ดอยหลวงเชียงดาว ท้าหนาว เหนือสายหมอก

[Tommy]

    5 โมงเย็น การเดินข้ามเนินสันกลางยังไม่ถึงครึ่ง อากาศเย็นลงอย่างรวดเร็ว เพราะเมฆบางส่วนที่เคลื่อนมาปิดพระอาทิตย์ หลายคนในกลุ่มเดียวกับเราเดินถึงลานกางเต็นท์ตั้งแต่บ่ายสามโมง แล้วไปรอชมพระอาทิตย์ตกบนยอดดอยหลวงเชียงดาวกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ถ้าหากสังเกตุดีๆ คงเห็นผม 2 คนเดินอยู่ลิบๆ อีกไกลโขกว่าจะถึงจุดหมาย
    ที่เนินแห่งนี้เป็นเส้นทางเดินที่ท้อมากที่สุด เพราะมองไม่เห็นปลายทางเอาเสียเลย สันเขาที่อยู่เบื้องหน้าก็ดูสูงเหลือเกิน เดินไปก็คิดไปพลางว่าคงไม่ต้องเดินข้ามเขาลูกนี้นะ เพราะทางเดินบนดอยหลวงเชียงดาว ปกคลุมด้วยต้นหญ้าสูงท่วมหัว มองไม่เห็นเส้นทางว่าจะพาเราไปทางไหน ได้แต่เดินตามทางไปเรื่อยๆ แสงสว่างที่เหลือน้อยลงทุกทีทำให้เราเริ่มกังวล เพราะไม่ได้เอาไฟฉายมาด้วย (ลืมไว้ที่รถ) ถ้ามืดซะก่อนจะเป็นปัญหาให้เราได้มากแน่ๆ ดีที่วันนี้เป็นวันพระจันทร์เต็มดวง (คืนที่มีข่าวว่าจะเกิดจันทรุปราคา)

    17.35 ครึ่งชั่วโมงของการเดินทางพาเรามาถึงช่วงสันเขา เป็นอันว่าทางเดินลาดขึ้นเนินผ่านพ้นไปอีกเนินหนึ่งแล้ว เรามองเห็นยอดปิรามิดไกลๆ (เห็นมั้ยว่าจากตอนแรกยืนอยู่ใกล้ๆ ตอนนี้มาไกลขนาดไหน) ภาพนี้เป็นช่วงสุดท้ายที่จะเก็บภาพได้ของวันนี้ เพราะแสงสว่างเหลือน้อยเต็มทีจนเกินความสามารถที่จะเก็บภาพมาให้ชมได้ หลังจากจุดนี้ก็เป็นอีกช่วงที่น่ากังวล เพราะมีป่าค่อนข้างทึบ เดินเข้าไปแล้วมืด และยังไม่เห็นปลายทางซะที ยังดีที่มีเสียงคนคุยกันให้เราได้ยินมาแต่ไกลๆ อย่างน้อยก็เป็นตัวบอกว่าเราเข้าใกล้จุดหมายของเราเต็มที

[Tommy]

    17.45 น. เราเดินพ้นป่าที่รกทึบ มาถึงช่วงสุดท้ายของการเดินทาง เป็นป่าโปร่ง ทำให้เราสบายใจได้มากขึ้นเพราะอย่างน้อยก็ไม่น่ากลัว เสียงคนคุยกันเฮฮา สนุกสนาน ดังขึ้นเรื่อยๆ ไชโย จะถึงแล้วเว้ย ตามป่าหญ้ามีทางเดินที่เห็นได้ชัด แสงสลัวๆ แต่อย่างน้อยก็มองเห็น เส้นทางเดินพาเรามาถึงลานกางเต็นท์จนได้ เฮ้อ น้ำที่พกมา 2 ขวด เหลือติดก้นขวดนิดหน่อยแล้วก็ถูกผมยกขึ้นดื่มจนหมด ผมนั่งลงตรงผ้าใบที่ปูรอผมอยู่ คนอื่นๆ ก็เริ่มลงมาจากยอดดอย เพื่อเตรียมตัวกินข้าว ขอบคุณพี่แกละและลูกหาบ ที่ทำกับข้าวรอพวกเราอยู่ หากเตรียมมาเองก็คงมีคนที่อดขึ้นไปชมวิวและเตรียมหุงหาอาหาร ส่วนจะรอผมมาทำก็คงหิวแย่เพราะเดินช้ากว่าใคร โชคดีที่่มีพี่แกละ

    ทันทีที่พี่แกละเห็นผมแกก็บอกว่า ผมว่าแล้วว่าต้องมาถึง 6 โมงเย็น 555  เป็นแบบนี้ทุกดอยครับ ผมตอบเรียบๆ เพราะรู้ว่าตัวเองเดินช้ากว่าใครในกลุ่มทุกครั้งที่ออกทริปเดินป่า ในกลุ่มเรามี 2 คนที่ยังคงนั่งเล่นอยู่ที่เต็นท์ เพราะคิดว่าจะเดินต่อให้ถึงยอดดอยเพื่อชมวิวคงไม่ไหวแน่ ส่วนอีก 3 คน ลงมาสมทบกับเราพร้อมกับอวดรูปว่าบนยอดดอยเชียงดาวนั้นได้ภาพวิวสวยมาก ผมก็ได้แต่อิจฉา ทำไงได้ละ 

    พอฟ้ามืดลง พี่แกละทำอาหารเสร็จพอดี เมนูอาหารอร่อยทุกเมนู มีดีที่พี่แกเตรียมไว้ให้แบบเติมไม่อั้น อาหารเย็นวันแรกก็มีไข่เจียว ต้มยำไก่ กระเพราหมู กินไปอันไหนหมดไปครึ่งจานพี่แกจะรีบเอามาเติมให้เต็มจานอยู่ตลอด เป็นความประทับใจแบบสุดๆ จริงๆ ครับ
    พี่แกละเป็นคนใจดีมาก อารมณ์ดี มีมุกให้เราได้หัวเราะกันอยู่ตลอด มีความรู้เรื่องดอกไม้บนดอยหลวงเชียงดาวเป็นอย่างดี เป็นคนที่ได้ออกรายการเกมพันหน้า เป็นผู้พาดาราหลายคนขึ้นมาทำรายการเกี่ยวกับดอยเชียงดาวอยู่เสมอๆ

[Tommy]

    เอาละอิ่มอร่อยกันแล้ว หลังจากดูรูปในกล้องเพื่อนๆ ที่เดินขึ้นไปรอพระอาทิตย์ตกบนยอดดอยจนอิจฉาตาร้อนกันพอสมควรก็เอา baby wipe เช็ดตัวทำความสะอาด ล้างหน้าแปรงฟัน (ไม่มีการอาบน้ำบนเชียงดาวครับ แม้แต่สุขายังเป็นแบบหลุมเลย) ทีนี้ก็เข้านอน ก่อนจะนอนก็ปรึกษากันว่าจะขึ้นไปชมพระอาทิตย์ขึ้นบนกิ่วลมดีหรือเปล่า เพราะสภาพอากาศแย่มากๆ สำหรับคนมาถ่ายรูป หมอกลงหนาจัดจนมองไม่เห็นอะไรเลย จุดชมวิวขึ้นไปก็คงเหนื่อยเปล่า เหตุผลเหล่านี้เอามาประกอบกับความเหนื่อยของการเดินวันแรก ยิ่งทำให้ไม่อยากขึ้นไปชมวิวเอาซะเลย ถ้าจะขึ้นกิ่วลมชมวิวพระอาทิตย์ขึ้นควรจะออกเดินทางประมาณ ตี 5 ถ้าเราตกลงจะขึ้นไปพี่แกละจะได้เตรียมอาหารขึ้นไปให้ เราไม่ต้องลงมากินข้าวที่ลานกางเต็นท์ (สุดยอดไปเลย เซอร์วิสสุดๆ)

    สรุปได้ความว่าถ้าพรุ่งนี้ฟ้าปิดมีหมอกลงหนาเราจะนอนอยู่ในเต็นท์ ไม่ขึ้นจุดชมวิวบนกิ่วลม เอาละนอนได้แล้ว

    กิ่วลม กิ่วแปลว่าช่องแคบ บนกิ่วลมมีลักษณะเป็นช่องเขาแคบๆ มีลมผ่านตลอด มียอดสูงสุด 2 ยอด เรียกว่ากี่วลมเหนือและกิ่วลมใต้ ยอดกิ่วลมใต้เป็นยอดที่เหมาะแก่การชมพระอาทิตย์ขึ้น แต่ทางเดินชันและลำบากกว่ากิ่วลมเหนือนิดหน่อย

    เช้าวันที่สอง เป็นไปอย่างที่คาดหมายไว้ อากาศเช้านี้ไม่ดีเลย ช่วงตี 4 ครึ่ง มีฝนตกลงมา เราเสียดายที่ไม่ได้ขึ้นไปชมพระอาทิตย์ขึ้น เพราะสภาพอากาศแบบนี้ คงยากที่จะได้เห็นดวงอาทิตย์ (ตอนฝนตกแอบดีใจนิดๆ ด้วย ไม่ต้องเหนื่อยแล้ววันนี้ เย้ นอนต่อได้ ถ้าฝนไม่ตกคงต้องหาข้ออ้างเหมาะๆ ที่จะไม่ขึ้นไปกับเพื่อนๆ อีก) หมอกลงหนาจัดมากเมื่อเราออกมาจากเต็นท์ตอน 7 โมงครึ่ง ทีมงานพี่แกละทำกับข้าวหุงหาอาหารกันอย่างเร่งรีบให้ทันกับนักท่องเที่ยวที่ตื่นขึ้นมากินข้าว เรายืนแปรงฟันหน้าเต็นท์และพร้อมที่จะกินกันแล้ว

    เมนูช้าววันนี้เป็นหมูฮ่องเต้ไข่ดาว (ก็คือหมูทอด แต่พี่แกละบอกว่าหมูฮ่องเต้ เพราะต้องไปหมักที่ห้องของคนชื่อเต้ เป็นไงละมุกพี่แก)

[Tommy]

    พิชิต กิ่วลมเหนือ แก้เบื่อ หลังจากจัดการอาหารมื้อช้าวของเราเป็นที่เรียบร้อยกันแล้ว ยืนคุยกันอยู่นานไม่รู้จะทำอะไรดี ฟ้าก็ปิด หมอกลงหนา เฮ้อ แย่ซะแล้วมั้งทริปนี้ ถ้าทางจะผิดหวังกับการเก็บรูปมาฝากเพื่อนๆ แน่เลย แต่ยังไงอยู่เฉยๆ ก็น่าเบื่อ เลยตกลงเดินขึ้นกิ่วลมกันดีกว่า แม้จะรู้ดีกว่าคงไม่ได้เห็นวิวสวยๆ เป็นแน่แล้ว แต่ก็ดีกว่านั่งๆ นอนๆ อยู่ในเต็นท์ ว่าแล้วก็เตรียมน้ำใส่กระเป๋ากางเกง แล้วออกเดินทาง

    เนื่องจากเกิดฝนตกลงมาช่วงเช้ามืด สมาชิกของเราก็เลยกังวลเรื่องฝน และน้ำค้างจากสายหมอกกลัวว่าจะทำให้ชุดเปียก เพราะเอาเสื้อผ้ามาเดินลุยป่ากันชุดเดียว ปกติก็หนาวจะแย่อยู่แล้ว หากชุดเปียกด้วยคงลำบากมากแน่ๆ เลยใส่เสื้อกันฝนเดินป่ากัน ลานกางเต็นท์ของเราอยู่เชิงเขายอดกิ่วลมพอดี ทางเดินของเราเลยไม่ไกลมากนัก แต่ถ้าจะไปยอดดอยเชียงดาวก็จะต้องเดินไกลขึ้นอีกนิดหน่อย เช่นเดียวกันกับบางกลุ่มที่ตั้งแคมป์เชิงยอดดอยเชียงดาว จะเดินมาขึ้นกิ่วลมก็ต้องเดินไกลกว่าเรานิดหน่อยเหมือนกัน

[Tommy]

    ทางเดินพิขิตกิ่วลมนั้นช่วงแรกๆ เป็นทางเดินสบายๆ ราบๆ ในป่าโปร่ง ถัดเข้าไปประมาณ 200 เมตรก็จะมีช่่วงที่เดินลอดต้นไม้บ้าง การเดินไปในสายหมอกทำให้เราไม่เสียเวลาในการถ่ายรูปมากนัก เพราะมันมองไม่เห็น หลังจากนั้นพักใหญ่ เราก็ถึงช่วงที่ต้องไต่เขาค่อนข้างชัน ประกอบไปด้วยหินเป็นช่วงๆ หมอกที่หนาจัดทำให้ทางเดินเปียกชื้นไปหมด ทางเดินก็ลื่น มีล้มบ้างพองาม ช่วงหนึ่งในป่าเป็นป่าดึกดำบรรพ์ ดูลักษณะมอส เฟิร์น เหมือนดอยอินทนนท์

[Tommy]

    หลังจากนั้นไม่นาน เราก็เดินทะลุป่าดึกดำบรรพ์ มีทางแยก 2 ทาง ซ้ายกับขวา ทางขวาไปยอดกิ่วลมใต้ ส่วนทางซ้ายเป็นทางไปยอดกิ่วลมเหนือ ทางไปกิ่วลมใต้นั้นชันกว่ากิ่วลมเหนือ เราจึงเลือกไปกิ่วลมเหนือเพราะไม่อยากเปลืองแรง เพราะถึงยังไงเราก็มองไม่เห็นวิวสวยๆ เบื้องล่าง เห็นเพียงหมอกขาวโพลนรอบตัวไปหมด ระหว่างทางมีดอกไม้มากมายหลายชนิด บางชนิดก็เหลือเพียงดอกเดียวในขณะที่ดอกอื่นๆ โรยราไปหมดแล้ว อย่างเช่น ข้าวปั้น ส่วนดอกไม้อีกชนิดหนึ่งอยู่ใกล้ๆ กับหินขนาดใหญ่บนยอดกิ่วลมเหนือ คือ คำขาวเชียงดาว ดอกตูมๆ ดูคล้ายกับกุหลาบพันปี พอบานออกมามีลักษณะต่างกัน มีเพียงช่อเดียวที่กำลังบานอยู่ ส่วนดอกอื่นๆ มีเพียงดอกตูม และยังมีดอกไม้อื่นๆ อีกหลายชนิดแต่ขอรวมไว้ท้ายกระทู้ ส่วน 2 ดอกนี้อดไม่ไหวที่จะเอามาให้ชมก่อน

[Tommy]

    พิชิตยอดกิ่วลมเหนือ ใช้เวลาเพียง 30 นาที เราก็เดินขึ้นถึงยอดสูงสุดของกิ่วลมเหนือ สุดทางไปต่อไม่ได้แล้ว บนยอดกิ่วลมมีหินขนาดใหญ่ 2 - 3 ก้อน เรียงรายใกล้กันพอที่จะขึ้นไปนั่งได้ 5-6 คน ถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกของการพิชิตยอด หลังจากนั้นก้นั่งคุยกันบนหินก้อนนี้ผลัดกันถ่ายรูปไปมาจนเป็นที่พอใจ เรียกว่าเอาให้คุ้ม ใกล้เที่ยงแล้วเราก็เดินลงจากกิ่วลม เพราะเป็นเวลาใกล้เที่ยงกะว่าเดินลงมาได้กินข้าวเที่ยงพอดีว่างั้นเหอะ

[Tommy]

    ใช้เวลาน้อยกว่าตอนเดินขึ้นนิดหน่อย เราทุกคนลงมาที่ลานกางเต็นท์ ดูพี่แกละโชว์ฝีมือทำข้าวผัดแสนอร่อย มีให้เติมได้มากพอที่ทุกคนจะอิ่ม ถ้าไม่อื่มสามารถต่อด้วยบะหมี่ถ้วยได้ เป็นมื้อเที่ยงแบบง่ายๆ ระหว่างกินข้าวเที่ยงอยู่นั้นเราก็เริ่มกังวลว่าสภาพอากาศจะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนไม่ได้ดูพระอาทิตย์ตกของวันที่ 2 รวมทั้งพระอาทิตย์ขึ้นของเช้าวันที่ 3 ก่อนที่จะเดินลงจากเขาดอยเชียงดาวแล้วกลับกรุงเทพฯ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงก็คงต้องผิดหวังไปตามๆ กัน หลังจากมื้อเที่ยงหลายคนก็เริ่มคุยกันว่าจะขึ้นไปดูพระอาทิตย์ตกหรือเปล่าเพราะหมอกหนาเหลือเกิน กลัวว่าจะเหนื่อยกันเปล่าๆ เรื่องนี้ไม่เป็นเอกฉันท์ หลายคนอยากไป รวมทั้งผมด้วยเพราะวันแรกเดินขึ้นมายังไม่เคยไป อย่างน้อยๆ ไปถ่ายรูปกับป้ายยอดดอยหลวงเป็นที่ระลึกก็ยังดี บางคนขึ้นไปแล้วครั้งหนึ่ง ก็ยังอยากขึ้นไปอีกเพราะลืมถ่ายรูปคู่กับป้าย มีบางคนไม่ขึ้นเพราะคิดว่าวันนี้ไม่น่าจะได้เห็นพระอาทิตย์

    เมื่อถึงเวลา 16.00 น. ผมตกลงใจออกเดินมุ่งหน้าสู่ยอดดอยหลวงเชียงดาว อย่างน้อยมาแล้วขอมาให้ถึงเลยดีกว่า ระหว่างทางก็ถ่ายรูปไปเรื่อยๆ ดอกไม้หลายชนิดบนยอดดอยก็เหมือนๆ กันกับที่ถ่ายมาได้จากกิ่วลม บนยอดดอยทางเดินชัน ยาวกว่ากิ่วลม ทำเอาเหนื่อยเหมือนกันโดยเฉพาะช่วงที่เดินผ่านเส้นทางหิน มีหินมากมายให้เราก้าวข้ามอย่างระวัง หินบนดอยเชียงดาวเป็นหินปูนมีเหลี่ยมแหลมคม เดินไม่ดีก็อาจจะเจ็บตัวได้เหมือนกัน

    ครึ่งชั่วโมงผ่านไปจากลานกางเต็นท์ผมยังเดินได้ไม่ถึงครึ่งของทางเดินพิชิตยอดดอยหลวงเชียงดาว ขึ้นมาสูงพอประมาณก็ยังถูกปกคลุมไปด้วยหมอกหนาทึบจนมองไม่เห็นเบื้องล่าง ความหวังที่จะได้เห็นพระอาทิตย์ตกของเราเรียกว่ามีแค่ 0 เปอร์เซนต์

[Tommy]

    ในขณะที่ผมยังไม่ถึงยอดดอย เพื่อนร่วมทริปของผมบางคนก็เดินสวนลงไป เพราะว่าเดินมาก่อนผมประมาณครึ่งชั่วโมง และอยากมาถ่ายรูปกับป้ายยอดดอยเท่านั้น พอเสร็จแล้วก็เดินลงไป ผมก็ได้แต่คิดว่า สภาพดินฟ้าอากาศมันบัังคับกันไม่ได้ ไม่เห็นก็ไม่เห็นอย่างน้อยเดินไปให้ถึง ทั้งๆ ที่ไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่เพราะอยากถ่ายรูปมากกว่า ไม่นานนักผมก็มาถึงยอดดอย มีนักเดินทางหลายคนที่มารออย่างมีความหวังแม้ว่าจะริบหรี่มากก็ตาม เกือบๆ 5 โมงเย็น มีช่วงหนึ่งที่ลมพัดมาอย่างแรง หมอกหนาๆ รอบๆ ตัวเราถูกพัดกระจายไปทางทิศตะวันออก มองเห็นดวงอาทิตย์กลมๆ ผ่านชั้นหมอกหนา เป็นดวงสีขาวๆ ขนาดใหญ่ เพียงแค่นี้ก็เรียกเสียงเฮดังลั่น หลายคนเริ่มมีความหวังมากขึ้น

    อีกไม่กี่นาทีต่อมาก็ได้เห็นท้องฟ้าสีฟ้า หลังจากที่ไม่ได้เห็นมานานกว่า 24 ชั่วโมง นั่นยิ่งจุดประกายความหวังที่จะได้เห็นพระอาทิตย์ตกให้กับช่างภาพจำนวนมากทั้งมืออาชีพและมือสมัครเล่น และมาจากหลายเว็บไซต์ด้วยกัน ผมตะโกนเรียกเพื่อนที่เดินสวนทางลงเขาไป เผื่อว่าจะยังเดินไปไม่ไกลนักจะได้ย้อนกลับขึ้นมาทัน แต่ดูเหมือนว่าจะเดินไปไกลจนไม่ได้ยินเสียงผมซะแล้ว

[Tommy]

    17.38  น. นาทีทองเหนือยอดดอยเชียงดาว หลังจากที่รอคอยอย่างใจจดใจจ่อ ความหวังก็มีแบบหลอกตัวเองซะมากกว่าว่าจะได้เห็นพระอาทิคย์ตกในวันนี้ แม้ว่าจะมีบางช่วงที่พระอาทิตย์โผล่ออกมาฉายแสงทะลุกลุ่มหมอกหนาเบื้องหน้าเราบ้างเป็นบางครั้ง แต่ก็ไม่น่าจะเชื่อได้ว่าในที่สุดหมอกหนามากมายเบื้องหน้าจะถูกพัดกระจายหายไปหมด และในที่สุดก็ได้เห็นพระอาทิตย์เหนือยอดเขาอยู่ระหว่างยอดปิรามิดกับสามพี่น้อง และกำลังจะเคลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ ในขณะที่หมอกหนาๆ ที่อยู่รอบตัวเราก็หายไป เหลือเพียงทะเลหมอกกว้างใหญ่รอบตัวที่เบื้องล่าง ต่ำกว่ายอดดอยเชียงดาวเล็กน้อย ช่างภาพที่มารอจังหวะนี้กันอยู่ต่างก็เร่งรีบเก็บภาพอย่างรวดเร็ว และถ่ายให้มากที่สุดเพราะเวลาช่วงนี้คงอยู่กับเราไม่นานนัก ปาฏิหาริย์ แท้ๆ สำหรับการลุ้นพระอาทิตย์ตกในวันนี้ เสียงเฮดังลั่นดอยไปพร้อมๆ กับเสียงชัตเตอร์ของกล้องหลายสิบตัวรัวไปเรื่อยๆ เมื่อถ่ายมุมนี้แล้วก็ย่ายไม่มุมโน้น วิ่งกันวุ่นวายทั่วดอยทีเดียว