เพิ่มเติมหน่อยเรื่องวัดอรุณนะคะ
วัดอรุณเดิมชื่อวัดมะกอก คาดว่าเป็นวัดเก่าแก่ตั้งแต่สมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช
ต่อมาพระเจ้ากรุงธนบุรีเสด็จมาตั้งราชธานีที่กรุงธนบุรี เล่ากันว่าทรงเสด็จมาถึงวัดนี้ก็แจ้ง (สว่าง) พอดี จึงพระราชทานนามใหม่ว่า วัดแจ้ง
ต่อมา (อีก) รัชกาลที่ ๑ และเจ้าฟ้ากรมหลวงอิศรสุนทร (ร.๒) ทรงปฏิสังขรณ์วัดแจ้งและพระราชทานามใหม่ว่า วัดอรุณราชวราราม
ในสมัยรัชกาลที่ ๓ ทรงปฏิสังขรณ์วัดอรุณต่อ และทรงเชิญมงกุฎที่หล่อสำหรับพระพุทธรูปทรงเครื่องที่จะเป็นพระประธานวัดนางนอง
มาต่อบนยอดนภศูล
ตรงจุดนี้นักประวัติศาสตร์รัตนโกสินทร์วิเคราะห์ไว้ว่า เป็นการกระทำเชิงสัญลักษณ์เกี่ยวกับการวางตัวให้รัชกาลที่ ๔ ขึ้นครองราชย์
เนื่องจากช่วงที่สิ้นรัชสมัยของรัชกาลที่ ๒ นั้น ข้าราชบริพารมีความเห็นขัดแย้งกันในเรื่องการราชาภิเษก
สายหนึ่งว่าควรเป็น "พระองค์เจ้าชายทับ" (ร.๓) เพราะเป็นพระราชโอรสองค์แรก และมีพระปรีชาสามารถ
รอบรู้กิจการบ้านเมืองดี ทรงปราดเปรื่องในทางกฎหมาย การค้าและการปกครอง
อีกสายก็ว่า ควรเป็น "เจ้าฟ้ามงกุฎ" (ร.๔) เพราะเป็นพระราชโอรสองค์แรกที่ประสูติภายใต้เศวตฉัตร (เลือดบริสุทธิ์)
และทรงมีพระปรีชาสามารถไม่แพ้กัน
และคำตอบสุดท้ายคือ พระองค์เจ้าชายทับ ก็เสวยราชสมบัติเป็นสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๓
เหตุที่นักประวัติศาสตร์ (บางกลุ่ม) เห็นว่านี่คือสัญลักษณ์ เพราะแต่ตลอดรัชสมัยรัชกาลที่ ๓ นั้น
ทรงไม่แต่งตั้งผู้ใดขึ้นเป็นชั้นยศ "เจ้าฟ้า" แม้แต่พระองค์เดียว
และยังเชิญ "มงกุฎ" (means เจ้าฟ้ามงกุฎ) มาประดิษฐานไว้ที่ยอดพระปรางค์ ณ วัดอรุณราชวราราม (วัดของพระบิดา)
เสมือนจะประกาศว่า เจ้าฟ้ามงกุฎจะเป็นยอดของบ้านเมืองต่อไป (พระดำรัสของกรมพระยาดำรงราชานุภาพ)
