ตามข้อมูลประวัติความเป็นมาที่อ่านจากป้าย
บ้านบัวเป็นชุมชนเก่าแก่อยู่ก่อนการตั้ง อำเภอมัญจาคีรี ปี พ.ศ. ๒๓๗๔ พ่อใหญ่ขุนศรีวอ, พ่อใหญ่โคตรวงศ์, พ่อใหญ่โคตะ, พ่อใหญ่แป และพ่อใหญ่กุน
ได้อพยพมาจากโนนบ้านเค้า (ในปัจจุบันคือวัดป่ามัญจาคีรี) หนีโรคระบาดและการขาดแคลนน้ำบริโภค
มาตั้งถิ่นฐานอยู่ริมหนองสระบัว ซึ่งมีดอกบัวขึ้น เต็มหนองสวยงามมากจึง ได้ตั้งชื่อว่า บ้านบัว
และได้สร้างวัดขึ้นโดยตั้งชื่อว่า วัดสระทองบ้านบัว และได้สร้าง สิม (โบถส์)ขึ้น นับว่าเป็นสิมแห่งแรกของดินแดนแถบนี้
การอพยพครั้งนั้นได้อัญเชิญพระพุทธรูปหินทรายแดงมาด้วย เป็นพระพุทธรูปที่มีน้ำหนักมาก มีรูปแบบอีสานบริสุทธิ์ เป็นพระประธานประดิษฐานคู่กันมาแต่ดั้งเดิม
วันที่ ๗ มีนาคม พ.ศ.๒๕๔๖ สิมนี้ได้รับมอบรางวัลอาคารทรงคุณค่า (Award of Merit) ด้านการอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมแห่งเอเชียและแปซิฟิก จากองค์กรยูเนสโก
