลวง แม่วาง เชียงใหม่ ดอยสุเทพ ผ่านพระตำหนักภูพิงคราชนิเวศน์ พอดีพระตำหนักปิดแล้ว ก็ต้องเลยเข้าไปนอนที่สถานีเกษตรขุนช่างเคี่ยน เพราะที่อช.ดอยสุเทพ-ปุย เคยนอนแล้ว ที่ทำการอช. ก็ไม่ค่อยมีพญาเสือโคร่งด้วย ไหนๆ มาแล้วก็ตรงเข้าไปนอนขุนช่างเคี่ยนเลย วันที่ 18 มกราคม 2555 เรามาถึงเย็นไปหน่อย แสงไม่สวย เลยรอให้เช้า ที่ลานกางเต็นท์ของขุนช่างเคี่่ยน เห็นพญาเสือโคร่งบานสะพรั่งไปทั้งดอย ที่จริงเห็นตั้งแต่ริมถนนทางเข้าแล้วแต่ต้องอดใจรอเพราะแสงมันไม่พอให้ถ่ายจริงๆ เช้าวันที่ 19 มกราคม 2555 (ก็คือเช้าวันนี้) ตื่นมาเห็นแสงส่องลงมากระทบดอกพญาเสือโคร่ง ชมพูแบบจัดหนัก ก็ออกมาถ่ายรูป อุณภูมิดูจากหน้ารถ 8 องศา แต่ใส่เสื้อยืดตัวเดียวถ่ายรูปได้ เพราะสวยจนลืมหนาว ส่วนเสื้อกันหนาวนั้นลืมเอามาด้วย อยู่เชียงใหม่หลายคืนโดยใส่แต่เสื้อยืด หนาวสุดชีวิตเลยครับ
-
ลานจอดรถขุนช่างเคี่ยน
-
ซ้ายก็ซากุระ ขวาก็ซากุระ นับว่าการมาขุนช่างเคี่ยนปีนี้ประสบความสำเร็จสุดๆๆๆๆ สวยมากๆๆๆ สุดยอด
-
ซากุระ พญาเสือโคร่ง ถ่ายจากร้านกาแฟสดขุนช่างเคี่ยนเมล็ดกาแฟเก็บสดๆ จากสวนกาแฟของขุนช่างเคี่ยนเองเลย
-
ภาพมุมกว้างของขุนช่างเคี่ยน สดๆ 19 มกราคม 2555
ภาพบ้านพักขุนช่างเคี่ยน
ลานกางเต็นท์ขุนช่างเคี่ยน หลังละ 100 บาท
ติดต่อบ้านพักหรือกางเต็นท์ หรือสอบถามข้อมูล โทร.053944052
-
วิวสวยๆ จากบ้านพัก กับเงาสะท้อนกระจก
-
โค้งเกือกม้าอันลือลั่น จากขุนช่างเคี่ยน เป็นจุดที่นักท่องเที่ยวไปออกันอยู่มากที่สุดจุดหนึ่ง
-
จบจากขุนช่างเคี่ยน จะลงจากดอยสุเทพ ก็ต้องแวะพระตำหนักภูพิงคราชนิเวศน์ สถานที่แปรพระราชฐานเสด็จประทับ แต่เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชมได้ โดยจะต้องแต่งกายสุภาพ ห้ามกางเกงขาสั้นและรองเท้าแตะ ที่ทางเข้าจะมีกางเกงขายาวและเสื้อคลุมให้สำหรับผู้ที่แต่งกายไม่เรียบร้อย ค่าเข้าชมสำหรับชาวไทย 20 บาท ซื้อบัตรแล้วเดินเข้าได้เลยครับ
เมื่อเข้าไปแล้วจะมีซุ้มขายของหลายอย่างมีของกินด้วย กินไปก่อนเป็นการรองท้องเพราะกว่าจะเจอซุ้มขายของแบบนี้อีกก็เป็นทางออกเลยครับ ดอกไม้ที่ปลูกประดับสถานที่ต่างๆ ในพระตำหนักมีทั้งเป็นแปลงและเป็นกระเช้า กระถาง ตามจุดต่างๆ มีดอกไม้มากมายหลายชนิด ดอกไม้อย่างหนึ่งที่เป็นที่นิยมทำให้นักท่องเที่ยวมาชมกันถึงที่นี่ก็คือดอกกุหลาบซึ่งมีหลายสีหลายพันธุ์ มีทั้งดอกเล็กๆ ไปจนถึงดอกขนาดเท่าหน้าคนเลยครับ
-
เดินชมกันให้ทั่วๆ เลยดีกว่า
-
ลืมบอกไปว่า เขตพระราชฐานหรืออาคารต่างๆ รวมทั้งแปลงดอกไม้ทั้งหมดห้ามเข้าครับ จะถ่ายได้แต่ภายนอกเท่านั้น
-
กุหลาบชนิดต่างๆ ที่เก็บภาพมาจากพระตำหนักภูพิงคราชนิเวศน์ (เป็นตัวอย่างส่วนน้อยๆๆ เท่านั้นครับ ที่จริงมากมายนับไม่ถ้วน นอกจากกุหลาบแล้วยังมีดอกไม้อีกไม่รู้กี่ร้อยชนิดเลยทีเดียว)
สามภาพนี้ได้แก่
- First Prize
- ปิแอร์เดอรองซาร์ด
- ซีโฟม (Sea Foam)
-
นอกเหนือจากเดินรอบๆ บริเวณพระราชฐานแล้ว ยังมีทางเดินขึ้นเนินเขาค่อยๆ สูงขึ้นไปเรื่อยๆ ซึ่งเป็นอะไรที่แปลกมากที่จะได้เห็นป่าไม้ตามทางเดินเหมือนการเดินเที่ยวขึ้นยอดเขาจริงๆ เลยทีเดียว ทางเดินนี้ไปถึงอ่างเก็บน้ำบนยอดดอยซึ่งคาดไม่ถึงเลยว่าจะมีการสร้างอ่างเก็บน้ำบนยอดเขาแบบนี้ได้
-
จบการเดินทางของวันนี้ 19 มกราคม 2555 วันที่ 4 ของการเดินทางเอาไว้เท่านี้ก่อนครับ มีโอกาสจะเข้ามาเล่าต่อ
8)
-
ออกจากพระตำหนักภูพิงค์ ไปที่หน่วยจัดการต้นน้ำแม่ตะมาน ไปชมซากุระที่มีฉากหลังเป็นดอยหลวงเชียงดาวที่สวยงาม สำหรับนักท่องเที่ยวที่เคยเดินพิชิตดอยหลวงเชียงดาวมาแล้วหากได้เห็นภาพนี้คงจะทำให้รำลึกความหลัง ความทรงจำที่แสนทรหดได้เป็นอย่างดี สำหรับคนที่ไม่เคยไปเห็นภาพแบบนี้แล้วบางทีก็ทำให้อยากไปได้เหมือนกัน การเดินทางไปหน่วยจัดการต้นน้ำแม่ตะมานนั้นไปทางเดียวกับดอยหลวงเชียงดาวที่ถึงก่อน สังเกตุที่บ้านแม่่นะจะมีป้ายบอกทางเลี้ยวเข้าวัดจอมคีรี ซ้ายมือ ห่างจากตัวเมืองเชียงใหม่ 61 กิโลเมตร ทางเข้าหน่วยฯ เป็นทางลูกรังที่ลำบากยากเย็นแสนเข็ญ รถเก๋งเราไม่แนะนำให้เอาไปครับ แต่ก็มีหลายคนที่ลองเอารถเก๋งขึ้นไป ก็ขึ้นได้ แต่กว่าจะถึงก็สงสารรถเหมือนกัน เรามาถึงด่านตรวจบ้านแก่งปันเต๊า ก็ค่ำแล้ว เจ้าหน้าที่บอกว่าทางข้างหน้าไม่ค่อยดีไม่อยากให้ขึ้นไปโดยเฉพาะตอนกลางคืน เราเลยขอค้างคืนที่สนามโรงเรียนตรงด่านตรวจ เพราะอุ่นใจดีและมีห้องน้ำพร้อม รุ่งสางการเดินทางขึ้น สันป่าเกี๊ยะ หน่วยจัดการต้นน้ำแม่ตะมาน ระยะทางจากถนนสายหลักเลี้ยวเข้าไป 21 กม. ใช้เวลาเดินทาง ชั่วโมงครึ่ง
สถานการณ์ซากุระหรือพญาเสือโคร่งที่แม่ตะมาน ณ วันที่ 20 มกราคม ที่ผ่านมา โรยหมดแล้วครับ โชคยังดีที่เหลือต้นไฮไลท์ ไว้ให้เราเก็บภาพ ต้นซากุระหรือพญาเสือโคร่งต้นนี้อยู่ตรงกับดอยหลวงเชียงดาวพอดี ซึ่งเป็นที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวได้มากในแต่ละปี ความจริงแล้วพญาเสือโคร่งต้นนี้อยู่ในสถานีวิจัยเกษตรที่สูง มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เลยหน่วยจัดการต้นน้ำแม่ตะมานไปอีก 600 เมตรครับ
-
ลงจากแม่ตะมานประมาณ บ่ายสองโมง เราตรงไปที่ม่อนแจ่ม ทีแรกจะนอนที่ม่อนแจ่มแต่สู้ราคาเต็นท์ไม่ไหว 2 คน หลังละ 1000 บาท แถมไม่อนุญาตให้เอาเต็นท์มากางเองอีกต่างหาก ดอกไม้ที่ม่อนแจ่มเมื่อวานก็โรยหมดแล้ว ฟ้าก็ครึ้มไปด้วยเมฆจำนวนมาก วิวข้างล่างก็มีแต่แปลงผักที่เก็บเกี่ยวแล้ว ดูเหมือนเขาหัวโล้น สรุปพอมองเห็นภาพโดยรวมแล้วไม่อยากจะหยิบกล้องออกมาถ่ายรูปเลย
-
เมื่อวานออกจากม่อนแจ่มเวลา 5 โมงเย็นเห็นจะได้ ทีแรกกะว่าจะขับเข้าอุทยานแห่งชาติน้ำตกชาติตระการหรือไม่ก็อุทยานแห่งชาติภูหินร่องกล้าเพื่อเตรียมตัวเข้าไปสำรวจซากุระที่ภูลมโล อำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย แต่เส้นทางมาอุตรดิตถ์ คดเคี้ยวมาก พอถึงในเมืองเวลาประมาณ 4 ทุ่ม เลยคิดว่ายังไม่ขับต่อไปอุทยานแห่งชาติดีกว่า นอนในตัวเมืองอุตรดิตถ์ก่อนเช้าแล้วค่อยไปต่อ
มาถึงอุทยานแห่งชาติภูหินร่องกล้าช่วงสายๆ ของวันนี้ แวะเข้าลานหินแตก วิวไม่สวยเท่าไหร่ ฟ้าครึ้ม ถนนยังแฉะอยู่ แสดงว่ามีฝนตกในช่วงที่ผ่านมา ซึ่งนั่นหมายความว่าย่อมส่งผลกระทบกับดอกพญาเสือโคร่งอย่างมากแน่ หากดอกพญาเสือโคร่งโดนฝนจะโรยและแตกใบทันที เฮ้อ แต่ไม่รู้จะทำไงดีมาแล้วก็ต้องเข้า เราขับเลยมาที่ศูนย์บริการนักท่องเที่ยวมีต้นพญาเสือโคร่งต้นหนึ่งที่ยังคงอวดดอกสีชมพูแน่นไปทั้งต้น อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจให้เราได้บ้าง จากนั้นขับไปบ้านร่องกล้า ติดต่อศูนย์บริการนักท่องเที่ยวได้ความว่ารถเก๋งมันไปไม่ได้ต้องใช้รถ 4wd เหมาวันละ 600 ก็เข้าท่าดีถ้ามาหลายคนตกคนละไม่กี่บาท แต่เรื่องดอกพญาเสือโคร่งนั้นก็เริ่มมีใบแซมตามธรรมชาติเป็นคำบอกเล่าของชาวบ้านที่รับเหมานำเที่ยวภูลมโล เราเลยขับรถรอบๆ บ้านร่องกล้า มีศูนย์พัฒนาสังคมบ้านร่องกล้า มีลานกางเต็นท์และห้องน้ำรองรับนักท่องเที่ยวเป็นอย่างดี มีบ๊วยให้ชม และปลูกพญาเสือโคร่งไว้เป็นแนวข้างทาง แต่ดอกพญาเสือโคร่งที่นี่โรยไปหมดแล้ว ส่วนจะเข้าภูลมโลท้องฟ้าก็ไม่แจ่มใสกลัวจะเสียเงินค่าเหมารถไปเปล่าๆ เลยรอไว้พรุ่งนี้ค่อยเข้าดีกว่า วันนี้ก็เลยไปนอนรอพระอาทิตย์ตกที่ลานหินปุ่ม
-
เอาละได้เวลาขึ้นภูลมโลกันแล้ว เราเข้าบ้านร่องกล้าอีกครั้งในเช้าวันต่อมา ติดต่อชาวบ้านหารถขึ้นภูลมโล เค้าจะคิดประมาณเที่ยวละ 500 บาท แล้วแต่ว่าเราจะไปกันกี่คน ถ้าไปน้อยก็หารกันเยอะหน่อย บางคันก็คิดเป็นราคาต่อหัว คนละ 300 บาท ก็ลองถามๆ ดูครับ ที่แน่ๆ ไปที่ศูนย์บริการนักท่องเที่ยวจะดีกว่า เมื่อได้รถกันแล้วก็ออกเดินทาง เส้นทางขึ้นภูลมโลนั้นเมืื่อเราได้เห็นจะเข้าใจเลยว่าทำไมต้องหารถกระบะของชาวบ้าน เพราะรถเก๋งมันไม่มีทางขึ้นได้แน่นอน ส่วนรถกระบะก็ยังขูดก้อนหินเป็นบางช่วง ถ้าเอารถมาเองแนะนำเป็น 4wd ดีกว่า ไม่งั้นเสียดายรถแย่
พอผ่านตรงไหนที่เป็นวิวสวยๆ คนขับรถจะำพาจอดชมวิว อย่างที่เห็นในภาพที่สองเป็นหมู่บ้านหมันขาวที่อยู่ข้างล่างในหุบเขา
บนภูลมโลนั้นมีการปลูกดอกพญาเสือโคร่งไว้ประมาณ 2-3 ปีแล้ว โดยชาวบ้านแต่ละหมู่บ้านมาช่วยกันปลูก เลยทำให้มีหลายแปลงกระจัดกระจายกันไปตามภูเขา บางแปลงอยู่ห่างกัน 500 เมตร บางแปลงอยู่ห่างกันเกือบกิโลเมตร มีอยู่ 2 แปลงที่มีพื้นที่ลานกว้างๆ เรียบๆ หน่อยก็จะจัดให้เป็นลานกางเต็นท์ มีห้องน้ำให้ 2 ห้องแบบง่ายๆ ไม่หรูหราพอใช้งานได้ตามสภาพ เราขับผ่านแปลงพญาเสือโคร่งไปหลายแปลงแต่ไม่ได้นับจำนวนที่แน่นอนว่ามีทั้งหมดกี่แปลง แต่ละแปลงกว้างหลายไร่ รวมๆ กันบนพื้นที่ภูเขานับพันไร่ แปลงที่เหลือดอกบานให้เห็นมากสุดเป็นแปลงสุดท้ายเราเลยมุ่งตรงไปยังแปลงนั้นแปลงเดียว
เข้าแปลงพญาเสือโคร่งหรือซากุระแปลงสุดท้ายเป็นทางแคบๆ ที่ไม่มีช่วงไว้สำหรับให้รถสวนกันได้ เพราะฉะนั้น หากจะขับเข้าไปเองต้องระวังกันให้มากๆ เมื่อไปถึงแปลงสุดท้าย ก็จะเห็นว่าซากุระนั้นโรยไปตามแรงของน้ำฝนและช่วงเวลาตามธรรมชาติของเค้า มีใบเขียวขึ้นแซมเป็นจำนวนมาก ต้องเลือกถ่ายรูปเอาต้นที่มีดอกดกๆ บานสะพรั่งสวยงามมาให้ชม
-
สภาพการปลูกซากุระบนภูลมโลนั้น แตกต่างจากซากุระที่อื่นๆ ตรงที่มันไม้ได้ปลูกอยู่เป็นแนวสองข้างทาง หรือแถวเดียว เรียงกันยาวๆ แต่ที่ภูลมโลปลูกเหมือนตั้งใจจะให้เป็นป่าซากุระ แม้ว่าในตอนนี้ต้นพญาเสือโคร่งที่ปลูกขึ้นมายังนับว่าเป็นต้นที่มีอายุยังไม่มาก แต่ต่อไปในอนาคต คาดว่าที่ภูลมโลจะเป็นจุดชมซากุระที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยได้แน่ๆ ระยะหลังๆ ดงพญาเสือโคร่งที่ปลูกขึ้นมาไม่ได้รับการดูแลเท่าที่ควรจึงกลายสภาพเป็นป่าที่ค่อนข้างมีหญ้ารก เป็นที่หากินของวัวที่ชาวบ้านเลี้ยงเอาไว้ ตามทางเดินก็จะมีขี้วัวมากมาย ก็ต้องระวังกันหน่อย บรรยากาศกลิ่นไม่พึงประสงค์ก็ยังเยอะอยู่ แต่ถ้าหากนักท่องเที่ยวมาเที่ยวกันมากๆ เป็นประจำ ก็จะเป็นกำลังให้ชาวบ้านได้เข้ามาดูแลความสะดวก และสะอาดของพื้นที่ต่อไป
-
จากภูลมโล ต่อไปก็เป็นการเดินทางไปตามเส้นทางสายอิสาน สำหรับสถานการณ์ดอกซากุระก็คงจบไปเพียงเท่านี้ เรายอมรับว่ายังมีดอกพญาเสือโคร่งหรือซากุระให้ชมกันได้อีกในหลายพื้นที่แต่เราคงไม่สามารถเดินทางเก็บภาพมาให้ชมกันได้หมด ทั้งนี้ก็เพราะมันมีข้อจำกัดในเรื่องของเวลา พญาเสือโคร่งในหลายๆ จังหวัดนั้นบานในช่วงเดียวกัน และโรยไปพร้อมๆ กัน กว่าเราจะขับจากจังหวัดหนึ่งไปจังหวัดหนึ่งก็โรยไปซะก่อนอย่างในกรณีของภูลมโลเป็นต้น
หลังจากนี้ไปก็เป็นการเดินทางตามเส้นทางเลียบแม่น้ำโขงแต่ระหว่างทางก็จะแวะพักค้างแรมกันตามอุทยานแห่งชาติต่างๆ ไปเรื่อยๆ เราขับเข้าอำเภอภูเรือเป็นสถานที่ค้างแรมของเราในคืนนี้ ระหว่างทางขึ้นลานกางเต็นท์ภูสนซึ่งเป็นจุดชมวิวพระอาทิตย์ตกที่สวยงามของอุทยานแห่งชาติภูเรือ ก็เห็นดวงอาทิตย์คล้อยต่ำลงเรื่อยๆ จนลับหายไปในที่สุดคงเหลือเพียงแสงสุดท้ายสวยๆ ไว้ให้เราเก็บภาพมาฝากกัน ที่หน้าศูนย์บริการนักท่องเที่ยวที่ 2 ลานกางเต็นท์ภูสน อุทยานแห่งชาติภูเรือ
-
หลังจากพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าหายไปจากภูเรือแล้วเราก็อาบน้ำเข้านอน หลังจากนั้นก็รีบตื่นแต่เช้า ไปจุดชมวิวพระอาทิตย์ขึ้นของภูเรือ นั่นก็คือผาโหล่นน้อย โหล่น เป็นภาษาท้องถิ่นหมายถึง ทุ่งหญ้าที่ขึ้นตามสันเขา หรือ บริเวณหน้าผาเป็นหย่อมๆ ฉะนั้น ผาโหล่นน้อย คือ บริเวณหน้าผาที่มีหญ้าขึ้นเล็กน้อย
-
หลังจากที่พระอาทิตย์ขึ้นสาดแสงเจิดจ้าเต็มที่แล้วเราก็ไม่สามารถเก็บภาพพระอาทิตย์ขึ้นต่อไปได้อีก เราก็ออกเดินทางลงจากภูเรือ (ไม่ได้ขึ้นยอดภูเรือเพราะหมอกขาวโพลนพุ่งเข้ามาปกคลุมภูเรือไว้ทั้งหมดอย่างรวดเร็วจนมองอะไรไม่เห็น) คราวนี้เดินทางลงมาตามเส้นทางภูกระดึง ภูผาม่าน เข้าอุทยานแห่งชาติภูผาม่านคล้ายกับการมาสำรวจสถานที่ท่องเที่ยว คงยังไม่ได้เที่ยวกันแบบละเอียดเพราะอุทยานแห่งชาติภูผาม่านมีสถานที่ท่องเที่ยวมากมาย มีเส้นทางเดินศึกษาธรรมชาติยาวเกือบ 6 กิโลเมตรเพื่อพิชิตยอดภูผาม่าน ไปนั่งชมวิวบนผา หรือถ้าจะเที่ยวถ้ำต่างๆ ก็มีอยู่มากมายถึงเกือบ 30 ถ้ำ มีน้ำตกอีกหลายแห่ง งานนี้ขอผ่านก่อน เอาเฉพาะถ้ำพญานาคราชบางส่วนมาให้ชมกัน
ถ้ำพญานาคราชอยู่ห่างจากศูนย์บริการนักท่องเที่ยวประมาณ 9 กิโลเมตร เส้นทางลัดเลาะไปตามแนวเขา เป็นทางลูกรังล้วนๆ รถเก๋งก็พอจะเข้าได้ยกเว้นในฤดูฝน เมื่อถึงที่จอดรถแล้วเดินเท้าต่อไปอีก 300 เมตรเป็นทางชันพอสมควร พอได้เหนื่อย ไปตามป่าไผ่ หลังจากนั้นจะมองเห็นปากถ้ำ
-
ปากถ้ำพญานาคราชมองเห็นโต๊ะบูชาวางดอกไม้ธูปเทียนมากมาย ปากถ้ำมีขนาดเล็กต้องลอดลงไป พอลอดหินก้อนแรกเข้าไปแล้วจะพบกับโถงถ้ำขนาดใหญ่จนเหลือเชื่อและคาดไม่ถึงว่าปากถ้ำเล็กๆ แห่งนี้จะเป็นทางผ่านเข้าสู่โถงถ้ำขนาดมโหฬาร หินงอกหินย้อยมากมาย เสาหินที่สูงหลายสิบเมตร เป็นเครื่องพิสูจน์ความสมบูรณ์ของขั้นตอนการกำเนิดถ้ำ หินงอกหินย้อยเหล่านี้ยังคงเติบโตต่อไปได้เรื่อยๆ เรียกกันง่ายๆ ว่าถ้ำเป็น
หินงอกหินย้อยในถ้ำนอกจากมีขนาดใหญ่ มีความสวยงามแล้วยังมีเกล็ดสะท้อนแสงเป็นประกายแวววาวสวยงามเหมือนเพชรอีกด้วย
-
พอเดินเข้าไปในคูหาแรก จะเห็นเสาหินอยู่ต้นหนึ่งอยู่กลางห้อง มีคนเอาดอกไม้ธูปเทียน พวงมาลัย บายศรี มากราบไหว้บูชาอยู่เป็นประจำ รอบๆ ประกอบไปด้วยหินงอกหินย้อย เสาหินขนาดใหญ่ มีอยู่ต้นหนึ่งลักษณะคล้ายหัวพญานาคมากอยู่ทางซ้ายมือ ส่วนตรงกลางมีภาพเขียนสีเป็นรูปพระนั่งอยู่บนหลังเสือ ที่กำลังสู้กับเสืออีกตัวหนึ่ง คาดว่ามีคนมาเขียนไว้เมื่อนานหลายสิบปีมาแล้ว เนื่องจากมีการเกิดหินย้อยรุ่นใหม่ทับรอยภาพเขียนสีนั้นไปบางส่วนแล้ว
หลังจากนั้นเราเดินไปยังคูหาถัดไป เก็บภาพหินย้อยขนาดใหญ่อีกภาพ แล้วก็ย้อนกลับออกทางปากถ้ำ
ที่จริงแล้วการเดินชมถ้ำพญานาคราชนั้นมีระยะทางกว่า 1 กิโลเมตร ต้องใช้เจ้าหน้าที่นำทาง ทางของถ้ำจะมาทะลุออกที่ถ้ำเกล็ดแก้วซึ่งมีปากทางเข้าถ้ำอยู่ไม่ไกลจากถ้ำพญานาคราชมากนัก ถัดจากถ้ำเกล็ดแก้ว ก็ยังมีถ้ำลายแทงที่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน ไม่ไกลกันมาก
เชื่อแล้วว่าอุทยานแห่งชาติภูผาม่านมีถ้ำมากมายจริงๆ เพราะจอดรถจุดเดียวก็เที่ยวได้ถึง 3 ถ้ำแล้วครับ
-
ออกจากอุทยานแห่งชาติภูผาม่านมุ่งหน้าไปอุทยานแห่งชาติภูเก้า-ภูพานคำ เพื่อหาที่นอนริมทะเลสาบเขื่อนอุบลรัตน์ อันเป็นอางเก็บน้ำขนาดใหญ่ในภาคอิสาน บรรยากาศดีมาก อากาศยังหนาวอยู่ ได้ภาพพระอาทิตย์ตกมานิดหน่อยที่ซุ้มขายปลาเผาใกล้ๆ อุทยาน
-
รุ่งเช้าออกเดินทางเข้าหนองบัวลำภู ผ่านตัวเมืองไปทางอุดรธานี ระหว่างทางผ่านวัดถ้ำกลองเพล การเดินทางของเราเปลี่ยนแนวจากเที่ยวชมธรรมชาติมาเป็นการไว้พระเข้าวัดนับแต่จุดนี้ไป วัดถ้ำกลองเพลเป็นวัดที่รู้จักกันดีมีประชาชนศรัทธาเดินทางมาทำบุญไม่ได้ขาดแม้ว่าหลวงปู่ขาว อนาลโย จะมรณภาพไปนานมากแล้ว เสนาสนะในวัดล้วนสร้างขึ้นเพื่อเป็นอนุสรณ์ลำรึกถึงท่าน ได้แก่ มณฑปหลวงปู่ขาว พิพิธภัณฑ์อัฐบริขาร พิพิธภัณฑ์หุ่นขี้ผึ้งหลวงปู่ขาว ฯลฯ บริเวณวัดกว้างใหญ่ไพศาล บรรยากาศร่มรื่น ในขณที่พื้นที่ป่าใกล้เคียงเริ่มแห้งแล้งทิ้งใบหมดไปแล้ว แสดงให้เห็นถึงความศรัทธา ที่ได้มีการทำนุบำรุงวัดแห่งนี้ให้ชุ่มชื้นอยู่ได้
-
หลังจากทำบุญไหว้พระเป็นที่เรียบร้อย ออกเดินทางเข้าอุดรธานี ก่อนถึงตัวเมืองประมาณ 10 กิโลเมตร มีทางแยกขวามือไปอำเภอหนองแสง และเป็นทางไปภูฝอยลม อันเป็นสถานที่จัดงานทิวลิปบาน ในปี 2554 ที่ผ่านมาจัดขึ้นเป็นครั้งที่ 2 มีนักท่องเที่ยวขึ้นไปชมงานรวมทั้งเดือน ธันวาคม ประมาณ 63,000 คน นับว่าเป็นสถิติสูงมากเมื่อเทียบกับแต่ละเดือนที่ผ่านมา เราได้ทำการสำรวจสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ บนภูฝอยลม เช่น จุดชมวิว พิพิภัณฑ์โลกล้านปี ฯลฯ มาเพิ่มเติมจากครั้งที่แล้วซึ่งจะเอาไปเขียนรวมไว้ในหน้าสถานที่ท่องเที่ยวภูฝอยลมในเร็ววันนี้ ที่ http://touronthai.com/gallery/placeview.php?place_id=61000011
-
ลงมาจากภูฝอยลม มุ่งหน้าไปอุดรฯ แวะเข้าเยี่ยมชมสวนกล้วยไม้หอม อุดรซันไฌน์ ตอนแรกยังคงงงๆ อยู่ว่า ทำไมต้องเป็นสวนกล้วยไม้หอม เมื่อเข้าไปจึงได้เข้าใจว่า ที่สวนกล้วยไม้แห่งนี้มีกล้วยไม้ที่ผสมขึ้นสำเร็จ เป็นกล้วยไม้ที่มีกลิ่นหอมมาก ในระหว่างช่วงเช้า ถึงประมาณ บ่ายโมง เกสรกล้วยไม้นี้จะนำไปปรุงเป็นน้ำหอมชื่อว่า มิสอุดรซันไฌน์ โด่งดังไปทั่วโลก และได้ทำการจดสิทธิบัตรพันธุ์กล้วยไม้นี้เป็นที่เรียบร้อยไปแล้ว นอกจากนั้นในสวนกล้วยไม้อุดรซันไฌน์ ยังมีกล้วยไม้อื่นๆ ที่ทั้งสวยงามและมีกลิ่นหอมให้ชม ปกติจะออกดอกพร้อมเพรียงกันทุกๆ 3 เดือน การออกดอกครั้งต่อไปของกล้วยไม้ในสวนนี้ ประมาณต้นเดือนมีนาคม
-
จากอุดรธานีมุ่งหน้าไปหนองคาย ก่อนถึงตัวเมืองหนองคายเลี้ยวซ้ายไปทางท่าบ่อ จุดหมายของการเดินทางในวันนี้อยู่ที่อำเภอสังคม วิถีชีวิตเรียบง่ายริมฝั่งโขง ขึ้นชมวิววัดผาตากเสื้อ แต่ก่อนหน้านั้นแวะสักการะพระธาตุบังพวน เป็นพระธาตุศักดิ์สิทธิ์ประจำจังหวัดหนองคาย ประชาชนทั้งในหนองคายและทั่วประเทศศรัทธา เดินทางมากราบไหว้ไม่ได้ขาด หลังจากที่ได้เข้ามาสักการะพระธาตุแห่งนี้เมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้มีการสร้างเสนาสนะปรับปรุงปฏิสังขรณ์วัดในหลายๆ ส่วน
-
จากนั้นใช้เวลาพอสมควรในการเดินทางมาจนถึงวัดผาตากเสื้อ ทางขึ้นวัดเป็นราดยางในช่วงแรกๆ หลังจากนั้นจะเจอถนนลูกรัง ลึกเข้าไปเกือบ 5 กิโลเมตร ทางวัดกำลังก่อสร้างถนนคอนกรีตเสริมเหล็ก อันเนื่องมาจากเครือ TPI บริจาคปูนสำหรับสร้างถนนทั้งหมด แต่ทางวัดยังขาดแคลนปัจจัยในการซื้อทรายและหินมาผสมกับปูน จึงมองเห็นถุงปูนจำนวนมากกองอยู่ตรงทางเข้าวัด ในโอกาสนี้เราก็ขอเชิญชวนผู้มีจิตศรัทธาสร้างถนนด้วยกันครับ
ที่วัดผาตากเสื้อมีจุดที่น่าสนใจคือจุดชมวิวแม่น้ำโขง จะมองเห็นแม่น้ำโขงที่เป็นจุดบรรจบกันของแม่น้ำ และบริเวณอำเภอสังคมสวยงามมาก นอกจากนี้ยังมีพระอุโบสถทรงจตุรมุข แปลกตากว่าวัดอื่นๆ โดดเด่นอยู่บนเนินเขา
-
เดินทางต่ออีกประมาณ 11 กิโลเมตรเข้าตัวอำเภอสังคม หารีสอร์ทที่พักในตัวเมือง ที่จริงรีสอร์ทในอำเภอสังคมมีหลายแบบหลายราคา รวมๆ แล้วมีทั้งหมดประมาณ 6 แห่ง มีตั้งแต่คืนละ 250 บาท ไปจนถึง 900 บาท ความหรูหราสะดวกสบายแตกต่างกันไป เดี๋ยวจะเอามารวมๆ ไว้ทีหลังเผื่อผ่านไปทางนั้นจะได้เลือกพักกันตามอัธยาศัย ตื่นเช้าขึ้นมาเดินชมวิวตามทางเท้าเลียบแม่น้ำโขงหาจุดที่น่าจะเห็นพระอาทิตย์ขึ้นซึ่งค่อนข้างหายากในฤดูหนาวเพราะพระอาทิตย์จะไม่ขึ้นต้องทิศตะวันออกเหมือนฤดูอื่น มีภาพมาให้ชมนิดหน่อยครับ
-
จากอำเภอสังคมขับตามเส้นทางเลียบแม่น้ำโขง ทางหลวงหมายเลข 212 เป็นหลักกลับมาที่ท่าบ่อเข้าตัวเมืองหนองคายมุ่งหน้าไปบึงกาฬ นี่เป็นแผนการเดินทางคร่าวๆ ผ่านอะไรก็แวะไปตามนั้น เส้นทางนี้ในตอนขามาผ่านวัดอรัญญบรรพต กับวัดหินหมากเป้ง แต่ด้วยเวลาจะไม่ทันพระอาทิตย์ตก ต้องขึ้นวัดผาตากเสื้อให้ทัน ก็เลยไม่ได้แวะ พอขากลับก็แวะให้เต็มที่ อันดับแรกผ่านวัดหินหมากเป้งอยู่ทางซ้ายมือก็แวะเข้าไปก่อน วัดหินหมากเป้งเป็นวัดที่กว้างใหญ่มีพื้นที่หลายร้อยไร่ ส่วนใหญ่เป็นป่าไม้ มีต้นไม้มากมายไม่ค่อยได้เห็นเสนาสนะใดๆ นอกจากศาลาพักผ่อนริมน้ำซึ่งจะมองเห็นเมรุหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี กับยอดเจดีย์พิพิธภัณฑ์ เราเลยเลี้ยวซ้ายตามถนนในวัดที่มีป้ายชี้บอกทาง ไปยังเมรุหลวงปูเทสก์ ซึ่งปัจจุบันจะมีรูปเหมือนของท่านยืนอยู่ เป็นที่สักการะของประชาชนที่ศรัทธาเคารพนับถือหลวงปู่ ได้เข้ามากราบไหว้
หลังจากนั้นขับรถต่อไปยังเจดีย์พิพิธภัณฑ์ เป็นที่เก็บอัฐิธาตุหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี และเครื่องอัฐบริขารที่ท่านใช้ในช่วงที่ยังมีชีวิตอยู่ หนังสือธรรมะที่เกี่ยวกับคำสอนของหลวงปู่เทสก์ ก็มีมากมายหลายเล่ม ถูกเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดีในเจดีย์พิพิธภัณฑ์ที่สวยงาม
-
ออกจากเจดีย์พิพิธภัณฑ์ ขับรถวนมาทางเมรุหลวงปู่เทสก์ เลี้ยวซ้ายลึกเข้าไปในวัด หากมองจากบนอากาศจะเห็นผังของวัดหินหมากเป้ง มีลักษณะแปลกๆ คือพื้นที่ของวัดนับร้อยไร่แต่ไม่มีเสนาสนะใดๆ พอเข้าไปลึกๆ ในวัดจึงได้เห็นอุโบสถและเขตสังฆาวาส เป็นกุฏิจำนวนหลายหลังเรียงรายอยู่ในพื้นที่เป็นกระจุกอยู่มุมหนึ่งของที่ดินเท่านั้น ส่วนที่เหลือยังคงเป็นต้นไม้หนาแน่นเหมือนป่า
สิ่งที่น่าสนใจในวัดหินหมากเป้งได้แก่ หินหมากเป้ง มีประวัติความเป็นมาและภาพวาดของหินซึ่งเป็นฐานในการสร้างศาลา และระเบียงชมวิวมองเห็นฝั่งลาว แต่เราจะมองไม่เห็นหินหมากเป้งอันมีอยู่ 3 ก้อนใหญ่ๆ นั่นเป็นเพราะเรายืนอยู่บนหินหมากเป้งแล้วนี่เอง ถัดไปก็จะเป็นมณฑปหลวงปู่เทสก์ สร้างขึ้นตรงที่เคยเป็นกุฏิที่หลวงปู่จำวัดและเป็นที่ต้อนรับลูกศิษย์ลูกหา แขกเหรื่อ ที่เดินทางมานมัสการท่านอยู่เป็นประจำเมื่อครั้งมีชีวิตอยู่ อีกอย่างหนึ่่งก็คือศาลาหุ่นขี้ผึ้งหลวงปู่เทสก์ มีหุ่นขี้ผึ้งหลวงปู่ที่เหมือนมากๆ พร้อมประวัติโดยย่อเป็นศาลาล้อมด้วยกระจก
-
มณฑปหลวงปู่เทสก์ กับศาลาหุ่นขี้ผึ้ง
-
ออกจากวัดหินหมากเป้ง เดินทางต่ออีกไม่กี่กิโลเมตรจะเห็นกำแพงมีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาลล้อมรอบต้นไม้จำนวนมาก หากมาครั้งแรกคงไม่รู้ว่าเป็นเขตของวัดอรัญญบรรพต ความสำคัญของวัดแห่งนี้คือเป็นวัดที่มีความสำคัญเกี่ยวเนื่องกับหลวงปู่เหรียญ วรลาโภ เกจิอาจารย์ชื่อดังมากอีกรูปหนึ่งของภาคอิสาน เห็นป้ายหน้าวัดและประตูทางเข้าวัดแล้วก็เลี้ยวเข้าไปเลย ขับตามถนนของวัดจะเป็นเส้นทางไปยังพระสุธรรมเจดีย์ เป็นพิพิธภัณฑ์หลวงปู่เหรียญ มีวิหารวรลาโภ และมณฑปหลวงปู่ซึ่งมีหุ่นขี้ผึ้ง และรูปเหมือนของท่านตามลำดับ
-
ลานจอดรถที่รอบๆ มณฑปหน้าพระสุธรรมเจดีย์กว้างใหญ่ไพศาลเพื่อรองรับศิษยานุศิษย์ และคณะประชาชนที่ศรัทธาหลวงปู่เหรียญได้มากราบไหว้สักการะ ภายในพระสุธรรมเจดีย์มีเครื่องอัฐบริขารหลวงปู่เหรียญเมื่อครั้งมีชีวิตอยู่และใช้ในการออกธุดงค์ไปยังพื้นที่ต่างๆ ทั่วประเทศ นอกจากนี้ยังมีพระอัฐิธาตุ เกษา หลวงปู่เหรียญรวมทั้งพระบูรพจารย์ พระสุปฏิปัณโณอีกหลายรูปเก็บไว้ให้ได้ศึกษาเป็นที่ระลึกถึง
-
พระอัฐิธาตุ เกจิอาจารย์อย่างหลวงปู่มั่น หลวงปู่เสาร์ ภาพที่ 2 เป็นอัฐิธาตุหลวงปู่เหรียญ ในพิพิธภัณฑ์หลวงปู่เหรียญ และพระเครื่องบูชารุ่นต่างๆ ของหลวงปู่เหรียญ
-
จากวัดอรัญญบรรพต มุ่งหน้าเข้าตัวเมืองหนองคาย ผ่านเลยไปตามเส้นทางเลียบน้ำโขงผ่านอำเภอต่างๆ ของหนองคายและบึงกาฬ มาถึงทางเข้าเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูวัว เลยไปเรื่อยๆ เข้าบึงกาฬ ในที่สุดก็มาถึงจุดหมาย ที่พักค้างแรมของเราในคืนนี้ซึ่งแน่นอนว่าเป็นอุทยานแห่งชาติภูลังกา (นอนตามอุทยานแห่งชาติประหยัดดีครับ) ถึงตอนหลังพระอาทิตย์ตกเล็กน้อย เป็นที่น่าเสียดายว่าเราไม่ค่อยประสบความสำเร็จในการเก็บภาพพระอาทิตย์ตกเท่าที่ควร แต่ก็ยังดีที่ได้ภาพพระอาทิตย์ขึ้นบ้างเป็นบางวัน อาบน้ำเข้านอน มีลูกเสือมาเข้าค่ายทำกิจกรรมรอบกองไฟอย่างสนุกสนาน 4 ทุ่มบรรยากาศที่นี่ก็เงียบสงบลง
ตื่นเช้ามาเวลาตี 4 เพื่อเดินทางพิชิตยอดภูลังกา ชมแสงพระอาทิตย์ของเช้าวันใหม่อยู่ข้างๆ ลานหินรอบเจดีย์กองข้าว ระยะทางในการเดิน 4 กิโลเมตร ใช้เวลา 2 ชั่วโมง ยังโชคดีที่พระอาทิตย์ขึ้นสวยงามอย่างที่ตั้งใจไว้ไม่งั้นการลงทุนเดิน 4 กิโลเมตร คงไร้ความหมายและเหนื่อยเปล่า ระยะทางเดินเท้า 2.5 กิโลเมตรแรกประกอบด้วยทางเดินที่ค่อยๆ ไต่ระดับสูงขึ้นๆ ไม่ชันมาก เจ้าหน้าที่นำทางที่มาช่วยนำทางให้เดินอย่างชำนาญ ไม่มีอาการหอบให้เห็นเลยแม้แต่ครั้งเดียว ส่วนผมหอบตั้งแต่ 100 เมตรแรก แล้วก็ต้องจ้ำให้ทันเจ้าหน้าที่เดินแบบไม่ยั้ง (กลัวไม่ทันพระอาทิตย์) พอได้สัก 1.5 กิโลเมตร ก็ไม่ไหวครับ ต้องขอหยุดพักเหนื่อยเป็นระยะๆ กว่าจะถึงจุดนั่งพักกลางทางจุดแรกแทบตาย ยิ่งมาเจอเนินสุดท้ายก่อนถึงจุดพักทำเอาหมดแรงเลย
หลังจากนั่งพักที่จุดพัก ระยะทางจะเหลือ 1.5 กิโลเมตร ประกอบไปด้วยเนินชัน 2 เนิน สลับกับทางเรียบเดินง่ายๆ แต่ 2 เนินที่ว่าเนี่ย หยุดทุกเนินครับ พอดีมาตอนกลางคืนถ่ายรูปไม่ได้ แต่ขาลงถ่ายไว้เยอะ ไว้จะเข้าไปเขียนในหน้าข้อมูลท่องเที่ยวอุทยานแห่งชาติภูลังกา ตอนนี้เอาวิวสวยๆ ของเจดีย์กองข้าวกับพระอาทิตย์ขึ้นกันก่อน
-
ชมวิวกันจนพอใจครับไหนๆ ก็เหนื่อยขึ้นมาจนถึงแล้วถ่ายรูปจนพระอาทิตย์สว่างจ้า เก็บภาพต่อไม่ได้แล้วค่อยลง ปกติการมาเที่ยวภูลังกานักท่องเที่ยวจะมานอนค้างบนยอดภู มีลานกางเต็นท์ให้ครับ เพราะบนนี้ดูพระอาทิตย์ขึ้นก็ได้ตกก็ได้ที่เดียวกัน แต่ผมมีเวลาน้อยครับ เอามาฝากกันพอเป็นตัวอย่างบางตอนก่อน เดี๋ยวค่อยจัดทริปเต็มมาเที่ยวกันใหม่
-
จากบึงกาฬเข้านครพนมต่อ แน่นอนว่าต้องแวะสักการะพระธาตุพนม แต่ผมขอไม่โพสต์รูปพระธาตุพนมเพราะสัญญาณเน็ตไม่ค่อยแรง ผมเองก็มาที่วัดแห่งนี้หลายครั้งจนไม่อยากเชื่อเลยว่าจะได้มาบ่อยขนาดนี้ วัดพระธาตุพนมจะมีงานประจำปี ช่วงระหว่างวันที่ 31 มกราคม - 8 กุมภาพันธ์ มีพ่อค้าแม่ค้ามาจับจองพื้นที่ขายของกันมากมายทั้งถนนหน้าองค์พระธาตุและภายในบริเวณวัด จนรถผ่านไปมาได้ลำบากที่จอดรถก็เหลือน้อยเต็มที ประชาชนจากทั่วประเทศหลั่งไหลมากราบพระธาตุพนมกันมากแม้ในวันธรรมดาก็ตาม บางโรงเรียนพานักเรียนมากราบพระธาตุพนมกันยกชั้น นักเรียนเดินกันเต็มวัดไปหมด
ผ่านพระธาตุพนมเข้ามุกดาหาร ผ่านมุกดาหารถ้าไม่แวะเข้าไปอุทยานแห่งชาติมุกดาหารหรือว่าภูผาเทิบก็ดูจะกระไรอยู่ (ส่วนหอแก้วมุกดาหารอันเป็นจุดชมวิวนั้นขึ้นบ่อยแล้วขอผ่านครับ) อุทยานแห่งชาติมุกดาหารก็มาครั้งหนึ่งแล้วเมื่อหลายปีก่อนแต่รู้สึกว่าเดินยังไม่ทั่วคราวนี้มาขอซ่อมหน่อยครับ เอาวิวหินเทิบกันเลยดีกว่า
-
จากกลุ่มหินเทิบอันเป็นไฮไลท์ของอุทยานแห่งชาติมุกดาหาร หรือว่าภูผาเทิบ มีเส้นทางเดินศึกษาธรรมชาติไปยังผาต่างๆ บนแนวเขาที่ไม่สูงมากนัก ระยะทางรวมๆ ประมาณ 2.5 กิโลเมตร มีสถานที่น่าสนใจได้แก่ น้ำตกวังเดือนห้า ผาอูฐ อันมีหินรูปร่างคล้ายอูฐอยู่ใกล้ๆ จากผาอูฐไม่ไกลเป็นทางไปยังผางอย ต่อจากนั้นเส้นทางเดินจะพาไปยัง น้ำตกถ้ำพระ ผามะนาว
สำหรับแหล่งน้ำตกต่างๆ ผมขอข้ามไปเลยครับเพราะรู้ดีว่าฤดูนี้ไม่มีน้ำแน่ๆ ก็เลยมุ่งหน้าไปตามหน้าผา ก่อนหน้าที่จะถึงหน้าผา จะผ่านลานหินกว้างใหญ่ไพศาล กินระยะทางเกือบ 1 กิโลเมตร เป็นธรรมชาติที่แปลกมาก ที่มีแต่ลานหินแผ่นเดียวกว้างขวางมาก มีต้นไม้บางชนิดที่ขึ้นบริเวณนี้ และยังมีดอกไม้ป่าหลายอย่างเป็นที่น่าตื่นตาสำหรับผู้ที่มาเที่ยวปลายฝนต้นหนาว แต่ในยามนี้พืชทุกชนิดดูแห้งเป็นสีเหลืองไปทั้งหมด เดินไปก็ถ่ายรูปไปเกือบทุกๆ 100 เมตร ภาพที่ได้ก็จะมีเพียงลานหินกับต้นไม้แห้ง มีศาลานั่งพักหลบแดดให้เป็นระยะๆ แต่วันไหนแดดแรงๆ ก็เอาเรื่องเหมือนกันครับ ควรมีร่มมาด้วย หรืออย่างน้อยก็หมวกสักใบก็ยังดี
ในฤดูปลายฝนต้นหนาว ดอกไม้ป่าบานสะพรั่ง บนลานหินขนาดใหญ่ เป็นช่วงที่นิยมมากที่สุดของนักท่องเที่ยว ลานหินนี้จะเรียกว่า ลานมุจลินท์ ครับ
-
รูปลานหินกว้างใหญ่กับต้นไม้แห้งยังมีอีกมากแต่ขอโพสต์เท่านี้ก่อนละกันครับ ไปที่ผาอูฐเลยดีกว่า ความสวยงามของทิวทัศน์ที่นี่คงเทียบไม่ได้กับยอดภูเขาสูงๆ ทางภาคเหนือ ครับ แต่ก็เป็นสถานที่ท่องเที่ยวพักผ่อนสำหรับคนที่อยู่ละแวกนี้ได้เป็นอย่างดี หากไม่นับว่าจะต้องเดินฝ่าแดดบนลานหินโล่งๆ เกือบกิโลเมตร จากผาอูฐไปผางอยก็ไม่ไกลมาก แต่ถ้าจะไปต่อที่ผามะนาว หรือน้ำตกถ้ำพระ เส้นทางจะเริ่มชันลงเบื้องล่าง แล้วไปชันขาขึ้นภูเขาอีกลูกหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ กัน ดูจากเวลาแล้วไม่ไหวคงไปกลับไม่ทันมืด เดินกลางคืนก็จะลำบาก เลยต้องข้ามผามะนาวไปก่อน ไว้คงมีโอกาสได้กลับมา
-
ลงจากภูผาเทิบแสงตะวันลับขอบฟ้าที่ยอดเขาที่เราเพิ่งจะเดินไปชมวิว ลงมาก็เริ่มมืดแล้ว เรามุ่งหน้าต่อไปทางอำนาจเจริญ ขับผ่านเขตแดนจังหวัดอำนาจเจริญยังคงใช้เส้นทางเลียบแม่น้ำโขง จนมาทะลุที่เขมราฐ เขตแดนจังหวัดอุบลราชธานีเข้านอนที่สองคอนรีสอร์ทริมฝั่งแม่น้ำโขงตรงหาดสลึง รุ่งเช้าชมพระอาทิตย์ขึ้นที่สามพันโบก วันนี้โชคดีอีกแล้วเห็นพระอาทิตย์ดวงโตๆ ค่อยๆ โผล่มาจากขอบฟ้าเหนือตลิ่งน้ำโขงฝั่งลาว
เย้ในที่สุดก็เขียนเรื่องโพสต์รูปมาทันกับการเดินทางปัจจุบันของเราแล้ว
ติดตามต่อไปครับว่า 14 วันนี้จะไปไหนก็ได้อีก เหลือเวลาวันเดียวแล้ว
-
หลังจากการเก็บภาพพระอาทิตย์ขึ้นที่ 3000 โบก ผ่านพ้นไป เราก็กลับไปนอนพักที่รีสอร์ทที่หาดสลึง เตรียมตัวสำหรับการถ่ายรูป 3000 โบก ในช่วงเย็น เพราะเป็นเวลาที่จะเดินชม 3000 โบก ได้อย่างไม่ร้อนเกินไปนัก เรากลับมาเตรียมการที่ครัว 3000 โบก ที่ตั้งอยู่ริมน้ำโขง ตรงกับท่าทางลง 3000 โบก แบบใกล้ที่สุด มีนักท่องเที่ยวและนักเรียนวิชาการถ่ายภาพ มาเดินชม 3000 โบก มากมายหลายสิบคน ต่างคนก็หามุมที่ตัวเองชอบที่จะถ่ายทอดความเป็น 3000 โบกออกมาให้สวยที่สุด เราเองก็เก็บภาพไปเรื่อยๆ หลายๆ มุม จนพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าหายไปเลยทีเดียว
-
เมื่อพระอาทิตย์ลับฟ้าหายไปแล้ว คราวนี้ก็เป็นเวลาที่เราจะต้องเปลี่ยนสถานที่ค้างแรม ขยับจากอำเภอโพธิ์ไทร ที่ตั้งของ 3000 โบก ย้ายลงมาทางใต้อีกหน่อย ประมาณ 70 กิโลเมตร เป็นที่ตั้งของอุทยานแห่งชาติผาแต้ม อำเภอโขงเจียม เพื่อที่จะได้เข้าค้างแรมที่นี่ รอชมพระอาทิตย์ขึ้นก่อนใครในสยาม
เช้าเราตื่น ตี 5 ครึ่ง ออกเดินทางจากลานกางเต็นท์ของอุทยานแห่งชาติผาแต้ม ไปยังลานจอดรถที่ผาแต้ม จุดชมวิวพระอาทิตย์ขึ้นริมฝั่งแม่น้ำโขง ที่จะเห็นทัศนียภาพได้กว้างไกลทั้ง 2 ฝั่ง ไทย-ลาว จุดชมวิวผาแต้มห่างจากลานกางเต็นท์ประมาณ 1 กิโลเมตร เอารถขึ้นไปได้ครับ
เมื่อถึงลานจอดรถเวลายังเหลืออีกมาก เลยเอาอุปกรณ์เตาแกสปิคนิค ออกมาต้มน้ำชงกาแฟดื่มก่อนที่จะเดินไปจับจองที่นั่งริมผาแต้ม วันนี้มีนักกีฬาเยาวชนมาร่วมแข่งขันอุบลราชธานีเกมส์ กันหลายจังหวัด นักกีฬาของแต่ละจังหวัดจะถูกฝึกให้เป็นคนตื่นเช้า อาจารย์พานักเรียนซึ่งเป็นนักกีฬาขึ้นมาชมวิวที่ผาแต้มเป็นจำนวนมาก ส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวตลอดเวลา ทุกคนได้แต่นั่งรอพระอาทิตย์ขึ้น แต่แล้วก็ผิดหวังไปตามๆ กัน เพราะวันนี้เมฆมาก ฟ้าหลัว มองไม่เห็นพระอาทิตย์ จนถึง 11 โมงเช้าเลยทีเดียว
เมื่อไม่ได้ชมพระอาทิตย์ขึ้นในวันนี้ ผมก็เตรียมอุปกรณ์ในการเดินทางลงไปชมภาพเขียนสีที่ผนังหน้าผาของผาแต้ม ภาพเขียนสีก่อนประวัติศาสตร์ เมื่อกว่า 3000 ปี ก่อน เป็นที่มาของชื่อ ผาแต้ม
จุดเด่นของภาพเขียนสีอยู่ที่กลุ่มภาพที่ 2 ซึ่งมีภาพเขียนหลายภาพเรียงยาวตามแนวของผนังผา เขียนด้วยสีแดง มีรูปร่างต่างๆ กัน ทั้งคน และสัตว์ ระยะทางในการเดินมายังภาพเขียนสีกลุ่มที่ 2 ผาแต้ม คือประมาณ 800 เมตร นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะเดินมาถึงจุดนี้แล้วเดินกลับ หากยังต้องการชมภาพเขียนสีกลุ่มอื่นๆ จะมีเส้นทางเดินต่อไปจนสุด แล้วไปขึ้นทางผาหมอน ซึ่งจะมีศาลาที่ประทับ และจุดชมวิวผาหมอน แล้วเดินบนผากลับมายังลานจอดรถ รวมระยะทางประมาณ 4 กิโลเมตร
-
ศาลาที่ประทับ ที่ผาหมอน และเส้นทางเดินกลับลานจอดรถบนผาหิน
-
ถึงลานจอดรถหน้าศูนย์บริการนักท่องเที่ยว เข้าไปอาบน้ำอาบท่า ล้างเหงื่อไคล ก่อนเดินทางลงจากผาแต้ม และกลับกรุงเทพฯ ในวันสุดท้ายของการเดินทางทริปนี้
เส้นทางลงจากผาแต้มจะผ่านจุดที่น่าสนใจอีกจุดหนึ่งของอุทยานแห่งชาติผาแต้ม นั่นก็คือ เสาเฉลียง เป็นเสาหินรูปร่างประหลาดที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ ลักษณะคล้ายกับการเกิดภูผาเทิบ ที่มุกดาหาร ทำให้เราได้รู้ว่า บริเวณภาคนะวันออกเฉียงเหนือของไทย เคยมีภูเขาไฟจำนวนมากมายหลายจุด เขาหินลาวาแข็งตัวอย่างภูผาเทิบ ภูลังกา และที่ผาแต้ม จึงมีให้เห็นมาจนถึงทุกวันนี้ หรือแม้แต่ 3000 โบก เองก็ยังเกิดจากหินลาวาแข็งตัวด้วยเหมือนกัน
-
ลงจากอุทยานแห่งชาติผาแต้ม เข้าอำเภอโขงเจียมเพื่อใช้เส้นทางไปพิบูลมังสาหาร เห็นวัดแห่งหนึ่ง มีอุโบสถขาวสวยงามเด่นเป็นสง่าอยู่ด้านซ้ายมือ เห็นยอดเจดีย์สีทองอร่ามสูงเหนือขึ้นมาจากกำแพงวัด เมื่อขับรถไปถึงหน้าประตูวัด ก็พบว่าเป็นวัดถ้ำคูหาสวรรค์ของหลวงปู่คำคนิง ไม่รอช้ารีบเข้าวัดไหว้พระขอพรก่อนเดินทางกลับ
ในวัดถ้ำคูหาสวรรค์มีสิ่งที่น่าสนใจก็คือ พระธรรมเจดีย์ศรีไตรภูมิ ที่เห็นยอดสีทองอร่ามแต่ไกลนั่นเอง แล้วก็พระอุโบสถที่สร้างด้วยสีขาวทั้งหลังยกสูงจากพื้นโดยใช้พื้นที่ชั้นล่างเป็นศาลา แล้วก็ยังมีสังขารหลวงปู่คำคนิงในถ้ำของวัด ที่เก็บในโลงแก้วให้ลูกศิาย์และประชาชนทั่วไปที่ศรัทธาและเคารพหลวงปู่ได้เข้ามากราบไหว้สักการะ
จากอำเภอโขงเจียมมุ่งหน้ามาทางอำเภอพิบูลมังสาหาร เข้าตัวเมืองอุบลราชธานี เข้าเส้นทาง ศรีสะเกษ สุรินทร์ .... โคราช กรุงเทพฯ ตามลำดับ ตามแผนการเดินทางของเราแล้ว ยังมีเวลาเหลือเฟือที่จะเก็บอะไรต่อมิอะไร ที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวตามทางผ่าน แต่เรื่องไม่คาดฝัน นอกแผนของเราก็เกิดขึ้น หลังจากออกจากวัดถ้ำคูหาสวรรค์ ได้ประมาณ 2-3 กิโลเมตรก็เห็นหมาพุดเดิลสีดำนั่งอยู่กลางถนน พอรถวิ่งมาใกล้มันก็วิ่งหนี พอเราจอดรถลงไปจะจับมันก็หนีอีก พุดเดิลเป็นหมาที่วิ่งเร็วมาก มีชาวบ้านผ่านมาเห็นเราพยายามจะจับหมาก็ลงมาช่วย 4 คนรุมต้อนมันก็จับไม่ได้ พอมันฝ่าวงล้อมออกไปได้มันวิ่งไปไกลมาก เป็นร้อยเมตร เราก็พยายามขับตาม ทั้งกลัวมันจะโดนรถทับ บางทีมันก็วิ่งไปข้างหน้า บางทีมันก็วิ่งไปข้างหลัง เหมือนสับสนว่า เจ้านายของมันขับรถไปทางไหนกันแน่ ตัวหมาเต็มไปด้วยฝุ่น แสดงให้เห็นว่ามันตกลงมาจากรถ แต่ยังดีที่ไม่บาดเจ็บมาก หลังจากไล่ตามไปตามมา บางทีเราก็ขับเดินหน้า บางทีก็ถอยหลังไปตามทางที่มันวิ่ง เกือบครึ่งชั่วโมงเราก็จับมันได้
ที่น่าตกใจกว่านั้นคือมันมีเห็บเต็มตัวไปหมด ระหว่างทางที่มันอยู่ในรถเห็บไต่ออกมาหลายตัวดูน่ากลัวมาก เราขับรถช้าๆ เพื่อดูว่ามีใครกำลังตามหาหมาอยู่หรือเปล่า ขับไปเรื่อยๆ จนจะถึงพิบูลมังสาหาร เราก็ถอดใจ คิดว่าคงไม่ได้พบเจ้าของมันแน่ เลยต้องเอามันไปเลี้ยงที่กรุงเทพฯ แต่ก่อนหน้านั้นต้องเข้าไปอาบน้ำตัดขน ในตัวเมืองอุบลราชธานีก่อน เรารอมันอาบน้ำจนเสร็จ ฉีดยาฆ่าเห็บเข้าไปแล้วเดินทางกลับกรุงเทพฯ เพราะเย็นมากแล้ว จึงเป็นเหตุให้เราไม่ได้แวะที่ไหนอีกเลยจนถึงกรุงเทพฯ เมื่อเวลา 4.03 น.
ระยะทางบนหน้าปัดรถรวมแล้วทริปนี้เราเดินทาง 4199.7 กิโลเมตร หมดค่าใช้จ่ายไป 12,000 บาท ได้ชมพญาเสือโคร่งหรือซากุระเมืองไทย 5 ที่ 5 วัน ที่เหลือ 9 วันเป็นเส้นทางท่องเที่ยวอิสานเลียบแม่น้ำโขง อาศัยนอนตามอุทยานแห่งชาติที่มีลักษณะเป็นเขาสูง เพื่อให้อากาศเย็นสบาย หรือหนาวนิดหน่อยดีกว่าร้อน ประหยัดค่าที่พักไปเยอะ
-
ถ้ามีจัดทริปล่องใต้ ยาวๆ แบบนี้ ช่วงเม.ย-พ.ค ก็ดีนะ จะขอจอง อิอิ
-
ถ้ามีจัดทริปล่องใต้ ยาวๆ แบบนี้ ช่วงเม.ย-พ.ค ก็ดีนะ จะขอจอง อิอิ
ก็อาจจะเป็นไปได้นะครับ ก็กำลังคิดอยู่ว่าไม่ค่อยได้ไปทางใต้เท่าที่ควร แต่ตอนนี้ก็ยังอยากวนเวียนภาคเหนือไปเรื่อยๆ อยู่ครับ
-
ขอบคุณสำหรับภาพสวยนะค่ะ กระเป๋าคงจะฉีกอีกแหละปีนี้ คงได้เลือกไปสักที แต่ที่แน่ๆคงหาซื้อกล้องดีๆสักตัวจะได้เก็บภาพสวยๆมาลงให้ชมบ้าง
แนะนำแหล่งช็อปปิ้งแห่งใหม่ พรอมเมนาดา เป็นแหล่งสถานบันเทิงครบรูปแบบสไตล์รีสอร์ท ที่เชียงใหม่นะค่ะเปิดตัวสิ้นปีนี้ อย่าลืมไปเก็บภาพสวยๆนะค่ะ สำหรับผุ้ที่รักการถ่ายภาพ
ที่เที่ยวภาคเหนือ (http://www.promenadachiangmai.com/prodTH/index.php)
-
ขอบอกก่อนเลยนะครับว่าเรื่องเล่าเรื่องนี้ยาวมาก เพราะเดินทางทริปเดียว กะว่าจะยาว 14 วัน ระหว่างการเดินทางถ้ามีโอกาสก็จะเข้ามาเขียน แต่บางทีอยู่ในที่อับสัญญาณ ก็จำใจ อดเขียนให้อ่านกัน
เริ่มจากกรุงเทพฯ ทีแรกจะไป พิชญ์เขาวงกต ที่เที่ยวเปิดใหม่ ใกล้เขาใหญ่ พอโทรไปก็ได้ความว่า เปิดเฉพาะเสาร์ำำ-อาทิตย์ เลยอด พอโทรไปจิมทอมสันฟาร์ม ก็ปิดไปตั้งแต่วันที่ 8 ในสมองจำว่าปิดวันที่ 18 เลยอดอีก คราวนี้มุ่งหน้าขึ้นเหนือเลย ถึงปางศิลาทองเลี้ยวซ้ายเข้าไป น้ำตกคลองลาน เพราะเคยไปแล้วแต่ตอนนั้นไม่มีพาสปอร์ตอุทยานแห่งชาติสะสมตรายางประทับ คราวนี้ซื้อพาสปอร์ตมาก็อยากได้ตราของ อช.ที่เคยไปแล้วเลยแวะไปประทับตราได้รูปมาให้ชมกันนิดหน่อย
ส่วนรูปพระอาทิตย์ตกเป็นรูปตอนออกมาจากน้ำตกคลองลานมุ่งหน้าไปกำแพงเพชร เข้าถนนหลักมุ่งหน้าจังหวัดตาก แต่พอดีเห็นท้องทุ่งนากับพระอาทิตย์ลับลงยอดเขา กว่าจะหามุมเหมาะๆ ได้ พระอาทิตย์ก็หายไปจากฟ้าเรียบร้อยแล้ว
:-* :-* :-* :-* สวยยยยยยยยยยยยยยยย อ๊น๊ สูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด บรรยากาศ ได้ดีทีเดียวเชี๊ยววววววววววววววววววววววววว
(http://www.sportzeed.net/webboard/Smileys/default/fw20.gif)(http://www.sportzeed.net/webboard/Smileys/default/fw20.gif)(http://www.sportzeed.net/webboard/Smileys/default/fw20.gif)sports
-
เห็นภาพน้ำตกแล้วอดใจไม่ได้ทุกทีเลย
-
สวยมากอ่ะ ปีนี้ท่าทางจะพลาดไม่ได้ไปอีกแล้ว :'( :'( :'(