ระหว่างทางที่มีไม้กั้น มีบางช่วงที่เราพอจะมองลอดใบไม้ออกมาเห็นภูเขาที่เราเพิ่งจะขึ้นไปชมน้ำตก กับลานจอดรถของอุทยานแห่งชาติน้ำตกห้วยยาง หลังจากนั้นก็มาถึงเส้นเชือกที่ขึงไว้ เนื่องจากมือไม้สั่นไปหมด กว่าจะถ่ายรูปเชือกนี้ให้ชัดๆ ได้ ก็ต้องกดลงไปตั้ง 4 รูป นักท่องเที่ยวที่มาน้ำตกห้วยยางนั้นมีเยอะมากเจ้าหน้าที่ต้องคอยดูแลคนที่เดินไปน้ำตก นี่ถ้าหากว่าผมหมดแรงอยู่บนนี้จะมีคนรู้หรือเปล่าเนี่ย ถึงตอนนี้ก็พอจะรู้แล้วว่าทำไมไม่ค่อยมีคนมาเดินผาชมทะเล
อีกอย่างหนึ่งที่ผมไม่ได้ไปก็คือจุดชมวิวยอดเขาหลวง ซึ่งเป็นยอดเขาที่สูงที่สุดในอุทยานแห่งชาติน้ำตกห้วยยาง การเดินทางระยะ 7 กิโลเมตร จำเป็นต้องมีเจ้าหน้าที่นำทาง และต้องไปค้างบนนั้น สำหรับทริปนี้ปล่อยไปก่อนเราไม่ได้วางแผนมาแบบนั้น แต่คงได้กลับมาอีกแน่
จุดหมายปลายทางต่อไปซึ่งคงเป็นที่สุดท้ายของวันนี้และของทริปด้วยก็คือ หาดวนกร หลังจากลงมาจากหน้าผาถึงที่ทำการอุทยาน ผมเก็บของเข้าไว้ในรถแล้วก็เตรียมเสื้อผ้าไปอาบน้ำ คราวนี้เปลี่ยนจากยีนขายาวเป็นกางเกงขาสั้นสบายๆ เหมาะกับชายหาดแล้วเดินทางต่อ นักท่องเที่ยวหลายคนตัวเปียกจากการลงเล่นน้ำตกเดินเข้ามาหาห้องน้ำว่างๆ คงแปลกใจอยู่ที่เห็นคนแต่งตัวปกติไม่เปียกน้ำเดินถือของมาอาบน้ำ
